เราคบกับแฟนเก่าเรา1ปีเต็มๆ แรกๆเรารักกันมาก มากแบบตัวติดกันตลอดเวลา ช่วงนั้นเป็นช่วงที่อยู่ม.6 เราติวด้วยกันทุกวัน อ่านหนังสือ เรียนพิเศษด้วยกันทุกที่ทุกเวลา เขาดูแลเราดีมาก เขาไปรับไปส่งเราไปโรงเรียนตลอด พาไปเที่ยว พาไปกินของอร่อยๆ อยากได้อะไรซื้อให้ทุกอย่าง พอเวลาผ่านไป เขาเริ่มบอกว่าเขาไม่มีเงิน เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราไม่ได้รักเขาที่เงิน เรารักเขาเหมือนเดิมเหมือนวันแรกทุกอย่าง มาวันนึ่ง ที่บ้านของเราเขาถามว่า เขาลืมอะไรอีกไหม? เราก็ งงๆ บอกว่า ไม่ได้ลืมอะไรนิไปได้แล้วดึกแล้ว! แล้วเขาก็กลับบ้านไป พอกลางคืนคุยโทรศัพท์กัน ประโยคแรกที่เขาบอกคือ เขารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราก็ยังไม่ได้เลิกกันนะคุยกันอยู่ แต่รู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เขาแน่ใจว่าเขาไม่มีคนอื่นเพราะเล่นโทรศัพท์เขาทุกวันมีรหัสเฟสรหัสไลน์ด้วย ก่อนวันประกาศผลมหาวิทยาลัย1วัน เขาบอกเลิกเรา เลิกแบบติดต่ออะไรไม่ได้เลย เราพยายามติดต่อเขา แต่ทักเฟสไม่ตอบ ไลน์ไม่ตอบ โทรหาเยอะมากแต่ไม่รับ เราเสียใจมาก ร้องไห้ทั้งคืน โดนบอกเลิกทั้งๆที่ไม่ได้ผิดอะไรเลยT^T และแล้ว.. มาถึงวันประกาศผลมหาวิทยาลัย เราติดด้วยกันทั้งคู่ คณะเดียวกันด้วย เราดีใจมากที่ได้ติดด้วยกัน เราทักเฟสไปส่งข้อคามไปแสดงความยินดีกับเขา แต่เขาก็อ่านละไม่ตอบมันเจ็บมากเลยอะ ตั้งแต่วันที่เราเลิกกันพ่อแม่เราถามหาเขาตลอด ถามว่าไปไหนทำไมวันนี้ไม่มากินข้าว ทำไมวันนี้ไม่มาบ้าน เรายิ่งเจ็บไปอีก เวลาผ่านไปเขาไปคบกับผู้หญิงอื่นจ้า แต่คบได้ไม่กี่เดือนก็เลิกกันไป เราส่องเฟสเขาตลอดไปทำอะไรไปเที่ยที่ไหนกับแฟนเขาบ้าง ส่องไปเจ็บไปตลกตัวเองอะ ผ่านไปหลายเดือนเราเริ่มทำใจได้แล้ว ไม่ได้คิดอะไรแล้วส่องเฟสเขาแบบไม่รู้สึกอะไรเลย แต่พอมาเปิดเทอม เราอยู่คณะเดียวกันเรียนตัวเดียวกันเจอหน้ากันทุกวัน ทำกิจกรรมคณะด้วยกันตลอด มันทำให้เราเจ็บมากอะ คิดถึงความหลังมาก เราอยากเข้าไปคุยกับเขาแต่เราไม่กล้า มันมีนะช่วงที่เราคุยกันแต่คุยเรื่องงานเท่านั้น คุยเฟสก็คุยเรื่องงานเท่านั้น ... เราคิดถึงความหลังเราอยากให้เขากลับมา ถ้าได้อ่านกระทู้นี้ติดต่อกลับหาเราหน่อยนะ เราอยากบอกเธอว่าเราคิดถึงเธอมาก เธอเคยบอกเอง ว่าเราจะรักใครไม่ได้อีก มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เราคิดถึงครอบครัวพ่อแม่เราก็คิดถึงเธอนะ ... กลับมาหาเรานะเรารออยู่
อยากให้แฟนเก่ากลับมา