Note : แฟนฟิกชั่นเรื่องนี้เขียนขึ้นมาด้วยความพีคคู่บอสออย ใน Ep.สุดท้าย ทำให้เขียนแฟนฟิกชั่นขนาดสั้นออกมาได้เรื่องหนึ่ง แล้วก็พัฒนาต่อเป็นฟิกขนาดความยาว 8 ตอนจบ และยังอุตส่าห์มีตอนพิเศษต่อ ตามความพีคทีไม่จบไม่สิ้นของคนเขียน
Ep.0 Never Too Late
http://pantip.com/topic/34594113
Ep.1 Forget the Past
http://pantip.com/topic/34604193
Ep.2: Start the New
http://pantip.com/topic/34614576
Ep.3: Don’t Worry
http://pantip.com/topic/34633163
Ep.4: I’ll be with you
http://pantip.com/topic/34692987
Ep.5: Always
http://pantip.com/topic/34704122
Ep.6: Heal Over Part 1
http://pantip.com/topic/34716642
Ep.6: Heal Over Part 2
http://pantip.com/topic/34723665
Special Episode: Happy Birthday Part 1
http://pantip.com/topic/34746587
Special Episode: Happy Birthday Part 2
http://pantip.com/topic/34774469
ตอนพิเศษพาร์ทจบแล้วค่า รีบปั่นมาลงก่อนที่ tag จะร้างไปมากกว่านี้ 555 (จริงๆ นี่ก็ได้ยินเสียงจั๊กจั่นเรไรร้องกันแว่วๆ) ใครที่ผ่านมา อยากคุยอยากอัพเดทฟิก สามารถติดตามได้ในทวิตเตอร์ของเรานะค้า เดี๋ยวลงลิ้งไว้ท้ายเรื่องน้า
credit ภาพเปิดกระทู้จากทวิตเตอร์
https://twitter.com/iGammm_ja ค่า เป็นภาพพีที่ดูเป็นบอสแบบละมุนมากกกกก
............................................................
ออยตักข้าวเข้าปากก่อนจะหันยิ้มให้พ่อกับแม่ของบอสที่ชมกับข้าวง่ายๆ ฝีมือเธอกันยกใหญ่ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารวันนี้ครึกครื้น แม่บอสที่ชอบทำอาหารชวนคุยเรื่องเมนูนั้นเมนูนี้ ก่อนจะเล่าว่า ท่านกำลังนึกสนุกอยากลองทำขนม และชวนเธอมาเข้าครัวด้วยกันช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์
ออยรับคำอย่างกระตือรือร้น เธอพยายามทำตัวให้สดใสทั้งที่ในใจยังหม่นจากข้อความไลน์ที่เห็นเมื่อตอนเย็น โชคดีที่วันนี้บอสนั่งโต๊ะฝั่งเดียวกับเธอ ออยก็เลยไม่ต้องคอยระวังว่าอีกฝ่ายอาจสังเกตเห็นความผิดปกติในดวงตาของ แต่ดูจากท่าทางเฉยๆ ชวนพ่อแม่คุยตามปกตินั่นแล้ว บอสก็คงไม่ทันรู้สึกละมั้งว่าคนที่นั่งข้างๆ นิ่งไปนิดหน่อยตั้งแต่ตอนทำอาหารเย็น
พอทุกคนกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ร่างเล็กก็รวบรวมจานชามเดินกลับเข้าไปในครัว เสียงแม่บอสที่ถือจานข้าวตามมาร้องบอกว่า “ออย ไม่ต้องล้างจานหรอกลูก หนูทำกับข้าวตั้งเยอะแล้ว เดี๋ยวแม่ล้างเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ จานชามแค่นี้ สบายมาก” ออยพยายามตอบด้วยเสียงร่าเริง เริ่มลงมือเก็บกวาด เทเศษอาหารจากจานลงถังขยะ ก่อนจะเปิดน้ำจากก๊อกใส่จานกองเล็กๆ ในอ่าง
ขณะที่พยายามทำตัวให้วุ่นอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงบอสบอกแม่ของเขาแว่วๆ ว่า “ผมช่วยออยล้างจานเอง แม่ไปพักเถอะครับ เหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว เดี๋ยวค่อยมากินเค้กกัน”
ในที่สุดแม่บอสก็ยอมแพ้ ตอบว่า “จ้าๆ” แล้วก็มีเสียงเดินขึ้นบันไดไป
บอสเดินเข้ามายืนข้างเธอ “ช่วยนะ” เขาบอกแล้วเริ่มล้างจานในอ่างโดยไม่ต้องรอคำตอบ
“อืม ขอบคุณนะ” ออยยิ้มแล้วก็ผละหันไปเก็บกวาดโต๊ะกับเคาน์เตอร์ในครัว ครู่เดียวทุกอย่างก็เรียบร้อย ออยทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้องรับแขก แต่บอสกลับเอื้อมมือมาดึงแขนเธอไว้ “หือ? มีอะไรเหรอ?”
อีกฝ่ายไม่ยอมตอบแต่กลับจูงมือเธอเดินออกจากประตูครัวไปทางด้านหลังบ้าน จนถึงตรงชานเล็กที่ต่อกับสนาม ตรงนี้เป็นที่สำหรับเก็บจักรยานของบอส แล้วก็พวกอุปกรณ์ทำสวนต่างๆ จึงมีไฟเพียงดวงเดียวเปิดไว้สลัวๆ แถมยังมีต้นไม้ที่ปลูกไม้ช่วยบังสายตา มองจากด้านนอกแล้วจึงเห็นอะไรได้ไม่ชัดนัก
ออยนิ่งไปตั้งแต่ตอนที่ถูกจูงมือเดินออกมาจากบ้าน พอมาถึง บอสก็หมุนตัวมายืนตรงหน้าทั้งที่ยังจับมือเล็กเอาไว้ เอ่ยถามเสียงอ่อนๆ
“เอาละ ทีนี้อยู่กันสองคนแล้ว บอกได้หรือยังว่า แกโกรธอะไรเรา”
ออยก้มหน้า ตอบเสียงอุบอิบ “รู้ได้ไง?” เธอว่าเธอพยายามทำตัวปกติที่สุดแล้วนะ
คนถูกถามกลับถอนใจเฮือกใหญ่ “ก็เคยบอกแล้วนี่ว่า เรามองแกออกทุกครั้ง โดยเฉพาะเวลาแกฝืนตัวเอง” พูดแล้วก็เอื้อมมือมาดึงเธอเข้าไปจนชิด ร่างสูงโปร่งสอดแขนสองข้างไปประสานมือไว้ด้านหลังเอวบาง กักคนตัวเล็กกว่าไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าคมลงก้มแตะหน้าผากของตนเองกับหน้าผากเนียนแล้วถามเบาๆ ว่า
“...เป็นอะไร”
ออยนิ่งไปอึดใจ ประโยคที่ได้ยินจนคุ้นหูกับสัมผัสอ่อนโยนซึ่งไม่เคยมีใครได้รับจากคนตรงหน้า ทำให้เธอรู้สึกเหมือนใจที่หน่วงหนักเมื่อครู่เบาลงเล็กน้อย
สุดท้าย...เธอก็ตัดสินใจว่า ควรจะคุยกันแบบตรงไปตรงมา
“ก็...ไม่ถึงขนาดโกรธหรอก” ออยตอบเสียงเบา มือแตะที่ต้นแขนของอีกฝ่าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตา “...แต่งอนนิดหน่อย”
คนที่ยังกอดเธออยู่เลิกคิ้ว “งอน?...เรื่อง?”
“ก็...เรื่องคนสวยๆ ที่ไลน์หาแกเมื่อตอนเย็นอ่ะ” ใบหน้าเนียนเม้มปากนิดหนึ่งก่อนจะช้อนสายตาขึ้นแล้วถามต่อ “เมื่อวาน...ไปกินข้าวกับเขามาเหรอ?”
ออยถามตัวเองตั้งแต่ตอนที่เห็นข้อความนั้นแล้วว่า เธอโกรธบอสหรือเปล่า คำตอบก็คือ ไม่ เธอรู้ว่าคนจริงใจแบบบอสไม่มีทางทำอะไรลับหลังคนรัก แต่ก็ยอมรับว่า น้อยใจเหมือนกันที่เขาไปกินข้าวกับคนอื่นในวันเกิดเธอ แถมผู้หญิงคนนั้นยังสวยมากๆ ทั้งสวยทั้งดูดี จนพอเทียบกับตัวเองแล้ว ออยรู้สึกหมดความมั่นใจไปเลย
“ผู้หญิงสวยๆ?” บอสทำหน้างง ใบหน้าคมย่นคิ้วนิดหนึ่งเหมือนจะทบทวน ก่อนจะนึกได้ “พี่เกดน่ะเหรอ?”
ออยพยักหน้าหงึก “อือ”
“อ๋อ...” คราวนี้น้ำเสียงของอีกฝ่ายฟังโล่งใจขึ้นมาทันที “ใช่....พอดีเมื่อวานเรามีธุระกับพี่เกด เลยนัดเจอกันที่มหาวิทยาลัย ไปถึงตอนเที่ยงพอดี พี่เกดเลยชวนกินข้าวแถวนั้น เลี้ยงวันเกิดล่วงหน้าน่ะ”
ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินทำให้ออยหน้าหมองลงอีก
ขนาดเธอที่เป็นแฟนยังไม่รู้เลยว่า วันนี้วันเกิดบอส แต่ ‘พี่เกด’ คนสวยกลับรู้ แสดงว่าต้องสนิทกันมากๆ เลยสินะ...
คนตัวสูงกว่ามองท่าทางหงอยๆ นั้นด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมมือมาเชยคางเธอขึ้นแบบที่เขาชอบทำเวลาจะบอกเรื่องสำคัญ “เลี้ยงข้าวในฐานะ
ลูกพี่ลูกน้องน่ะ พี่เกดเป็นลูกสาวคุณอา น้องชายพ่อเราเอง”
อ้าว....
ออยเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง “ลูกพี่ลูกน้องหรอกเหรอ?”
บอสมองดูปฏิกิริยาตอบสนองที่เปลี่ยนไปแบบฉับพลันของเธอแล้วก็ยิ้ม พูดเสียงกลั้วหัวเราะ “ใช่ นามสกุลเดียวกันด้วย นางสาวเกดศรินทร์ อรรถประจักษ์ แก่กว่าเรา 5 ปี เรียนอยู่วิศวะฯ มธ.ปีสาม”
ออยคิดตาม
KED A. คือ KED ATTAPRAJAK นี่เอง โธ่เอ๊ย นี่เธอคิดไปซะไกล น่าอายชะมัด ร่างเล็กรีบก้มหัวขอโทษอีกฝ่าย บอกเสียงอ่อย “ขอโทษนะ เรางี่เง่าอีกแล้ว”
บอสส่ายหน้า“ไม่หรอก เราผิดเองที่ไม่ได้เล่าให้แกฟังตั้งแต่เมื่อวานว่า ออกไปเจอพี่เกดมา” เขาว่าแล้วเล่าต่อ “ตอนเด็กๆ เรากับพี่เกดสนิทกัน แถมหน้าตาก็เหมือนกันจนคนเข้าใจผิดว่าเป็นพี่น้องกันอยู่บ่อยๆ เราเลยชินว่าพี่เกดเป็นพี่สาว ไม่ทันคิดว่า แกอาจจะเข้าใจผิด”
มือเรียวยาวเอื้อมมาไล้แก้มเธอเบาๆ “ขอโทษนะที่ทำให้ไม่สบายใจ”
“ไม่ๆ แกอย่าขอโทษดิ่ เรางี่เง่าเอง” ออยรีบแก้ด้วยท่าทางร้อนรน “เราต่างหากที่ต้องขอโทษที่คิดอะไรวุ่นวาย”
