สวัสดีค่ะคือเราอายุ 18 นะอยู่ม.6บอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่แรดมากเรามีแฟนตั้งแต่อยู่ป.6จนตอนนี้เรามีแฟนเท่าที่จำได้เกือบ 20 คนเราเป็นที่ไม่เคยคบใครเกิน 3 เดือนที่เราเป็นแบบนี้เรื่องมันก็เกิดขึ้นตอนเรามีแฟนคนที่เท่าไรไม่รู้ตอนม.2คือก็แบบpuppy loveอะนะเราก็คิดจะจริงจังแบบความคิดเด็กอะว่าจะคบคนนี้ตลอดไปแต่พอเราเลิกกับเค้าชีวิตเราก็เปลี่ยนเรากลายเป็นคนที่ไม่อยากคบใครจริงจังคบเรื่อยๆเบื่อก็เลิกถ้ารู้สึกว่าคนไหนเค้ามีทีท่าว่าจะเลิกกันเราก็จะชิงบอกเลิกก่อนโดยไม่มีสาเหตุเหมือนกับว่ามันเป็นปมว่าเราไม่อยากถูกบอกเลิกเราเลยเป็นคนที่บอกเลิกก่อนตลอดถามว่าเสียใจมั้ยมันก็มีบ้างแต่ในชีวิตเรา ผช.ไม่เคยขาดเลยเราเลยไม่ค่อยเฮิตคือเลิกคนนี้ก็คุยคนนู้นจนเพื่อนเรายังเคยถามเราว่าเคยรักใครบ้างมั้ยเราบอกเลยวินาทีนั้นตอบไม่ถูกอะเราก็เก็บเอามาคิดนะว่าเคยรักใครบ้างป่ะว่ะเราก็ไม่รู้อะเรารู้แค่ว่าแค่อยากมีคนคุยไม่อยากมีแฟนไม่อยากจริงจังกับใครหลังๆมานี้ถ้ามีใครขอเราเป็นแฟนเราก็เลิกคุยกับคนนั้นทันทีเราผิดมั้ยอะที่เป็นแบบนี้เพราะราไม่อยากทำให้ใครเสียใจเพราะเรารู้ว่าเราไม่ได้จริงจังกับเค้า
ผิดไหมที่ไม่อยากจริงจังกับใคร?