ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตามพันทิพมาตลอดครับ แต่ยังไม่เคยเล่าประสบการณ์ให้ใครได้ฟังผมอาจจะเล่าเรื่องไม่เก่งนะครับผิดพลาดประการไดขออภัยมานะที่นี้ เจตนาผมไม่ได้อยากจะโอ้อวดหรือหวังผลในทางอื่นเพียงเจตนาแชร์ประสบการณ์ให้กับผู้ที่กำลังหมดหวัง หรือกำลังหาแรงบันดาลใจในการเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ ผมหวังว่าเรื่องราวของผมคงพอจะมีประโยชน์กับใครบางคนที่กำลังท้อแท้หมดหวังกับสิ่งที่เจอ ผมหวังว่าผมและคุณเราจะเผชิญกับปัญหาทุกอย่างไปได้ด้วยดีครับ
ผมขอแนะนำตัวก่อนคับผมชื่อ ตั้มคับ(นามสมมุติ) อายุ36ปี ปัจจุบันอาศัยอยู่จังหวัดนนทบุรี เปนคนไทยเชื้อสายจีน อากงเปนคนจีนที่มาตั้งถิ่นฐานในไทยในยุคบุกเบิก ผมเปนลูกคนที่6จากพี่น้อง7 คน ครอบครัวผมประกอบอาชีพค้าขายผมเลยได้ซึมซับมาเต็มๆ ตั่งแต่เด็กผมจะต้องช่วยงานทางบ้านมาโดยตลอด ช่วงวัยรุ่นอาจจะมีเกเรบ้างแต่ก็เอาตัวรอดมาได้ ผมเคยทำอะไรมาหลายอย่างตั้งแต่ขายเสื้อผ้า ขายขจุกจิก ขายยำ ขายลูกชิ้นทอด ขายส้มตำ ขายข้าวแกง ขายไก่ทอดขายขนมปัง(ทำเองนะอร่อยด้วย5555) เปิดแฟรนไซส์จนมาทำ.....
อ่อผมยังไม่ได้บอกเลยผมทำอาชีพอะไร5555 มัวแต่โม้จนลืมเลย ผมผลิตและจำหน่ายน้ำจิ้มครับ ชื่อแบรนด์ ขออุ๊บไว้ครับ เป็นแบรนด์ใหม่ครับโดยผมเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเอง(แอบภูมิใจนะเนี่ย) ถ้าจะถามว่าผมมาจับธุระกิจน้ำจิ้มได้ยังไง อืมจะเริ่มจากไหนดี เรื่องราวมันเยอะมากเลยคับ ถ้าจะเล่าคงหลายวันเลยเพราะผมทำมาหลายอย่างด้วย งั้นผมเริ่มจาก แฟรนไชส์และกัน ลำดับที่ผมเล่าว่าทำไรมามั่งไม่ได้เรียงตามลำดับนะครับคิดไรฟด้ก็พิมไปเลื่อย
ช่วงผมอายุ25 ผมก็ทำอะไรมาหลายอย่างแล้วคับเหตุที่มาทำแฟรนไชส์ก็เกิดจาก เจ้ง ที่เกาะเสม็ดคับ555 บอกแล้วเรื่องเล่าเยอะมากว่างๆผมจะมาเล่าเรื่องที่เกาะให้ฟังคับ กลับมาจากเกาะไม่มีเงินเลยคับยืมมเงินคนอื่นมา2,000 บาท จะเอามาลงทุนทำอะไรขายคับ จากประสบการณ์ที่เราโตมาคับขายอาหารน่าจะดีสุดลงทุนน้อยได้กำไรดี เลยมาลงที่ขายลูกชิ้นทอดคับ ขายดีใช้ได้เลยจนขยายสาขาได้6สาขา รายได้ดีมากเลย แต่ก็มาเจอปัญหากับน้ำท่วมปี53 อุปกรณ์เสียหายทั้งหมดเงินก็ไม่เหลือจะกลับมาลงทุนอีกก็ไม่ได้เลยต้องขายเองโดยอาศัยอุปกรณ์ที่เหลือมาเริ่มต้นกันใหม่ ต้องมาเริ่มนับจากศูนย์กันอีกครั้ง นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องเริ่มใหม่ครับ การเริ่มต้นใหม่เป็นอะไรที่ท้าทายตัวเองมากๆเลย ผมถือคติว่าถ้าเราไม่ท้อถึงจะล้มบ้างขยันเดินเดี๋ยวก็ถึง ฟ้าหลังฝนย่อมสว่างเสมอ
ตามเหตุการณ์น้ำท่วมเป็นเหตุให้ต้องหาทางเอาชีวิตรอดจากเหตุการณ์นี้ให้ได้ เลยเริ่มจากขายลูกชิ้นงานเดิมที่ทำแต่ต้องเหลือร้านเดียว ขายร้านเดียวไม่พอเลี้ยงลูกและครอบครัวก็ต้องทำอะไรเพิ่ม ขายส้มตำครับกับขายข้าวแกงด้วย ในเวลาเดียวกัน 3ร้านขาย2คนคุณฟังไม่ผิด คุณอาจจะคิดว่าทำได้ไง เดียวผมจะเล่าให้ฟังครับ
ผมมีความสามารถในการประกอบอาหารได้หลายอย่างหน้าที่หลักจึงตกหนักที่ผม ทุกวันผมจะต้องไปซื้อกับข้าวที่ตลาดเพื่อเตรียมไว้ขายวันถัดไปเก็บร้านเสดผมจะไปตลาดเลยถึงตลาดจะประมาณตี1-ตี2กลับจากตลาดประมาณตี3ประมาณนี้ทุกวัน6โมงกว่าต้องไปส่งลูกที่โรงเรียนกลับมานอนต่อตื่นประมาณเที่ยงเดินทางถึงร้านประมาณบ่าย2 ถึงร้านก็เริ่มตั้งร้านกันเลย ร้านเปนร้านแผงลอยคับจะต้องเก็บทุกวันระยะเวลาบ่าย2ถึง6โมงเปนช่วงเวลาที่ผมต้องทั้งเดินทั้งวิ่งกันเลนทีเดียว ผมต้องทำแกง14-15อย่างให้เสดภายในเวลาที่กำหนดทั้งล้างของหั่นผักสับไก่สับหมูไหนจะเปิดร้านทุกอย่างล้วนผ่านมือผมทั้งหมดแฟนจะเปนคนเปิดร้านลูกชิ้นผมจะต้องทำให้เสดก่อน6โมง ก่อนที่คนเลิกงานจะเดินทางมาถึงระหว่างทำก็ต้องวิ่งขายไปด้วย เรียกได้ว่าหัวหมุนเลยทีเดียว กำลังมีเท่าไหร่ได้ใช้ทั้งหมดเลยคับเหงื่อนี่อาบไปทั้งตัวเลยอะไรที่ลำบากแล้วชีวิตจริงยามที่หลังชนฝาลำบากยิ่งกว่าอีก อย่างปรกติขายข้าวแกงร้านนึงต้องใช้คนอย่างน้อย2-3คนขึ้นไปนี่ผมต้องทำคนเดียวยังจะต้องเปิดร้านส้มตำอีกเรียกได้ว่างกจนได้เรื่องเลยละ5555 ทุกอย่างเสดก่อน6โมงยังไม่จบผมต้องขายลูกชิ้นกับส้มตำอีก แฟนไปตักแกง