ผมกับแฟนเลิกกันเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
เรามีอะไรกันแล้ว ยอมรับและรับปากว่าจะต้องเจอในสิ่งที่ไม่ดีของอีกฝ่าย
**แต่ที่หลักๆคือ**
ผมจริงใจ
เปิดเผย
ปากเสีย
ใจนักเลง
ติดนิสัยทหารมาคือเป๊ะๆ ถ้าถามต้องตอบ ไม่ว่าจะจริงหรือไม่
ใจร้อนแต่หายเร็ว
ขี้หึง แต่ถ้าถามแล้วตอบเลยนั่นคือจบ เพราะเราเชื่อในคำพูดของเขาว่าจะจริงใจ และจริงในทุกๆเรื่องกับเรา
ถ้าเขามีคนใหม่ แค่บอกเลิก เราไม่เลิก แต่ถ้าบอกว่า ใจมันหมดแล้วหรือ ไปเจอคนที่มันดีกว่าในหลายๆเรื่อง ผมยอมรับและพร้อมทำใจทันที
เพราะมันชัดเจนแล้ว
**ฝ่ายผู้หญิง**
มีดีทุกอย่างไม่ว่าจะคุยกับเราได้ เข้าใจเราทุกอย่าง แต่ หลังๆมาเริ่ม
อะไรที่เราเคยเข้ากัน มันไม่เข้ากัน
ชอบพูดคุยในทำนองว่าทีเล่นทีจริงกับเพื่อนพ้องมากโดยเฉพาะเพื่อนผู้ชาย ที่เราไม่รู้ว่าเขาจะคิดอย่างไร ห้ามไม่ได้ แต่เราเชื่อใจแฟนเราว่าไม่คิดอะไร พอเราถามกลับบอกว่า เขาคือ"พี่ชาย"
เธอเห็นเพื่อนสำคัญกว่าเรา ไม่เคยคิดเลยว่าเธอปกปิดผมได้ขนาดนี้
และข้อสุดท้าย คือโกหกไปเรื่อยๆ โดยไม่ยอมรับในสิ่งที่เรารู้ความจริงมาแล้ว แต่เขาก็ยังแถไปเรื่อยๆ
ก่อนเราคบกัน ผมให้สัญญากับเธอว่า ผมจะไม่โกรธหรือเกลียดเธอเลย ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไม่เว้นแม้กระทั่งมีชู้ ขอแค่ตอนผมเจอบอกความจริงกับผม ผมทำใจยอมรับมันได้
แต่สิ่งที่เขาทำทุกวันนี้ คือ โกหก ทั้งๆที่บางเรื่องผมจับได้และให้โอกาสเธอแล้ว แต่แทนที่เธอเลือกที่จะบอกความจริงกับผม กลับเลือกที่จะแถไปเรื่อยๆ โกหกจนเป็นสัน-ดาน จนผมท้อ
ผมถูกบอกเลิกได้ แต่ ถ้าจะเลิก แค่บอกผมตรงๆ จะได้ไม่คาใจ
เพราะการค้างคาใจนี่ มันยาวนานยิ่งกว่าอะไรนะ
และในที่สุดเธอบอกเลิกผม
และปล่อยให้ผมคาใจ
ผมก็ยังไม่ห่างจากเธอไปไหน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ เพราะผมสัญญาไว้แล้วว่า ผมจะไม่มีวันหมดรักเธอ
เข้าเฟซ หรือ โซเชียลอื่นๆ ก็ไปเจอ "เธอคนนั้นของผม บอกรักคนที่เธอเคยบอกว่าเป็นพี่ชายผ่านการโพสต์ต่างๆ"
ผมถามเธอว่า เคยรักผมบ้างไหม
เธอตอบว่า"รัก" แต่น้อยมาก
ผมเลยบอกเธอว่า "ผมจะไม่ไปวุ่นวายชีวิตของเธออีกแล้วนะ เพราะผมรักเธอคนเดียว และยังรอเสมอ ถึงแม้เราต่างงกันมาก แต่เราก็เคยรักกันนะ และจะขอดูอยู่แบบนี้ห่างๆ"
แต่ถึงแม้ผมจะเห็นเช่นนั้นทุกวันๆ ผมก็ยังคงเข้าไปดูอยู่ทุกวัน
ผมแค่เข้าไปดูเพื่อหวังว่า เธอจะ"บอกว่าคิดถึงผม" แค่นั้นเอง
**** ถึงหลายๆคนอาจจะคิดว่าผมบ้า หรือ โง่
แต่ผมจริงใจ จริงจัง ไม่มีวันผิดคำพูดและหัวใจตัวเองหรอกครับ***
ผมต้องปิดเฟสเก่า แล้วมาใช้อันใหม่ที่เธอไม่รู้ และไม่แอดเพื่อนหรือใครซักคน
เพียงเพราะคำว่า"รัก" และ "ความหวัง"
ผมเอาไว้คุยกับเธอ โดยที่เธอ ไม่รู้เรื่อง ไม่ติดต่อ ไม่เห็น ผมทำเพราะมีความสุข
ผมจำวันเวลาที่ดีๆที่เราเคยมีให้กัน
พวกคุณล่ะ เคยมีอะไรที่มันคาใจแบบนี้ไหมครับ
