แนะนำตัวก่อนว่า จขกท. เองก็ไม่ได้เป็นคนรวยอะไร อาศัยเก็บหอมรอมริบไปทีละน้อยๆ จนเงินพอก็ออกเที่ยว
แต่ก็มักจะติดสอยห้อยตามพี่ๆน้องๆเพื่อนๆในเวป ในบลอก ในพันทิปนี่ล่ะ งบน้อยก็ดูรูปไปพลางๆก่อน
คือหลังๆสังเกตุเห็นว่า เหมือนจะเน้นกันว่าไปเที่ยวให้ถูกที่สุด ไอ้ถูกเนี่ยผมเองก็ชอบนะ แต่บางทีก็เกินเลยไปหน่อย
คือ เกินไปกว่า "ความถูกต้อง" อย่างที่เคยเห็นตามกระทู้บ่อยๆ
เช่น แอ๊บจ่ายราคานักศึกษาทั้งๆที่อายุเกิน ไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้ว โบกรถไปเที่ยวฟรี+กินไก่ย่างฟรี (อันนี้กระทู้ในตำนาน 555)
แต่ก็ยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล จนล่าสุดได้ไปอ่านนิตยสารท่องเที่ยว MORE MOVE น่าจะเป็นฉบับเดือนมกรา
นี่ล่ะคับ ฉบับที่กล่าวถึง
สะพรึงมากกกกกกก และเป็นที่มาของการตั้งกระทู้นี้ครับ
ลองอ่านกันดู
คือที่น่าตกใจคือ นี่พิมพ์ออกมาให้คนอ่านได้ยังไง ไม่มีการตรวจสอบกันบ้าง? หรือว่าเห็นดีเห็นงามว่าสิ่งที่ทำนี่ถูกต้อง?
เริ่มจาก 1. เอาใบขับขี่ไปหลอกเค้าว่าเป็นบัตรนักศึกษา เพื่อเอาส่วนลด
จะมาบอกว่ามึน ว่างง ไม่ได้หรอกครับ คุณต้องขาดสติมากเลยนะ ถึงจะมึนจนเอาใบขับขี่ไปยื่นแทนบัตรนักศึกษาได้
เจตนาชัดเจนว่าหลอกลวง ทุเรศมากครับ
2. ตักสลัดพูนจาน ข้อนี้จะว่าไปก็ไม่เต็มปากครับ มันไม่ได้ผิดอะไร มันเป็นเรื่องของมารยาทมากกว่า
ก็อย่างที่เจ้าของบทความเขียนแหละว่า "ฟังจากน้ำเสียงแล้ว มันมีความหมายแปลความได้ว่า คุณมาจากประเทศไหนเนี่ย ถึงตักสลัดได้สูงแบบไร้ยางอายเช่นนี้"
มารยาทเป็นสิ่งสำคัญมากนะครับ เหมือนอย่างมารยาทของทัวร์จีนบางอย่าง เราไม่เดือดร้อนก็จริง แต่ก็ดูไม่มีมารยาท เสียชื่อ
3. อันนี้เป็นอันที่อดรนทนไม่ไหวจนต้องสมัคร Account มาโพส คุณตอบเค้าไปว่า "ไทยยยยย..... หวัน"
หรือก็คือ ไต้หวัน อันนี้ เลว ขอพูดแบบนี้เลยครับ
คุณอาจจะคิดว่าตลก ฮา ขำๆ แต่มันคือการโยนความผิดครับ
ถ้ามีคนประเทศเพื่อนบ้านเราไปทำเรื่องแย่ๆที่ต่างประเทศ แล้วบอกว่ามาจากไทย คุณโอเคเหรอครับ?
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อบอกอยู่สองเรื่อง ...
