รู้สึกแย่กับชีวิตคะ
เรียนหนังสือก็กลางๆบ้านไม่รวย
บุคลิกก็โดนคนหัวเราะดูเหมือนตัวตลก
หน้าตาก็ไม่สวย
เราเคยนอนร้องไห้คนเดียวอยากให้คนมารักเราบ้างแม่เราก็ไม่ค่อยสนใจ
เราไม่ชอบให้ใครมาดูถูกบ้างทีเราก็คิดว่าเราไร้ค่ามาก
บางทีก็อยากประสบความสำเร็จบ้างจะได้มีคนมาสนใจมากขึ้น
เรารู้สึกว่าเราเหมือนไม่มีข้อดีเลยทำอะไรก็แย่หมด
เราเคยคิดฆ่าตัวตายแต่เราคิดว่ามันบาปถ้าความบาปไม่มีอาจจะทำไปนานแล้ว
เราพยามทำความดี
แต่บ้างคนกลับยิ้มแบบสะใจเวลาเห็นเรามีปัญหาไม่ว่าจะเรียนหรืองาน
เราค่อนข้างไม่ยุ่งกับใครแต่เราโดนบ้างคนนินทาบ้างคนทำดีด้วยกลับคิดไม่ดีกับเรา
บางทีเราก็อดอิจฉาไม่ได้เห็นคนเก่งเห็นคนรวยเราคิดว่าทำไมเราไม่เก่งแบบนั้นบ้าง
เราเหนื่อยเหลือเกินบนโลกใบนี้TT
รู้สึกเสียใจเวลาคนมาพูดดูถูก
เรียนหนังสือก็กลางๆบ้านไม่รวย
บุคลิกก็โดนคนหัวเราะดูเหมือนตัวตลก
หน้าตาก็ไม่สวย
เราเคยนอนร้องไห้คนเดียวอยากให้คนมารักเราบ้างแม่เราก็ไม่ค่อยสนใจ
เราไม่ชอบให้ใครมาดูถูกบ้างทีเราก็คิดว่าเราไร้ค่ามาก
บางทีก็อยากประสบความสำเร็จบ้างจะได้มีคนมาสนใจมากขึ้น
เรารู้สึกว่าเราเหมือนไม่มีข้อดีเลยทำอะไรก็แย่หมด
เราเคยคิดฆ่าตัวตายแต่เราคิดว่ามันบาปถ้าความบาปไม่มีอาจจะทำไปนานแล้ว
เราพยามทำความดี
แต่บ้างคนกลับยิ้มแบบสะใจเวลาเห็นเรามีปัญหาไม่ว่าจะเรียนหรืองาน
เราค่อนข้างไม่ยุ่งกับใครแต่เราโดนบ้างคนนินทาบ้างคนทำดีด้วยกลับคิดไม่ดีกับเรา
บางทีเราก็อดอิจฉาไม่ได้เห็นคนเก่งเห็นคนรวยเราคิดว่าทำไมเราไม่เก่งแบบนั้นบ้าง
เราเหนื่อยเหลือเกินบนโลกใบนี้TT