ขออนุญาติระบายความรู้สึกคะ

เรามีเพื่อนคนนึงเราเคยสนิทหันมากแต่พอเปลี่ยนปีการศึกษาก็แยกกันคะ เขามีเพื่อนใหม่ ทำให้เราต้องอยู่คนเดียว พอเราไปสนิทกับใครเขาก็ไปบอกคนอื่นว่าเราแบบนู้นแบบนี้ ให้ดูแลเราคะ พอเพื่อนเก่าเราไปพ๔ดเขาก็ไล่เราให้กลับไปอยู่กับเพื่อนเก่า พอไปอยู่เพื่อนเก่าเราทั้งตีทั้งจิก เราไปบอกใครก็ไม่มีใครเชื่อเรา เขาทำเฉพาะเวลาที่อยูุ่กับเราเท่านั้น เราเสียใจมาก พอเราร้องไห้ก็ไม่มีใครมาปลอบ หรือให้กำลังใจ แถมเพื่อนเราคนนั้นยังโมโหแล้วบอกคนอื่นว่า มันเป็นแบบนั้นแหละปล่อยมันไป เราได้ยินยิ่งร้องไห้ แต่พอเราเสียใจจนไม่พูดกับใคร เพื่อนเราก็เอาแต่ร้องไห้ ไปบอกคนอื่นๆว่า แอบร้องไห้คนเดียวตรงนู้นตรงนี้ ทำให้คนอื่นๆบอกว่าเราเป็นสาเหตุ จนเราทนไม่ได้ไปคุยกับเพื่อนเราคะ เขาหัวเราะเสียงดังมากแล้วพูดว่า ไม่มีใครเชื่อเธอหรอกมีแต่คนเชื่อเรา แล้วบีบมือเราอย่างแรงมากคะ เราเอามาบอกพ่อเรา พ่อเราไม่เชื่อ อยู่ไปสักพัก เพื่อนเราคนนั้นก็มาพูดดังๆข้างเราว่า รู้ไหมเดี๋ยวนี้มันมีโรคเรียกร้องความสนใจนะพวกนี้ชอบร้องๆนะ เป็นพวกเรียกร้องความสนใจ วันนั้นเราเสียความรู้สึกมากคะ เลยตั้งใจเดินออกมาเพราะอยู่ไปก็เสียความรู้สึก ออกมาได้สักพักเขาก็เอาไปบอกคนอื่นๆ ทำให้เราโดนเพื่อนในห้องมองว่าเราทิ้งเพื่อนคนนั้นไป มีแต่คนบอกว่าทำไมต้องทิ้ง ตอนนั้นเราตกใจมากเพราะเราเดินออกมาเงียบๆ พอเพื่อนคนอื่นอื่นพูดแบบนั้น เพื่อนเก่าเราก็หันมามองหน้า เรานาน นานมาก จนเราอึ้งมากคะ วันนั้นเราทนไม่ไหวมากจริงๆ เลยถามไปตรงๆว่า ทำไมต้องทำแบบนี้ทำไมต้องทิ้งเราไป ทำไมต้องพูดกับคนอื่นแบบนั้น เขาบอกเราว่าเพราะเราไม่แคร์เขาเลย เพราะเราไม่สนใจ เรางงมากคะอยู่ดีๆก็เป็นฝ่ายผิด เราอยากย้ายโรงเรียนมากแต่เพราะทางบ้านตอนนี้หมุนเงินไม่ทันเลยต้องทนเรียนไป มีประโยคนึงที่เราเจ็บมากที่สุดจากการมีเพื่อนคะ เมื่อก่อนเราเคยเรียนเก่งแต่ตอนนี้เราไม่สบายบ่อย ทำให้ปวดหัวง่ายมาก เราเลยเรียนแย่ลง จาก 3กว่าๆ เหลือ2 เราก็ตกใจมาก ประโยคที่เจ็บที่สุดคือ เพราะแกอยู๋แบบนี้ไงเราเลยพึ่งไม่ได้ เราน้ำตาไหลไม่หยุด แล้วเขาก็บอกเราว่าที่เราร้องไห้เพราะเรื่องผู้ชาย เราไม่รู้จะทำยังไง เพราะเขาเป็นคนสองบุคลิกมาก เรากลายเป็นคนผิดตลอด ตอนนี้รู้สึกจิตตกมาก


ชาติหน้ามีจริง ขออย่าได้เจอกับคนแบบนี้อีก เราเสียใจมากจริงๆ