มิน่าละ เธอถึงรู้สึกคุ้นตากับรอยยิ้มของคนสวยตาคมคนนั้น ก็มันเหมือนกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าเปี๊ยบเลยนี่นา ออยรู้สึกหงุดหงิดนิสัยคิดมากของตัวเองขึ้นมาเลย เธอเป็นแบบนี้ประจำ บอสจะเบื่อรึเปล่านะ
บอสมองคนที่ยืนคอตกแล้วก็เดาได้ทันทีว่า คนตรงหน้าคงกำลังนึกโทษตัวเองอยู่แน่ๆ เขาก็เลยถอนใจอีกครั้ง ยกมือขึ้นเสยผมยาวที่หลุดออกมาจากหางม้าไปทัดหูให้แล้วบอกด้วยเสียงอ่อนโยน “อยากถามอะไรก็ถามมาเถอะ บอกแล้วนี่นาว่า อยู่กับเรา...แกไม่ต้องเปลี่ยนอะไร เป็นตัวของแกเองแบบนี้แหละดีแล้ว”
ดวงตาใต้กรอบแว่นจ้องนิ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เราเป็นแฟนแกนะ เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องตอบทุกเรื่องที่ทำให้แกไม่สบายใจ”
ออยมอง ‘คนรักของเธอ’ แล้วก็ยิ้มออกมาได้ในที่สุด
ที่เธอรู้สึกสงบและสบายใจทุกครั้งที่อยู่กับบอส คงเพราะเธอสามารถเป็นตัวของเธอเองได้อย่างมั่นใจ และเขาเองก็แสดงออกชัดว่า ชอบที่เธอเป็นตัวเธอแบบนี้
คราวนี้ออยจึงเป็นฝ่ายก้มศีรษะไปชนไหล่ของคนตัวสูงกว่าแบบอ้อนๆ บ้าง ““อื้อ...ขอบคุณนะบอส”
“ตกลงหายงอนยัง?” เสียงทุ้มถามมาพร้อมกับแขนที่สอดผ่านเอวบางมาโอบหลังเธอไว้อีกครั้ง
“อือ...หายแล้ว”
“ดีมาก” อีกฝ่ายเอ่ยชม ก่อนจะดันร่างเล็กให้ออกห่างเล็กน้อยเพื่อให้มองหน้าเขาได้ถนัด ก่อนจะพูดต่อว่า “เรื่องพี่เกดอ่ะ ถึงเขาไม่ได้เป็นญาติเรา แกก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะ...” ใบหน้าคมทำท่ากลั้นยิ้ม พูดเสียงค่อยลงเหมือนจะกระซิบบอกความลับ “...เพราะพี่เกดเขาชอบผู้หญิง”
“หา?” ออยอ้าปากค้างอีกครั้ง คราวนี้เหวอยิ่งกว่าครั้งแรกอีก คนสวยขนาดนั้นน่ะเหรอ? “ชอบ...แบบ...พี่ดาวกับพี่ก้อย ม.6 อ่ะนะ” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“ช่าย...” บอสหัวเราะขำท่าทางเอ๋อๆ ของคนตรงหน้า ดีใจที่ทำให้เธอเปลี่ยนอารมณ์จากหงอยเป็นงงแทนได้ “พี่เกดมีแฟนแล้วด้วย เห็นอวดว่า แฟนสวยมาก อยู่จุฬาฯ เป็นเชียร์ลีดเดอร์งานบอลประเพณีฯ รู้สึกจะชื่อ...เฟิร์น...ฟาง หรือฟ้า อะไรประมาณนี้แหละ...จำไม่ได้แล้ว”
ออยกระพริบตาปริบ
เอิ่ม...ชื่อฟ้า? อยู่จุฬา? เป็นลีดงานบอลด้วย?