ขอโทษที่รบกวน ผมมาระบายเพ้ออะไรก็ไม่รู้ เน๊อะ
แฟนเลิกแต่เราไม่เลิก
เรามีอะไรกันแล้ว ยอมรับและรับปากว่าจะต้องเจอในสิ่งที่ไม่ดีของอีกฝ่าย
**แต่ที่หลักๆคือ**
ผมจริงใจ
เปิดเผย
ปากเสีย
ใจนักเลง
ติดนิสัยทหารมาคือเป๊ะๆ ถ้าถามต้องตอบ ไม่ว่าจะจริงหรือไม่
ใจร้อนแต่หายเร็ว
ขี้หึง แต่ถ้าถามแล้วตอบเลยนั่นคือจบ เพราะเราเชื่อในคำพูดของเขาว่าจะจริงใจ และจริงในทุกๆเรื่องกับเรา
ถ้าเขามีคนใหม่ แค่บอกเลิก เราไม่เลิก แต่ถ้าบอกว่า ใจมันหมดแล้วหรือ ไปเจอคนที่มันดีกว่าในหลายๆเรื่อง ผมยอมรับและพร้อมทำใจทันที
เพราะมันชัดเจนแล้ว
**ฝ่ายผู้หญิง**
มีดีทุกอย่างไม่ว่าจะคุยกับเราได้ เข้าใจเราทุกอย่าง แต่ หลังๆมาเริ่ม
อะไรที่เราเคยเข้ากัน มันไม่เข้ากัน
ชอบพูดคุยในทำนองว่าทีเล่นทีจริงกับเพื่อนพ้องมากโดยเฉพาะเพื่อนผู้ชาย ที่เราไม่รู้ว่าเขาจะคิดอย่างไร ห้ามไม่ได้ แต่เราเชื่อใจแฟนเราว่าไม่คิดอะไร พอเราถามกลับบอกว่า เขาคือ"พี่ชาย"
เธอเห็นเพื่อนสำคัญกว่าเรา ไม่เคยคิดเลยว่าเธอปกปิดผมได้ขนาดนี้
และข้อสุดท้าย คือโกหกไปเรื่อยๆ โดยไม่ยอมรับในสิ่งที่เรารู้ความจริงมาแล้ว แต่เขาก็ยังแถไปเรื่อยๆ
ก่อนเราคบกัน ผมให้สัญญากับเธอว่า ผมจะไม่โกรธหรือเกลียดเธอเลย ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไม่เว้นแม้กระทั่งมีชู้ ขอแค่ตอนผมเจอบอกความจริงกับผม ผมทำใจยอมรับมันได้
แต่สิ่งที่เขาทำทุกวันนี้ คือ โกหก ทั้งๆที่บางเรื่องผมจับได้และให้โอกาสเธอแล้ว แต่แทนที่เธอเลือกที่จะบอกความจริงกับผม กลับเลือกที่จะแถไปเรื่อยๆ โกหกจนเป็นสัน-ดาน จนผมท้อ
ผมถูกบอกเลิกได้ แต่ ถ้าจะเลิก แค่บอกผมตรงๆ จะได้ไม่คาใจ
เพราะการค้างคาใจนี่ มันยาวนานยิ่งกว่าอะไรนะ
และในที่สุดเธอบอกเลิกผม
และปล่อยให้ผมคาใจ
ผมก็ยังไม่ห่างจากเธอไปไหน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ เพราะผมสัญญาไว้แล้วว่า ผมจะไม่มีวันหมดรักเธอ
เข้าเฟซ หรือ โซเชียลอื่นๆ ก็ไปเจอ "เธอคนนั้นของผม บอกรักคนที่เธอเคยบอกว่าเป็นพี่ชายผ่านการโพสต์ต่างๆ"
ผมถามเธอว่า เคยรักผมบ้างไหม
เธอตอบว่า"รัก" แต่น้อยมาก
ผมเลยบอกเธอว่า "ผมจะไม่ไปวุ่นวายชีวิตของเธออีกแล้วนะ เพราะผมรักเธอคนเดียว และยังรอเสมอ ถึงแม้เราต่างงกันมาก แต่เราก็เคยรักกันนะ และจะขอดูอยู่แบบนี้ห่างๆ"
แต่ถึงแม้ผมจะเห็นเช่นนั้นทุกวันๆ ผมก็ยังคงเข้าไปดูอยู่ทุกวัน
ผมแค่เข้าไปดูเพื่อหวังว่า เธอจะ"บอกว่าคิดถึงผม" แค่นั้นเอง
**** ถึงหลายๆคนอาจจะคิดว่าผมบ้า หรือ โง่
แต่ผมจริงใจ จริงจัง ไม่มีวันผิดคำพูดและหัวใจตัวเองหรอกครับ***
ผมต้องปิดเฟสเก่า แล้วมาใช้อันใหม่ที่เธอไม่รู้ และไม่แอดเพื่อนหรือใครซักคน
เพียงเพราะคำว่า"รัก" และ "ความหวัง"
ผมเอาไว้คุยกับเธอ โดยที่เธอ ไม่รู้เรื่อง ไม่ติดต่อ ไม่เห็น ผมทำเพราะมีความสุข
ผมจำวันเวลาที่ดีๆที่เราเคยมีให้กัน
พวกคุณล่ะ เคยมีอะไรที่มันคาใจแบบนี้ไหมครับ
ขอโทษที่รบกวน ผมมาระบายเพ้ออะไรก็ไม่รู้ เน๊อะ