เรื่องมีอยู่ว่าผมกับเค้าคบกันมานาน 8ปี แล้วที่ผ่านมาผมกับเค้าก็ทะเลาะกันบ่อยมากแต่เป็นเรื่องๆเล็กๆน้อย แล้วบอกเลิกกันบางครั้งก็ผม บางครั้งก็เค้า
พอผ่านไป2-3วันผมก็ง้อเค้าตลอดแล้วเราก็คืนดีกันทุกครั้ง การที่ผมกับเค้าคบกันพ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายก็รับรู้ เพราะเราย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน แต่ยังไม่แต่งงานนะ
เค้าเป็นคนแบบว่าพอทะเลาะกันก็จะหนีกับบ้านตลอด บางครั้งเวลาจะเลิกกันจริงๆ เค้าก็จะมาเข้ามาเก็บของออกไป แต่ได้ผู้ใหญ่ช่วยพูด ทั้งฝ่ายผมฝ่ายเค้าก็มาดีกันได้อีก เค้าเป็นคนที่ดีมากนะ ทำทุกๆอย่างให้ผมไม่มีเกี่ยง. จริงผมเป็นคนที่นิสัยแย่มากๆนะเอาแต่ใจ แต่ผมไม่เจ้าชู้นะรักเดียวใจเดียวตลอด ที่ทะเลาะกันมาทุกครั้งไม่มีเรื่องมือที่3เลย จะมีแต่การที่ทั้ง2ฝ่ายชอบเอาแต่ใจตัวเอง
แต่มาที่ทะเลาะกันล่าสุด เราทะเลาะกันที่บ้านของเค้าด้วยเรื่องไร้สาระ เค้าพูดออกมาคำนึงที่ชอบพูดมาก คือจะไม่ทนแล้วนะ ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เค้ากะเลยขอเลิก. ปกติถ้าทะเลาะกันผมถ้าผมง้อเดียวนั้นก็น่าจะไม่เลยเถิดขนาดนี้ แต่ครั้งนี้มันติดที่ว่าเค้าว่าสุดจะทนแล้ว ทนไม่ไหวแล้วเค้าทนมานานแล้ว คำที่เค้าชอบพูดมาตลอดเวลาจะเลิกกันครั้งก่อนๆ แต่ครั้งนี้พูดจริงจังขึ้นมาก ผมก็เลยคิดว่าครั้งนี้จะไม่ง้อ เพราะถ้าเค้าอยู่กับคำว่าทน สักวันมันต้องถึงขีดสุด จากนิสัยของผมเองหละ มันคงเป็นสันดานผมเปลี่ยนยากจริงๆ. ผมจึงตกลงว่าเอ้าเลิกก็เลิก มาทำกันให้จบๆกันไปเลยรอบนี้. วันรุ้งขึ้นเราจึงออกจากบ้านเค้ามาเก็บของที่อยู่บ้านหลังที่เราอยู่ด้วยกันออกไป เค้ามากับพ่อแม่เค้า ส่วนผมยังไม่ได้บอกผู้ใหญ่ฝ่ายผมเลยไม่รู้จะพูดยังไง. เค้าก็เก็บของไปเสร็จเราก็ยังไม่ได้พูดกันซักคำเลยตั้งแต่เค้ามาเก็บของจนจากไป. คือผมกลัวไม่กล้าพูดกับเค้ากลัวตัวเองจะทนไม่ไหวไปง้อเค้าอีก
คือผมอยากจะทำใจกับเรื่องที่เราเลิกกันให้ได้เร็วๆอะครับแนะนำผมหน่อย. ไม่อยากกับไปง้อเค้าอีกพยายามใจแข็งอยู่แต่มันทรมานมากๆ. อยากได้วิธีที่ให้ผมยอมรับความจริงเรื่องนี้ให้ได้ ให้ลืมมันคงยากอยู่กันมานาน ตัวติดกันตลอด24ชั่วโมง. เค้าก็ทำเพื่อผมมามาก ผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อนเค้าเลย. ผมมันนิสัยแย่มากๆ ไม่อยากให้เค้าจมอยู่กับผม. แต่เมื่อไหรที่ว่างก็มานั่งเหงาคิดว่าเค้าจะมาง้อเราไหม(ปกติไม่เคยง้อมีแต่ผมที่ไปง้อ)ผมก็แอบหวังบ้าง ก็คิดไปเป็นเรื่องเป็นราวเค้าโทรมาเราต้องพูดแบบนี้ ไม่งั้นก็คิดถ้าวันนั้นเราทำแบบนี้ไม่ทำแบบนี้เราคงไม่เลิกกัน. ไม่อดคิดไม่ได้ตลอด. นอนก็นอนไม่หลับสดุ้งตื่นมาก็มาคิดถึงเค้าเวลาผมชอบตื่นมากลางดึกเพราะหนาวหรือฝันร้ายผมก็จะสกิตเค้าตลอด เค้าก็จะรู้หน้าที่เองเลยคือเค้ามากอดผมแล้วหลับไป. มันทำใจไม่ได้จนต้องมานั่งระบายเขียนลงอยู่ตอนนี้หละครับ. ก็เข้ามาอ่านกระทู้แนะนำวิธีต่างๆบ้างผมก็ลองทำ. มันก็อดคิดถึงไม่ได้อยู่ดี. จะไปปรึกษาใครกับใครเพื่อนอะไรก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันไปนานนมแล้ว. คือตอนที่คบกับเค้าชีวิตเรากะเค้าก็อยู่ติดกันมาตลอดไปไหนก็ไปกัน2คน ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนหรือใครๆเลย. เหมือนกับชีวิตเค้าตอบคผม เค้าก็มีแต่ผม ผมก็มีแต่เค้ากัน2คน. อยากร้องไห้อยากละบายแต่มันก็ร้องไม่ออก พอเรื่องของคนอื่นดูหนังหรืออ่านนิยายเศร้าๆหน่อยผมก็บ่อน้ำตาแตกแล้ว. พอถึงเรื่องตัวเองกับร้องไม่ออก อยากให้มันร้องไห้ออกมาให้มันได้ระบายบ้าง.
ผมยังไม่รู้เลยว่ารักเค้ามากขนาดไหนหรือไม่รักสับสนในตัวเองตลอดเหมือนมันเป็นความเคยชินในชีวิตเราต้องมีเค้า. รักมันต้องแบบไหนผมมานั่งคิดนอนคิด. ชอะไรที่เรียกว่ารัก. แต่ผมขาดเค้าคงลำบากชีวิตประจำวันผมมีเค้าตลอดมันเหมือนเค้าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมแล้วมันจะเรียกว่ารักได้หรือป่าว ที่ผมเป็นอยู่นี้ที่ว่ารักเค้ามากจนขาดเค้าไม่ได้. หรือผมแค่เหงาเคยชินกับการที่มีเค้าอยู่ข้างๆแค่นั้น. เวลาผมทำไรอยู่กับน้องบางผมก็ไม่คิดถึงเค้านะ พอเวลาอยู่คนเดียวมันคิดถึงตลอด จนหาอะไรทำให้มันไม่เหงา แต่มันทำตลอด24ชมไม่ได้. มันมายากตอนเวลาจะนอนคิดถึงเค้าขึ้นมาอีกแล้วนอนก็นอนไม่หลับ วันนี้จะลองไปซื้อยานอนหลับมากินดูมันอาจช่วยได้. ใครเป็นแบบผมหรือเคยผ่านมันมาแล้วก็แนะนำให้ผมบ้างนะ วิธีที่เราจะยอมรับความจริงตอนนนี้ให้ได้เพราะเราต้องการแบบนี้. ผมก็คิดอยู่ว่าจะไปปรึกษาจิตแพทย์ดีไหมมันน่าอายหรือป่าวโฮ่ะๆเรื่องเล็กน้อยแบบนี้. เค้าจะช่วยผมได้หรือป่าว. คือตอนนี้ไม่อยากจะคิดอะไรเลยอยากหายไปเงียบๆมันคงไม่ทรมานแบบนี้แค่ได้คิดแต่มันไม่กล้า