“เป็นไรน่ะ” บอสถามเมื่อเห็นเธอทำหน้าประหลาด
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก”ออยรีบส่ายหน้าดิ่ก
ไม่มั้ง โลกคงไม่กลมขนาดนั้น เธอบอกตัวเองแล้วรีบเปลี่ยนประเด็น “เข้าบ้านกันยัง ไปเหอะ พ่อกับแม่แกรออยู่” เธอว่าแล้วจับมืออีกฝ่ายชวนให้เดินกลับไปทางด้านหลังครัว
Cure Special Episode: Happy Birthday Part 3 (Boss/Oil) Hormones the Final Season’s Fanfiction
Ep.0 Never Too Late http://pantip.com/topic/34594113
Ep.1 Forget the Past http://pantip.com/topic/34604193
Ep.2: Start the New http://pantip.com/topic/34614576
Ep.3: Don’t Worry http://pantip.com/topic/34633163
Ep.4: I’ll be with you http://pantip.com/topic/34692987
Ep.5: Always http://pantip.com/topic/34704122
Ep.6: Heal Over Part 1 http://pantip.com/topic/34716642
Ep.6: Heal Over Part 2 http://pantip.com/topic/34723665
Special Episode: Happy Birthday Part 1 http://pantip.com/topic/34746587
Special Episode: Happy Birthday Part 2 http://pantip.com/topic/34774469
ตอนพิเศษพาร์ทจบแล้วค่า รีบปั่นมาลงก่อนที่ tag จะร้างไปมากกว่านี้ 555 (จริงๆ นี่ก็ได้ยินเสียงจั๊กจั่นเรไรร้องกันแว่วๆ) ใครที่ผ่านมา อยากคุยอยากอัพเดทฟิก สามารถติดตามได้ในทวิตเตอร์ของเรานะค้า เดี๋ยวลงลิ้งไว้ท้ายเรื่องน้า
credit ภาพเปิดกระทู้จากทวิตเตอร์ https://twitter.com/iGammm_ja ค่า เป็นภาพพีที่ดูเป็นบอสแบบละมุนมากกกกก
ออยตักข้าวเข้าปากก่อนจะหันยิ้มให้พ่อกับแม่ของบอสที่ชมกับข้าวง่ายๆ ฝีมือเธอกันยกใหญ่ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารวันนี้ครึกครื้น แม่บอสที่ชอบทำอาหารชวนคุยเรื่องเมนูนั้นเมนูนี้ ก่อนจะเล่าว่า ท่านกำลังนึกสนุกอยากลองทำขนม และชวนเธอมาเข้าครัวด้วยกันช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์
ออยรับคำอย่างกระตือรือร้น เธอพยายามทำตัวให้สดใสทั้งที่ในใจยังหม่นจากข้อความไลน์ที่เห็นเมื่อตอนเย็น โชคดีที่วันนี้บอสนั่งโต๊ะฝั่งเดียวกับเธอ ออยก็เลยไม่ต้องคอยระวังว่าอีกฝ่ายอาจสังเกตเห็นความผิดปกติในดวงตาของ แต่ดูจากท่าทางเฉยๆ ชวนพ่อแม่คุยตามปกตินั่นแล้ว บอสก็คงไม่ทันรู้สึกละมั้งว่าคนที่นั่งข้างๆ นิ่งไปนิดหน่อยตั้งแต่ตอนทำอาหารเย็น
พอทุกคนกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ร่างเล็กก็รวบรวมจานชามเดินกลับเข้าไปในครัว เสียงแม่บอสที่ถือจานข้าวตามมาร้องบอกว่า “ออย ไม่ต้องล้างจานหรอกลูก หนูทำกับข้าวตั้งเยอะแล้ว เดี๋ยวแม่ล้างเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ จานชามแค่นี้ สบายมาก” ออยพยายามตอบด้วยเสียงร่าเริง เริ่มลงมือเก็บกวาด เทเศษอาหารจากจานลงถังขยะ ก่อนจะเปิดน้ำจากก๊อกใส่จานกองเล็กๆ ในอ่าง
ขณะที่พยายามทำตัวให้วุ่นอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงบอสบอกแม่ของเขาแว่วๆ ว่า “ผมช่วยออยล้างจานเอง แม่ไปพักเถอะครับ เหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว เดี๋ยวค่อยมากินเค้กกัน”
ในที่สุดแม่บอสก็ยอมแพ้ ตอบว่า “จ้าๆ” แล้วก็มีเสียงเดินขึ้นบันไดไป
บอสเดินเข้ามายืนข้างเธอ “ช่วยนะ” เขาบอกแล้วเริ่มล้างจานในอ่างโดยไม่ต้องรอคำตอบ
“อืม ขอบคุณนะ” ออยยิ้มแล้วก็ผละหันไปเก็บกวาดโต๊ะกับเคาน์เตอร์ในครัว ครู่เดียวทุกอย่างก็เรียบร้อย ออยทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้องรับแขก แต่บอสกลับเอื้อมมือมาดึงแขนเธอไว้ “หือ? มีอะไรเหรอ?”
