เนื่องจากช่วงโอกาสปีใหม่ ผ่านมาตัวผมได้คุยกับทางครอบครัวทางเธอ ทั้งคู่อายุเกินเลข 3 ทั้งคู่ครับ ด้วยความที่เธอไม่ได้คุยกับผมมาราวๆเกือบ 1 ปี สร้างเรื่องราวที่บางอย่างที่ไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดขึ้นในชีวิตผม ซึ่งจะได้แชร์ช่วงเวลานั้นให้ฟัง
- ผมได้คุยกับครอบครัวเธอมาหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่รับเชิญเข้าบ้านแบบจริงจัง แม้ว่าสมาชิกบางคนจะเพิ่งตื่นนอนมาก็ตามและแต่งตัวกันธรรมดา ยิ่งกับเธอใส่เสื้อยืดกับกางเกงแบบที่คนเหนือนิยมใส่ พร้อมรับประทานอาหารเช้า(ข้าวกล่อง) รู้สึกว่าทางครอบครัวให้โอกาสและไว้ใจตัวผมมาก
- แชร์และแบ่งประสบการณ์ระหว่างสมาชิกคนอื่นๆ ส่วนมากได้คุยกับป๋าและพี่สาว แต่ดูคำถามของพี่สาวจะยิงคำถามมากกว่า สงสัยห่วงน้องสาว(ความจริงเราเคยเจอกันแล้ว แต่ไม่รู้ว่าน้องสาวแชร์อะไรให้ฟังบ้าง)
- ช่วงเวลาที่ผมอยู่กับเธอ จังหวะนั้นไม่รู้หายไปไหนกันหมด (สงสัยว่ารู้คิว 555) ปีนึงผมมาหาได้แค่ไม่กี่ครั้ง บทสนทนาที่ผมจำเป็นต้องถามคือ เธอรู้สึกโกรธผมบ้างรึเปล่า (มีงอนบ้างแหละ แต่ไม่ถามหรอก) แต่ดันเจอคำถามกลับมาว่าเรื่องไหน ผมแทบต้องปล่อยเสียงหัวเราะไม่ทันเลย ต้องแกล้งว่าไปว่าเรื่องทั้งหมดแหละ แต่คำตอบเธอเด็ดกว่า เพราะคำตอบคือ ถ้าเธอโกรธก็จะไม่มีโอกาสได้มาคุยหรอก รับรองว่าจะหายไปเลย เธอบอกว่าตัวเธอไม่ชอบให้ใครยุ่งมากๆ เพราะโลกส่วนตัวของตัวเองสูง (ไม่หรอก เพราะเธออาจจะรู้สึกรำคาญมากกว่า) ก่อนจะเข้ามาเรื่องนี้เป็นจุดที่ผมยอมรับว่ากังวลมาตั้งแต่ที่จะเข้ามาเพราะคราวที่แล้วเราทำไว้เยอะ กลัวว่ายังไม่หายน่อยเลยต้องรีบเอาใจส่งทั้งขนมและของฝากจากเมืองนอก ตั้งแต่เดือนสิงหาไว้แล้ว
- ตอนผมชวนคุยบางเรื่องกับเธอ ผมวางแพลนไว้ว่าต้องให้มานั่งใกล้ๆเราให้ได้ เลยลากเก้าอี้มาใกล้ซะเลย 555 แต่ผมมองแล้วน่ะว่าไม่มีสมาชิกคนอื่น ตรงนั้นมีแค่เธอกับผม ชวนมานั่งใกล้จะได้คุยกันสะดวก ตั้งแต่เริ่มคุยผมสังเกตสีหน้าและน้ำเสียงดูเธอมีความสุขและคุยสบายๆ กับผม
ส่วนนี้ขอขยายความซักนิด ระหว่างคุยกันผมกับเธอมือเราโดนกันบ้างไม่ใช่ว่าผ่านๆ ยกตัวอย่างตอนยกมือถือมาคุยเรื่องของบางอย่างผมแทบจับมือเธอเลยล่ะ รวมถึงบางโมเมนต์ ซึ่งส่วนตัวผมเคารพสิทธิผู้หญิงมากแต่เรื่องนี้ผมต้องการทดสอบบางเรื่อง จังหวะนั้นที่เราคุยกันผมยกมือลูบหัวเธอเบาๆ ซึ่งเธอไม่ได้หลบตั้งแต่แรกแค่มีเอียงตัวหลบไปตอนท้ายๆเท่านั้น รู้สึกฟินมากรู้สึกว่าอย่างน้อย เธอก็ไม่ได้ปิดโอกาสผมเลย
- เธอเล่าเรื่องบางเรื่องที่ผู้ชายอย่างผมมองว่า ถ้าเราไม่ได้พิเศษจะเล่าพวกนี้ให้ฟังทำไม ตัวอย่างของขวัญที่ผมเคยให้ปีผ่านๆมา และความใส่ใจของบางอย่างที่เธอทำให้กับของที่ผมฝากเธอไว้ ซึ่งรวมทั้งบอกว่าเธอไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ช่วงนี้เก็บเงินอย่างเดียว
ระหว่างเราสองคนมีเรื่องระหองระแห่งมาบ้าง แต่ก็เรียกว่าไม่เคยจะคบกันเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งสองคนรู้จักว่าเกือบ 14 ปี แต่ปกติเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะให้ใครเข้ามาในชีวิตแบบนี้แน่นอน แต่แน่นอนที่จะไม่ปฏิเสธว่าหลายคนเข้ามาขายขนมจีบ เพราะเธอดูเป็นคนที่พร้อมคนนึงในสายตาผม