คือตอนนี้ผมลองวิธีที่พอเวลาคิดถึงเค้า. ก็คิดในใจเราเลิกกันแล้วต้องยอมรับความจริง. วนไปวนมาเรื่อยๆ มันยิงคิดแบบนี้มันยิ่งหนักไปใหญ่. มันยังมีความคิดสอดแซกเรื่องอยากกับไปเหมือนเดิมไม่เลิกลากันคิดมาอีกขณะท่องคำว่ามันจบแล้ว ต้องยอมรับความจริงในใจไปเรื่อยๆ แล้ววันนร้ยิ่งหนักไปใหญ่ที่วันที่เลิกกันผมเข้าไปดูดวงไพ่ยิปซีรายวัน ไพ่บอกวันนี้เป็นวันที่ชีวิตเราจะได้เริ่มต้นใหม่อะไรซักอย่างนี้หละ ให้ตั้งเป้าหมายไว้เปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างๆจะดีขึ้นเอง อ่าวผมก็คิดเลยวันนี้เราเลิกกันไพ่ออกมาแปปนี้ มันคงดีแน่นอนเราคงทำใจยอมรับได้รู้สึกอุ่นใจมาก. พอวันต่อมาคือวันนี้ ไปดูอีกรอบไพ่ยิปซีรายวัน ได้the lover กำเลยไพ่ วันนี้ความรักจะเข้ามา ทุกสุขจะเกิดขึ้นเเล้วเตรียมรับมือให้ดี. คิดถึงเค้าคิดมาเลย เลยฟุ้งซ่านไปใหญ่เค้าจะมาง้อเรารึ โอควรทำยังไงดีคิดไปเรื่อยลอยออกทะเลไปไกล สักพักกับมาคิดได้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆหรือจะเป็นไปได้หรือ เรื่องที่เค้าจะมาง้อเราที่ผ่านมามันไม่เคยเกิดขึ้นซักครั้งเลย จากเมื่อวานไม่เสียใจหนักอยากยอมรับความจริงมาวันนี้เพราะการกดเข้าไปดูดวงเล่นๆ ทำให้ผมคิดมากจนนอนไม่หลับ(ผมกดดูตอนเที่ยงคืนอะมันบอกดูได้วันละครั้ง).
เอ้าพอแค่นี้หละครับผมชักเลยเถิดไปใหญ่ ไม่เกี่ยวอะไรกับท่ีถามเลย
มาเข้าข่อหลักๆที่อยากถามอยากขอคำแนะนำคือ
1 ผมต้องทำยังไงถึงจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ให้ได้เร็วๆดี
2 อยากเอาความคิดที่จะไปขอคืนดีกับเค้าทิ้งออกจากสมองต้องทำยังไงดี
3 เรื่องแบบนี้จิตแพทย์ช่วยเราได้ไหม และมันจะมีผลดีกะเรามากไหม หรือผมควรปรึกษาพอแม่ผมก็ดี แต่ก็เกรงใจท่านเพราะมันเคยเป็นแบบนี้หลายรอบแล้วบอกจะเลิกกันแล้วมาดีกันตลอดทุกทีหลายครั้งมากท่านคงจะเอือมละอาแล้ว คือจะบอกพ่อกับแม่แค่ว่าเราเลิกกับเค้าแล้ว แค่นี้กะพอไม่อยากใส่รายละเอียดอะไรมากไม่อยากให้ท่านมาทุกใจกับความทุกของเรา อีกอย่างผมก็ไม่กล้าปรึกษาด้วยหละ จะหาว่าผมฟุ้งซ่านคิดไปเรื่อย. คือท่านจะชอบเค้ามากเค้าดีกะเรามาก แต่ท่านก็รู้นิสัยผมว่ามันแย่ฮ่าๆ(เริ่มออกทะเลอีกหละ)
4 หรือผมจะเอาเป็นแบบลืมเค้าไปเลยดีมันคงทำยาก กว่าการทำใจยอมรับความจริงไหม มันจะมีวิธีไหนที่ทำให้ลืมเค้าไปจากความคิดได้
