เหมือน เราไม่มีทางรู้เลยว่า คนรอบข้างเรานั้นคือ สิ่งมีชีวิตจริงๆไหม หรือเป็นตัวละครประกอบฉาก ที่แหกตาเราครั้งมโหฬาร
ตั้งแต่เกิดจนตาย อาจจะเป็นห้องทดลองขนาดใหญ่ของพวกต่างดาว หรือ เราอาจจะเป็นพระเจ้าที่เบื่อเลยสร้างโลกขึ้นมา
หรือ ผมและคุณทุกๆคน คือ คนๆเดียวกัน
เราเป็นแค่เราคนเดียวในจักรวาลนี้ ที่มีชีวิต
แล้วคนรอบข้างเราก็คือ เราในชาติพบอื่น ที่มาบรรจบกันจนเป็นโลกปัจุบัน
เราอาจจะเกิดมามีหลายล้านๆชาติ เป็นคนทุกคนในโลกนี้ หรืออาจจะเป็นทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลนี้
เพียงแต่ อยู่ต่างมิติต่างเวลา กันเท่านั้นเอง
อาจจะมองภาพไม่ออก เพราะ โลกใบนี้มันใหญ่ และสิ่งมีชีวิตหลากหลาย
สมมุติตัวอย่างง่ายๆ ว่าจักรวาลนี้ มีสิ่งมีชีวิต อยู่ แค่ 3 อย่าง พ่อ แม่ ลูก
ชาตินี้ เกิดมาเป็นลูกใครสักคน ชาติหน้าเกิดมาเป็นพ่อ ชาติต่อไปอาจเกิดเป็นแม่ แล้วมิติต่างๆ มาบรรจบกัน
เราเกิดมา เราคือ ลูก โดนพ่อตี ผ่านไป พอลูกตาย ก็เกิดมาเป็น พ่อ แล้วเราตีลูก คนที่เราตี คือ เราเมื่อชาติที่แล้ว พอชาติต่อไป เราเป็นเกิดแม่ เราคลอดลูก คือเราในชาติแรก
ปัญหาคือ มันไม่มีจุดเริ่มต้นว่า ลูก หรือ พ่อ หรือ แม่ ต้องมาก่อนหรือลำดับชาติมาก่อน เพราะ ทุกอย่างดำเนินไปพร้อมกันในทุกๆมิติ
และในมิติเหล่านั้น มันไม่มีเวลา มันจึงไม่มีลำดับเหตุการณ์
แต่ที่รู้ๆ คือ เรามีชีวิตแน่นอน เพราะ เรารู้สึกสัมผัส มีอารมณ์ มองเห็น นึกคิดได้
คำว่าสิ่งมีชีวิต เราไม่มีทางพิสูจน์ได้เลยว่า คนอื่น อย่างอื่น สัตว์ ต้นไม้ สิ่งของ คือ สิ่งมีชีวิตไหม
แต่สำหรับตัวเรา เรารู้แน่นอนว่า เราคือ สิ่งมีชีวิตมีจิตใจมีจิตวิญญาณ
มีใครเคยสงสัยบ้างไหมว่า ความคิดกับโลกความจริง มันใกล้กันมากๆ
บางสิ่งบางอย่างในหัวเรา มันเหมือนโลกอีกใบหนึ่ง กับ โลกที่ มีมวล มี 3 มิติและเวลา ที่มาเชื่อมต่อกันได้โดย เกิดเป็นโครงสร้างอะไรบางอย่างเหนือมิติปกติ ?
