ออกตัวก่อนนะคะ ว่านี้คือกระทู้เเรก เเละเพิ่งสมัครวันนี้ ทั้งอยากระบายเเละอยากสอบถามคะ
ความเบื่อมันเกิดขึ้นในจิตใจของฉันทุกวัน แรงบันดาลใจต่างไม่มี แรงจูงใจต่างๆไม่เหลือ เพียงแค่ใช่ชีวิตไปวันๆ ตื่นเช้าทำงาน บางวันก็ทำงานบ่ายเลิกงานอีกทีก็ปาเข้าไป 3 ทุ่ม งานที่ทำก็ได้แค่กินไปวันๆ ทั้งที่แต่ตัวดี ทำงานในองค์กรที่ก็ถือว่าดี แต่ชีวิตไม่มีอะไรดีเลย มีแต่ความกดดัน ความคาดหวังต่างๆนาๆ จากตัวเอง และคนรอบข้างที่คิดว่าทำงานที่นี้มันดี มันเจริญ แต่ถ้าเราไม่มีเส้น หรือ เลียคนไม่เป็นอยู่ที่นี้ ก็อยากบอกว่า อยู่ยากเลยหละ
ความเบื่อ ไม่มีอิสระมันกอบกินหัวใจของฉันทุกวันๆ เพียงแค่ในฝันเท่านั้นที่ฉันสามารถทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการได้ แต่บางครั้งก็ดันฝันร้ายเห็นผีอีก =_= แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังดี ได้มีความรู้สึกกลัว ตื่นเต้น ขึ้นมาแทนที่ คำว่าเบื่อ
คงกำลังคิดกันหละสิ “ทำไมไม่ออกไปที่อื่น ออกไปทำสิ่งที่ตัวเองตั้งการหละ? ” มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะบอกเลย ต้นทุนคนเรามันไม่เหมือนกัน ต้นทุนที่ฉันขาดคือความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และมีแต่คอยทำตามที่เขาสั่งทุกอย่างมาตั้งแต่เด็ก เพื่อเพียงเพราะกลัวจะกลายเป็นเด็กไม่ดี ตอนนี้ฉันเลยกลายเป็นคนที่คิดได้ แต่ไม่กล้าทำ ฉันประกาศออกไปหลายรอบแล้วว่า จะออกไปหางานอื่นทำ แต่ทุกคนรอบข้างกลับเสียดายถ้าฉันจะออก และพยายามให้ฉันอดทนอยู่ในที่แบบนี้
ฉันต้องการหรืออยากทำอะไร เป้าหมาย ฉันมีนะ แต่ทางเดินที่จะก้าวไปถึงมันช่างยากยิ่งนัก หรือพูดง่ายๆ เหมือนจะ ไม่มี อยากจะเดินออกไป ออกไปไกลๆ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ตอนนี้ คงจะมีแต่คนตราหน้าฉันว่า “ ดีแต่ปาก ” อยากจะค้นหาตัวเอง แต่ชีวิตจริงมันไม่เหมือนนิยายเพ้อฝัน สดใสหรอกนะ แต่ถ้าเป็นนิยาย น้ำเน่า พ่อตาย พ่อเลี้ยงไม่ดี ต้องอยู่กับแม่ ช่วยแม่ทำงานตั้งแต่เด็ก พี่สาวอยู่กับปู่ ย่า เสพแต่ความสุขสบายทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่กิโลเมตรต่างกับฉันที่เลิกเรียนก็ทำงานจนมืดค่ำ อ่านหนังสือสอบ เรียน การบ้านก็ในร้านอาหารนั้นแหละ แถมหน้าตาไม่ดีที่สุดในสามพี่น้อง ไม่ค่อยมีใครสนใจแม้กระทั่งญาติตัวเอง เพียงพยายามทำตัวเป็นเด็กดี เชื่อฟังทุกๆคนเพื่อให้คนรัก แต่ความดีต่างๆนาๆที่กระทำนั้น โดนกรรมแต่ชาติปางก่อน( คนชอบพูดว่า เพราะกรรมก่อนที่เคยสร้างทำให้ลำบาก) ชาตินี้ทำความดีก็ไม่เห็นดีขึ้น
ตอนนี้ก็คงได้แต่กำเนินชีวิตเรียบง่าย แต่น่าเบื่อแบบนี้ต่อไป เงินทองก็ไม่ได้เยอะ ไม่มีใครมากองให้ กำลังใจก็ไม่ได้เยอะแยะอะไร มีแต่ตัวเองเท่านั้น เมื่อจิตทุกข์ กายฉันก็ทุกข์ เมื่อจิตสุข กายฉันก็สุข ก็มีแต่ฉันกับตัวฉันเท่านั้นหละที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา พยายามเหลือเกินที่จะมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ T^T
ตอนนี้รู้สึกตัวเองไม่มีความมั่นใจ ไม่มีความกล้าหาญ เเละรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว จะเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวคะหรือเเค่เบื่อ?
ความเบื่อ กับ โรคซึมเศร้า
ความเบื่อมันเกิดขึ้นในจิตใจของฉันทุกวัน แรงบันดาลใจต่างไม่มี แรงจูงใจต่างๆไม่เหลือ เพียงแค่ใช่ชีวิตไปวันๆ ตื่นเช้าทำงาน บางวันก็ทำงานบ่ายเลิกงานอีกทีก็ปาเข้าไป 3 ทุ่ม งานที่ทำก็ได้แค่กินไปวันๆ ทั้งที่แต่ตัวดี ทำงานในองค์กรที่ก็ถือว่าดี แต่ชีวิตไม่มีอะไรดีเลย มีแต่ความกดดัน ความคาดหวังต่างๆนาๆ จากตัวเอง และคนรอบข้างที่คิดว่าทำงานที่นี้มันดี มันเจริญ แต่ถ้าเราไม่มีเส้น หรือ เลียคนไม่เป็นอยู่ที่นี้ ก็อยากบอกว่า อยู่ยากเลยหละ
ความเบื่อ ไม่มีอิสระมันกอบกินหัวใจของฉันทุกวันๆ เพียงแค่ในฝันเท่านั้นที่ฉันสามารถทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการได้ แต่บางครั้งก็ดันฝันร้ายเห็นผีอีก =_= แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังดี ได้มีความรู้สึกกลัว ตื่นเต้น ขึ้นมาแทนที่ คำว่าเบื่อ
คงกำลังคิดกันหละสิ “ทำไมไม่ออกไปที่อื่น ออกไปทำสิ่งที่ตัวเองตั้งการหละ? ” มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะบอกเลย ต้นทุนคนเรามันไม่เหมือนกัน ต้นทุนที่ฉันขาดคือความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และมีแต่คอยทำตามที่เขาสั่งทุกอย่างมาตั้งแต่เด็ก เพื่อเพียงเพราะกลัวจะกลายเป็นเด็กไม่ดี ตอนนี้ฉันเลยกลายเป็นคนที่คิดได้ แต่ไม่กล้าทำ ฉันประกาศออกไปหลายรอบแล้วว่า จะออกไปหางานอื่นทำ แต่ทุกคนรอบข้างกลับเสียดายถ้าฉันจะออก และพยายามให้ฉันอดทนอยู่ในที่แบบนี้
ฉันต้องการหรืออยากทำอะไร เป้าหมาย ฉันมีนะ แต่ทางเดินที่จะก้าวไปถึงมันช่างยากยิ่งนัก หรือพูดง่ายๆ เหมือนจะ ไม่มี อยากจะเดินออกไป ออกไปไกลๆ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ตอนนี้ คงจะมีแต่คนตราหน้าฉันว่า “ ดีแต่ปาก ” อยากจะค้นหาตัวเอง แต่ชีวิตจริงมันไม่เหมือนนิยายเพ้อฝัน สดใสหรอกนะ แต่ถ้าเป็นนิยาย น้ำเน่า พ่อตาย พ่อเลี้ยงไม่ดี ต้องอยู่กับแม่ ช่วยแม่ทำงานตั้งแต่เด็ก พี่สาวอยู่กับปู่ ย่า เสพแต่ความสุขสบายทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่กิโลเมตรต่างกับฉันที่เลิกเรียนก็ทำงานจนมืดค่ำ อ่านหนังสือสอบ เรียน การบ้านก็ในร้านอาหารนั้นแหละ แถมหน้าตาไม่ดีที่สุดในสามพี่น้อง ไม่ค่อยมีใครสนใจแม้กระทั่งญาติตัวเอง เพียงพยายามทำตัวเป็นเด็กดี เชื่อฟังทุกๆคนเพื่อให้คนรัก แต่ความดีต่างๆนาๆที่กระทำนั้น โดนกรรมแต่ชาติปางก่อน( คนชอบพูดว่า เพราะกรรมก่อนที่เคยสร้างทำให้ลำบาก) ชาตินี้ทำความดีก็ไม่เห็นดีขึ้น
ตอนนี้ก็คงได้แต่กำเนินชีวิตเรียบง่าย แต่น่าเบื่อแบบนี้ต่อไป เงินทองก็ไม่ได้เยอะ ไม่มีใครมากองให้ กำลังใจก็ไม่ได้เยอะแยะอะไร มีแต่ตัวเองเท่านั้น เมื่อจิตทุกข์ กายฉันก็ทุกข์ เมื่อจิตสุข กายฉันก็สุข ก็มีแต่ฉันกับตัวฉันเท่านั้นหละที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา พยายามเหลือเกินที่จะมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ T^T
ตอนนี้รู้สึกตัวเองไม่มีความมั่นใจ ไม่มีความกล้าหาญ เเละรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว จะเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวคะหรือเเค่เบื่อ?