บอกก่อนว่าผมเป็นเกย์คับ
เคยได้ยินมาว่า ถ้าเราอยากเจอคนจริงใจ อยากใด้รักดีดี เราก็ต้องจริงใจและให้ใจเค้าก่อน คือลองมาหลายทางแล้ว ไม่สมหวังสักครั้ง จนมีครั้งล่าสุดที่เหมือนจะดีละ แต่ด้วยเหตุอันใดก็ไม่รู้คับ เค้าขอเลิกด้วยเหตุผลหนึ่ง(เหตุผลของเค้าเองขอไม่พูดถึง) ซึ่งผมก็เข้าใจนะ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไม เค้าไม่อยากแม้แต่เป็นเพื่อนกับผม บล็อคไลน์ บล็อคเฟส ผมไม่เข้าใจว่าจะจงเกลียดอะไรนักหนา ทั้งๆที่ไม่เคยทำไรผิด ทั้งๆที่ไม่เคยทำไรให้ทุกใจเลย ให้เกียรติเค้าเสมอมา
เค้าบอกอยากอยู่คนเดียว พยายามตัดผมออกจากชีวิตของเค้า โกหกผมทุกทางที่ทำได้เพื่อไม่ให้เจอหน้ากันอีก แต่คือคนมันรักอ่ะคับ ให้ทำไงมันก็อยากเจอ อยากคุย อยากถาม แต่ทุกครั้งที่มีโอกาสคุยเค้าก็โกหกผมตลอด ผมจับได้ทุกครั้ง ผมรู้ทุกอย่าง เข้าใจนะคับว่าไม่รักกันแล้ว
แต่ที่เคยคุยกันมา ที่เคยใช้ชีวิตร่วมกัน ที่เคยสัญญากันใว้ ละ คิดถึงช่วงเวลานั้นแล้วเจ็บปวดคับ มันคิดถึงตลอดเวลา ผมไม่เคยอ่อนแอให้ไครเห็น ผมเข็มแข็งเสมอ แต่ผมแพ้ความคิดถึงความผูกพันคับ ช่วงนั้นน้ำหนักผมลงไปถึง5กิโล (โอ้โหมันก็ดีแหะ) จนเลิกกันผ่านมาสองอาทิตย์ผมยังเพ้ออยู่ทำทุกทางที่จะสืบเรื่องเค้า จนใด้รู้ว่าเค้าไม่สบายเป็นไข้หวัดแล้วอยู่คนเดียว ช่วงนั้นมีไครคนหนึ่งเข้ามาอยากดูแลและเค้าก็ไม่ปฏิเสธ ให้คนนั้นมาถึงห้อง มาเช็ดตัว มาดูแลเต็มที่ และตกลงคบกัน (ที่ผมรู้เพราะผมมีวิธีของผมนะคับไม่เคยบอกไครว่าทำไง ไม่มีไครรู้ เป็นวิธีที่เอาใว้ทดสอบใจคนแหละคับ แต่มันได้ผลเลยรู้เรื่องทุกอย่าง) ผมเจ็บมากตอนที่รู้ว่าเค้าคบกับคนไหม่ไปแล้ว ผมคิดถึงแค่คำพูดที่เค้าบอกอยากอยู่คนเดียว ผมเข้าใจให้อยู่คนเดียว แต่ตอนไม่สบายทำไมไม่ให้ผมดูแล ทำไมต้องเป็นคนอื่น ผมก็ทำได้ ไปยอมคบกันคนที่เพิ่งคุยกันไม่กี่วันและทิ้งผมคนที่เคยคุยกันหลายเดือน
ผมทำใจทุกวัน ผมคิดถึงเค้ามาก แต่ก็ทำใจ ผมเหงามากมันเหมือนคุยที่เคยคุยกันมา วันหนึ่งมันหายไป มันเร็วเกินไปไหม ผมก็โทษตัวเองตลอดว่าคงไม่ดีพอสำหรับเค้า ตลอดเวลาผมตัดทุกคนออกหมดที่เคยคุยทั่วใป ผมให้เกียรติเค้าโดยการคุยกับเค้าคนเดียว รัก จริงใจ ทุ่มเท ซื้อสัตย์ เข้าใจ ให้ทุกอย่างที่ให้ได้ แต่ผมไม่เคยได้รักดีดีเลย และผมก็อดคิดไม่ได้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันคนเป็นแค่ภาพลวงตาจากคนโกหกคนหนึ่ง เค้ามาทำลายกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาพอใด้หัวใจไปแล้วเอาไปทำลายเหยียบจนจมดิน ผมทำดี ทำบุญ ผมไม่เคยทำร้ายจิตใจไคร สิ่งที่ได้รับมาคือคนอย่างผมไม่เคยสมหวังเลย มันอาจเป็นเวรกรรมเมื่อชาติใดที่ผมเคยทำกับคนเหล่านี้ใว้ต้องมาชดใช้ให้หมด ได้พบเพื่อเพียงผ่านจริงๆ ผมทำใจทุกวันว่าไม่มีเค้าแล้ว ผมปล่อยเค้าไปแล้วคับ ทุกวันนี้ไม่เชื่อแล้วว่ารักแท้จะมีอยู่จริง จนบางทีผมอยากจะเป็นคนเลวบ้างทำร้ายจิตใจคนอื่นบ้างแต่พอมีสติคิดได้ก็ทำไม่ลงคิดถึงตอนตัวเองโดนกระทำเค้าคงจะเจ็บปวดใจเหมือนกัน พยายามบอกใจตัวเองทุกเช้าที่ตื่น และก่อนนอนว่า มันคงไม่มีอยู่จริง ไม่แน่นอนสักอย่าง ไม่เที่ยงแท้ หรือถ้ามันมีอยู่ก็คงจะยิ้มและยินดีกับมันแหละคับ อยากขอบคุณที่เคยผ่านเข้ามาพักใจใว้ถึงแม้ เป็นเพียงช่วงเวลาไม่นาน แต่ก็มีความสุขคับ (ผมร้องให้อีกละ) ไปแล้วนะคับ ลาก่อนตลอดชีวิตคับ
ขอถามหน่อยครับ ทุกครั้งที่มีความรัก เราทุ่มเท จริงใจ แล้วทำไมเราไม่เคยเจอรักดีดีบ้าง
เคยได้ยินมาว่า ถ้าเราอยากเจอคนจริงใจ อยากใด้รักดีดี เราก็ต้องจริงใจและให้ใจเค้าก่อน คือลองมาหลายทางแล้ว ไม่สมหวังสักครั้ง จนมีครั้งล่าสุดที่เหมือนจะดีละ แต่ด้วยเหตุอันใดก็ไม่รู้คับ เค้าขอเลิกด้วยเหตุผลหนึ่ง(เหตุผลของเค้าเองขอไม่พูดถึง) ซึ่งผมก็เข้าใจนะ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไม เค้าไม่อยากแม้แต่เป็นเพื่อนกับผม บล็อคไลน์ บล็อคเฟส ผมไม่เข้าใจว่าจะจงเกลียดอะไรนักหนา ทั้งๆที่ไม่เคยทำไรผิด ทั้งๆที่ไม่เคยทำไรให้ทุกใจเลย ให้เกียรติเค้าเสมอมา
เค้าบอกอยากอยู่คนเดียว พยายามตัดผมออกจากชีวิตของเค้า โกหกผมทุกทางที่ทำได้เพื่อไม่ให้เจอหน้ากันอีก แต่คือคนมันรักอ่ะคับ ให้ทำไงมันก็อยากเจอ อยากคุย อยากถาม แต่ทุกครั้งที่มีโอกาสคุยเค้าก็โกหกผมตลอด ผมจับได้ทุกครั้ง ผมรู้ทุกอย่าง เข้าใจนะคับว่าไม่รักกันแล้ว