1.มิติวิญญาณ ไม่มีพื้นที่และเวลา แต่มีอะไรบางอย่าง เหมือน ความคิด
2.มิติมวล ที่เราเรียกว่า โลกความจริงนั้น มันมี เวลา มีมวล มี 3มิติ
แต่ถ้าเรา ไม่มีมิติวิญญาณ เราก็ไม่สามารถรับรู้ได้ว่า โลกและจักรวาลนี้มีจริง
เพราะฉะนั้น วิญญาณ มีจริง ? ส่วนจิตใจ นั้นไว้เรียก กรณี ร่างสถิต หรือสิ่งมีชีวิต
คุณไม่มีทางสามารถจินตนาการอะไรได้เลย นอกกำแพงเหล่านั้นเลย ถ้าคุณเกิดมาเป็นลูกไก่ในโรงเลี้ยง
ร่างกายเรา อาจจะเหมือน เครื่องรับ-ส่งวิทยุ
วิญญาณ ของเราอาจะเป็น ข้อมูลรูปแบบคลื่นพลังงาน ต่างมิติ
เหมือนคำถามที่ว่า ข้อมูล คืออะไร มันเป็นแค่คำนาม ที่ไม่มีอยู่จริง แต่เราสัมผัสได้
หรือว่า สิ่งมีชีวิต คือ วิวัฒนาการสูงสุดของธรรมชาติ ตั้งแต่เกิดจักรวาล นี้มา ?
จากอนุภาค รวมกันเป็นมวล รวมกันเป็นสสาร เกิดสารเคมี มีปฏิกิริยาต่อกัน กลายเป็นรูปแบบโครงสร้างบางอย่างที่เรายังไม่เข้าใจ เลยเรียก หยาบๆว่า สิ่งมีชีวิต
บางที จักรวาล อาจเกิดจาก อุนภาคบางอย่างที่ไม่เสถียรจึงแสดงผลลัพท์ออกมาเป็นคลื่น มีความถี่หลากหลายในหลายย่านมิติ
แล้วโลกที่เราอยู่มันอาจเป็นแค่ ผลกระทบ ผลพลอยได้ ของปฏิกิริยา มิติผักผัน ?
อนุภาค อะตอม เม็ดทราย ก้อนหิน เราทุกคน ภูเขา ดวงดาว กาแล็คซี่ ล้วนแล้วเป็นสิ่งเดียวกัน เพียงแต่อยู่ในย่านความถี่ต่างกัน ทำให้มันแสดงผลได้หลากหลายมิติ โดยที่ไม่มีผลของ เวลา และมวล เพราะ มันคือ จุดเริ่มต้นทุกอย่าง มันเหมือนสิ่งๆเดียวกัน แต่มันอยู่ทุกที่ทุกเวลา เหมือน แสงสะท้อนที่เข้าตา กับ การที่เราพยามสังเกตุการเคลื่อนที่ของแสง
แล้วแบบไหนเรียกความจริง เพราะโลกที่เราอยู่ มันไม่ใช่โลกความจริง
ไอที่ผมตั้งกระทู้ เพราะ มันนึกคิดขึ้นมาได้ว่า ความจำแก่ที่สุดของผม เป็นยังไง ตอนแรก ก็นึกว่าตื่นในโรงบาลตอนไปหาหมอ อายุประมาณ 2 ขวบ เหมือนที่ แม่เคยเล่าให้ฟังว่า เคยจำความจำ ประมาณนี้ได้ แม่บอกว่าพาไปฉีดวัคซีน
แต่ บังเอิญ ไปดูเรื่อง 2001 a space odyssey ชวนให้จินตนาการถึงที่มาของสิ่งมีชีวิต กับ มาอ่านพันธิป มีคนถามว่าคุณจำความจำเก่าแก่ที่สุดของคุณได้ ตอนอายุเท่าไร ผมพยามนึกคิด คิดอยู่นาน จนกระทั่งไปนอนแล้วฝัน....มันต่อก็เนื่องจากความคิดเดิมๆ แต่นึกรายละเอียดขึ้นมาได้เยอะกว่าเดิม แต่บังเอิญว่า มันไปเจอใครบางคนที่เหมือนจะรู้จักในความฝัน...เขาแต่งชุดทหาร พูดอะไรบางอย่างกับผม ว่า "อดทนไว้..ถึงมือหมอ..."
เท่านั้นแหละ สตุ้งตื่น...
