[CR][SR] “ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก” ตะลุยมาเลเซีย-สิงคโปร์ 15 วัน โดยไม่นั่งเครื่องบิน ตอนที่ 1 นั่งรถไฟฟรี แวะเที่ยวชุมพร

"ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก" ตะลุยมาเลเซีย สิงคโปร์ 15 วัน โดยไม่นั่งเครื่องบิน
ตอนที่ 1 นั่งรถไฟฟรี แวะเที่ยวชุมพร
                                          
                                          
พฤหัสฯที่ 14 มกราคม 2559
ออกจากบ้านเวลา 05.00 น. รอรถที่ป้ายใกล้ตึกช้าง และรร.สตรีวรนาถ จนถึง 06.00 น. รถสาย 108 ไม่มาจึงนั่งรถปอ.59 ไปอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ค่ารถคนละ 13x2 =26 บาท ต่อรถสาย108 ค่าโดยสารคนละ 9x2=18 บาท ถึงแยกบางขุนนท์เวลา 07.15 น. วิ่งไปสถานีธนบุรี ขอตั๋วฟรีไปชุมพร ขึ้นรถขบวนปลายทางหลังสวน
                                          
                                          
รถเสียเวลา ออกในเวลา 07.55 น. นั่งตรงข้ามน้องใจ หรือ อลิสา ชัยชนะ เดินทางไปหลังสวนเยี่ยมลูกชายวัย 1 ขวบ ที่ป่วย น้องใจผันตัวจากชาวสวนยางที่ราคาตก จากหลังสวน ไปขายก๋วยเตี๋ยวที่บางแค รถจอดทุกสถานี ถึงชุมพรในเวลา 18.05 น. ไม่มีเวลารีรอเพราะแสงใกล้หมด จากค่ารถคนละ 15 บาทเราเหมารถตุ๊กๆ ราคา 400 บาท โชเฟอร์เอ๋พาไปศูนย์ราชการ ต่อด้วยสวนสาธารณะซึ่งมีอนุสาวรีย์ของกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ แล้วไปวัดสุบรรณ ซึ่งได้ข้อมูลมาว่ามีพิพิธภัณฑ์อยู่ที่นั่นแต่ไม่ใช่
                                         
                                         
                                         
                                         
ชุมพร แผลงมาจาก ชุมพล เนื่องจาก เคยเป็นที่สำหรับชุมนุมพลก่อนออกศึก เหนือ ใต้ ออก ตก เมืองนี้มีประวัติว่า ในสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ได้แต่งตั้งให้จามรับผิดชอบดูแล เนื่องจากพวกจามรบเก่ง และเดินเรือเก่ง จนถึงสมัยประเจ้าปราสาททองให้ไปกวาดต้อนผู้คน มาจากเดียนเบียนฟู ประเทศเวียดนามเมืองที่พวกเขาจากมา และเมืองพงสาลี ประเทศลาว มาทำการเกษตรกรรมเพื่อเป็นเสบียงและเป็นกำลังของเมืองด้วย
พวกจามอยู่อาศัย ทำมาหากิน และปกป้องเมืองเรื่อยมา โดยขึ้นอยู่กับเมืองนครศรีธรรมราช จนกระทั่งสมัยรัชกาลที่ 5 ของกรุงรัตนโกสินทร์ กรมหลวงชุมพร เขตอุดมศักดิ์ พระบิดาแห่งราชนาวีไทย ผู้ชำนาญการเดินเรือได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในการยกระดับ ปรับเปลี่ยนกองทัพเรือ พวกจามจึงถูกลดบทบาทลงไป จนถึงปัจจุบันนี้ น่าจะมีลูกหลานของจามหลงเหลืออยู่ทั่วไปในจังหวัดชุมพร
                                         
                                         
                                         
ในปี 2476 จึงยกระดับเป็นจังหวัดชุมพร โดยมีต้นมะเดื่อเป็นต้นไม้ประจำจังหวัด ส่วนดอกไม้ คือ ดอกพุทธรักษา คำขวัญของจังหวัดชุมพร คือ "ประตูสู่ภาคใต้ ไหว้เสด็จในกรม ชมไร่กาแฟ แลหาดทรายรี มีกล้วยเล็บมือ ขึ้นชื่อรังนก"
                                        
                                        
                                        
ศาลากลางหลังเก่าของจังหวัดชุมพร ปัจจุบันเป็นสนง.อบจ.และที่ว่าการอ.เมือง ชุมพร อยู่ตรงข้ามศาลหลักเมือง ตอนหัวค่ำผู้คนในชุมพรคึกคักพอสมควร ทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและต่างชาติ ป้าเจอนักท่องเที่ยวชาวเยอรมนีพยายามกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มกรุงไทยฯ ที่รถไฟ เขาอ่านภาษาไทยไม่ออก จึงช่วยดูให้ ทำไปทำมากดไม่ได้ เครื่องบอกว่า เงินไม่พอ
                                        
