เมื่อพ่อแม่ถามว่าจะเลือกใครระหว่างพ่อกับแม่? เป็นคุณจะตอบยังไงกันบ้างคะ

คือพ่อกับแม่เราจะแยกทางกันค่ะ ตอนนี้เราก็โตแล้วอยู่มหาลัยแล้ว เรื่องจริงมันยิ่งกว่าละคร

พ่อก็ชอบพูดให้เกลียดแม่  แม่ก็ชอบพูดให้เกลียดพ่อ

ปกติเราก็จะอยู่คนเดียวเพราะถ้าอยู่กับใครสักคนนึงเมื่อไหร่เราจะอึดอัดใจมากค่ะ
เรารักท่านทั้งคู่ แต่ท่านทั้งคู่ไม่รักกันแล้วมากดดันให้เราอึดอัด
เราร้องไห้กับเรื่องนี้บ่อยมาก เราเคยบอกไปแล้วว่าไม่ต้องมาพูดให้เราเกลียด เราเกลียดไม่ลงหรอก แล้วเราก็ร้องไห้ใส่เลย เรากลั้นไม่อยู่
เขาก็หยุดนะ แล้วก็เลิกพูดแล้ว ก็สงบสุขมาได้พักนึง โดยครอบครัวเรามีหลายบ้าน เราจะอยู่บ้านหลัก พ่อกับแม่เราจะนอนกันคนละบ้าน
เวลามีธุระหรืออะไรก็จะมารวมตัวกันที่บ้านหลังที่เราอยู่ จนถึงวันนึงที่เขาทะเลาะกันอีกแล้ว ขั้นรุนแรงถึงขั้นตัดขาด แล้วคำถามนั้นก็เกิดขึ้น
ว่าจะให้เราเลือกใครระหว่างพ่อกับแม่?.....

เราตอบไม่ได้ เราได้แต่ร้องไห้ แล้วขอเวลา เราไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
ก็อยู่กันมาจนลูกโตป่านนี้แล้วยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้

บางคนก็บอกเราว่าเขาอาจจะแค่อารมณ์ร้อนเดี๋ยวก็ดีกันเหมือนเดิม แต่เขาไม่ใช่คนภายในบ้านแบบเรา เขาไม่เข้าใจหรอกว่าครั้งนี้มันเรื่องจริง ของจริง
ไม่มีทางจะกลับมาประกอบกันได้อีกแล้ว

เราไม่รู้จะพูดกับพวกเขายังไง ได้แต่บอกไปว่าไม่อยากเลือก แต่เขาบอกว่ายังไงเราก็ต้องเลือก

อยากจะให้เป็นแบบในอนิเมะ ที่ลูกก็อยู่บ้านคนเดียว เรียนหนังสือไป แล้วพ่อแม่ก็แยกกัน แต่เรายังติดต่อเขาได้ทั้งคู่
เราไม่อยากต้องเลือกใครแล้วต้องตัดขาดจากใคร

แต่เราก็โตพอแล้ว เราจะไม่เอาเรื่องนี้มาเป็นปมแล้วทำให้ตัวเองเสียการเรียน เราจะตั้งใจเรียนทำตัวปกติที่สุดอย่างที่ตัวเองเป็นมาเสมอ
เรื่องนี้เพื่อนๆก็ไม่รู้ มองว่าบ้านเรามีตังมีความสุขดีอยุ่เสมอ แต่ความจริงข้างในบ้านแย่มากๆ ความอบอุ่นของครอบครัวจืดจางสุดๆ
แต่เรื่องอะไรเราต้องมาเล่าทำให้บรรยากาศเสียล่ะ แต่เพื่อนก็ชอบพูดว่ามีอะไรเล่าได้นะ เราเข้าใจแหละ แต่ขอไม่เล่าดีกว่า

พันทิพเป็นพื้นที่ที่ดีที่สุดที่จะระบาย

***
เข้าคำถามเลยดีกว่า
พ่อเคยถามเราว่า "สมมติว่าถ้าเราอยู่กลางเกาะถนน แล้วพ่อกับแม่ก็อยุ่กันคนละฟากของถนน เราจะเลือกเดินข้ามถนนไปหาใคร"
ตอนนั้นเราตอบว่า เราจะแกล้งล้ม แล้วดูว่าใครเข้ามาช่วย เราก็จะเลือกคนนั้น
พ่อเราหัวเราะแล้วบอกว่าแบบนั้นก็เข้ามาหาทั้งคู่น่ะสิ เราก็บอกว่า เราก็เลือกทั้งคู่ไงล่ะ
เขาก็บอกว่าต้องเลือกสิลูกต้องเลือกคนใดคนนึง