ความรู้สึก ณ ตอนนั้น มันไม่ใช่เรื่องที่คิดเอง แต่เหมือน ประสบการณ์ที่มาผ่านแล้วลืมสนิท แล้วกลับมาจำได้....
เพราะ ความจำ ความจำแก่ที่สุดของผม คือ จำได้ว่านอนในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งรู้สึกผ่อนคลาย แล้วทุกอย่างมันมืด ในช่วงเวลานั้น ไม่รู้สึกว่าเวลามันยาวนานหรือมันเร็ว คล้าย เวลาหยุดนิ่ง มันมีแต่ภาพมีแต่แสง เสียงเหมือนลม แต่ไม่สามารถจดจำอะไรได้เลย เพียงแต่ว่ารู้ว่าเคยจำได้ แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เหมือนปิดตาลงเห็นแต่ความมืด แต่มันไม่ใช่ ความมืด มันมักจะมีอะไรมาบางอย่างแทรก..เป็นช่วงๆ... มันเหมือนความฝัน ที่ไม่มีวันตื่น
ฝันถึงอะไรบางสิ่งแล้วโฟกัสไปยังรายละเอียดในความฝัน มันก็ฝันหรือนึกคิดถึงสิ่งนั้น โดยลืมความฝันหรือเหตุการณ์ก่อนหน้า....พอตื่นมามาจำอะไรไม่ได้....
พอจำความได้อีกที ก็ 2 ขวบกว่าๆ แล้ว เพราะ จำเพลงได้ เริ่มหัดพูด หัดเดิน
มีใครเคยทำวิจัยไหมว่า เด็กที่อายุไม่เกิน 3 ขวบ มีพฤติกรรมอะไรบางอย่างแปลกๆ อย่าง พูดภาษาที่เราไม่เคยได้ยิน จำภาพอะไรบางอย่างได้ นึกถึงชื่อใครบางคน สถานที่บางแห่ง ร้องเพลงที่ไม่เคยให้ฟัง หรือเล่นดนตรี อะไรบางอย่างได้
มีใครเคยคิดบ้างไหมว่า วิญญาณ มีจริง
ตั้งแต่เกิดจนตาย อาจจะเป็นห้องทดลองขนาดใหญ่ของพวกต่างดาว หรือ เราอาจจะเป็นพระเจ้าที่เบื่อเลยสร้างโลกขึ้นมา
หรือ ผมและคุณทุกๆคน คือ คนๆเดียวกัน
เราเป็นแค่เราคนเดียวในจักรวาลนี้ ที่มีชีวิต
แล้วคนรอบข้างเราก็คือ เราในชาติพบอื่น ที่มาบรรจบกันจนเป็นโลกปัจุบัน
เราอาจจะเกิดมามีหลายล้านๆชาติ เป็นคนทุกคนในโลกนี้ หรืออาจจะเป็นทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลนี้
เพียงแต่ อยู่ต่างมิติต่างเวลา กันเท่านั้นเอง
อาจจะมองภาพไม่ออก เพราะ โลกใบนี้มันใหญ่ และสิ่งมีชีวิตหลากหลาย
สมมุติตัวอย่างง่ายๆ ว่าจักรวาลนี้ มีสิ่งมีชีวิต อยู่ แค่ 3 อย่าง พ่อ แม่ ลูก
ชาตินี้ เกิดมาเป็นลูกใครสักคน ชาติหน้าเกิดมาเป็นพ่อ ชาติต่อไปอาจเกิดเป็นแม่ แล้วมิติต่างๆ มาบรรจบกัน