เขาเอาบัตรของภรรยามากดก็ไม่เห็นมีเงินออก ตอนนั้นป้าไม่ได้ดูแล้ว นั่งชาร์จแบ็ตข้างตู้เอทีเอ็ม และทำงาน มีเสียงเพลงจากภัตตาคารปาปาซีฟู้ดขับกล่อม รถไฟเสีย เวลา 3.20 ชม. แทนที่จะมา 21.21 ก็มา 00.40น. แผนการเดินทางอาจคลาดเคลื่อน โชคดีที่สถานีมีห้องอาบน้ำราคา 10 บาท จึงได้อาบน้ำสบายใจ
                                        
สถานีชุมพรกว้างขวาง มีสถานที่ให้ขายอาหารที่ชานชาลาด้วย ด้านหลังเป็นปาปาซีฟู้ด มีดนตรีเล่น แต่ยุงชุมและตัวใหญ่มาก วันนี้แบกอาหารจากบ้านไป 3 มื้อ มีผลไม้และขนมด้วย ปรากฏว่าบนรถไฟมีของขายตลอด ตั้งแต่สถานีต้นทางจนถึงปลายทาง รถไฟฟรีเก็บเฉพาะค่าระวาง สำหรับคนที่เอาของขึ้นรถแล้ววางตามพื้น และใต้ที่นั่ง อากาศร้อนตอนบ่าย แต่มีน้ำเปล่า น้ำเย็น และน้ำหลากรสมาขายตลอด
                                        
ป้าอุดหนุนแม่กับลูกชายที่มีกระติกยักษ์ใส่น้ำแข็ง 4 ใบ ขายทั้งน้ำ ผลไม้ และอาหารว่าง คนขายของถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน แบ่งน้ำและอาหารกัน ได้คุยกับน้องใจ และชาวสวนยางพวกเขาบอกว่า ชาวพม่าที่มารับจ้างกรีดยาง หนีไปทำอาชีพอื่นกันแล้ว เพราะรายได้ไม่พอจ่าย จากสภาพการทำสวนที่เห็นเป็นป่ายางและปาล์มน้ำมัน ป้าสงสัยว่า สละ กับ หวาย ก็เป็นพืชตระกูลเดียวกับยางแต่ราคาดีกว่า ทำไมเขาไม่คิดจะทำกัน และทำไมไม่หาพืชอื่นที่เหมาะกับสภาพดินและอากาศมาปลูกทดแทน
                                        
ศุกร์15 มกราคม 2559
บนรถไฟได้รู้จักกับป้าอำไพ บริบูรณ์ ขึ้นรถที่สถานีเพชรบุรี นั่งหลับแถวๆ อ่างล้างมือเพราะรถแน่น ป้าอายุ 77 ปี ยึดอาชีพรับขนมจากเพชรบุรี ไปขายที่ตลาดกิมหยง แล้วนำของจากหาดใหญ่ไปขายที่เพชรบุรี นั่งรถไฟฟรี จ่ายเฉพาะค่าระวางสินค้าขากลับ กับค่ารถสามล้อรับ-ส่งของจากสถานีหาดใหญ่ไปตลาดกิมหยง และจากตลาดไปสถานี กับค่ารถไป-กลับระหว่างบ้านกับสถานีเพชรบุรี ป่าเริ่มอาชีพนี้ตอนที่อายุได้ 65 ปี หยุดไม่ได้เพราะลูกค้าถามหา สนุกกับอาชีพที่ทำ ยังไม่คิดจะเลิกอาชีพเพราะยังทำไหว
                                        
นั่งฟังน้องกอล์ฟเล่าเรื่องอาชีพรับสลากกินแบ่งรัฐบาลไปขาย โดยสั่งซื้อและจ่ายเงินออนไลน์ ใช้บัตร ATM โอนเงินครั้งละ 4 ใบ ได้กำไรงวดละ 40,000 บาท เขานั่งรถไฟฟรีจากชุมพร ไปซื้อของจากหาดใหญ่เอาไปให้แม่ขาย เขาโทรศัพท์หาเพื่อน สอบถามที่ตั้งของรถกระเช้า ซึ่งอยู่ที่สวนสาธารณะใหญ่ในหาดใหญ่ รถไฟค่อยๆเคลื่อนขบวนเข้าเทียบชานชาลาสถานีหาดใหญ่ 08.45 น.