ทำไมการอยู่คนเดียวที่โรงเรียนมันถึงอยู่สึกแย่ แล้วก็ทรมานจังคะ

สวัสดีค่ะ เราชื่อกัส เรามีเรื่องอยากจะสอบถาม ทำยังไงถึงทำให้เรามีเพื่อนคะ คือเราเป็นคนที่ยิ้มอยากมากเวลาอยู่ที่โรงเรียนถ้าไม่มีความสุขจริงๆ เราจะไม่ยิ้ม เราเป็นคนหน้าเหวี่ยงทำให้เวลาทำหน้านิ่ง จะดูเหม

ตอนนี้ผมอยู่ม.3 ในห้องเรียนของผม สังคมมันจะออกไปทางเฮฮา เล่นกันแรง ๆ จนเกินขอบเขตอยู่บ่อย ๆ เพื่อนบางกลุ่มชอบใช้การแกล้งหรือการล้อเลียนเป็นกิจวัตร ใครดูอ่อนโยน ไม่ค่อยโต้กลับ หรือเงียบ ๆ ก็มักจะตกเป็น

อกหักจากคนคุยมาค่ะเดือนนึงแล้วที่ไม่ติดต่อกันไม่คุยกันเราพยายามเอาเค้าออกจากหัวตลอดแต่ทำไม่ได้คิดว่าดีขึ้นแล้วแต่รู้ตัวอีกทีก็ยังฝันถึงเค้านึกถึงเค้าอยู่ไม่ได้ร้องไห้นะคะแต่มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถ

เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ กำลังรักษาอยู่ (กินยามาได้เกือบ3ปีแล้ว) ช่วงนี้เป็นช่วงกำลังทำวิทยานิพนธ์จบของมหาลัยอยู่ค่ะ เลยค่อนข้างเครียดมาก และรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรออกมาก็ไม่ดีเลย  อึดอัด อยากร้องไห

เราอยากมาระบายชีวิตมอปลายที่พ่อกับแม่ไม่ปล่อยไปใช้ชีวิตเลย เราจะอายุ18ปีนี้แต่พ่อแม่ไม่ยอมปล่อยให้ไปไหนกับเพื่อนเลยนั่งรถมอเตอร์ไซค์ก็ไม่ได้น้ำอัดลมหรือมาม่าก็ไม่ให้กินมีแฟนก็ไม่ได้ บังคับให้เราทำอะไร

ไม่รู้ว่าผู้หญิงทุกคนงี่เง่าเหมือนกันหรือเปล่า ที่ไม่ชอบเวลาที่แฟนเราทำตัวสนิทสนมกับ ผญ คนอื่น ยิ่งไม่ใช่คนที่เราคุ้นเคย คือไม่ใช่คนที่อยู่ในกลุ่มเพื่อน แต่จะด้วยความงี่เง่าของเราหรือความเข้าใจผิด เรา

การใช้ชีวิตคนเดียว มันทำอะไรสะดวกมาก จะไปไหนมาไหน ไม่ต้องบอกใคร ไม่ต้องคอยใส่ใจใคร แต่มันก็ยังมีช่วงเวลาหนึ่งที่เราต้องมานั่งเหงาคนเดียว มันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก นอนก็นอนไม่หลับ อยากจะเป็นคนที่อยู

สวัสดีค่ะ เรามักมีปัญหาตลอดด้วยบุคลิกเรา บางทีเราก็คิดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาในสายตาผู้ใหญ่รึป่าว ตอนประถมเราเป็นคนหน้าตาไม่สวยไม่ขาว ผมหยักโศก หน้าบาน เรารู้สึกโครตไม่มั่นใจในใบหน้าตัวเองมากๆ ตอนเห็น

ผมย้ายไปอยู่กับพ่อดีมั้ยผมมีเรื่องจะเล่าคือพ่อกับแม่เลิกกันผมอยู่แม่แล้วก็พี่ชายซึ่งจนมากตอนนี้ต้นเดือนก็แถบไม่มีตังไปซื้อข้าวแล้วต้องนอนห้องเล็กๆด้วยกันไม่ทีความเป็นส่วนตัวและแม่กับพี่ก็ชอบนอนกรนผมก็