ถ้าเราเลิกช่วยคนที่มีรายได้น้อยในประเทศ

หันมาส่งเสริม คนขยัน อดออม มีความสามารถ แข่งขันทำกำไรได้

การที่เราส่งเสริม อุตสาหกรรม รับจ้างผลิต ค่าแรงต่ำ มลพิษเยอะ
การที่เราอัพ ราคาข้าว ยาง มัน อ้อย แต่ขายสู้เขาไม่ได้

ในท้ายที่สุดคนกลุ่มนี้ จะอ่อนแอลงและเรียกร้องขอความช่วยเหลือมากขึ้น
ซึ่งจะตกเป็นเครื่องมือทางการเมืองและไม่เป็นผลดีต่อระบบประชาธิปไตย

คนกลุ่มนี้ ส่วนใหญ่จะไม่ปรับตัว พัฒนา ไม่ดูช่องทางอื่นๆ เพื่อให้เกิดความหลากหลาย
หรือการต่อยอด พัฒนาสินค้า ให้สามารถแข่งขันกับผู้อื่น

แต่ยิ่งวันจะมีแต่คนร้องขอมากขึ้น ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อการพัฒนาประเทศ และการแข่งขันกับโลก

จึงเสนอรัฐบาลปล่อยให้เป็นไปตามกลไกการแข่งขัน สนับสนุนคนเก่ง คนมีความสามารถแทน


ส่วนคนไม่เก่งหรือโชคไม่อำนวยของประเทศ ก็พยายามสอนให้เขายืนบนลำแข้งตนเอง เลิกร้องขอ สอนอยู่อย่างพอเพียง (เลี้ยงสัตว์ ปลูกกินเอง)
สอนการพัฒนาอาชีพ สอนช่องทางใหม่ๆ พืชชนิดใหม่ๆ แนวทางใหม่ๆ

รัฐบาลก็นำเงินภาษีไปช่วยเขาทางอ้อม เช่น ให้การศึกษา อาหารแก่ลูกๆเขาให้ดี การรักษาพยาบาล ดูแลสุขภาพให้ดี
ให้อาหารที่พอประทังชีวิต สิ่งของเครื่องใช้เท่าที่จำเป็น ขจัดปัญหาคอรัปชั่น ยุติธรรม ไม่ให้คนมีอำนาจรังแกเขาได้

ถ้าทำแบบนี้ ผมว่าช่วงแรกเศรษฐกิจอาจดูไม่ดี ไม่หวือหวา แต่พอนานๆไป คนมีหลายอาชีพมากขึ้น ปลูกพืชหลายอย่าง เด็กมีการศึกษาที่ดี
คนดิ้นรนพัฒนาตนเอง คนเลิกร้องขอ อยู่ด้วยตนเองได้ แข่งขันกับนานาชาติได้ ประเทศก็คงจะดีขึ้น

คหสต.ล้วนๆ ผิดถูก ข้อมูลไม่แน่นยังไง ขออภัยนะครับ