เราเกิดมา เราคือ ลูก โดนพ่อตี ผ่านไป พอลูกตาย ก็เกิดมาเป็น พ่อ แล้วเราตีลูก คนที่เราตี คือ เราเมื่อชาติที่แล้ว พอชาติต่อไป เราเป็นเกิดแม่ เราคลอดลูก คือเราในชาติแรก
ปัญหาคือ มันไม่มีจุดเริ่มต้นว่า ลูก หรือ พ่อ หรือ แม่ ต้องมาก่อนหรือลำดับชาติมาก่อน เพราะ ทุกอย่างดำเนินไปพร้อมกันในทุกๆมิติ
และในมิติเหล่านั้น มันไม่มีเวลา มันจึงไม่มีลำดับเหตุการณ์
แต่ที่รู้ๆ คือ เรามีชีวิตแน่นอน เพราะ เรารู้สึกสัมผัส มีอารมณ์ มองเห็น นึกคิดได้
คำว่าสิ่งมีชีวิต เราไม่มีทางพิสูจน์ได้เลยว่า คนอื่น อย่างอื่น สัตว์ ต้นไม้ สิ่งของ คือ สิ่งมีชีวิตไหม
แต่สำหรับตัวเรา เรารู้แน่นอนว่า เราคือ สิ่งมีชีวิตมีจิตใจมีจิตวิญญาณ
มีใครเคยสงสัยบ้างไหมว่า ความคิดกับโลกความจริง มันใกล้กันมากๆ
บางสิ่งบางอย่างในหัวเรา มันเหมือนโลกอีกใบหนึ่ง กับ โลกที่ มีมวล มี 3 มิติและเวลา ที่มาเชื่อมต่อกันได้โดย เกิดเป็นโครงสร้างอะไรบางอย่างเหนือมิติปกติ ?
1.มิติวิญญาณ ไม่มีพื้นที่และเวลา แต่มีอะไรบางอย่าง เหมือน ความคิด
2.มิติมวล ที่เราเรียกว่า โลกความจริงนั้น มันมี เวลา มีมวล มี 3มิติ
แต่ถ้าเรา ไม่มีมิติวิญญาณ เราก็ไม่สามารถรับรู้ได้ว่า โลกและจักรวาลนี้มีจริง
เพราะฉะนั้น วิญญาณ มีจริง ? ส่วนจิตใจ นั้นไว้เรียก กรณี ร่างสถิต หรือสิ่งมีชีวิต
คุณไม่มีทางสามารถจินตนาการอะไรได้เลย นอกกำแพงเหล่านั้นเลย ถ้าคุณเกิดมาเป็นลูกไก่ในโรงเลี้ยง
ร่างกายเรา อาจจะเหมือน เครื่องรับ-ส่งวิทยุ
วิญญาณ ของเราอาจะเป็น ข้อมูลรูปแบบคลื่นพลังงาน ต่างมิติ
เหมือนคำถามที่ว่า ข้อมูล คืออะไร มันเป็นแค่คำนาม ที่ไม่มีอยู่จริง แต่เราสัมผัสได้
หรือว่า สิ่งมีชีวิต คือ วิวัฒนาการสูงสุดของธรรมชาติ ตั้งแต่เกิดจักรวาล นี้มา ?
จากอนุภาค รวมกันเป็นมวล รวมกันเป็นสสาร เกิดสารเคมี มีปฏิกิริยาต่อกัน กลายเป็นรูปแบบโครงสร้างบางอย่างที่เรายังไม่เข้าใจ เลยเรียก หยาบๆว่า สิ่งมีชีวิต
บางที จักรวาล อาจเกิดจาก อุนภาคบางอย่างที่ไม่เสถียรจึงแสดงผลลัพท์ออกมาเป็นคลื่น มีความถี่หลากหลายในหลายย่านมิติ
แล้วโลกที่เราอยู่มันอาจเป็นแค่ ผลกระทบ ผลพลอยได้ ของปฏิกิริยา มิติผักผัน ?