ร้านส้มตำนี่เปนอะไรที่จุกจิกมากทั้งย่างทั้งต้มโอ้ยยยเยอะ คิดว่าแกงเสดจะได้นั่งเหรอยืนสิครับยาวๆเลยจนเก็บร้านเกือบเที่ยงคืนนั่นละถึงได้พัก รายได้ชั่วงนั้นถือว่าดีมากเลยแฟนสงสารอยากหาคนช่วยแต่ผมว่ายังทำไหวเสียดายเงินด้วยเอาค่าแรงลูกน้องไว้ซื้อนมให้ลูกดีกว่า ช่วงนี้เปนเวลาเกือบปีเลยคับที่ผมทำแบบนี้ตลอดทุกวัน
จนวันหนึ่งผมได้รับข่าวดีว่าแฟนกำลังจะมีน้องคนที่สอง แต่เอาแล้วสิข่าวดีก็จิง แต่คนเดียวจะทำทุกอย่างได้ไงเลยกลับมานั่งทบทวนทุกอย่างอาศัยประสบการณ์ที่มีมาวิเคราะห์ หาทางออกให้กับตัวเองและครอบครัวจึงเปนที่มาของน้ำจิ้มอร่อยขั้นเทพ555(ชมเองก็เปน555)เริ่มต้นมันเปนอะไรที่สุดๆครับเวลาที่มีก็น้อยอยู่แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาทำ สรุปต้องทำหลังขายของเสด เวลานอนที่น้อยอยู่แล้วยิ่งน้อยเข้าไปอีก
เม้ากำลังมันเลย5555ขอพักไว้เท่านี้ก่อนนะคับ เดียวผมจะมาต่อให้อีก
ปล.เรื่องร้าวทั้งหมดเกิดขึ้นจิงทุกอย่างครับผมไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเก่งนะคับ ยังมีคนที่เก่งกว่าผมอีกมาก สำหรับคนที่ผ่านอะไรที่หนักกว่าผมเค้าก็จะมองว่าของผมเนี่ยธรรมดาเลยละ555 ยังไงก็สู้ๆคับอย่ายอมแพ้ แค่คุณยอมแพ้ทุกอย่างก็จบแล้วคับถ้าคุณคิดว่าคุณไม่แพ้ยังไงคุณก็ไม่แพ้ คุณล้มคุณก็ลุกขึ้นเดินต่อไปได้แล้วคุณจะแพ้ได้ยังไงเมื่อคุณยังเดินต่อ แล้วคุณจะทึ่งในพลังของตัวเองเลยละว่าคุณเองก็เก่งไม่แพ้คนอื่น
มีประสบการณ์มาแชร์ให้กับคนที่กำลังท้อครับ
ผมขอแนะนำตัวก่อนคับผมชื่อ ตั้มคับ(นามสมมุติ) อายุ36ปี ปัจจุบันอาศัยอยู่จังหวัดนนทบุรี เปนคนไทยเชื้อสายจีน อากงเปนคนจีนที่มาตั้งถิ่นฐานในไทยในยุคบุกเบิก ผมเปนลูกคนที่6จากพี่น้อง7 คน ครอบครัวผมประกอบอาชีพค้าขายผมเลยได้ซึมซับมาเต็มๆ ตั่งแต่เด็กผมจะต้องช่วยงานทางบ้านมาโดยตลอด ช่วงวัยรุ่นอาจจะมีเกเรบ้างแต่ก็เอาตัวรอดมาได้ ผมเคยทำอะไรมาหลายอย่างตั้งแต่ขายเสื้อผ้า ขายขจุกจิก ขายยำ ขายลูกชิ้นทอด ขายส้มตำ ขายข้าวแกง ขายไก่ทอดขายขนมปัง(ทำเองนะอร่อยด้วย5555) เปิดแฟรนไซส์จนมาทำ.....
อ่อผมยังไม่ได้บอกเลยผมทำอาชีพอะไร5555 มัวแต่โม้จนลืมเลย ผมผลิตและจำหน่ายน้ำจิ้มครับ ชื่อแบรนด์ ขออุ๊บไว้ครับ เป็นแบรนด์ใหม่ครับโดยผมเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเอง(แอบภูมิใจนะเนี่ย) ถ้าจะถามว่าผมมาจับธุระกิจน้ำจิ้มได้ยังไง อืมจะเริ่มจากไหนดี เรื่องราวมันเยอะมากเลยคับ ถ้าจะเล่าคงหลายวันเลยเพราะผมทำมาหลายอย่างด้วย งั้นผมเริ่มจาก แฟรนไชส์และกัน ลำดับที่ผมเล่าว่าทำไรมามั่งไม่ได้เรียงตามลำดับนะครับคิดไรฟด้ก็พิมไปเลื่อย
ช่วงผมอายุ25 ผมก็ทำอะไรมาหลายอย่างแล้วคับเหตุที่มาทำแฟรนไชส์ก็เกิดจาก เจ้ง ที่เกาะเสม็ดคับ555 บอกแล้วเรื่องเล่าเยอะมากว่างๆผมจะมาเล่าเรื่องที่เกาะให้ฟังคับ กลับมาจากเกาะไม่มีเงินเลยคับยืมมเงินคนอื่นมา2,000 บาท จะเอามาลงทุนทำอะไรขายคับ จากประสบการณ์ที่เราโตมาคับขายอาหารน่าจะดีสุดลงทุนน้อยได้กำไรดี เลยมาลงที่ขายลูกชิ้นทอดคับ ขายดีใช้ได้เลยจนขยายสาขาได้6สาขา รายได้ดีมากเลย แต่ก็มาเจอปัญหากับน้ำท่วมปี53 อุปกรณ์เสียหายทั้งหมดเงินก็ไม่เหลือจะกลับมาลงทุนอีกก็ไม่ได้เลยต้องขายเองโดยอาศัยอุปกรณ์ที่เหลือมาเริ่มต้นกันใหม่ ต้องมาเริ่มนับจากศูนย์กันอีกครั้ง นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องเริ่มใหม่ครับ การเริ่มต้นใหม่เป็นอะไรที่ท้าทายตัวเองมากๆเลย ผมถือคติว่าถ้าเราไม่ท้อถึงจะล้มบ้างขยันเดินเดี๋ยวก็ถึง ฟ้าหลังฝนย่อมสว่างเสมอ
ตามเหตุการณ์น้ำท่วมเป็นเหตุให้ต้องหาทางเอาชีวิตรอดจากเหตุการณ์นี้ให้ได้ เลยเริ่มจากขายลูกชิ้นงานเดิมที่ทำแต่ต้องเหลือร้านเดียว ขายร้านเดียวไม่พอเลี้ยงลูกและครอบครัวก็ต้องทำอะไรเพิ่ม ขายส้มตำครับกับขายข้าวแกงด้วย ในเวลาเดียวกัน 3ร้านขาย2คนคุณฟังไม่ผิด คุณอาจจะคิดว่าทำได้ไง เดียวผมจะเล่าให้ฟังครับ
ผมมีความสามารถในการประกอบอาหารได้หลายอย่างหน้าที่หลักจึงตกหนักที่ผม ทุกวันผมจะต้องไปซื้อกับข้าวที่ตลาดเพื่อเตรียมไว้ขายวันถัดไปเก็บร้านเสดผมจะไปตลาดเลยถึงตลาดจะประมาณตี1-ตี2กลับจากตลาดประมาณตี3ประมาณนี้ทุกวัน6โมงกว่าต้องไปส่งลูกที่โรงเรียนกลับมานอนต่อตื่นประมาณเที่ยงเดินทางถึงร้านประมาณบ่าย2 ถึงร้านก็เริ่มตั้งร้านกันเลย ร้านเปนร้านแผงลอยคับจะต้องเก็บทุกวันระยะเวลาบ่าย2ถึง6โมงเปนช่วงเวลาที่ผมต้องทั้งเดินทั้งวิ่งกันเลนทีเดียว ผมต้องทำแกง14-15อย่างให้เสดภายในเวลาที่กำหนดทั้งล้างของหั่นผักสับไก่สับหมูไหนจะเปิดร้านทุกอย่างล้วนผ่านมือผมทั้งหมดแฟนจะเปนคนเปิดร้านลูกชิ้นผมจะต้องทำให้เสดก่อน6โมง ก่อนที่คนเลิกงานจะเดินทางมาถึงระหว่างทำก็ต้องวิ่งขายไปด้วย เรียกได้ว่าหัวหมุนเลยทีเดียว กำลังมีเท่าไหร่ได้ใช้ทั้งหมดเลยคับเหงื่อนี่อาบไปทั้งตัวเลยอะไรที่ลำบากแล้วชีวิตจริงยามที่หลังชนฝาลำบากยิ่งกว่าอีก อย่างปรกติขายข้าวแกงร้านนึงต้องใช้คนอย่างน้อย2-3คนขึ้นไปนี่ผมต้องทำคนเดียวยังจะต้องเปิดร้านส้มตำอีกเรียกได้ว่างกจนได้เรื่องเลยละ5555 ทุกอย่างเสดก่อน6โมงยังไม่จบผมต้องขายลูกชิ้นกับส้มตำอีก แฟนไปตักแกง ร้านส้มตำนี่เปนอะไรที่จุกจิกมากทั้งย่างทั้งต้มโอ้ยยยเยอะ คิดว่าแกงเสดจะได้นั่งเหรอยืนสิครับยาวๆเลยจนเก็บร้านเกือบเที่ยงคืนนั่นละถึงได้พัก รายได้ชั่วงนั้นถือว่าดีมากเลยแฟนสงสารอยากหาคนช่วยแต่ผมว่ายังทำไหวเสียดายเงินด้วยเอาค่าแรงลูกน้องไว้ซื้อนมให้ลูกดีกว่า ช่วงนี้เปนเวลาเกือบปีเลยคับที่ผมทำแบบนี้ตลอดทุกวัน
จนวันหนึ่งผมได้รับข่าวดีว่าแฟนกำลังจะมีน้องคนที่สอง แต่เอาแล้วสิข่าวดีก็จิง แต่คนเดียวจะทำทุกอย่างได้ไงเลยกลับมานั่งทบทวนทุกอย่างอาศัยประสบการณ์ที่มีมาวิเคราะห์ หาทางออกให้กับตัวเองและครอบครัวจึงเปนที่มาของน้ำจิ้มอร่อยขั้นเทพ555(ชมเองก็เปน555)เริ่มต้นมันเปนอะไรที่สุดๆครับเวลาที่มีก็น้อยอยู่แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาทำ สรุปต้องทำหลังขายของเสด เวลานอนที่น้อยอยู่แล้วยิ่งน้อยเข้าไปอีก
เม้ากำลังมันเลย5555ขอพักไว้เท่านี้ก่อนนะคับ เดียวผมจะมาต่อให้อีก
ปล.เรื่องร้าวทั้งหมดเกิดขึ้นจิงทุกอย่างครับผมไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเก่งนะคับ ยังมีคนที่เก่งกว่าผมอีกมาก สำหรับคนที่ผ่านอะไรที่หนักกว่าผมเค้าก็จะมองว่าของผมเนี่ยธรรมดาเลยละ555 ยังไงก็สู้ๆคับอย่ายอมแพ้ แค่คุณยอมแพ้ทุกอย่างก็จบแล้วคับถ้าคุณคิดว่าคุณไม่แพ้ยังไงคุณก็ไม่แพ้ คุณล้มคุณก็ลุกขึ้นเดินต่อไปได้แล้วคุณจะแพ้ได้ยังไงเมื่อคุณยังเดินต่อ แล้วคุณจะทึ่งในพลังของตัวเองเลยละว่าคุณเองก็เก่งไม่แพ้คนอื่น