ผมต้องทำใงกับความรัก คบกันมาเธอหมดรักผม ให้ผมเป็นแค่พี่ชายผมต้องทำใงครับ ผมรับไม่ได้จิง

สวัดดีครับ ผมชื่อ บิ๊ก ผมเรียนโคราช แฟนผมอยู่สุรินทร์ อีก4 เดือนผมก็จะจบแล้ว ผมจะกลับไปอยู่สุรินทร์ ไปอยู่กับแฟนผม คือว่าผมรักเธอมาก ผมเอาใจใส่เธอทุกอย่าง ผมไปหาตลอด ผมคิดถึงมาก ผมใส่ใจทุกรายละเอียดของเธอ ผมเป็นคนรักใครแล้วรักจิงมากเลยครับ ผมไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน แบบหัวปักหัวปัมอะครับ ราวกับเธอทำเสน่ใส่ผมยังใงยังงั้น ผมเป็นคนหึงมากครับ ผมคิดว่าคนที่เรารักมากก็ปกติครับตามประสาคนเป็นแฟน ผมรักเธอจิงๆผมก็ไม่ได้กีอะไรหรอก เพียงแค่ผมใส่ใจเก่ง ผมคอยถามนู่นถามนี้ เป็นห่วงตลอดเวลา เป็นเอามากเลยครับ ก็มีแค่คนเดียว เชื่อไหมครับผมไม่เคยคิดที่จะนอกใจเธอเลยแม่แต่มองคยอื่น ผมรักจิงครับ มีแต่ผมนี้แหละครับ ผมบอกพ่อแม่ผมว่าผมมีแฟน ผมคิดจิงจังมากครับผมก็ว่าผมเองแหละที่ผิด ผมคิดว่าเธอคิดถูกแล้ว ผมอยู่ไกล เธอคงจะอยากเจอผมทุกวัน แต่คำพูดผมไม่เพียงพอให้เธอเห็นว่าผมจิงจังแค่ไหน เธอเองก็ดีมาก ถึงจะทำให้ผมร้องให้ แต่ผมก็รักของผม ผมไม่เคยที่เสียใจที่ได้รักเธอถึงผมจะร้อง ก็ร้องด้วยความเต็มใจทั้งนั้นแหละครับ เธอหมดรักผมแล้ว ผมก็รู้ แต่คนมันรักจิงอะครับ เป็นไครคงปล่อยไปไม่ได้ เธอบอกว่าเธอรู้สึกแบบพี่ชายไปแล้ว ผมอยากบอกเธอว่าความรู้สึกก็ส่วนหนึ่ง ถ้าเรารอหน่อย รอให้ความรู้สึกนี้มันหายไปสักนิด ให้มันกลับมาเหมือนเดิม ให้มันเป็นเช่นเดิม ผมก็ว่าน่าจะดีกว่าน่ะ ผมคิดมากจิงๆครับ ไม่รู้จะทำใงให้เธอกลับมาเหมือนเดิม คบกันมาตลอด ผมไม่เคยว่าอะไรเธอ ไม่เคยแม้แต่จะโกรด ได้แต่เก็บใว้คนเดียวไม่เคยดุอะไรเลย ไม่เคยว่า ผมอยู่โคราช สาอาทิตผมก็ไปหาเธอคิดถึงครับ ความคิดถึงทั้งนั้น นั้นรถไฟไปหาเธอ ตอน6 โมง กลับบ่าย3 ก็ไปตลอด ผมไม่เคยที่ว่าให้เธอทักผมมาไม่เกิน 10 นาที ไม่ว่าจะทำอะไรผมต้องตอบเธอก่อน ผมใส่ใจเธอคอยเป็นห่วง เธอเป็นอะไรผมคอยหาทางให้เธอ แม่ผมจะเหนื่อยแต่ก็เต็มใจทั้งนั้นแหละครับ มีวันหนึ่งไม่ได้เจอ2 อาทิต เช้าวันเสาผมขับรัถไป ตั้งแต่ตี 4 หนาวมาก ขับจากโคราชไปสุรินทร์ก็ 187 โล ขับมอไซย์ครับไม่ใช่เพราะอะไรหรอกครับเพราะควมาคิดถึงอยากกอดอยากเจอหน้าเธอ อยากบอกรักต่อหน้าอยากทำอะไรให้อยากพูดคุยอยากถามทุกสุขดิบ เป็นห่วงเธอ อยากทำให้เธอรู้เธอโชคดีแค่ไหนมาเจอผม ผมรักเธอจิงครับ ขับรถเล่นเดินเล่นตามสบาย จับมือกับเธอมันเป็นสุขจิงครับ ตอนที่เธอบอกผมผมเป็นแค่พี่ชาย ใจผมไม่อยู่กับตัวเลยครับ ผมคิดมากผมจะบ้าตายครับ ทำไมที่ผ่านมามันก็แฟนแบบคนอื่นๆ มีเหมือนกันแบบคนอื่นๆ ทำอะไรแบบคนอื่นๆ แล้วที่ผ่านมาละมันคืออะไร ใจที่มีให้กันมันหายไปไหน ใจของผมมันทรมารเหลือเกิน เมื่อคืนผมคิดอะไรไม่ออก ผมเลยขว้า เอาเป็ดโปรมากินครับร้องให้อยู่ด้วย ผมกินได้ 2 อึกก็แสบไปทั่งตัวแสบจนทนไม่ได้ ผมต้องกินน้ำสองขวด ใหญ่ แล้วก็อวกออกมา มีเลือดออกมาเป็นลิ้มๆผมเจ็บทรมานอยู่คนเดียวทั้งร้องทั้งเสียใจทั้งเจ็บตัว แต่สิ่งที่เจ็บที่สุดตอนนั้น คือหัวใจครับ มันเจ็บกว่าตัวผม ร้อยเท่าพันเท่า ผมทรมานจิงครับแต่ก่อนผมได้ข่าวคนฆ่าตัวตายเพราะความรัก ผมว่ามันบ้า มันโง้ แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับทำไมเขาต้องทำอย่างนั้น ผมรู้แล้วเข้าใจแล้ว ว่าทำไมเขาต้ิงทำ เขาแบกรักควารู้สึกไม่ได้เขาทนรับมันไม่ได้เข้าใจแล้ว ผมไม่รู้จะทำวิธีไหนให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมอยู่ไม่ได้จิงๆครับผมควรทำใงดีครับให้เธอกลับมาเหมือนเดิม แต่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงกับเธอน่ะว่าผมจะเธนพี่ชายผมบอกเธอผมจะขอเป็นแฟนข้างเดียวอยู่อย่างนี้ตลอดไปผมขออยู่ตรงนี้ ของผม ขออยู่ในมุมของผมถึงผมจะเป็นพี่ชายแต่ผมก็คิดแบบเธอเป็นแฟนอยู่เหมือนเดิมผมคิดว่าผมทำถูกแล้ว อาจจะดูงมงายแต่ผมคิดใว้แล้วผมจะอยู่ต่อไปผมตั้งใจใว้แล้ว ผมควรทำใงดีครับให้เธอกลับมาผมจะทำใงดี T T