อยากให้น้องสามีเห็นความดีตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา50กว่าปีของสามี(ไม่เคยทำชั่วเลย)ยอมขึ้นเงินเดือนให้เป็น2แสนและรถเบนซ

ได้อ่านตั้งแต่กระทู้ก่อน และเห็นถึงความคับแค้นใจของจขกท. ผ่านข้อความ บอกก่อนว่าเห็นใจนะคะ

แต่ในมุมของการบริหารทรัพยากรบุคคล คนลักษณะอย่างสามีจขกท. เรียกว่า Doer หรือ Operator คือเป็นผู้ปฏิบัติ เคยทำอย่างไรก็จะทำอยู่อย่างนั้น ไม่เรียกร้อง ไม่ขอ แต่บริหารจัดการไม่เป็น มักไม่มีการพัฒนา ไม่ค่อยเห็นการปรับปรุง (ขออภัยที่พูดตรงๆ)

ยกตัวอย่างสูตรอาหาร เคยต้องไปทำเองอย่างไร ก็ต้องทำอยู่อย่างนั้น ทำน้ำทำไฟก่อสร้างใหญ่น้อยต้องไปดูเองหมด ทำไมไม่มอบหมายลูกน้องไปทำ ถ่ายทอดความรู้ให้คนอื่นบ้าง ตัวเองจะได้เบาลง คุณเขาเล่นทำเองทุกอย่าง งานเลอะเทอะก็ไปทำ ใช่ค่ะ แสดงว่าเขาตั้งใจและเสียสละ แต่ในสายตาของลูกน้องและคนอื่นๆ เขาไม่มีบุคลิกของผู้บริหาร วางตัวไม่เป็น ไม่สร้างความรู้สึกว่าน่าเชื่อถือ สำคัญที่สุด เขาจะไม่มีวันมีลูกน้องเป็นของตัวเอง เพราะทุกอย่างอยู่กับตัว ไม่เคยสอนใคร

แม่ทัพไม่วิ่งออกไปรบเป็นด่านหน้าค่ะ แต่วางแผน สั่งการ แก้ไขปัญหา เช่นกัน คนเป็นนายเป็นหัวหน้าต้องรู้ว่าอะไรควรทำเอง อะไรที่ควรให้ลูกน้องไปทำ

ส่วนพี่น้องแล้งน้ำใจก็ใช่ค่ะ แต่ก็ต้องโทษสามีคุณด้วย เป็นพี่ใหญ่รู้งานทุกอย่าง แต่ไม่มีความสามารถควบคุมจัดการครอบครัว ปล่อยให้น้องเอาเปรียบ และลูกเมียตัวเองต้องขมขื่นใจ

มาถึงขนาดนี้แล้วคงเปลี่ยนอะไรยาก โดยเฉพาะสามีคุณเองไม่เข้มแข็งพอที่จะลุกมาเรียกร้อง ทั้งที่มีสิทธิจะทำ

แนะนำให้ทำใจค่ะ สามีและคุณอาจมีวาสนาจะสุขสบายได้เท่านี้ แต่ก็ขอให้มองในแง่ดีว่า คุณได้สามีที่เป็นคนดี มีคุณธรรม รักครอบครัว ซึ่งผู้หญิงอีกหมื่นแสนคนอยากได้สามีเช่นนี้ รวมทั้งคุณมีลูกที่ใฝ่ดีรักเรียน ตัวคุณเองมือเท้าแขนขาครบ มีกินมีใช้ตามสมควร แม้ไม่ร่ำรวยนัก แต่ก็มีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นสุข โชคดีกว่าคนอีกมากนะคะ