Note : แฟนฟิกชั่นเรื่องนี้เขียนขึ้นมาด้วยความพีคคู่บอสออย ใน Ep.สุดท้าย ทำให้เขียนแฟนฟิกชั่นขนาดสั้นออกมาได้เรื่องหนึ่ง แล้วก็พัฒนาต่อเป็นฟิกขนาดความยาว 8 ตอนจบ และยังอุตส่าห์มีตอนพิเศษต่อ ตามความพีคทีไม่จบไม่สิ้นของคนเขียน

Ep.0 Never Too Late    http://pantip.com/topic/34594113

Ep.1 Forget the Past    http://pantip.com/topic/34604193

Ep.2: Start the New     http://pantip.com/topic/34614576

Ep.3: Don’t Worry        http://pantip.com/topic/34633163

Ep.4: I’ll be with you    http://pantip.com/topic/34692987

Ep.5: Always               http://pantip.com/topic/34704122

Ep.6: Heal Over Part 1 http://pantip.com/topic/34716642

Ep.6: Heal Over Part 2 http://pantip.com/topic/34723665

Special Episode: Happy Birthday Part 1 http://pantip.com/topic/34746587


ตอนพิเศษพาร์ท 2 ค่า ว่าจะปั่นให้เสร็จช่วงเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็ปรากฏว่าติดภารกิจตรุษจีน เลยไม่จบสักทีค่ะ นี่ปั่นมา 8 หน้าก็ยังไม่จบ เลยคิดว่า ตัดมาลงพาร์ทสอง แล้วค่อยไปต่อพาร์ทสามละกันนะค้า สรุปมีภาคพิธีสงฆ์เช้า งานกลางวัน แล้วยังต่องานเย็นอีก ถ้าเป็นงานแต่งจริงนี่คงใช้งบหลายแสน 555

เหมือนตอนนี้ tag ฮอร์โมนเงียบมากๆๆ เลยนะ แต่เราก็ยังลงฟิคต่อปายยย (คือก็ลงที่นี่ที่เดียวอะไร) ใครอยากคุยอยากอัพเดทฟิก สามารถติดตามได้ในทวิตเตอร์ของเรานะค้า เดี๋ยวลงลิ้งไว้ท้ายเรื่องน้า

credit ภาพเปิดกระทู้จาก IG น้องฟรังจ้า




        ออยกับครอบครัวของบอสออกจากวัดในช่วงก่อนเพลเล็กน้อย พ่อพาทุกคนไปแวะกินอาหารที่แพริมแม่น้ำนครชัยศรี ก่อนจะตรงกลับกรุงเทพเพราะพ่อกับแม่ลางานได้มาแค่ช่วงเช้าเท่านั้น

        “ขอโทษนะจ๊ะ พอดีพ่อเขามีประชุมกับลูกค้าตอนบ่ายสาม แม่เองก็ติดนัดคนไข้ เลยต้องรีบกลับ” คุณหมอใจดีของออยหันบอกเด็กสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังด้วยสีหน้าเสียดาย “กะว่าจะพาออยไปไหว้พระปฐมเจดีย์เสียหน่อย ไว้คราวหน้าเนอะ”

        “ค่ะ ขอบคุณนะคะที่พาหนูมาด้วยวันนี้”

            ออยยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรู้สึกหนักที่ไหล่ขวา พอหันไปก็ปรากฏว่า บอสที่นั่งกอดอกเงียบๆ ไม่คุยอะไรกับใครมาครู่ใหญ่นั้นหลับสัปหงกจนเลื่อนตัวเอนลงมาเอาศีรษะพิงไหล่เธอซะอย่างนั้น  

         “อ้าว” พ่อที่เหลือบตามองกระจกส่องหลังพอดีอุทาน “หลับไปซะแล้ว แม่ สงสัยจะง่วงจัด เมื่อเช้าตื่นตั้งแต่ก่อนไก่โห่”

