หัวใจมันด้านชา เพราะคนที่เข้ามา..ไม่เคยจริงจัง

เราเพิ่งจะเริ่มเข้าสู้โหมดคนโสดมาซักพักและ เราเคยมีแฟนมาแค่คนเดียว รักเขามาก คบกันมา6ปี ใช่! 6ปี มันนานใช่ไหม นานจนเราคิดว่าเขาจะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของเรา... แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น

เรากลับมาใช้ชีวิตคนโสดอีกครั้ง แต่มันไม่ง่ายเลย ช่วงเวลานั้นก็แทบไปไม่เป็น อยู่คนเดียวไม่ได้เมื่อไม่มีเขา เราเคยอยู่แบบมีเขามาตลอด มันแทบเกือบครึ่งชีวิตวัยรุ่นของเรา แต่มันกลับหายไป... ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มากจริงๆ ทรมาน แทบจะไม่อยากทำอะไรเลย

แต่พอเวลาผ่านไป เราก็เริ่มทำใจได้ เริ่มรักตัวเองมากขึ้น สนใจคนรอบข้าง หาอะไรใหม่ๆทำ จนมันเริ่มเกิดเป็นความเคยชิน ชินที่ต้องอยู่ให้ได้โดยไม่มีเขา เราเริ่มชอบไปไหนมาไหนคนเดียว เที่ยวคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว มันก็สบายใจดีนะ^^

พอมาช่วงหลังๆ เริ่มมีคนเข้ามาคุยด้วยเรื่อยๆ แต่เราก็ยังไม่รู้สึกโอเคกับใครซักที ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แย่กว่านั้นคือ..บางคนที่เข้ามา ทำเหมือนเราเป็นของเล่น คุยแก้เหงา เราก็มีความรู้สึกนะ พอเจอแบบนี้บ่อยๆ เราก็เริ่มรู้สึกกลัว กลัวที่จะผิดหวัง กลัวที่จะไว้ใจ และกลัวที่จะเริ่มใหม่ แผลเก่าในใจมันยังไม่ทันจะหายดี แต่ก้มีคนเข้ามาซ้ำอีกเรื่อยๆ จนเราคิดว่า..เราไม่อยากมีความรักอีกแล้ว เราเฉ่ยชา เราไม่ต้องการเจ็บอีก

เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดี