แอบชอบรุ่นน้องของแม่

วันนี้ฤกษ์ดี(หรือเปล่า) มีเวลามานั่งเล่าเรื่องราวของตัวเองบ้าง (อยากตั้งกระทู้เล่าเรื่องมานานแล้วค่ะ แต่ไม่ค่อยมีเวลาเรียนหนักมาก ToT และไม่รู้ว่าจะมีคนอยากอ่านหรือเปล่า)
เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราอายุ 19 รุ่นน้องของแม่เราอายุยี่สิบกว่าๆ(อันนี้เราก็ไม่แน่ใจเพราะไม่เคยถามเรื่องอายุ) เรารู้จักกับเขาเพราะเขาเคยทำงานที่เดียวกับแม่ (เขาไม่เรียน ออกจากโรงเรียนมาหาประสบการณ์) แม่เราทำงานกับอาจารย์ศิลปะคนนึงซึ่งพี่บี (ขอแทนพี่คนนั้นว่าพี่บีนะค่ะ) รู้จักกับอาจารย์และขอตามมาทำงานด้วยเลยทำให้เราและพี่บีได้รู้จักกัน ตอนแรกที่รู้จักกันเราอยู่มอสาม ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรเลย ก็เฉยๆเวลาเห็นหน้าพี่บี และเราเรียนอยู่โรงเรียนประจำด้วย กลับบ้านเฉพาะวันหยุดสำคัญเลยไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นัก แต่พี่บีสนิทกับน้องสาวเรามาก น้องสาวเราติดพี่บีหนักเลยค่ะ พี่บีเลยสนิทกับแม่ไปด้วย พอจบมอสามเราก็กลับมาเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ตอนนั้นงานก็เสร็จแล้วพี่บีก็กลับบ้านของพี่บี(บ้านพี่บีอยู่เชียงใหม่ค่ะ เราอยู่เชียงราย) ช่วงนั้นพี่บีติดต่อกับแม่เพื่อคุยกับน้องสาวเรา เราก็ยังเฉยๆอยู่ มอสี่เราเริ่มติดเฟสบุค ไปร้านอินเทอร์เน็ตบ่อยมาก แม่เราก็บอกว่าพี่บีถามว่าลูกมีเฟสบุคไหม พี่บีขอหน่อย จะได้ติดต่อกันง่าย เราก็เลยให้ไป ไม่ได้คิดอะไร  เราเป็นฝ่ายทักไปก่อนบอกว่าจำเราได้ไหม ก็คุยกันปกติ และนานๆทีถึงจะคุยกัน ถ้าไม่มีอะไรสำคัญหรือพี่บีไม่ฝากความคิดถึงให้น้องสาวเรา เราก็คงไม่ได้คุยกัน พี่บีเป็นคนนิสัยดี เป็นผู้ชายที่พูด ค่ะ โดยไม่เขิน เป็นสุภาพบุรุษมากๆ มีครั้งนึงหมาเราตาย เราเลยลงรูปหมาเพื่อไว้าลัยพร้อมแคปชั่นเศร้าๆ พี่บีก็มาคอมเม้นว่า น่ารักจัง แหม พี่ดูสถานการณ์หน่อยก้ดี ฮ่าๆ แต่เรื่องที่ทำให้เราชอบพี่บีก็คือเรื่องนี้ค่ะ ช่วงสิ้นปีที่ผ่านมาพี่บีทักแชทมาฝากความคิดถึงเหมือนเคยและถามว่าทุกคนสบายดีไหม เราก็ตอบว่าสบายดี
พี่บี . ตอนนี้พี่อยู่เชียงใหม่ค่ะ
เรา. กลับมาเที่ยวหรอค่ะ
พี่บี. ค่ะ ทุกคนดูสดใสและสบายดี พี่คิดถึงทุกคนนะ (เราส่งรุปครอบครัวให้พี่บีดู)
เรา.  ถ้าว่างก็แวะมาเที่ยวเชียงรายด้วยนะค่ะ
พี่บี. ค่ะ อยากไปเหมือนกัน
และด้วยความที่อยากรู้เราเลยถามไปว่า
เรา. พี่บี แม่ฝากถามว่ามีแฟนหรือยังค่ะ
พี่บี. ยังค่ะ แม่จะหาให้พี่หรอค่ะ ฮ่าๆ
เรา. แม่บอกว่าขอให้พี่บีเจอคนดีๆนะค่ะ
เป็นอันจบบทสนทนาค่ะ เรานี่เศร้ามากเลยที่ไม่ได้คุยต่อ ไม่รู้จะคุยอะไรดี แล้วก็กลับไปเล่าให้แม่ฟัง(ยกเว้นเรื่องแฟนนะ) วันนั้นที่เราคุยกันเป็นวันที่ 28 ธันวาคมค่ะ เราก็คิดว่าถ้าคนมันใช่เดี๋ยวก็ได้ลงเอยกันเอง เราก็ยังเด็กอยู่เลย (อยู่ปีหนึ่งแล้ววววว >///<) และแล้ว..... เมื่อวันที่ 1 มกราคมที่ผ่านมาขณะที่เรากำลังซักผ้า กวาดบ้านอยู่นั้น แชทก็เด้งค่ะ
พี่บี. พี่กำลังเดินทางไปเชียงรายนะค่ะ
เรา. จริงหรอค่ะ )กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่บี. จริงค่ะ พี่ขอเบอร์น้องหน่อยได้ไหมจะโทรถามทางไม่ได้ไปนานละ