        พอได้ยินเข้า แม่ของบอสก็เลยหันกลับมาดูบ้าง “ไม่ง่วงก็แปลกแล้วละค่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยใส่ใจเรื่องทำบุญ วันนี้ลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสี่ ขี่จักรยานออกไปซุเปอร์ฯ ซื้อของเพิ่มให้แม่ด้วยนะ สงสัยจะเห่อที่ออยจะไปทำบุญด้วย” เผาลูกชายที่หลับนิ่งเสร็จก็บอกเด็กสาวที่ถูกนั่งพิงว่า “ออยดันหัวบอสไปพิงกระจกรถก็ได้ลูก ท่าทางแบบนี้สงสัยจะหลับยาว ปล่อยให้นอนพิง เดี๋ยวหนูเมื่อยแย่”

       “ไม่เป็นไรค่ะ”  ออยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองศีรษะทุยที่พิงไหล่เธออยู่ ผมนุ่มๆ ที่เคลียอยู่ตรงแก้มให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกแมวขี้เซาอ้อนอย่างไรอย่างนั้น เห็นแบบนี้แล้วก็อดรู้สึกดีใจนิดหน่อยไม่ได้

        คนที่ไม่เคยใส่ใจวันเกิดตัวเอง ปีนี้กลับกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันเกิดของเธอด้วย

       คิดแล้วออยก็กระซิบเบาๆ ว่า “ขอบคุณนะ” ก่อนจะหันไปคุยกับพ่อแม่ของบอสต่อ

       ...และเพราะมัวแต่คุยกับผู้ใหญ่ เธอก็เลยไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏตรงมุมปากของคนที่นั่งหลับตาพิงไหล่เธอไปตลอดทาง


        ขากลับเข้ากรุงเทพใช้เวลามากกว่าขาไปเล็กน้อย เพราะติดช่วงพักเที่ยงพอดี แต่รถคันใหญ่ก็แล่นมาถึงกลางใจเมืองได้ตอนประมาณบ่ายโมง ออฟฟิศของพ่อบอสอยู่ที่สาธร แต่พ่อขับรถมาทางพระรามหนึ่งเพื่อส่งแม่ของบอสที่คลินิกแถวถนนวิทยุก่อน

             บอสรู้สึกตัวตื่นตอนที่รถข้ามสะพานปิ่นเกล้า ตื่นมาก็นั่งทำตาปรือไม่หืออืออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขยี้ตาอย่างงัวเงีย จนออยต้องแกล้งหันหน้าไปทางกระจกรถเพื่อแอบยิ้มขำท่าทางแบบเด็กๆ ที่เพิ่งเคยเห็น

             พอลืมตาตื่นดีแล้ว บอสก็ยืดตัวไปบอกพ่อแม่ที่นั่งอยู่เบาะหน้าว่า “เดี๋ยวผมกับออยขอลงตรงรถไฟฟ้านะครับ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่บ้านแล้วค่อยตกลงกันว่าจะกินข้าวเย็นที่ไหนละกัน”
             ออยที่ฟังอยู่ด้วยกระพริบตาอย่างสงสัย บอสจะพาเธอไปไหนอีกละเนี่ย

              หลังจากที่นัดกับพ่อแม่แล้ว พวกเธอลงจากรถตรงสถานีรถไฟฟ้าเพลินจิต ออยยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ถ้าจะไปเที่ยวแบบวัยรุ่น น่าจะลงตั้งแต่แถวสยามหรือไม่ก็ราชประสงค์แล้วนี่นา “แกจะพาเราไปไหนอ่ะ” เธอหันไปถามคนนำเที่ยว

               “มาเหอะน่า เดี๋ยวก็รู้เอง”
               คนที่ไม่ยอมบอกแผนอะไรเธอมาตั้งแต่เมื่อวานยังคงอมพะนำ ออยก็เลยได้แต่เดินตามอีกฝ่ายขึ้นรถไฟฟ้าไปทั้งอย่างนั้น พวกเธอนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีเอกมัย ก่อนจะเดินเลยห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่มายังหมู่อาคารเตี้ยๆ ในแนวร่มไม้ที่อยู่ติดกับสี่แยก