อีกฝ่ายไม่ยอมตอบแต่กลับจูงมือเธอเดินออกจากประตูครัวไปทางด้านหลังบ้าน จนถึงตรงชานเล็กที่ต่อกับสนาม ตรงนี้เป็นที่สำหรับเก็บจักรยานของบอส แล้วก็พวกอุปกรณ์ทำสวนต่างๆ จึงมีไฟเพียงดวงเดียวเปิดไว้สลัวๆ แถมยังมีต้นไม้ที่ปลูกไม้ช่วยบังสายตา มองจากด้านนอกแล้วจึงเห็นอะไรได้ไม่ชัดนัก
ออยนิ่งไปตั้งแต่ตอนที่ถูกจูงมือเดินออกมาจากบ้าน พอมาถึง บอสก็หมุนตัวมายืนตรงหน้าทั้งที่ยังจับมือเล็กเอาไว้ เอ่ยถามเสียงอ่อนๆ
“เอาละ ทีนี้อยู่กันสองคนแล้ว บอกได้หรือยังว่า แกโกรธอะไรเรา”
ออยก้มหน้า ตอบเสียงอุบอิบ “รู้ได้ไง?” เธอว่าเธอพยายามทำตัวปกติที่สุดแล้วนะ
คนถูกถามกลับถอนใจเฮือกใหญ่ “ก็เคยบอกแล้วนี่ว่า เรามองแกออกทุกครั้ง โดยเฉพาะเวลาแกฝืนตัวเอง” พูดแล้วก็เอื้อมมือมาดึงเธอเข้าไปจนชิด ร่างสูงโปร่งสอดแขนสองข้างไปประสานมือไว้ด้านหลังเอวบาง กักคนตัวเล็กกว่าไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าคมลงก้มแตะหน้าผากของตนเองกับหน้าผากเนียนแล้วถามเบาๆ ว่า
“...เป็นอะไร”
ออยนิ่งไปอึดใจ ประโยคที่ได้ยินจนคุ้นหูกับสัมผัสอ่อนโยนซึ่งไม่เคยมีใครได้รับจากคนตรงหน้า ทำให้เธอรู้สึกเหมือนใจที่หน่วงหนักเมื่อครู่เบาลงเล็กน้อย
สุดท้าย...เธอก็ตัดสินใจว่า ควรจะคุยกันแบบตรงไปตรงมา
“ก็...ไม่ถึงขนาดโกรธหรอก” ออยตอบเสียงเบา มือแตะที่ต้นแขนของอีกฝ่าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตา “...แต่งอนนิดหน่อย”
คนที่ยังกอดเธออยู่เลิกคิ้ว “งอน?...เรื่อง?”
“ก็...เรื่องคนสวยๆ ที่ไลน์หาแกเมื่อตอนเย็นอ่ะ” ใบหน้าเนียนเม้มปากนิดหนึ่งก่อนจะช้อนสายตาขึ้นแล้วถามต่อ “เมื่อวาน...ไปกินข้าวกับเขามาเหรอ?”