แล้วถ้าเป็นคุณจะตอบอย่างไรกันบ้างคะ
จะเอาฮา หรือนอกกรอบ หรือจริงจังก็ได้นะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ก็บอกไปค่ะ ไม่เลือกใครทั้งนั้น
พ่อแม่จะหย่ากัน หนูเคารพการตัดสินใจของพ่อแม่ เพราะสามีภรรยาเลิกรากันได้
แต่ยังไงพ่อก็ยังเป็นพ่อ แม่ก็ยังเป็นแม่ และหนูก็ยังคงเป็นลูก
ความเป็นพ่อแม่ลูก ไม่มีวันเลิกกันได้
ความคิดเห็นที่ 4
พี่ขอเก็บกระทู้น้องไว้เป็นกระทู้โปรดในใจนะครับ  ทั้งเห็นใจและประทับใจรวมถึงชื่นชมตัวน้องมากๆ น้องมีวุฒิภาวะและความคิดอ่านที่สมกับเป็นปัญญาชนนักศึกษา และเชื่อว่าน้องจะหาทางออกต่อปัญหาต่างๆได้อย่างสุขุมและเหมาะสมยิ่งๆขึ้นตามวัยและประสบการณ์

และจริงๆแล้วพ่อแม่ไม่ควรสนับสนุนให้น้องต้องตัดสินใจเช่นนี้ (ถือว่าพ่อแม่นั้นหลงเอาชนะกันอย่างขาดวุฒิภาวะมากไป)  แต่ถึงอย่างไรแล้วจุดยืนที่ถูกต้องของทุกคนนั้นพระพุทธเจ้าท่านชี้ไว้ให้ชัดเจน คือพระโอวาทปาฏิโมกข์
-  ละเว้นสิ่งผิด ไม่มุ่งก่อพฤติกรรมในแง่ร้ายต่อใคร (ทางกาย วาจา หรือถ้ามีจิตใจไม่คิดร้ายก็นับว่ายิ่งประเสริฐ)
-  สร้างสรรค์สิ่งดี ในที่นี้เช่นกระทำสิ่งที่สร้างสรรค์ในชีวิตของเราไป ประพฤติเป็นกัลยาณมิตรต่อทุกคน(ไม่เกิดอคติมุ่งเข้าข้างฝ่ายใด)  ช่วยให้ชีวิตอื่นพ้นทุกข์เดือดร้อนเท่าที่อาจช่วยได้  ช่วยเสนอแนะแบบอย่างหรือคำโพสต์คำพูดที่ดี เพื่อเป็นธรรมทานที่ช่วยให้ผู้อื่นพ้นบาปสมุทัย เท่าที่อาจช่วยได้
-  ดำเนินจิตใจอย่างผ่องใส (พ้นทุกข์และอกุศลต่างๆในใจ) แล้วจะเกิดทุกพฤติกรรมและการวางตัวที่ถูกต้องตามมาเสมอ

ส่วนรูปแบบสังคมหรือรูปแบบการดำเนินชีวิตนั้นจะไม่เที่ยงแท้ตายตัว ก็ให้เราเลือกอยู่อาศัยที่ใดก็ได้ที่ไม่ทุกข์ร้อน เช่น อาศัยอยู่บ้านรวม,บ้านพ่อ,บ้านแม่,ออกมาเช่าอยู่ห้องหัก,อยู่กับเพื่อน ฯลฯ ได้ทั้งนั้น  และอาจเปลี่ยนย้ายไปมาตามกาลเวลา ก็เป็นไปได้ทั้งสิ้น
ความคิดเห็นที่ 2
อยู่คนเดียว  อายุขนาดนี้ขออยู่หอ
แล้วสลับไปเยี่ยมพ่อแม่ อาทิตย์เว้นอาทิตย์

ของแบบนี้ไม่จำเป็นต้องเลีอก
บอกพ่อแม่ไปไม่ต้องห่วงดูแลตัวเองได้

ไว้จะผลักไปหาอาทิตย์เว้นอาทิตย์
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่