1. สิ่งพิมพ์ต่างๆ คุณเป็นสื่อ หน้าที่ของคุณส่วนหนึ่งคือต้องยกระดับสังคมด้วย
นี่คือสิ่งพิมพ์ ไม่ใช่บทความในเนท ที่พิมพ์เสร์จปุ๊ป แชร์ปั๊บ
การที่บทความออกมาต้องกลั่นกรองจากหลายฝ่าย หลายคน ถ้าคุณปล่อยบทความแบบนี้หลุดออกมาได้ ก็แสดงว่าคุณภาพและแนวคิดของคนในบริษัทคุณมีปัญหาแล้วล่ะ คนอ่านนิตยสารคุณมีหลายคนนะครับ เค้าจะรับแนวคิด ค่านิยมผิดๆไปได้
2. "สำนึก" เป็นสิ่งจำเป็นครับ เราจะเห็นว่าคนเรามีสำนึกที่ดีหรือเปล่าก็ต่อเมื่อเราเผชิญกับปัญหาหรืออุปสรรคที่ขวางเรากับสิ่งที่เราต้องการอยู่
กรณีนี้ เจ้าของบทความต้องการที่พักราคาถูก ทางที่พักมีโปรนักศึกษา แต่ตัวเองไม่มีบัตร คนมีสำนึกที่ดีจะขอต่อรองด้วยวิธีอื่น โปรอื่น หรือยอมจ่ายปกติ แต่การโกหกหลอกลวงโดยอาศัยความแตกต่างทางภาษา อันนี้ เรียกว่าสำนึกเลว
อีกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ การขับรถช่วงเทศกาล เช่นการขึ้นดอยต่างๆในภาคเหนือที่ถนนเป็นสองเลนสวนกัน
คนสำนึกดี จะอยู่เลนปกติ ส่วนคนสำนึกเลว ต้องการให้ถึงเป้าหมาย คือปลายทางโดยไม่สนคนอื่นก็จะแซงเลนที่สวนมา
สุดท้ายก็ติดมากขึ้น หรือเกิดอุบัติเหตุ อย่างพวกในรูป
สำนึกเป็นสิ่งสำคัญมากครับ เพราะมันจะกำหนดทิศทางสังคมโดยรวม
ง่ายๆเช่น ถ้าคุณมีสำนึกสาธารณะในเรื่องความสะอาด คุณจะไม่ถ่มน้ำลายลงพื้น ไม่ทิ้งขยะ บ้านเมืองก็จะสะอาด
ถ้าคุณมีสำนึกในหน้าที่ การงาน บริษัท ประเทศชาติ ก็เจริญ
สำนึกเป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องที่ต้องปลูกฝังแต่เด็กครับ
"สำนึก" เป็นเรื่องเล็กๆ ที่ส่งผลมหาศาล ทั้งต่อตัวเองและสังคม
อย่าละเลยครับ มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลานนะครับ
*** edit รูปภาพตรงชื่อคนเขียนบทความครับ
ผมตั้งใจเขียนกระทู้นี้เพื่อนเตือนสตินักท่องเที่ยว และการทำงานของนิตยสาร ไม่ได้คิดโจมตีหรือว่ากล่าวผู้ใดผู้หนึ่งโดยเฉพาะครับ
เราเน้นเที่ยวถูกกันจนถึงขนาดนี้เลยเหรอ?
แต่ก็มักจะติดสอยห้อยตามพี่ๆน้องๆเพื่อนๆในเวป ในบลอก ในพันทิปนี่ล่ะ งบน้อยก็ดูรูปไปพลางๆก่อน
คือหลังๆสังเกตุเห็นว่า เหมือนจะเน้นกันว่าไปเที่ยวให้ถูกที่สุด ไอ้ถูกเนี่ยผมเองก็ชอบนะ แต่บางทีก็เกินเลยไปหน่อย
คือ เกินไปกว่า "ความถูกต้อง" อย่างที่เคยเห็นตามกระทู้บ่อยๆ
เช่น แอ๊บจ่ายราคานักศึกษาทั้งๆที่อายุเกิน ไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้ว โบกรถไปเที่ยวฟรี+กินไก่ย่างฟรี (อันนี้กระทู้ในตำนาน 555)
แต่ก็ยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล จนล่าสุดได้ไปอ่านนิตยสารท่องเที่ยว MORE MOVE น่าจะเป็นฉบับเดือนมกรา
นี่ล่ะคับ ฉบับที่กล่าวถึง
สะพรึงมากกกกกกก และเป็นที่มาของการตั้งกระทู้นี้ครับ
ลองอ่านกันดู
คือที่น่าตกใจคือ นี่พิมพ์ออกมาให้คนอ่านได้ยังไง ไม่มีการตรวจสอบกันบ้าง? หรือว่าเห็นดีเห็นงามว่าสิ่งที่ทำนี่ถูกต้อง?