อนุภาค อะตอม เม็ดทราย ก้อนหิน เราทุกคน ภูเขา ดวงดาว กาแล็คซี่ ล้วนแล้วเป็นสิ่งเดียวกัน เพียงแต่อยู่ในย่านความถี่ต่างกัน ทำให้มันแสดงผลได้หลากหลายมิติ โดยที่ไม่มีผลของ เวลา และมวล เพราะ มันคือ จุดเริ่มต้นทุกอย่าง มันเหมือนสิ่งๆเดียวกัน แต่มันอยู่ทุกที่ทุกเวลา เหมือน แสงสะท้อนที่เข้าตา กับ การที่เราพยามสังเกตุการเคลื่อนที่ของแสง
แล้วแบบไหนเรียกความจริง เพราะโลกที่เราอยู่ มันไม่ใช่โลกความจริง
ไอที่ผมตั้งกระทู้ เพราะ มันนึกคิดขึ้นมาได้ว่า ความจำแก่ที่สุดของผม เป็นยังไง ตอนแรก ก็นึกว่าตื่นในโรงบาลตอนไปหาหมอ อายุประมาณ 2 ขวบ เหมือนที่ แม่เคยเล่าให้ฟังว่า เคยจำความจำ ประมาณนี้ได้ แม่บอกว่าพาไปฉีดวัคซีน
แต่ บังเอิญ ไปดูเรื่อง 2001 a space odyssey ชวนให้จินตนาการถึงที่มาของสิ่งมีชีวิต กับ มาอ่านพันธิป มีคนถามว่าคุณจำความจำเก่าแก่ที่สุดของคุณได้ ตอนอายุเท่าไร ผมพยามนึกคิด คิดอยู่นาน จนกระทั่งไปนอนแล้วฝัน....มันต่อก็เนื่องจากความคิดเดิมๆ แต่นึกรายละเอียดขึ้นมาได้เยอะกว่าเดิม แต่บังเอิญว่า มันไปเจอใครบางคนที่เหมือนจะรู้จักในความฝัน...เขาแต่งชุดทหาร พูดอะไรบางอย่างกับผม ว่า "อดทนไว้..ถึงมือหมอ..."
เท่านั้นแหละ สตุ้งตื่น...
ความรู้สึก ณ ตอนนั้น มันไม่ใช่เรื่องที่คิดเอง แต่เหมือน ประสบการณ์ที่มาผ่านแล้วลืมสนิท แล้วกลับมาจำได้....
เพราะ ความจำ ความจำแก่ที่สุดของผม คือ จำได้ว่านอนในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งรู้สึกผ่อนคลาย แล้วทุกอย่างมันมืด ในช่วงเวลานั้น ไม่รู้สึกว่าเวลามันยาวนานหรือมันเร็ว คล้าย เวลาหยุดนิ่ง มันมีแต่ภาพมีแต่แสง เสียงเหมือนลม แต่ไม่สามารถจดจำอะไรได้เลย เพียงแต่ว่ารู้ว่าเคยจำได้ แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เหมือนปิดตาลงเห็นแต่ความมืด แต่มันไม่ใช่ ความมืด มันมักจะมีอะไรมาบางอย่างแทรก..เป็นช่วงๆ... มันเหมือนความฝัน ที่ไม่มีวันตื่น
ฝันถึงอะไรบางสิ่งแล้วโฟกัสไปยังรายละเอียดในความฝัน มันก็ฝันหรือนึกคิดถึงสิ่งนั้น โดยลืมความฝันหรือเหตุการณ์ก่อนหน้า....พอตื่นมามาจำอะไรไม่ได้....
พอจำความได้อีกที ก็ 2 ขวบกว่าๆ แล้ว เพราะ จำเพลงได้ เริ่มหัดพูด หัดเดิน
มีใครเคยทำวิจัยไหมว่า เด็กที่อายุไม่เกิน 3 ขวบ มีพฤติกรรมอะไรบางอย่างแปลกๆ อย่าง พูดภาษาที่เราไม่เคยได้ยิน จำภาพอะไรบางอย่างได้ นึกถึงชื่อใครบางคน สถานที่บางแห่ง ร้องเพลงที่ไม่เคยให้ฟัง หรือเล่นดนตรี อะไรบางอย่างได้