วันก่อนผมลองคิดเล่น ๆ ขึ้นมาว่า สมมุติเราสามารถหยุดเวลาได้จริง มีแต่เราในจักรวาลที่สามารถเคลื่อนไหวได้ นึกถึงภาพแบบในหนังในการ์ตูนหรือเกมที่ทุกอย่างรอบ ๆ หยุดการเคลื่อนไหวเหมื่อนภาพถ่ายสามมิติที่เราสามารถจับต้องได้ เราจะสามารถมีชีวิตอยู่ในมิติหยุดเวลารึเปล่า

เรื่องแรกที่นึกถึงคือการหายใจ เพราะทุกอย่างหยุดนิ่งไม่เว้นแม้แต่ลม หรืออนุภาคของลม ซึ่งการทำงานของปอดเราใช้ความต่างของแรงดันลมในการหายใจเข้าออก กระบังลมยกตัวเพิ่มปริมาตรปอดลดแรงดันภายในทำให้อากาศภายนอกเข้ามาได้ แต่ในเมื่ออนุภาครอบตัวเราหยุดเคลื่อนไหว แรงดันอากาศจากภายนอกจึงแทบจะไม่มี ไม่ว่าเราจะสูดหายใจเข้าแรงแค่ไหน อนุภาคอากาศก็ไม่ขยับเพราะถูกหยุดเวลาไว้ ผลคือหายใจไม่ออกตาย...

เรื่องที่สองคือการได้ยิน ประสาทการได้ยินของเราอาศัยพลังงานการสั่นสะเทือนส่งต่อมายังระบบการได้ยินแปลผลไปยังสมอง แต่ในมิติการหยุดเวลาอนุภาคหยุดการเคลื่อนไหว การสั่นสะเทือนส่งมาไม่ถึงหูของเรา ทุกอย่างคงเงียบยิ่งกว่าเป่าสาก เราคงได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังอยู่อย่างเดียว...

เรื่องที่สามคือการมองเห็น ประสาทการมองเห็นของเรารับแสงที่ผ่านม่านตากระทบเรติน่าและแปลผลในสมอง สมมุติว่าอนุภาคและพลังงานทุกอย่างหยุดนิ่ง... แม้แต่แสงก็ยังต้องหยุด ไม่มีอะไรตกสู่เรติน่าได้เลยถ้าเราอยู่นิ่ง ๆ ... โลกคงมืดมองไม่เห็นแม่แต่สิ่งใด
ถ้าเราเคลื่อนที่ในมิติหยุดเวลาเพื่อเข้าไปหาแสงที่อยู่ข้างหน้าเรา... ผมนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเราจะเห็นโลกเป็นอย่างไร เพราะเหมือนกับเราสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าแสงมาก เราจะเห็นภาพปกติ หรือเราจะเห็นภาพบิดเบี้ยวและสว่างจ้า หรือเราจะเห็นแต่ความมืดมิดก็ไม่อาจรู้ได้
ผมนึกภาพว่าเวลาอยู่นิ่ง ๆ ทุกอย่างคงดำมืด แต่ถ้าเราเคลื่อนไปข้างหน้าให้อนุภาคหรือพลังงานแสงเข้ามาในตาเราคงมองเห็นภาพข้างหน้าได้บ้าง แต่ถ้าหันหลังไปน่าจะเห็นทุกอย่างดำมืด เป็นมิติที่น่ากลัวพิลึก

สรุปแล้ว ถ้าเราสามารถหยุดเวลาได้เหมือนในหนัง... เราคงหูหนวก ตาบอด แถมหายใจไม่ออกตาย... น่าอนาจจริง ๆ
ความฝันที่จะแอบดูสาวอาบน้ำแบบไม่ให้รู้ตัวด้วยนาฬิกาหยุดเวลาของโดเรม่อนคงสลายไป คุณจะกล้ากดหยุดเวลารึเปล่าถ้าได้รับมันมา

อยากรู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไรกันบ้างครับ จะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเราหากเราหยุดเวลาได้?