หลังจากติดตามเพจพี่มิ้น i roam alone มาซักพัก แล้วก็เกิดสงสัยว่าทำไมพี่เค้าถึงต้องไปเที่ยวคนเดียวตลอดเลยนะ มันฟินหรอ?? มันสนุกหรอ?? ไม่กลัวหรอ?? นั่นจึงทำให้อยากลองสัมผัสความฟินแบบนั้นบ้าง สำหรับสถานที่หลังจากลงจากเชียงดาวผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะเก็บยอดเขาตามลิสต์ด้านล่างให้ครบ เป้าหมายในครั้งนี้จึงสุ่มแล้วไปตกที่ เขาหินกูบ จังหวัดจันทบุรีนั่นเอง
•สิ่งของที่นำไปด้วย -อุปกรณ์สำหรับ survival ต่างๆ เช่น หม้อสนาม ถุงนอน อาหารแห้ง จำพวกมาม่า ขนมปัง ปลากระป๋องสำหรับมื้อเช้าและมื้อเย็น อุปกรณ์จิปาถะต่างๆ กล้อง และที่สำคัญรองเท้า 2คู่ เป้ 1ใบ “น้ำใจเต็มถัง” ส่วนที่เหลือไปลุ้นเอาข้างหน้า
•เริ่มออกเดินทางจากกรุงเทพเวลาของวันศุกร์ 15.00 ถึงตัวเมืองจันทบุรี เวลา 19.00 ก็รีบเข้าที่พักและนอนเอาแรงสำหรับวันพรุ่งนี้เพราะต้องตื่นเช้าไปให้ทันรถโดยสารประจำทาง ไปเขาสอยดาวซึ่ง รถโดยสารจะรอให้คนมากพอจึงออก สารภาพตอนนั้นโคตรลุ้นเลยเมื่อไหร่รถจะออกซะทีวะ กุจะไปไม่ทัน เวลาเริ่มเดินคือ 9.00 โว้ยยยย รถโดยสารไปจอดถึงแค่ปากซอย เหลือระยะทางอีก 10 กิโลกับเวลา 1ชั่วโมง ที่จะต้องย้ายสองขาไปที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งเพล จะวิ่งสัมภาระ8กิโลก็ไม่เห็นด้วยแน่ๆ พยายามเดินไปเรื่อยๆแล้วกัน สวรรค์ทรงโปรดรถกระบะคันหนึ่งผ่านมาพอดี ก็เลยขอติดรถพี่เค้าย่นระยะไปได้ 6 กิโล ต้องเดินอีกนิด สู้โว้ยยยยยย แล้วโชคชั้นที่สองก็ลอยมาเมื่อเดินไปได้ซักพักเจอพี่ซาเล้งคันหนึ่งกำลังจะไปใส่ปุ๋ยที่สวนซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเขตฯพอดี กราบบบบบบบบพี่ ติดรถไปดัวยนะครับ. ขอขอบคุณพี่ทั้งสองมา ณ ที่นี้ด้วย
ถึงอุทยานทุกๆคนดูพร้อมกันมากๆ เตรยมจะออกเดินทางกันแล้ว ทางแป้งโรยกันทากกันเรียบร้อย เจ้าหน้าที่ก็เข้ามาให้คำแนะนำเป็นกันเอง พยายามช่วยเหลือเราทุกอย่าง จังหวะนั้นผมลงจากรถซาเล้ง กลายเป็นตีวประหลาดที่มาผิดงานทันที ทันใดก็มีพี่สองคน เข้ามาทักทาย
จังหวะนั้นดีใจมากกกก คิดว่าจอยกับพี่สองคนนี้ทุกอย่างมันต้องโอเคแน่ๆ หันไปอีกกลุ่มอื้อหือออ กลุ่มพี่นักปั่นขาแรงพร้อมยิ่งกว่าพร้อมงานนี้ตายแน่ๆ จะถึงยอดเขามั้ยวะตู
•เริ่มออกเดินเท้า ระยะทางทั้งหมด 8 กิโล
ช่วงแรกไม่ชันมากเดินสนุกระยะทาง 3 กิโล จนถึงลำธาร จุดพักนี้จะรอทุกๆกลุ่มมาพร้อมกัน. จุดนี้เราสามารถเติมน้ำสำหรับดื่มได้
พี่ขาแรงกำลังแพคของ
จากนั้นจึงออกเดินทางต่อซึ่งทางหลังจากนี้ชันขึ้นเรื่อยๆจนถึงเนินสุดท้ายย ยย.....ชัน
ยยยยยยยยยย แต่ จนท.กลับบอกว่าเนินนี้น้ำจิ้ม ข้างหน้าของจริง orz เข่าอ่อนสิครับ แต่ไงก็ต้องเดินต่อไป ไม่มีถอยอยู่แล้ว สุดท้ายก็ถึงจุดพักกินข้าวของพวกเรา หินแปดเหลี่ยม....
จุดนี้เราสามารถกรอกน้ำจากลำธารเล็กๆสำหรับดื่มได้ เย็นเหมือนมาจากตู้เย็นเลยทีเดียวแต่ต้องระวังไม่ให้ตะกอนปนเปื้อนลงไป พอพักจนหายเหนื่อยเราก็เดินทางกันต่อ ซึ่งเส้นทางหลังจากนี้ ไม่มีพื้นราบ ไม่มีเดินลง ไต่ขึ้นเขาonly ผ่านป่าไผ่เหมือนในหนังจีน
ลอดถ้ำ
สุดท้ายก็มาถึงยอดเขา yeahhhhhhhh
หลังจากตระเตรียมที่นอนโดยยืมผ้าปูจากกลุ่มพี่ขาแรงเพื่อปูรองนอน เอ้า กราบบบบบ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเราจึงขึ้นมาถ่ายรูปกัน โชคดีอีกครั้ง
เจอเลียงผาซึ่ง จนท. บอกว่าเห็นครั้งสุกท้ายเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เป็นบุญจริงๆที่ถ่ายรูปทันด้วย
หลังจากชมบรรยากาศจนพอใจแล้ว ก็ลงมาก่อไฟต้มน้ำ
เมนูอาหารสุด classic ของพวกเรา คือ มาม่า ปลากระป๋องงง นั่นเอง
พี่ขาแรงช่วยพวกเราต้ำน้ำอยุ่ เย้ !!!
หลังจากท้องอิ่ม ก็รีบเข้านอนกันทันที อาบน้ำไม่ต้องพูดถึง คนสะอาดที่ไหนเค้าอาบน้ำกัน lol ok go sleep zzz ถุงนอนเจ้ากรรมลื่นได้ลื่นดี ต้องตื่นทุกๆ 2 ชั่วโมงไม่งั้น ไปกองเป็นศพอยู่ด้านล่างแน่ๆ
ตื่นเช้ามา ตี 5 ครึ่งเพื่อลุ้นดูพระอาทิตย์ขึ้น โชคร้ายยยยย ยยยย ฟ้าปิด T-T ถ่ายเท่าที่ได้ละกัน
สายๆหน่อย จึงไปถ่ายรูปที่ผาหมีกันทางขึ้นค่อนข้างลำบาก แต่วิวข้างบนโอเคมากก สามารถมองกลับมาเห็นบริเวณที่นอนได้
ว้าววว ทีพัก
หลังจากถ่ายรูปพอสมควรเราจึง pack ของเตรียมจะกลับ บร๊ะเจ้าาาา หมอกกินคนมาจากไหน หันไปอีกที วิวด้านหลังขาวโพลนไปหมดแล้ว ซักพักฝนมาแน่ๆ พวกเราจึงรีบเดินลงให้ไวที่สุด.. ..ผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง ฝนก็เทลงมาแบบ !@#$!#@$ เปียกไปหมดทั้งตัว คลุมเป้ คลุมกล้องแทบไม่ทัน เดินไปได้ประมาณ 5 กิโล เจอแม่น้ำสายน้อย
ตอนขามาฝนไม่ตก ทางเป็นอีกแบบจำไม่ได้ จึงอุปทานหมู่ คิดกันไปเองว่าเดินมาผิดทางแล้ว เดินย้อนกลับไปเจอลูกหาบ พี่แกบอกถูกทางแล้ว อ่ะแหละโง่หลอกตัวเอง 55555 เดินกลับไปอีกแบบเหนื่อยๆงงๆ พร้อมกับพี่แนน เพราะพี่อ้นออกมาก่อนแล้วแถมไปถูกทางซะด้วย Y-Y กราบบบบบ กลั้นใจอีกพักนึงจึงมาถึงด้านล่าง ซึ่งพี่ต๊ะขาแรงกับแฟนมาถึงด้านล่างนอนตีพุงรอสมาชิกในกลุ่มนานแล้ว แต่ที่แปลกใจยิ่งกว่า คือ พี่ deloitte มาถึงก่อนแล้วพักใหญ่เช่นกัน omg ทริปรวมขาแรงจริงๆต่อไปก็หาทางกลับหอต่อ โชคดีชั้นที่ 4 พี่แนน หัวหน้าแก๊ง มีคอนโดอยู่ สามย่าน จึงขอพี่แนนติดรถกลับมาที่หอ ____/|\_____ ดังนั้น mission สุดท้ายที่จะต้องพาตัวเองกลับหอจึงเสร็จสมบูรณ์โดยปริยาย ขอขอบคุณพี่แนนและพี่อ้นที่ให้ผมติดรถมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
•สำหรับทริปนี้ผมได้ทุกสิ่งที่ผมต้องการจริงๆ ไม่ว่าจะเป็น ความสนุกระหว่างการเดินทางคือต้องลุ้นตลอดการเดินทาง ฝึกการตัดสินใจที่จะเสี่ยงในเรื่องต่างๆ เพราะการเดินทางคนเดียวเป็นอะไรไม่แน่นอนเลยจริงๆ การเอาชนะความกลัว และสุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุด มิตรภาพระหว่างการเดินทาง ได้เจอเพื่อนใหม่ ได้ร่วมแบ่งปันความสุข ความเหนื่อย แชร์ช่วงเวลาดีๆร่วมกัน สิ่งนี้ถือเป็นความโชคดีเหนือความโชคดีทั้งหมดที่ได้เจอมา ทำให้ผมนึกถึงประโยคเด็ดจากหนังดัง ที่ว่า
“Happiness is only real when shared” -Into the wild
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบและสวัสดี
[CR] เขาหินกบ เอ้ย เขาหินกับ เอ้ย เขาหินกูบ เอ้ย ถูกแล้วววววววว ววววววววววววว
•สิ่งของที่นำไปด้วย -อุปกรณ์สำหรับ survival ต่างๆ เช่น หม้อสนาม ถุงนอน อาหารแห้ง จำพวกมาม่า ขนมปัง ปลากระป๋องสำหรับมื้อเช้าและมื้อเย็น อุปกรณ์จิปาถะต่างๆ กล้อง และที่สำคัญรองเท้า 2คู่ เป้ 1ใบ “น้ำใจเต็มถัง” ส่วนที่เหลือไปลุ้นเอาข้างหน้า
•เริ่มออกเดินทางจากกรุงเทพเวลาของวันศุกร์ 15.00 ถึงตัวเมืองจันทบุรี เวลา 19.00 ก็รีบเข้าที่พักและนอนเอาแรงสำหรับวันพรุ่งนี้เพราะต้องตื่นเช้าไปให้ทันรถโดยสารประจำทาง ไปเขาสอยดาวซึ่ง รถโดยสารจะรอให้คนมากพอจึงออก สารภาพตอนนั้นโคตรลุ้นเลยเมื่อไหร่รถจะออกซะทีวะ กุจะไปไม่ทัน เวลาเริ่มเดินคือ 9.00 โว้ยยยย รถโดยสารไปจอดถึงแค่ปากซอย เหลือระยะทางอีก 10 กิโลกับเวลา 1ชั่วโมง ที่จะต้องย้ายสองขาไปที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งเพล จะวิ่งสัมภาระ8กิโลก็ไม่เห็นด้วยแน่ๆ พยายามเดินไปเรื่อยๆแล้วกัน สวรรค์ทรงโปรดรถกระบะคันหนึ่งผ่านมาพอดี ก็เลยขอติดรถพี่เค้าย่นระยะไปได้ 6 กิโล ต้องเดินอีกนิด สู้โว้ยยยยยย แล้วโชคชั้นที่สองก็ลอยมาเมื่อเดินไปได้ซักพักเจอพี่ซาเล้งคันหนึ่งกำลังจะไปใส่ปุ๋ยที่สวนซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเขตฯพอดี กราบบบบบบบบพี่ ติดรถไปดัวยนะครับ. ขอขอบคุณพี่ทั้งสองมา ณ ที่นี้ด้วย
ถึงอุทยานทุกๆคนดูพร้อมกันมากๆ เตรยมจะออกเดินทางกันแล้ว ทางแป้งโรยกันทากกันเรียบร้อย เจ้าหน้าที่ก็เข้ามาให้คำแนะนำเป็นกันเอง พยายามช่วยเหลือเราทุกอย่าง จังหวะนั้นผมลงจากรถซาเล้ง กลายเป็นตีวประหลาดที่มาผิดงานทันที ทันใดก็มีพี่สองคน เข้ามาทักทาย
จังหวะนั้นดีใจมากกกก คิดว่าจอยกับพี่สองคนนี้ทุกอย่างมันต้องโอเคแน่ๆ หันไปอีกกลุ่มอื้อหือออ กลุ่มพี่นักปั่นขาแรงพร้อมยิ่งกว่าพร้อมงานนี้ตายแน่ๆ จะถึงยอดเขามั้ยวะตู
•เริ่มออกเดินเท้า ระยะทางทั้งหมด 8 กิโล
จากนั้นจึงออกเดินทางต่อซึ่งทางหลังจากนี้ชันขึ้นเรื่อยๆจนถึงเนินสุดท้ายย ยย.....ชัน
สุดท้ายก็มาถึงยอดเขา yeahhhhhhhh
หลังจากชมบรรยากาศจนพอใจแล้ว ก็ลงมาก่อไฟต้มน้ำ
พี่ขาแรงช่วยพวกเราต้ำน้ำอยุ่ เย้ !!!
หลังจากท้องอิ่ม ก็รีบเข้านอนกันทันที อาบน้ำไม่ต้องพูดถึง คนสะอาดที่ไหนเค้าอาบน้ำกัน lol ok go sleep zzz ถุงนอนเจ้ากรรมลื่นได้ลื่นดี ต้องตื่นทุกๆ 2 ชั่วโมงไม่งั้น ไปกองเป็นศพอยู่ด้านล่างแน่ๆ
ตื่นเช้ามา ตี 5 ครึ่งเพื่อลุ้นดูพระอาทิตย์ขึ้น โชคร้ายยยยย ยยยย ฟ้าปิด T-T ถ่ายเท่าที่ได้ละกัน
สายๆหน่อย จึงไปถ่ายรูปที่ผาหมีกันทางขึ้นค่อนข้างลำบาก แต่วิวข้างบนโอเคมากก สามารถมองกลับมาเห็นบริเวณที่นอนได้
ว้าววว ทีพัก
หลังจากถ่ายรูปพอสมควรเราจึง pack ของเตรียมจะกลับ บร๊ะเจ้าาาา หมอกกินคนมาจากไหน หันไปอีกที วิวด้านหลังขาวโพลนไปหมดแล้ว ซักพักฝนมาแน่ๆ พวกเราจึงรีบเดินลงให้ไวที่สุด.. ..ผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง ฝนก็เทลงมาแบบ !@#$!#@$ เปียกไปหมดทั้งตัว คลุมเป้ คลุมกล้องแทบไม่ทัน เดินไปได้ประมาณ 5 กิโล เจอแม่น้ำสายน้อย
•สำหรับทริปนี้ผมได้ทุกสิ่งที่ผมต้องการจริงๆ ไม่ว่าจะเป็น ความสนุกระหว่างการเดินทางคือต้องลุ้นตลอดการเดินทาง ฝึกการตัดสินใจที่จะเสี่ยงในเรื่องต่างๆ เพราะการเดินทางคนเดียวเป็นอะไรไม่แน่นอนเลยจริงๆ การเอาชนะความกลัว และสุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุด มิตรภาพระหว่างการเดินทาง ได้เจอเพื่อนใหม่ ได้ร่วมแบ่งปันความสุข ความเหนื่อย แชร์ช่วงเวลาดีๆร่วมกัน สิ่งนี้ถือเป็นความโชคดีเหนือความโชคดีทั้งหมดที่ได้เจอมา ทำให้ผมนึกถึงประโยคเด็ดจากหนังดัง ที่ว่า
“Happiness is only real when shared” -Into the wild
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบและสวัสดี
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น