[SPOIL ZONE] The Danish Girl : ตอน เผยทุกองศาโศกนาฏกรรมแห่ง "น้ำตาและความรัก..."

เมื่อแรกที่ผมได้เขียน รีวิว เรื่อง The Danish Girl ในกระทู้ http://pantip.com/topic/34757520
ในหัวผมเต็มเปี่ยมไปด้วยเหตุการณ์อันกระทบต่อพัฒนาการของตัวละครที่แตกแขนงความคิด ความเห็นโดยส่วนตัวออกไปมากมายเกินจะกล่าวหมด
แต่ผมเลือกที่จะเก็บมุมมอง เพื่อให้มันมากองอยู่ในกระทู้นี้ ที่ๆเราทุกคนจะได้มาร่วมมองความจริงในชีวิตของมนุษย์ข้ามเพศคนหนึ่งไปพร้อมๆกัน...

ปริศนาที่ว่า แท้จริงแล้ว ไอนาร์ ยังอยู่ในตัวของ ลิลี่ หรือไม่...??

ผมขอเรียนตอบแบบแยกเหตุการณ์แต่จะเรียงลำดับไปตามพัฒนาการของตัวละคร ซึ่งสำคัญต่ออารมณ์ การกระทำ และบุคลิกที่ตัวละครสื่อสารออกมา
ในเส้นเรื่องแรก เราได้ทราบว่า ทั้งไอนาร์ และ เกอร์ด้า เป็นจิตรกรมากความสามารถทั้งคู่ แต่แน่นอน ฝีมือของไอนาร์ ผู้เป็นสามี เป็นไปในทางที่ดีกว่า
และตีตลาดได้อย่างมากมาย หนังได้แสดงให้เราเห็นความเป็นผู้มีบุคลิกแปลกแยกจากตัวตนเล็กๆของ ไอนาร์ นับแต่ฉากนั้นเลยทีเดียว
หากสังเกตเห็นรอยกระตุกเล็กๆบนใบหน้าของเขา นั่นคือ สัญญาณการมาเยือนของ "ลิลี่"
และด้วยการที่ ไอนาร์ ดำรงชีวิตในแบบจิตรกร เขาจึงต้องไปที๋โรงละครเพื่อวาดฉากอยู่เสมอ ณ ที่นั้นเอง ที่ที่จิตวิญญาณของ ลิลี่
แสดงออกทางด้านอารมณ์ผ่านมือที่ลูบไล้ไปตามแนวของ เสื้อผ้าสำหรับนักแสดง เธอชื่นชมความงดงามของเสื้อผ้าเสมอ
แม้ในตอนที่ปฏิบัติกิจกรรมทางเพศร่วมกับ เกอร์ด้า ไอนาร์ ก็ยังคงพึงใจที่จะลูบไล้เนื้อผ้า มากยิ่งกว่าเนื้อหนังส่วนสงวนของภรรยาตนเอง
เหตุผลหนึ่งที่หนังเรื่องนี้ได้เรท 18+ เพราะฉากร่วมรักมีความจำเป็น การแสดงออกทางเพศ มีความจำเป็นอย่างตัดไปเสียไม่ได้
ทุกเหตุการณ์ปลุกความเป็น ลิลี่ มากยิ่งขึ้น

ผมเข้าใจว่า "ลิลี่" เป็นชื่อที่ถูกตั้งขึ้นมาอย่างสนุกสนานและหวังจะตามใจสามี ซึ่ง เกอร์ด้า รู้ดีว่า ไอนาร์ สับสนตัวเองบางอย่าง
แต่ความเข้าอกเข้าใจในฐานะจิตรกร มีความละเอียดอ่อนที่จะพยายามเข้าใจสิ่งที่ไม่ควรพยายามของเธอ
แม้ว่า... เกอร์ด้า จะรับรู้ความแปลกแยกทางเพศสภาพของสามีเธอ เผลอๆ เกอร์ด้า อาจรู้ก่อนที่ตัวของ ไอนาร์ จะสังเกตตัวเองด้วยซ้ำไป
ยกตัวอย่าง เหตุการณ์ประสบการณ์ทางเพศ ที่ ไอนาร์ ใส่ชุดนอนของเกอร์ด้า และเธอก็สนองตอบเขาในแบบที่รู้ดีว่าสามีของเธอชอบให้ทำ
หากเราสังเกตการร่วมเพศในแบบของ ไอนาร์ แล้ว จะรู้ได้ว่าเขาชอบให้ตนอยู่ในสภาพของการถูกกระทำแบบ "ผู้หญิง"