อยากทำใจยอมรับให้ได้กับการเลิกลา ช่วยแนะนำทีครับ
พอผ่านไป2-3วันผมก็ง้อเค้าตลอดแล้วเราก็คืนดีกันทุกครั้ง การที่ผมกับเค้าคบกันพ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายก็รับรู้ เพราะเราย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน แต่ยังไม่แต่งงานนะ
เค้าเป็นคนแบบว่าพอทะเลาะกันก็จะหนีกับบ้านตลอด บางครั้งเวลาจะเลิกกันจริงๆ เค้าก็จะมาเข้ามาเก็บของออกไป แต่ได้ผู้ใหญ่ช่วยพูด ทั้งฝ่ายผมฝ่ายเค้าก็มาดีกันได้อีก เค้าเป็นคนที่ดีมากนะ ทำทุกๆอย่างให้ผมไม่มีเกี่ยง. จริงผมเป็นคนที่นิสัยแย่มากๆนะเอาแต่ใจ แต่ผมไม่เจ้าชู้นะรักเดียวใจเดียวตลอด ที่ทะเลาะกันมาทุกครั้งไม่มีเรื่องมือที่3เลย จะมีแต่การที่ทั้ง2ฝ่ายชอบเอาแต่ใจตัวเอง
แต่มาที่ทะเลาะกันล่าสุด เราทะเลาะกันที่บ้านของเค้าด้วยเรื่องไร้สาระ เค้าพูดออกมาคำนึงที่ชอบพูดมาก คือจะไม่ทนแล้วนะ ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เค้ากะเลยขอเลิก. ปกติถ้าทะเลาะกันผมถ้าผมง้อเดียวนั้นก็น่าจะไม่เลยเถิดขนาดนี้ แต่ครั้งนี้มันติดที่ว่าเค้าว่าสุดจะทนแล้ว ทนไม่ไหวแล้วเค้าทนมานานแล้ว คำที่เค้าชอบพูดมาตลอดเวลาจะเลิกกันครั้งก่อนๆ แต่ครั้งนี้พูดจริงจังขึ้นมาก ผมก็เลยคิดว่าครั้งนี้จะไม่ง้อ เพราะถ้าเค้าอยู่กับคำว่าทน สักวันมันต้องถึงขีดสุด จากนิสัยของผมเองหละ มันคงเป็นสันดานผมเปลี่ยนยากจริงๆ. ผมจึงตกลงว่าเอ้าเลิกก็เลิก มาทำกันให้จบๆกันไปเลยรอบนี้. วันรุ้งขึ้นเราจึงออกจากบ้านเค้ามาเก็บของที่อยู่บ้านหลังที่เราอยู่ด้วยกันออกไป เค้ามากับพ่อแม่เค้า ส่วนผมยังไม่ได้บอกผู้ใหญ่ฝ่ายผมเลยไม่รู้จะพูดยังไง. เค้าก็เก็บของไปเสร็จเราก็ยังไม่ได้พูดกันซักคำเลยตั้งแต่เค้ามาเก็บของจนจากไป. คือผมกลัวไม่กล้าพูดกับเค้ากลัวตัวเองจะทนไม่ไหวไปง้อเค้าอีก
คือผมอยากจะทำใจกับเรื่องที่เราเลิกกันให้ได้เร็วๆอะครับแนะนำผมหน่อย. ไม่อยากกับไปง้อเค้าอีกพยายามใจแข็งอยู่แต่มันทรมานมากๆ. อยากได้วิธีที่ให้ผมยอมรับความจริงเรื่องนี้ให้ได้ ให้ลืมมันคงยากอยู่กันมานาน ตัวติดกันตลอด24ชั่วโมง. เค้าก็ทำเพื่อผมมามาก ผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อนเค้าเลย. ผมมันนิสัยแย่มากๆ ไม่อยากให้เค้าจมอยู่กับผม. แต่เมื่อไหรที่ว่างก็มานั่งเหงาคิดว่าเค้าจะมาง้อเราไหม(ปกติไม่เคยง้อมีแต่ผมที่ไปง้อ)ผมก็แอบหวังบ้าง ก็คิดไปเป็นเรื่องเป็นราวเค้าโทรมาเราต้องพูดแบบนี้ ไม่งั้นก็คิดถ้าวันนั้นเราทำแบบนี้ไม่ทำแบบนี้เราคงไม่เลิกกัน. ไม่อดคิดไม่ได้ตลอด. นอนก็นอนไม่หลับสดุ้งตื่นมาก็มาคิดถึงเค้าเวลาผมชอบตื่นมากลางดึกเพราะหนาวหรือฝันร้ายผมก็จะสกิตเค้าตลอด เค้าก็จะรู้หน้าที่เองเลยคือเค้ามากอดผมแล้วหลับไป. มันทำใจไม่ได้จนต้องมานั่งระบายเขียนลงอยู่ตอนนี้หละครับ. ก็เข้ามาอ่านกระทู้แนะนำวิธีต่างๆบ้างผมก็ลองทำ. มันก็อดคิดถึงไม่ได้อยู่ดี. จะไปปรึกษาใครกับใครเพื่อนอะไรก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันไปนานนมแล้ว. คือตอนที่คบกับเค้าชีวิตเรากะเค้าก็อยู่ติดกันมาตลอดไปไหนก็ไปกัน2คน ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนหรือใครๆเลย. เหมือนกับชีวิตเค้าตอบคผม เค้าก็มีแต่ผม ผมก็มีแต่เค้ากัน2คน. อยากร้องไห้อยากละบายแต่มันก็ร้องไม่ออก พอเรื่องของคนอื่นดูหนังหรืออ่านนิยายเศร้าๆหน่อยผมก็บ่อน้ำตาแตกแล้ว. พอถึงเรื่องตัวเองกับร้องไม่ออก อยากให้มันร้องไห้ออกมาให้มันได้ระบายบ้าง.
ผมยังไม่รู้เลยว่ารักเค้ามากขนาดไหนหรือไม่รักสับสนในตัวเองตลอดเหมือนมันเป็นความเคยชินในชีวิตเราต้องมีเค้า. รักมันต้องแบบไหนผมมานั่งคิดนอนคิด. ชอะไรที่เรียกว่ารัก. แต่ผมขาดเค้าคงลำบากชีวิตประจำวันผมมีเค้าตลอดมันเหมือนเค้าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมแล้วมันจะเรียกว่ารักได้หรือป่าว ที่ผมเป็นอยู่นี้ที่ว่ารักเค้ามากจนขาดเค้าไม่ได้. หรือผมแค่เหงาเคยชินกับการที่มีเค้าอยู่ข้างๆแค่นั้น. เวลาผมทำไรอยู่กับน้องบางผมก็ไม่คิดถึงเค้านะ พอเวลาอยู่คนเดียวมันคิดถึงตลอด จนหาอะไรทำให้มันไม่เหงา แต่มันทำตลอด24ชมไม่ได้. มันมายากตอนเวลาจะนอนคิดถึงเค้าขึ้นมาอีกแล้วนอนก็นอนไม่หลับ วันนี้จะลองไปซื้อยานอนหลับมากินดูมันอาจช่วยได้. ใครเป็นแบบผมหรือเคยผ่านมันมาแล้วก็แนะนำให้ผมบ้างนะ วิธีที่เราจะยอมรับความจริงตอนนนี้ให้ได้เพราะเราต้องการแบบนี้. ผมก็คิดอยู่ว่าจะไปปรึกษาจิตแพทย์ดีไหมมันน่าอายหรือป่าวโฮ่ะๆเรื่องเล็กน้อยแบบนี้. เค้าจะช่วยผมได้หรือป่าว. คือตอนนี้ไม่อยากจะคิดอะไรเลยอยากหายไปเงียบๆมันคงไม่ทรมานแบบนี้แค่ได้คิดแต่มันไม่กล้า
