. ..... วล วลี พิถี พิถัน ตะบันบี้ จะพลีผันขมีมัน คำนั้นนี้ จะนี่จะนั่น ฉะนั้นฉะนี้ ทุกวันทุกวี่ ฉะนี้ไฉน ตะบันตะบี้พร่ำ ล่ำพิร่ำพิไรจ้ำจี้จ้ำไชไย ใจให้ใฝให้ฝัน เฉลยไฉนฉะนี้ ฉะนั้นตะบี้ตะบันจะไผ่จะฝ

สวรรค์ !!! (กลอนหก) ...ค่ำเช้า เจ้าผ่าน ผู้คน................ไย"จน" น้ำใจ นักหนา สวรรค์ ที่แท้ ใกล้ตา....................รอท่า รับเจ้า เนาพลัน ...ทางสวรรค์ ใช่ไกล เวียนวก........ฤๅรก วิบาก

ผ่านคืนค่ำมืดหม่นกี่หนแล้ว  ไยมิแพรวพรายแสงแห่งจันทร์บ้าง จอกสุราล้มหลับกับอ้างว้าง ราตรีนี้ยังเลือนรางอย่างเช่นเคย ฝันของใจไฉนคล้ายจันทร์เร้นหลบ เกินจะพบจุดหมายดังใจเผย เสียงลมแผ่วคล้ายคำคอยพร่

 ความหวัง            ....ความหวังหวังวาดไว้............วิไล "ธรรมสถิต"แนบเนื้อใน............สนิทแล้ ปรากฏดั่งสุริยะไข..................ขับมืด แสงสู่ถิ่นทั

คล้าย ๆ สมาน(ะ)ฉันท์ ๔ (๑ บท มี ๒ บาท) @ จะร่วงจะรุ่ง.....มุมุ่งลุฝัน ตระหนัก"ขยัน"..."ระทม"สบาย ปมาณิกฉันท์ ๘ - ๑ บท มี ๔ บาท (ต้นแบบ ซึ่งแปลงจาก คัมภีร์วุตโตทัยโดย นายฉันท์

มาลัยรักสลักเสลาเนาอักษรอุทุมพรเอนกนันต์ด้วยฝันหวานจำนรรจ์พจน์บทกวีศรีตระการสุขะศานต์ตรึงติดสถิตทรวง"เริงร่าจินต์กลิ่นอุปโลกน์บนโลกนี้เฉกดนตรีสเสนอเสนาะเพราะแน่นหน่วงพราววิภาวิจิตรแจ้งทะแยงทะลวงแ

ผมในวัย17-18 อีกแค่ไม่กี่เดือนก็18ปีบริบูรณ์ ​ชึ่งผมเจอปัญหาการนอนดั่งนี้ ผมมักจะฝันแปลกๆ ทุกคืน ฝันเหล่านี้เต็มไปด้วยความทุกข์ กังวล เหนื่อยล้า และเศร้าโศก ในความฝัน ฉันมักจะอยู่เพียงลำพัง ไม่พบเจอ