มาถึงตรงนี้อยากขอถามหน่อยได้ไหมว่า ถ้าผมเดินหน้าคุยกันต่อไปจะเหมาะสมไหม สถานภาพและการกระทำซึ่งเธอแสดงออกมา เรียกว่ามากกว่าเพื่อนได้ไหม
เธอคนนี้ ควรทำให้เดินหน้าและทำตามความเชื่อจากเสียงของหัวใจไหม
- ผมได้คุยกับครอบครัวเธอมาหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่รับเชิญเข้าบ้านแบบจริงจัง แม้ว่าสมาชิกบางคนจะเพิ่งตื่นนอนมาก็ตามและแต่งตัวกันธรรมดา ยิ่งกับเธอใส่เสื้อยืดกับกางเกงแบบที่คนเหนือนิยมใส่ พร้อมรับประทานอาหารเช้า(ข้าวกล่อง) รู้สึกว่าทางครอบครัวให้โอกาสและไว้ใจตัวผมมาก
- แชร์และแบ่งประสบการณ์ระหว่างสมาชิกคนอื่นๆ ส่วนมากได้คุยกับป๋าและพี่สาว แต่ดูคำถามของพี่สาวจะยิงคำถามมากกว่า สงสัยห่วงน้องสาว(ความจริงเราเคยเจอกันแล้ว แต่ไม่รู้ว่าน้องสาวแชร์อะไรให้ฟังบ้าง)
- ช่วงเวลาที่ผมอยู่กับเธอ จังหวะนั้นไม่รู้หายไปไหนกันหมด (สงสัยว่ารู้คิว 555) ปีนึงผมมาหาได้แค่ไม่กี่ครั้ง บทสนทนาที่ผมจำเป็นต้องถามคือ เธอรู้สึกโกรธผมบ้างรึเปล่า (มีงอนบ้างแหละ แต่ไม่ถามหรอก) แต่ดันเจอคำถามกลับมาว่าเรื่องไหน ผมแทบต้องปล่อยเสียงหัวเราะไม่ทันเลย ต้องแกล้งว่าไปว่าเรื่องทั้งหมดแหละ แต่คำตอบเธอเด็ดกว่า เพราะคำตอบคือ ถ้าเธอโกรธก็จะไม่มีโอกาสได้มาคุยหรอก รับรองว่าจะหายไปเลย เธอบอกว่าตัวเธอไม่ชอบให้ใครยุ่งมากๆ เพราะโลกส่วนตัวของตัวเองสูง (ไม่หรอก เพราะเธออาจจะรู้สึกรำคาญมากกว่า) ก่อนจะเข้ามาเรื่องนี้เป็นจุดที่ผมยอมรับว่ากังวลมาตั้งแต่ที่จะเข้ามาเพราะคราวที่แล้วเราทำไว้เยอะ กลัวว่ายังไม่หายน่อยเลยต้องรีบเอาใจส่งทั้งขนมและของฝากจากเมืองนอก ตั้งแต่เดือนสิงหาไว้แล้ว
- ตอนผมชวนคุยบางเรื่องกับเธอ ผมวางแพลนไว้ว่าต้องให้มานั่งใกล้ๆเราให้ได้ เลยลากเก้าอี้มาใกล้ซะเลย 555 แต่ผมมองแล้วน่ะว่าไม่มีสมาชิกคนอื่น ตรงนั้นมีแค่เธอกับผม ชวนมานั่งใกล้จะได้คุยกันสะดวก ตั้งแต่เริ่มคุยผมสังเกตสีหน้าและน้ำเสียงดูเธอมีความสุขและคุยสบายๆ กับผม
ส่วนนี้ขอขยายความซักนิด ระหว่างคุยกันผมกับเธอมือเราโดนกันบ้างไม่ใช่ว่าผ่านๆ ยกตัวอย่างตอนยกมือถือมาคุยเรื่องของบางอย่างผมแทบจับมือเธอเลยล่ะ รวมถึงบางโมเมนต์ ซึ่งส่วนตัวผมเคารพสิทธิผู้หญิงมากแต่เรื่องนี้ผมต้องการทดสอบบางเรื่อง จังหวะนั้นที่เราคุยกันผมยกมือลูบหัวเธอเบาๆ ซึ่งเธอไม่ได้หลบตั้งแต่แรกแค่มีเอียงตัวหลบไปตอนท้ายๆเท่านั้น รู้สึกฟินมากรู้สึกว่าอย่างน้อย เธอก็ไม่ได้ปิดโอกาสผมเลย
- เธอเล่าเรื่องบางเรื่องที่ผู้ชายอย่างผมมองว่า ถ้าเราไม่ได้พิเศษจะเล่าพวกนี้ให้ฟังทำไม ตัวอย่างของขวัญที่ผมเคยให้ปีผ่านๆมา และความใส่ใจของบางอย่างที่เธอทำให้กับของที่ผมฝากเธอไว้ ซึ่งรวมทั้งบอกว่าเธอไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ช่วงนี้เก็บเงินอย่างเดียว
ระหว่างเราสองคนมีเรื่องระหองระแห่งมาบ้าง แต่ก็เรียกว่าไม่เคยจะคบกันเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งสองคนรู้จักว่าเกือบ 14 ปี แต่ปกติเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะให้ใครเข้ามาในชีวิตแบบนี้แน่นอน แต่แน่นอนที่จะไม่ปฏิเสธว่าหลายคนเข้ามาขายขนมจีบ เพราะเธอดูเป็นคนที่พร้อมคนนึงในสายตาผม
มาถึงตรงนี้อยากขอถามหน่อยได้ไหมว่า ถ้าผมเดินหน้าคุยกันต่อไปจะเหมาะสมไหม สถานภาพและการกระทำซึ่งเธอแสดงออกมา เรียกว่ามากกว่าเพื่อนได้ไหม