เริ่มจาก 1. เอาใบขับขี่ไปหลอกเค้าว่าเป็นบัตรนักศึกษา เพื่อเอาส่วนลด
จะมาบอกว่ามึน ว่างง ไม่ได้หรอกครับ คุณต้องขาดสติมากเลยนะ ถึงจะมึนจนเอาใบขับขี่ไปยื่นแทนบัตรนักศึกษาได้
เจตนาชัดเจนว่าหลอกลวง ทุเรศมากครับ
2. ตักสลัดพูนจาน ข้อนี้จะว่าไปก็ไม่เต็มปากครับ มันไม่ได้ผิดอะไร มันเป็นเรื่องของมารยาทมากกว่า
ก็อย่างที่เจ้าของบทความเขียนแหละว่า "ฟังจากน้ำเสียงแล้ว มันมีความหมายแปลความได้ว่า คุณมาจากประเทศไหนเนี่ย ถึงตักสลัดได้สูงแบบไร้ยางอายเช่นนี้"
มารยาทเป็นสิ่งสำคัญมากนะครับ เหมือนอย่างมารยาทของทัวร์จีนบางอย่าง เราไม่เดือดร้อนก็จริง แต่ก็ดูไม่มีมารยาท เสียชื่อ
3. อันนี้เป็นอันที่อดรนทนไม่ไหวจนต้องสมัคร Account มาโพส คุณตอบเค้าไปว่า "ไทยยยยย..... หวัน"
หรือก็คือ ไต้หวัน อันนี้ เลว ขอพูดแบบนี้เลยครับ
คุณอาจจะคิดว่าตลก ฮา ขำๆ แต่มันคือการโยนความผิดครับ
ถ้ามีคนประเทศเพื่อนบ้านเราไปทำเรื่องแย่ๆที่ต่างประเทศ แล้วบอกว่ามาจากไทย คุณโอเคเหรอครับ?
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อบอกอยู่สองเรื่อง ...
1. สิ่งพิมพ์ต่างๆ คุณเป็นสื่อ หน้าที่ของคุณส่วนหนึ่งคือต้องยกระดับสังคมด้วย
นี่คือสิ่งพิมพ์ ไม่ใช่บทความในเนท ที่พิมพ์เสร์จปุ๊ป แชร์ปั๊บ
การที่บทความออกมาต้องกลั่นกรองจากหลายฝ่าย หลายคน ถ้าคุณปล่อยบทความแบบนี้หลุดออกมาได้ ก็แสดงว่าคุณภาพและแนวคิดของคนในบริษัทคุณมีปัญหาแล้วล่ะ คนอ่านนิตยสารคุณมีหลายคนนะครับ เค้าจะรับแนวคิด ค่านิยมผิดๆไปได้
2. "สำนึก" เป็นสิ่งจำเป็นครับ เราจะเห็นว่าคนเรามีสำนึกที่ดีหรือเปล่าก็ต่อเมื่อเราเผชิญกับปัญหาหรืออุปสรรคที่ขวางเรากับสิ่งที่เราต้องการอยู่
กรณีนี้ เจ้าของบทความต้องการที่พักราคาถูก ทางที่พักมีโปรนักศึกษา แต่ตัวเองไม่มีบัตร คนมีสำนึกที่ดีจะขอต่อรองด้วยวิธีอื่น โปรอื่น หรือยอมจ่ายปกติ แต่การโกหกหลอกลวงโดยอาศัยความแตกต่างทางภาษา อันนี้ เรียกว่าสำนึกเลว
อีกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ การขับรถช่วงเทศกาล เช่นการขึ้นดอยต่างๆในภาคเหนือที่ถนนเป็นสองเลนสวนกัน
คนสำนึกดี จะอยู่เลนปกติ ส่วนคนสำนึกเลว ต้องการให้ถึงเป้าหมาย คือปลายทางโดยไม่สนคนอื่นก็จะแซงเลนที่สวนมา
สุดท้ายก็ติดมากขึ้น หรือเกิดอุบัติเหตุ อย่างพวกในรูป
สำนึกเป็นสิ่งสำคัญมากครับ เพราะมันจะกำหนดทิศทางสังคมโดยรวม
ง่ายๆเช่น ถ้าคุณมีสำนึกสาธารณะในเรื่องความสะอาด คุณจะไม่ถ่มน้ำลายลงพื้น ไม่ทิ้งขยะ บ้านเมืองก็จะสะอาด
ถ้าคุณมีสำนึกในหน้าที่ การงาน บริษัท ประเทศชาติ ก็เจริญ
สำนึกเป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องที่ต้องปลูกฝังแต่เด็กครับ
"สำนึก" เป็นเรื่องเล็กๆ ที่ส่งผลมหาศาล ทั้งต่อตัวเองและสังคม
อย่าละเลยครับ มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลานนะครับ
*** edit รูปภาพตรงชื่อคนเขียนบทความครับ
ผมตั้งใจเขียนกระทู้นี้เพื่อนเตือนสตินักท่องเที่ยว และการทำงานของนิตยสาร ไม่ได้คิดโจมตีหรือว่ากล่าวผู้ใดผู้หนึ่งโดยเฉพาะครับ