ระบาย น้อยใจรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินในห้อง

                                       บางวันเรามีกิจธุระที่ต้องถามเพื่อนในห้อง ด้วยที่เราไม่มีกลุ่มอยู่เป็นแก้งค์เหมือนเพื่อนคนอื่น
                           ทำให้ไม่มีเบอร์เพื่อนในห้องเลย พอถามในเฟสแชตกลุ่มยังงี้ก็จะไม่ตอบ บางทีขึ้นว่าอ่านเกือบ 10 คน แต่ไม่มีคนตอบ
                      ทำให้รู้สึกว่าเราได้เป็นคนในห้องนี้หรือเปล่า หรือเป็นแค่ส่วนเกิน ที่ครูเขาแค่จับใส่ เคยมีเพื่อนสนิท ในห้องเขาก็หนีผมไป
                            อยู่แก๊งค์อื่น เวลาไปไหนไม่เคยชวนผมเลย  แต่เพื่อนคนอื่นกลับชวน  เคยกลับมาคิดน้อยใจว่า เราไม่ได้มีโทรศัพท์
                         หรูหราใช้เหมือนเขานิ เขาใช้ ไอโฟน เราใช้ ฮีโร่ ครอบครัวเขาเป็นราชการ ครอบครัวเราก่อสร้าง เราจะไปเทียบไรได้
                          แต่ก็รู้สึกดีที่เราเรียนใช้ได้ทำให้มีเพื่อนบางคนยังมาคุยกับเราหน่อย แต่ก็แค่ชั่วโมงเรียนล่ะ พอหลังจากนั้นก็เราก็เป็น
                          หมาหัวเน่าเช่นเคย วันเกิดของผม เขาก็ถามว่าพรุ่งนี้วันเกิดผมหรอ ผมก็บอก อืม เขาก็แบบพูดว่าพรุ่งนี้ให้ซื้อของเลี้ยง
                      ด้วยที่ครอบครัวเป็นครอบครัวที่ปลูกฝังผมมาตั้งแต่เด็กว่าใช้เงินอย่าใช้ฟุ่มเฟือย แม่ผมก็ให้เงิน 500 บาท บอกว่าให้เลี้ยง
                      เพื่อนวันเกิด ผมก็ไม่เอา เอาไว้ไปเรียนดีกว่า ซึ่งผมไม่เคยใช้เงินฟุ่มเฟือย 500 วันเดียวหมด รู้สึกมันมากไปเลยเอาไว้ไป
                            เรียนดีกว่า
  
                              หลังจากวันเกิดผม ประมาณ 2 เดือน เพื่อนสนิทผมที่เอาย้ายแก็งค์ คือเขาย้ายแก๊งค์หลังจากวันเกิดผม ซึ่งผมไม่ได้
                 เค้กวันเกิดสำหรับเขาเลยตอนวันเกิดยังไม่น้อยใจเท่าไหร่ แต่ตอนนั่งเรียนก็เห็นเขาบอกกันว่าพรุ่งนี้วันเกิดของคนในแก็งค์
                  เขาเราก็คิดในใจตอนวันเกิดผมไม่เห็นกะตือรืนร้นไปซื้อเค้กมาเซอร์ไพร์ทเหมือนเขาเลย เอาแต่ให้เราเลี้ยง เราก็ดีใจที่เรา
                  ไม่หลวมตัวไปเลี้ยงเขาก่อน ไม่งั้นคงเสียตังค์ 500 บาท ฟรีแน่นอน นี่ก็เรื่องที่ผมน้อยใจมาก ตั้งแต่เรียนมาในห้องนี้
                                                                      
                                     ขอบคุณที่อ่านจบครับ