ออยถามตัวเองตั้งแต่ตอนที่เห็นข้อความนั้นแล้วว่า เธอโกรธบอสหรือเปล่า คำตอบก็คือ ไม่ เธอรู้ว่าคนจริงใจแบบบอสไม่มีทางทำอะไรลับหลังคนรัก แต่ก็ยอมรับว่า น้อยใจเหมือนกันที่เขาไปกินข้าวกับคนอื่นในวันเกิดเธอ แถมผู้หญิงคนนั้นยังสวยมากๆ ทั้งสวยทั้งดูดี จนพอเทียบกับตัวเองแล้ว ออยรู้สึกหมดความมั่นใจไปเลย
“ผู้หญิงสวยๆ?” บอสทำหน้างง ใบหน้าคมย่นคิ้วนิดหนึ่งเหมือนจะทบทวน ก่อนจะนึกได้ “พี่เกดน่ะเหรอ?”
ออยพยักหน้าหงึก “อือ”
“อ๋อ...” คราวนี้น้ำเสียงของอีกฝ่ายฟังโล่งใจขึ้นมาทันที “ใช่....พอดีเมื่อวานเรามีธุระกับพี่เกด เลยนัดเจอกันที่มหาวิทยาลัย ไปถึงตอนเที่ยงพอดี พี่เกดเลยชวนกินข้าวแถวนั้น เลี้ยงวันเกิดล่วงหน้าน่ะ”
ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินทำให้ออยหน้าหมองลงอีก
ขนาดเธอที่เป็นแฟนยังไม่รู้เลยว่า วันนี้วันเกิดบอส แต่ ‘พี่เกด’ คนสวยกลับรู้ แสดงว่าต้องสนิทกันมากๆ เลยสินะ...
คนตัวสูงกว่ามองท่าทางหงอยๆ นั้นด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมมือมาเชยคางเธอขึ้นแบบที่เขาชอบทำเวลาจะบอกเรื่องสำคัญ “เลี้ยงข้าวในฐานะลูกพี่ลูกน้องน่ะ พี่เกดเป็นลูกสาวคุณอา น้องชายพ่อเราเอง”
อ้าว....
ออยเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง “ลูกพี่ลูกน้องหรอกเหรอ?”
บอสมองดูปฏิกิริยาตอบสนองที่เปลี่ยนไปแบบฉับพลันของเธอแล้วก็ยิ้ม พูดเสียงกลั้วหัวเราะ “ใช่ นามสกุลเดียวกันด้วย นางสาวเกดศรินทร์ อรรถประจักษ์ แก่กว่าเรา 5 ปี เรียนอยู่วิศวะฯ มธ.ปีสาม”
ออยคิดตาม KED A. คือ KED ATTAPRAJAK นี่เอง โธ่เอ๊ย นี่เธอคิดไปซะไกล น่าอายชะมัด ร่างเล็กรีบก้มหัวขอโทษอีกฝ่าย บอกเสียงอ่อย “ขอโทษนะ เรางี่เง่าอีกแล้ว”
บอสส่ายหน้า“ไม่หรอก เราผิดเองที่ไม่ได้เล่าให้แกฟังตั้งแต่เมื่อวานว่า ออกไปเจอพี่เกดมา” เขาว่าแล้วเล่าต่อ “ตอนเด็กๆ เรากับพี่เกดสนิทกัน แถมหน้าตาก็เหมือนกันจนคนเข้าใจผิดว่าเป็นพี่น้องกันอยู่บ่อยๆ เราเลยชินว่าพี่เกดเป็นพี่สาว ไม่ทันคิดว่า แกอาจจะเข้าใจผิด”
มือเรียวยาวเอื้อมมาไล้แก้มเธอเบาๆ “ขอโทษนะที่ทำให้ไม่สบายใจ”
“ไม่ๆ แกอย่าขอโทษดิ่ เรางี่เง่าเอง” ออยรีบแก้ด้วยท่าทางร้อนรน “เราต่างหากที่ต้องขอโทษที่คิดอะไรวุ่นวาย”
มิน่าละ เธอถึงรู้สึกคุ้นตากับรอยยิ้มของคนสวยตาคมคนนั้น ก็มันเหมือนกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าเปี๊ยบเลยนี่นา ออยรู้สึกหงุดหงิดนิสัยคิดมากของตัวเองขึ้นมาเลย เธอเป็นแบบนี้ประจำ บอสจะเบื่อรึเปล่านะ