แต่ที่เคยคุยกันมา ที่เคยใช้ชีวิตร่วมกัน ที่เคยสัญญากันใว้ ละ คิดถึงช่วงเวลานั้นแล้วเจ็บปวดคับ มันคิดถึงตลอดเวลา ผมไม่เคยอ่อนแอให้ไครเห็น ผมเข็มแข็งเสมอ แต่ผมแพ้ความคิดถึงความผูกพันคับ ช่วงนั้นน้ำหนักผมลงไปถึง5กิโล (โอ้โหมันก็ดีแหะ) จนเลิกกันผ่านมาสองอาทิตย์ผมยังเพ้ออยู่ทำทุกทางที่จะสืบเรื่องเค้า จนใด้รู้ว่าเค้าไม่สบายเป็นไข้หวัดแล้วอยู่คนเดียว ช่วงนั้นมีไครคนหนึ่งเข้ามาอยากดูแลและเค้าก็ไม่ปฏิเสธ ให้คนนั้นมาถึงห้อง มาเช็ดตัว มาดูแลเต็มที่ และตกลงคบกัน (ที่ผมรู้เพราะผมมีวิธีของผมนะคับไม่เคยบอกไครว่าทำไง ไม่มีไครรู้ เป็นวิธีที่เอาใว้ทดสอบใจคนแหละคับ แต่มันได้ผลเลยรู้เรื่องทุกอย่าง) ผมเจ็บมากตอนที่รู้ว่าเค้าคบกับคนไหม่ไปแล้ว ผมคิดถึงแค่คำพูดที่เค้าบอกอยากอยู่คนเดียว ผมเข้าใจให้อยู่คนเดียว แต่ตอนไม่สบายทำไมไม่ให้ผมดูแล ทำไมต้องเป็นคนอื่น ผมก็ทำได้ ไปยอมคบกันคนที่เพิ่งคุยกันไม่กี่วันและทิ้งผมคนที่เคยคุยกันหลายเดือน
ผมทำใจทุกวัน ผมคิดถึงเค้ามาก แต่ก็ทำใจ ผมเหงามากมันเหมือนคุยที่เคยคุยกันมา วันหนึ่งมันหายไป มันเร็วเกินไปไหม ผมก็โทษตัวเองตลอดว่าคงไม่ดีพอสำหรับเค้า ตลอดเวลาผมตัดทุกคนออกหมดที่เคยคุยทั่วใป ผมให้เกียรติเค้าโดยการคุยกับเค้าคนเดียว รัก จริงใจ ทุ่มเท ซื้อสัตย์ เข้าใจ ให้ทุกอย่างที่ให้ได้ แต่ผมไม่เคยได้รักดีดีเลย และผมก็อดคิดไม่ได้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันคนเป็นแค่ภาพลวงตาจากคนโกหกคนหนึ่ง เค้ามาทำลายกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาพอใด้หัวใจไปแล้วเอาไปทำลายเหยียบจนจมดิน ผมทำดี ทำบุญ ผมไม่เคยทำร้ายจิตใจไคร สิ่งที่ได้รับมาคือคนอย่างผมไม่เคยสมหวังเลย มันอาจเป็นเวรกรรมเมื่อชาติใดที่ผมเคยทำกับคนเหล่านี้ใว้ต้องมาชดใช้ให้หมด ได้พบเพื่อเพียงผ่านจริงๆ ผมทำใจทุกวันว่าไม่มีเค้าแล้ว ผมปล่อยเค้าไปแล้วคับ ทุกวันนี้ไม่เชื่อแล้วว่ารักแท้จะมีอยู่จริง จนบางทีผมอยากจะเป็นคนเลวบ้างทำร้ายจิตใจคนอื่นบ้างแต่พอมีสติคิดได้ก็ทำไม่ลงคิดถึงตอนตัวเองโดนกระทำเค้าคงจะเจ็บปวดใจเหมือนกัน พยายามบอกใจตัวเองทุกเช้าที่ตื่น และก่อนนอนว่า มันคงไม่มีอยู่จริง ไม่แน่นอนสักอย่าง ไม่เที่ยงแท้ หรือถ้ามันมีอยู่ก็คงจะยิ้มและยินดีกับมันแหละคับ อยากขอบคุณที่เคยผ่านเข้ามาพักใจใว้ถึงแม้ เป็นเพียงช่วงเวลาไม่นาน แต่ก็มีความสุขคับ (ผมร้องให้อีกละ) ไปแล้วนะคับ ลาก่อนตลอดชีวิตคับ