คือตอนนี้ผมลองวิธีที่พอเวลาคิดถึงเค้า. ก็คิดในใจเราเลิกกันแล้วต้องยอมรับความจริง. วนไปวนมาเรื่อยๆ มันยิงคิดแบบนี้มันยิ่งหนักไปใหญ่. มันยังมีความคิดสอดแซกเรื่องอยากกับไปเหมือนเดิมไม่เลิกลากันคิดมาอีกขณะท่องคำว่ามันจบแล้ว ต้องยอมรับความจริงในใจไปเรื่อยๆ แล้ววันนร้ยิ่งหนักไปใหญ่ที่วันที่เลิกกันผมเข้าไปดูดวงไพ่ยิปซีรายวัน ไพ่บอกวันนี้เป็นวันที่ชีวิตเราจะได้เริ่มต้นใหม่อะไรซักอย่างนี้หละ ให้ตั้งเป้าหมายไว้เปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างๆจะดีขึ้นเอง อ่าวผมก็คิดเลยวันนี้เราเลิกกันไพ่ออกมาแปปนี้ มันคงดีแน่นอนเราคงทำใจยอมรับได้รู้สึกอุ่นใจมาก. พอวันต่อมาคือวันนี้ ไปดูอีกรอบไพ่ยิปซีรายวัน ได้the lover กำเลยไพ่ วันนี้ความรักจะเข้ามา ทุกสุขจะเกิดขึ้นเเล้วเตรียมรับมือให้ดี. คิดถึงเค้าคิดมาเลย เลยฟุ้งซ่านไปใหญ่เค้าจะมาง้อเรารึ โอควรทำยังไงดีคิดไปเรื่อยลอยออกทะเลไปไกล สักพักกับมาคิดได้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆหรือจะเป็นไปได้หรือ เรื่องที่เค้าจะมาง้อเราที่ผ่านมามันไม่เคยเกิดขึ้นซักครั้งเลย จากเมื่อวานไม่เสียใจหนักอยากยอมรับความจริงมาวันนี้เพราะการกดเข้าไปดูดวงเล่นๆ ทำให้ผมคิดมากจนนอนไม่หลับ(ผมกดดูตอนเที่ยงคืนอะมันบอกดูได้วันละครั้ง).
เอ้าพอแค่นี้หละครับผมชักเลยเถิดไปใหญ่ ไม่เกี่ยวอะไรกับท่ีถามเลย
มาเข้าข่อหลักๆที่อยากถามอยากขอคำแนะนำคือ
1 ผมต้องทำยังไงถึงจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ให้ได้เร็วๆดี
2 อยากเอาความคิดที่จะไปขอคืนดีกับเค้าทิ้งออกจากสมองต้องทำยังไงดี
3 เรื่องแบบนี้จิตแพทย์ช่วยเราได้ไหม และมันจะมีผลดีกะเรามากไหม หรือผมควรปรึกษาพอแม่ผมก็ดี แต่ก็เกรงใจท่านเพราะมันเคยเป็นแบบนี้หลายรอบแล้วบอกจะเลิกกันแล้วมาดีกันตลอดทุกทีหลายครั้งมากท่านคงจะเอือมละอาแล้ว คือจะบอกพ่อกับแม่แค่ว่าเราเลิกกับเค้าแล้ว แค่นี้กะพอไม่อยากใส่รายละเอียดอะไรมากไม่อยากให้ท่านมาทุกใจกับความทุกของเรา อีกอย่างผมก็ไม่กล้าปรึกษาด้วยหละ จะหาว่าผมฟุ้งซ่านคิดไปเรื่อย. คือท่านจะชอบเค้ามากเค้าดีกะเรามาก แต่ท่านก็รู้นิสัยผมว่ามันแย่ฮ่าๆ(เริ่มออกทะเลอีกหละ)
4 หรือผมจะเอาเป็นแบบลืมเค้าไปเลยดีมันคงทำยาก กว่าการทำใจยอมรับความจริงไหม มันจะมีวิธีไหนที่ทำให้ลืมเค้าไปจากความคิดได้