เรา. 09xxxxxxxx ค่ะ
พี่บี. เมมเบอร์พี่ด้วยนะ จะได้เด้งในไลน์ แชร์โลเคชั่นมาด้วย
เรา. ได้ค่ะ  
คือดีใจมากอ่ะ พี่บีจะมา เรานี่ลุกไปทาแป้ง แต่หน้าเลยนะ จะแต่งตัวแบบไหนดี คือคิดมากอ่ะ ดีใจมาก พอสายๆพี่บีก็มาถึงพร้อมครอบครัว (ตื่นเต้นมาก มโนว่าพี่บีพาพ่อแม่มาสู่ขอ หุหุ) พอมาถึงก็ถ่ายรูปกันเลย พี่บีคุยกับเราแบบสนิทมากอ่ะ(ทั้งที่เราคิดว่าพี่บีคงแค่สนิทในเฟส) พี่บีตัวจริงน่ารักมาก เรานี่หลงคูณสองเลย เห้ยยยยยแกร ผู้ชายคนนี้คือดีอ่ะ เราสองครอบครัวก็นั่งคุยยกัน พี่บีก็เล่าให้ฟังว่ากำลังจะส่งผลงานชิ้นใหม่เข้าประกวด (ชิ้นที่แล้วได้รางวัลมาจากพระเทพด้วยนะ พี่บีเก่งมาก) เกี่ยวกับแม่ แล้วก็ถามเราเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ (เราเรียนอิ้งไง) พี่บีก็ชมเราให้แม่ฟังว่า นี่เก่งภาษานะ น้องสาวเราไม่ได้เจอพี่บีนานก็เขินมาก เมื่อก่อนตอนสนิทก็เป็นเด็กคงจำอะไรไม่ค่อยได้ พอนั่งคุยกันเสร็จเราก้พาพี่บีไปเที่ยววัดไปดูเจ้าแม่กวนอิมที่พี่บีเคยมาสร้างกับแม่และอาจารย์ ระหว่างทางที่เดินไปเราเดินรั้งท้ายจับมือกับน้องสาว พี่บีก็เดินช้าๆและมาจับมืออีกข้างของน้องสาว เรานี่ยิ้มไม่หุบเลย (ต้องแอบยิ้มเดี๋ยวพี่บีเห็น) พอเป็นทางชันถึงได้ปล่อบมือและมาพากันมายืนหน้าเจ้าแม่กวนอิมและถ่ายรูปกัน รูปแรกพี่บีเป็นตากล้อง เรายืนจับไหล่น้องสาว รูปต่อมาพี่บีให้หลานที่มาด้วยถ่ายให้แล้วพี่บอยก็วิ่งมาฝั่งเราแล้วเอามือวางบนไหล่น้องสาวเรา มืองี้ติดกันเลย เรากลัวแม่เห็นเลยดึงมืออก แง้ ฟินจางงงง จากนั้นก็เดินดูวัดไปเรื่อยๆ เราเห็นพระพุทธรูปองค์หนึ่งเราก็บอกว่าไม่เคยเห็นเลยแหะ พี่บีก้อ๋อ นี่เป็นปางเรไร(หรือเปล่า เราก็จำไม่ค่อยได้) และพี่บีก็เล่าประวัติความเป็นมาของพระพุทธรูปปางนี้ให้ฟัง เรานี่ฟินอ่ะ พี่บีน่ารัก เก่ง รอบรูป(ศิลปะ) อบอุ่น ชอบอ่าาา เดินดูวัดได้สักแปปเราก็พากันเดินกลับ พี่บีเห็นใบไม้หล่น (ใบไม้อะไรไม่รู้สวยมาก เราก็ไม่เคยเห็นมาก่อน) พี่บีบอกว่าได้ของฝากละ แล้วพี่บีก็บอกว่ามายืนนี่สิ เดี๋ยวพี่จะถ่ายรูปให้ รูปอาร์ตๆอ่ะนะ เราก็ถือใบไม้ให้พี่บีถ่ายรูปให้ พี่บีบอกว่า ดีๆนะ พี่ซีเรียส เราก็คิด โหวซีเรียสก็เท่อ่ะ ชอบ เรายังไม่ทันยิ้มเลยพี่บีบอกว่าเสร็จละ เราก็เลยเดินกลับ(เดินรั้งท้ายเหมือนเดิม แต่เราเขินมากๆเลยวิ่งกลับเข้าบ้านก่อนไม่ได้เดินกับพี่บีเลย) พอถึงบ้านพี่บีก็บอกว่าไม่ได้ซื้ออะไรมาฝากเลยมีแต่ขนม เอาขนมไปกินนะ เราก้บอกขอบคุณค่ะ จากนั้นพี่บีก็ยื่นเงินให้เรา O.O เราก็บอกไม่เอาค่ะ ให้น้องนู่น พี่บีบอกว่านี่งของเรา ส่วนนี่ของน้อง จากนั้นก็ยัดใส่มือเราแล้วเดินไปหาน้องสาวเราแล้วเดินกลับมา แล้วบอกว่าเดี๋ยวพี่ส่งรูปไปให้ในไลน์นะ เราก็ ค่ะ จากนั้นพี่บีก้ไปเที่ยวกับครอบครัวต่อ (พี่บีก็ชวนเรานะแต่เหตุการณ์ยัดเงินนี่ทำเราเฟลอ่ะ เลยไม่ไปดีกว่าจะได้ตัดใจด้วย โฮๆ) T_T ทุกๆวันนี้พี่บีก็คงกลับกรุงเทพไปแล้วพร้อมไม่ทัก ไม่โทรมาเลยค่ะ ฮ่าๆ เรานี่ก็นะ มโนเก่ง คิดไปเองทั้งน้านนนนน เข็ดแล้วจ้า