จากตรงนี้ เราพอจะสรุปพฤติกรรมของ เกอร์ด้า ได้ว่า ตลอดระยะเวลาของกิจกรรมทางเพศในฐานะ สามีและภรรยา
เธอรับรู้ สังเกต และจดจำ ยอมรับ รสนิยมทางเพศของสามีเธอเสมอ โดยปลอบใจตัวเองไปว่า นี่คือเกมที่สามีของเธอชอบเล่น

หากแต่ เธอเองก็คงไม่เข้าใจว่า สิ่งที่เธอพยายามจะยอมรับ กลับไปกระตุ้น ความอยากมีตัวตนของ "ลิลี่" มากเพียงใด
สาวน้อยที่เติบโตเบ่งบานอยู่ภายใน และรอคอยเพียงเวลาที่จะออกมาเป็นตัวของตัวเอง

ในที่สุด ลิลี่ ก็ได้เปิดเผยตัวตนและเข้ามาแทนที่ ไอนาร์ ทีละขั้น
ฉากที่ทำให้เราเห็นความเป็น ลิลี่ พร้อมๆกับความเป็น ไอนาร์ คือ ฉากที่เธอต้องเป็นแบบวาดรูปให้กับ เกอร์ด้า ณ ตรงนั้น
ความเป็นไอนาร์ ความเป็น ลิลี่ ตัดสลับผสมผสานกัน ไวอาร์ก็บอกไม่ถูกว่า ตัวเองเป็นอะไร แต่มันทำแล้วช่างสุขใจเหลือเกิน
ตรงนั้นเอง ได้ปลุกเธอขึ้นมาเป็น ครั้งที่ 2...  

ฉากที่ก้าวกระโดดและปลุก ลิลี่ ขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ คือ ฉากที่เธอได้สัมผัสถึงการจูบ ในแบบที่เธอใฝ่หามาตลอด
อาการเลือดออก ทำให้เรารู้ถึงสภาวะความขัดแย้งในจิตใจอย่างสูง ที่ส่งผลกระทบต่อมวลเคมีภายในร่างกายอย่างบ้าคลั่ง
ลิลี่ รับรนู้การมีอยู่ของตัวเอง และเธอผลักไส ไอนาร์ ให้ออกห่างจากร่างกายนี้มากยิ่งขึ้น

ครั้งสุดท้ายที่ ไอนาร์ อยู่กับเรา คือ ตอนที่เขาหันมาถาม เกอร์ด้าว่า "งานเมื่อคืนเป็นไง ลิลี่ สนุกไหม?"
นั่นคือ ครั้งสุดท้าย ที่เราได้พบกับ ไอนาร์... แบบสมบูรณ์ 100%
และได้พบอีกครั้งแบบ 50% คือ ในตอนที่เธอพาไปทำการรังสีรักษา แล้ว ไอนาร์ก็ตัดพ้อว่า เธอทำร้ายลิลี่...

เมื่อเรื่องเดินมางถึงจุดนี้...
ความสับสนใจ ไม่รู้ว่าตัวเองควรเป็นใคร ได้สั่งให้ ลิลี่ ต้องออกไปค้นพบ ไปเรียนรู้
และมองร่างกายของตัวเองในแบบที่เธอไม่เคยได้พินิจมองอย่างตรงไปตรงมา
มันมาถึงจุดที่เธอรู้สึกเหมือนเป็นสัตว์ป่า ที่ได้รับการควบคุม แน่ล่ะ... เธอยากมีเสรีภาพ อยากกรีดร้อง อยากอวดโฉมให้โลกชื่นชม...

ตรงนี้เองที่ผม เห็นการแบ่งถาคของตัวละครอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก...
คำสารภาพความผิด ว่าเธอ คบอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งต่อหน้า เกอร์ด้า มาจากความรู้สึกผิดบาป ที่เธอนำ ร่างกาย ของไอนาร์ ไปใช้
ไม่ใช่ในฐานะไอนาร์ ที่รู้สึกผิดบาปต่อการนอกใจ ภรรยา

ผมชื่นชม น้ำใจของ เกอร์ด้า ที่ยอมรับในความแบ่งแยกทางวิญญาณของ สามี ได้ในแบบที่น้อยคนจะพยายามทำ...

ถ้าเป็นแบบนี้ เกอร์ด้า รักและซื่อสัตย์ต่อ "ไอนาร์" ขนาดนั้นเลยหรือ??

ผมขอตอบด้วยความรู้สึกจริงๆว่า ใช่ครัย เธอรักและซื่อสัตย์ต่อ ไอนาร์ อย่างยิ่งในด้านของ "หัวใจ" เสมอ...
เหมือนความห่างที่ อยู่ใกล้ เธอต้องทนอยู่กับ สามี ที่มีเพียงแค่ร่างกายอยู่ด้วย
แต่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณของคนที่เธอเคยรัก เคยกอดมาตลอดเวลาหลายปี...

เธอรออะไร...?? ผมเชื่อว่าสิ่งที่ เกอร์ด้า รอ... คือ การจากลาไปของ ลิลี่ ในแต่ละวัน
เพราะเมื่อ ลิลี่ไป ไอนาร์ จะมาเสมอ น้ำตาและบทสนทนาบทหนึ่งที่ผมซาบซึ้งต่อการวิงวอนของ เกอร์ด้า คือ

"ฉันต้องการสามีของฉัน พาเขามาไม่ได้หรือ อย่างน้อยช่วยพยายามก็ยังดี"
มันเหมือนกับจะบอกว่า ช่วยพยายามที่จะเป็น ไอนาร์ให้ฉันทีเถอะ ต่อให้เธอจะเป็น ลิลี่ ก็ตาม
ต้องเข้าใจนะครับว่า เกอร์ด้า ไม่ได้ต้องการให้สามีเธอเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่าง เธอพร้อมจะรับ
แต่เธอไม่อาจรับได้ในแบบ ลิลี่ 100%
หากจะมี ลิลี่ อยู่ในตัวของสามีเธออยู่บ้าง เธอก็พร้อมรับได้...
แต่ที่กลับกัน คือ ยิ่งนับวัน และเวลา ที่เธอถ่ายทอดภาพของ ลิลี่ ออกมา เธอยิ่งเห็น ไอนาร์ อยู่ในนั้นน้อยลง หรือ ไม่อยู่เลย...

แล้วการมาถึงของ ฮานส์ ล่ะ... เธอรัก ฮานส์ หรือเปล่า?

โอ้!! เธอกำลังหาที่พึ่งครับ... และ ฮานส์ ก็มีทุกสิ่งที่เธอต้องการในฐานะหลักประกันทางจิตใจอันเปราะบางของเธอ
แม้ตลอดเวลาที่ ฮานส์ พยายามเข้าหา เธอจะปฏิเสธ และไล่เขาไป
ใจของเธอรู้ดีว่า ฮานส์ เยียวยาบางอย่างให้ได้ แต่ความซื่อสัตย์ของ เกอร์ด้า มีมากจนเกินไป เธอจึงไม่เคยทำอะไรมากไปกว่าที่จะเป็น

แต่ในเรื่องนี้ ผมต้องชื่นชม ฮานส์ ที่พยายามจะประคับประคองจิตวิญญาณของ เกอร์ด้า ให้ทนอยู่ได้ในสภาพเช่นนี้ด้วยกำลังใจอันเข้มแข็ง
หากไม่มีตัวละครนี้ เกอร์ด้า อาจรวนเร และล้มลงเร็วกว่าที่ควรเป็น

ตัดภาพมาที่ ลิลี่ ในขณะที่เธอไม่อาจทนเห็นความผิดหวังในสายตา ของเกอร์ด้า ได้ เธอก็ค้นพบว่าตัวเองอยู่ในเพศสภาพที่ลักหลั่นแบบนี้ต่อไปอีกไม่ได้
ทั้งการถูกแกล้ง ถูกมอง ถูกเหยียด ถูกบีบเค้นทางจิตใจ หากใครจำฉากที่ ลิลี่ ต่อยชายคนหนึ่งได้ ตอนนั้น มือที่ชกออกไป ผมเชื่อว่า มันคือ ไอนาร์
ที่แว้บมาเพื่อปกป้อง ิลิลี่ ในสภาพที่เธอกำลังสุ่มเสี่ยงที่จะถูกทำร้าย หากแต่ ไอนาร์เอง ก็ไม่ใช่คนที่ถนัดด้านต่อสู้นัก มือเขาจับพู่กัน ไม่เคยได้สวมนวม

นั่นจึงเป็นแกนหมุนของ การที่ ลิลี่ พาร่างกายของ ไอนาร์ ไปพบกับทางออก...
ณ ประเทศเยอรมัน... ตรงนี้เอง ที่เราได้เห็นความทรหด และความพยายามอย่างสุดโต่งของเธอ
ความเจ็บปวดทางกายเล็กน้อย กว่าความเจ็บปวดทางจิตใจของตัวเธอเอง...

