เป็นห่วงอนาคตของประเทศมากครับ"บริษัทผงชูรสจะเข้าเล่นการเมืองแน่นอน"

ผมรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้ดูรายการทีวีรายการหนึ่ง พวกเขาแข่งขันทำอาหารได้อย่างตื่นตา และสิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดของสิ่งที่กำลังดูคือคำบรรยายถึงรสชาติของสิ่งที่กินเข้าไป คำอธิบายพวกนั้นทำให้ผมต้องกลับมาคิดถึงอาหารที่ผมได้กินเข้าไปตั้งแต่เกิด เพราะผมไม่เคยจะรู้สึกกับอาหารหรือจะสามารถสรรหาคำบรรยายความอร่อยออกมาได้มากมายขนาดนั้น ผมบอกตรงตรงเลยนะครับ คืนนั้นผมนอนไม่หลับ

ผมพยามนอนวิเคราะห์ สังเคราะห์ และแยกแยะมันออกมาเป็นภาพ3มิติในรูปแบบของ Mind mapping ที่อาจารย์สมัย ป.3เคยสอนผมมา (หรือเรียนอีกอย่างว่าทฤษฏีก้างปลา)

ใน Mind mapping ทำให้ผมเห็นปัญหาความเหลื่อมล้ำทางสังคม เพราะการจะรังสรรค์อาหารที่เลอค่าขึ้นมาได้ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้วัตถุดิบที่ดีงามมาประกอบกันเป็นอาหาร เมื่อปัจจัยคือคุณภาพที่ดี ราคาที่สูงจึงตามมา การจะเข้าถึงสิ่งเหล่านี้จึงจำเป็นต้องมีเงิน(มาก)

วัตถุดิบบ้านบ้านตามตลาดไม่สามารถอร่อยได้ด้วยตัวมันเอง สิ่งที่จะมาปลดล็อคมันได้จึงมีเพียง ‘ผงชูรส’ เท่านั้น ความอร่อยของชนชั้นล่างเลยเหลืออยู่แค่มิติทางกลิ่นกับมิติของความกลมกล่อมที่เป็นมาตรฐานผงชูรสเดียวกัน

ผมเศร้าใจ ที่ความหลากหลายทางรสชาติกลายเป็นสิ่งที่คนจนจนแบบผมเข้าไม่ถึง และผมเชื่อว่าอีกไม่นานนัก บริษัทเกี่ยวกับผงชูรสจะเข้าครองงำและทำให้เกิดความคุ้นชินในสัมผัสเรื่องรสอร่อยของคนจนได้อย่างสมบูรณ์ เมือเวลานั้นมาถึงบริษัทผู้ผลิตผงชูรสจะเข้าเล่นการเมือง ทุกอย่างที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้มันต้องเป็น Hidden agenda ของระบบทุนนิยมแน่นอนครับ
ฟังธง!