              “ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา...”
              ออยอ่านป้ายชื่อหน้าศูนย์ แล้วหันไปถามคนพาเที่ยว “นี่แกพาเรามาท้องฟ้าจำลองอ่ะนะ” เที่ยวฉลองวันเกิดแบบจริงจังและได้ประโยชน์สมเป็นบอสจริงๆ นะเนี่ย

             “อือ” บอสพยักหน้าแล้วถามกลับ “เคยมาป่าว สมัยเด็กๆ เรามาบ่อยเลย โรงเรียนประถมชอบพามาทัศนศึกษาที่นี่ ”  
             ออยส่ายหน้า “ไม่อ่ะ โรงเรียนเราพามาครั้งเดียว ตอน ป.3 เราก็ดันเป็นไข้หวัดใหญ่นอนซมอยู่บ้าน เลยอด” จะว่าไปตอนนั้นเธอยังมีกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันแบบเด็กๆ อยู่บ้าง เลยรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เที่ยวนอกโรงเรียนกับเพื่อนๆ มากกว่า

              “ดี งั้นไปกัน”
              บอสว่าแล้วยื่นมือมาจับมือเธอเดินจูงไปหน้าตาเฉย ออยแอบเขินนิดหน่อย เพราะถึงแม้จะเป็นวันธรรมดา และเป็นช่วงปิดเทอม แต่ท้องฟ้าจำลองก็ยังมีผู้คนมาใช้บริการพอสมควร ส่วนใหญ่เป็นเด็กชั้นประถมกับมัธยมต้นที่โรงเรียนพามาทัศนศึกษา พวกเธอสองคนที่แต่งชุดไปรเวทค่อนข้างทางการก็เลยดูสะดุดตากว่าปกติ

              พอเดินมาถึงอาคาร 1 ซึ่งเป็นห้องฉายดาว บอสก็ปล่อยมือแล้วให้เธอยืนรอขณะที่เขาไปซื้อตั๋ว

             “ดูดิ่ แก คนโตๆ เขายังมาดูดาวกันเลย สงสัยมาเดทเหมือนในหนังอ่ะ”
              เสียงพูดคุยจากกลุ่มเด็กม.ต้นที่เข้าแถวรอชมท้องฟ้าจำลองดังมาเข้าหูออยจนได้ คำว่า ‘คนโตๆ’ ที่ได้ยิน ทำเอาเธอแอบขำตัวเองกับคนที่ยืนรอซื้อตั๋ว ก็จริงแหละ มาเที่ยวแต่เล่นแต่งตัวเสียจริงจัง สงสัยโดนเด็กรุ่นน้องที่อายุห่างกันไม่กี่ปีมองเป็นนักศึกษาไม่ก็คนทำงานไปแล้วมั้งเนี่ย

              ออยมองร่างสูงโปร่งที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงขายาวสีดำสุภาพนั้นแล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นอีก จะว่าไปวันนี้บอสดูโตกว่าเด็กนักเรียนชายใส่กางเกงขาสั้นคนเดิมที่เธอคุ้นตาจริงๆ

              คนถูกแอบมองเดินกลับมาทันเห็นสีหน้าของเธอเข้าพอดี ก็เลยขมวดคิ้วสงสัย “ยิ้มอะไรน่ะ?”
              “เปล่า” ออยส่ายหน้าทั้งที่ยังไม่หุบยิ้ม แกล้งหยอกว่า “มาตามรอยเหมยลี่เหรอคะ ลุง?” เธอเอ่ยถึงภาพยนตร์เรื่องดังเมื่อหลายปีก่อนที่เธอเคยดูผ่านทางดีวีดี แต่บอสคงไม่เคยดูแน่ๆ เพราะอีกฝ่ายทำหน้าไม่เก็ตแถมงงไปเลย “หา?”