บอสมองคนที่ยืนคอตกแล้วก็เดาได้ทันทีว่า คนตรงหน้าคงกำลังนึกโทษตัวเองอยู่แน่ๆ เขาก็เลยถอนใจอีกครั้ง ยกมือขึ้นเสยผมยาวที่หลุดออกมาจากหางม้าไปทัดหูให้แล้วบอกด้วยเสียงอ่อนโยน “อยากถามอะไรก็ถามมาเถอะ บอกแล้วนี่นาว่า อยู่กับเรา...แกไม่ต้องเปลี่ยนอะไร เป็นตัวของแกเองแบบนี้แหละดีแล้ว”
ดวงตาใต้กรอบแว่นจ้องนิ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เราเป็นแฟนแกนะ เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องตอบทุกเรื่องที่ทำให้แกไม่สบายใจ”
ออยมอง ‘คนรักของเธอ’ แล้วก็ยิ้มออกมาได้ในที่สุด ที่เธอรู้สึกสงบและสบายใจทุกครั้งที่อยู่กับบอส คงเพราะเธอสามารถเป็นตัวของเธอเองได้อย่างมั่นใจ และเขาเองก็แสดงออกชัดว่า ชอบที่เธอเป็นตัวเธอแบบนี้
คราวนี้ออยจึงเป็นฝ่ายก้มศีรษะไปชนไหล่ของคนตัวสูงกว่าแบบอ้อนๆ บ้าง ““อื้อ...ขอบคุณนะบอส”
“ตกลงหายงอนยัง?” เสียงทุ้มถามมาพร้อมกับแขนที่สอดผ่านเอวบางมาโอบหลังเธอไว้อีกครั้ง
“อือ...หายแล้ว”
“ดีมาก” อีกฝ่ายเอ่ยชม ก่อนจะดันร่างเล็กให้ออกห่างเล็กน้อยเพื่อให้มองหน้าเขาได้ถนัด ก่อนจะพูดต่อว่า “เรื่องพี่เกดอ่ะ ถึงเขาไม่ได้เป็นญาติเรา แกก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะ...” ใบหน้าคมทำท่ากลั้นยิ้ม พูดเสียงค่อยลงเหมือนจะกระซิบบอกความลับ “...เพราะพี่เกดเขาชอบผู้หญิง”
“หา?” ออยอ้าปากค้างอีกครั้ง คราวนี้เหวอยิ่งกว่าครั้งแรกอีก คนสวยขนาดนั้นน่ะเหรอ? “ชอบ...แบบ...พี่ดาวกับพี่ก้อย ม.6 อ่ะนะ” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“ช่าย...” บอสหัวเราะขำท่าทางเอ๋อๆ ของคนตรงหน้า ดีใจที่ทำให้เธอเปลี่ยนอารมณ์จากหงอยเป็นงงแทนได้ “พี่เกดมีแฟนแล้วด้วย เห็นอวดว่า แฟนสวยมาก อยู่จุฬาฯ เป็นเชียร์ลีดเดอร์งานบอลประเพณีฯ รู้สึกจะชื่อ...เฟิร์น...ฟาง หรือฟ้า อะไรประมาณนี้แหละ...จำไม่ได้แล้ว”
ออยกระพริบตาปริบ เอิ่ม...ชื่อฟ้า? อยู่จุฬา? เป็นลีดงานบอลด้วย?
“เป็นไรน่ะ” บอสถามเมื่อเห็นเธอทำหน้าประหลาด
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก”ออยรีบส่ายหน้าดิ่ก ไม่มั้ง โลกคงไม่กลมขนาดนั้น เธอบอกตัวเองแล้วรีบเปลี่ยนประเด็น “เข้าบ้านกันยัง ไปเหอะ พ่อกับแม่แกรออยู่” เธอว่าแล้วจับมืออีกฝ่ายชวนให้เดินกลับไปทางด้านหลังครัว