แต่ในจุดนี้ เราก็จะเห็นได้ว่า สุดท้ายแล้ว ลิลี่ ต้องการ เกอร์ด้า มากพอๆกับที่ เกอร์ด้า ต้องการร่างกายของ ไอนาร์ ไว้ใกล้ๆเช่นกัน
ทั้งคู่เหมือนสารประกอบที่จำต้อง พึ่งพากันและกัน... ต่อให้ในตอนแรก เธอจะได้ห้าม  "เกอร์ต้า"  ไว้เช่นไรก็ตาม

เหตุการณ์พาเราไปต่อ ในช่วงพักรักษาตัว ตรงนี้เองที่เธอได้จดบันทึกจนเป็นชีวิตประจำวัน ความเป็นตัวตนของ ลิลี่ ได้สมบูรณ์ไปแล้วกว่า 70%
แต่เธอสงสาร เกอร์ด้า เธอรู้สึกเหมือนกับว่า ที่เกอร์ด้า ยอมรับ เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่มีวันแยกจาก ร่างกายของ ไอนาร์ไปได้

ตรงนั้นเอง... ที่เร่งให้ ลิลี่ ตัดสินใจ พรากสิ่งที่เป็น ไอนาร์ ไปจาก เกอร์ด้า มองในมุมที่เห็นแก่ตัว เธอช่างเห็นแก่ตัว...
แต่ถ้ามองในมุมของความรัก... ทุกท่านครับ ลิลี่ สงสารเกอร์ด้าอย่างจับหัวใจเหลือเกิน เธอสงสารเกินกว่าจะทนเห็นสายตาที่ เกอร์ด้ามองมา
และเหมือนจะภาวนาถามหา สามีของเธอ ซึ่งแฝงตัวหายลบเข้าไปในร่างนั้น...

ลิลี่ จึงได้ เสี่ยงอีกครั้ง เสี่ยงเพื่อที่จะ "ปลดปล่อยตัวเอง" ออกจากรงขังอันทรมาน
ร่างกายที่ไม่ใช่ของเธอเอง ร่างกายที่กักขังเธอมาตลอดระยะเวลาหลายปี...
และแล้ว ในวันที่ทุกอย่างมาถึงจุดสิ้นสุด...

ผมชอบบทส่งท้ายที่ทำให้เรามอง ลิลี่ เป็นสิ่งสวยงามและสมบูรณ์แบบตามเจตนารมณ์ที่พระเจ้าอยากให้เธอเป็น...
นับเป็นคำพูดปิดฉากที่งดงาม เธอกล่าวอย่างปิติใจกับ เกอร์ด้าว่า...

"เมื่อคือนฉันฝันงดงามมากเลยเกอร์ด้า ฉันฝันว่าฉันเป็นทารกตัวน้อยๆ แม่อุ้มฉันไว้ แล้วเรียกชื่อฉัน แม่เรียกฉันว่า ลิลี่..."
แล้วทุกสิ่งก็กลับคืนสู่ความว่างเปล่า... เธอได้จากโลกนี้ไป ในยามที่ตัวตนของเธอเกิดขึ้นมาพร้อมบนโลกอย่าง สมบูรณ์...

และสิ่งที่นับเป็นภาพจำอันสวยงามยิ่งที่หนังได้มอบให้ คือ สายลมที่โบกพัดเอาผ้าพันคอของ ลิลี่ โบยบินออกไปไกลยังเวิ้งฟ้ากว้างใหญ่
ณ ที่ที่แผ่นฟ้า แสงแดด ภูเขา และท้องทะเล บรรจบราวกับจะจุมพิตกัน...
เกอร์ด้าพูดขึ้นมาทั้งน้ำตาว่า "ปล่อยให้เธอโบยบินไป..."

หากถามว่า ไอนาร์ และ ลิลี่ เป็นวิญญาณเดียวกันหรือไม่ ผมขอบตอบว่า
"พวกเขาคือวิญญาณเดียวกันที่รักผู้หญิงคนเดียวกัน แต่แสดงออกด้วยเจตนาและการกระทำที่ต่างกัน... เท่านั้นเอง"

ด้วยรักและขอบคุณ...
จนกว่าจะพบกันใหม่... สวัสดีครับ

- C r e a t e d   b y  E n d C r e d i t M a n -