            “ไม่มีอะไรหรอก เราเล่นมุขอ่ะ” ออยส่ายหน้าทั้งที่ยังขำท่าทางเอ๋อๆ ของอีกฝ่ายที่ไม่เคยเห็นมาก่อน วันนี้เธอได้เห็นสีหน้าหลากหลายจากคนตรงหน้า ทำให้รู้สึกว่าเป็นวันเกิดที่สนุกจริงๆ
            “ไปเหอะ ได้เวลาแล้วป่ะ”
             เธอถามเมื่อเห็นแถวนักเรียนม.ต้นที่รออยู่เริ่มเดินเข้าไปข้างในห้องฉายดาว บอสก็เลยพยักหน้าแล้วจูงมือเธอเดินตามเด็กๆ เข้าไป

            ออยทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ปรับเอนสีแดง จะว่าไปก็คล้ายกับโรงภาพยนตร์ เพียงแต่จอภาพเป็นรูปโดมครึ่งวงกลมเหนือศีรษะ อากาศในห้องฉายดาวค่อนข้างเย็น แต่คนรอบคอบแบบบอสก็เปิดกระเป๋าเป้หยิบเสื้อคลุมมายื่นให้เธอโดยไม่ต้องถาม ออยยิ้มแล้วรับมาสวมแต่โดยดี

           พอวิทยากรเริ่มบรรยาย ท้องฟ้าเบื้องบนก็ค่อยๆ มืดแสงลง พร้อมกับที่ดาวนับร้อยปรากฏชัดขึ้น ออยไม่เคยเห็นท้องฟ้าที่มีดาวชัดๆ ของจริงมาก่อน แต่คิดว่าการได้ดูดาวบนเขาหรือริมทะเลเงียบๆ ก็คงคล้ายแบบนี้ละมั้ง เธอดูดาวพร้อมกับฟังคำบรรยายอย่างเพลิดเพลินจนครบหนึ่งชั่วโมง

           “สนุกไหม” บอสเอ่ยถามเมื่อพวกเธอเดินออกมาด้านนอก
           “อื้อ! ดาวสวยมากเลย ขอบคุณนะที่พามา”
            ออยพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “เราไม่เคยเห็นดาวชัดๆ เลยอ่ะ เขาว่าถ้าไปดูบนเขาหรือทะลจะเห็นดาวชัดมาก จะชัดแบบนี้เลยไหม?” บ้านเธอแทบไม่ค่อยได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเท่าไหร่ สมัยเด็กๆ เตี่ยกับม้าเคยพาไปเที่ยวไกลสุดก็ทะเลชะอำ ตอนนั้นออยก็ยังเด็กจนมัวแต่สนใจจะเล่นทรายชายหาดหรือน้ำทะเลมากกว่าจะมาเดินชมดาว

            “อืม ก็น่าจะชัดนะ เราเองก็เคยขึ้นเหนือแค่สมัยเด็กๆ จำไม่ค่อยได้แล้ว”  
            บอสคิดทบทวนความทรงจำ “เห็นพ่อกับแม่ก็บ่นๆ ว่า อยากลาพักร้อนไปเที่ยวบ้างเหมือนกัน ช่วง 2-3 ปีนี้ยุ่งตลอด ไม่มีเวลาพักเลย” พูดแล้วเขาก็หันมาชวน “ไว้ปิดเทอมปลายปีนี้ไปกันไหม”

            “เฮ้ย เที่ยวในครอบครัว เราไปด้วยไม่เหมาะมั้ง” ออยรีบโบกมือทำท่าเกรงใจ

           “ไม่เป็นไรหรอก แม่จะดีใจเสียอีก เห็นบ่นว่า ไปเที่ยวทีไรเหงาทุกที ไม่มีคนคุยด้วย” บอสบอกแล้วก็ยิ้มให้เธอ “ไว้ไปด้วยกันนะ”

            ออยยิ้มตอบแล้วพยักหน้ารับ “อืม”

            ความจริงท้องฟ้าจำลองยังมีตึกจัดแสดงนิทรรศการอีก 3 ตึก แต่ออยที่ตื่นแต่เช้ามืดชักเริ่มรู้สึกเพลีย บอสเองก็คงสังเกตเห็นท่าทางเนือยๆ ของเธอ เลยชวนว่า
            “แกคงเหนื่อยแล้ว กลับไปนั่งพักที่บ้านกันดีกว่า เดี๋ยวเย็นๆ พ่อแม่กลับมาแล้วค่อยไปกินข้าวเย็นกัน”