สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เกิดตั้งแต่เดือน ต.ค. 2557 จนถึงปัจจุบัน
เมื่อก่อนครอบครัวของเราเป็นครอบครัวอบอุ่นค่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด รักกันมากมีเรื่องตลกเฮฮา เรามีความสุขมาก
เราเป็นคนติดพ่อมากและพ่อเราก็หวงเรามากเช่นกัน เวลาไปไหนจะถาม ไม่ชอบให้ไปค้างที่ไหนหรือไปที่ไกลๆ เขาจะไปรับไปส่งตลอด
จนเมื่อปลายๆปี57 เขาเริ่มติดไลน์ เฟสบุ๊ค จนเราสังเกตุได้ เพราะเวลาเราเล่นคอมเขาจะนั่งโซฟาข้างหลัง เราหันไปกี่ครั้งก็จะเจอเขาเล่นโทรศัพท์ตลอด
เวลาจะเดินไปเข้าห้องน้ำซึ่งผ่านเขา เขาก็จะลดมือถือลงไม่ก็จะเบี่ยงหน้าจอไปทางอื่น ซึ่งเราก็เห็นว่ามันแปลก
จนมีวันนึงแม่เราจับได้ ก็มานั่งคุยกัน ครั้งแรกพ่อบอกว่าเป็นลูกน้องที่ทำงาน ครั้งสองพ่อบอกเป็นคนแก่อายุใกล้ๆกันเป็นเจ้าของอะไรสักอย่าง ซึ่งตอนนั้นเขาก็ยังคุยตลกกับแม่อยู่ จนมันเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ พ่อเรากลับบ้านช้า เวลาจะไปทำงานเขาจะเข้าไปนั่งในรถแล้วเล่นโทรศัพท์สักพักถึงจะขับรถออก มีอยู่วันนึงที่เราขับรถตามเราเห็นเขาขับรถเปิดกระจกแล้วคุยโทรศัพท์แบบอารมณ์ดียิ้มตลอด จนพ่อเราผ่าตัดตาเพราะเป็นต้อหิน นานๆครั้งแม่เราจะไปเฝ้าเพราะแม่ต้องขายของ เรามารู้ทีหลังว่าตอนที่ผ่าตัดเขาคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนนั้น บางวันนางก็มาเยี่ยม
และแม่เราก็จับได้วันนั้นทะเลาะกันหนักและแรงมาก มีพ่อแม่เราและพี่อยู่กันพร้อมหน้า พี่เราพูดไปร้องไปว่าพ่อทำได้ยังไง แม่เราก็ถามว่าเขาผิดเหรอ เราได้ยินพ่อเราตอบว่าแม่ไม่ผิดแต่พ่อผิดเอง ทะเลาะหนักจนพ่อเราขับรถออกไปกลางคืนแล้วกลับมาตอนเช้า ถามป้าว่าพ่อได้ไปค้างที่บ้านไหมเขาก็ตอบว่าไม่ ซึ่งชัดเจนเลยว่าเขาไปค้างที่ไหน
หลังจากทะเลาะกันพ่อเราพักฟื้นหลังผ่าตัด เขาย้ายไปอยู่บ้านป้าโดยอ้างว่าที่บ้านฝุ่นเยอะบลาๆ เราก็อยู่ที่บ้านกับแม่เราสองคนจนแม่เราไปสืบได้ความมาว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่บ้านอยู่ในที่ทำงานอายุ 30กว่าๆ(พ่อเรารับราชการในกระทรวงสารธาณะสุขแห่งหนึ่ง) เขาติดต่อกัน ผู้หญิงแอบชอบพ่อเรา พ่อเราเลยคุยด้วย ทุกคนในนั้นรู้หมด บางคนอยู่ข้างแม่เราคอยรายงานให้แม่รู้ ตอนนั้นพ่อไม่กลับบ้านเลยแม่เราโทรไปร้องไห้กับพ่อ จนวันนึงพ่อเราขอหย่าแต่แม่ไม่ยอม พ่อกลับมาบ้านมาเอาเอกสารต่างๆในบ้านไปเขาบอกกับเราว่าอีก3วันเดี๋ยวพ่อจะกลับมาขอเคลียร์เรื่องปวดหัวพวกนี้ก่อน จนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาจ้า แม่เราบุกไปที่ทำงานพ่อกะจะไปเคลียร์กับผู้หญิงให้รู้เรื่อง อีผู้หญิงขับรถผ่านแม่เราตะโกนด่า "อีช้างyes มาดูเร็วคนแย่งผั.วชาวบ้าน" พ่อเราขับตามหลัง รีบลงจากรถมาด่าแม่ว่า "muang ไปด่าเขาทำไม muang มีสิทธิ์อะไรไปด่าเขา" วันนั้นแม่กลับมาแม่ร้องไห้หนักมาก
เกือบๆเดือนพ่อเรากลับมาบ้านอีกครั้ง มาคุยว่าจะหย่าไหม ตอนนั้นไม่ว่าอะไรพ่อเราก็คุยแต่เรื่องหย่า คุยไปคุยมามีปากเสียงกันพ่อลุกขึ้นง้างมือจะตบแม่(ตอนนั้นเรานั่งเล่นคอมอยู่) เราหันไปเห็นเราผิดหวังในตัวพ่อมาก พ่อหันมามองเราแว้บนึงแล้วก็ลดมือลง พ่อที่เราเคยรักเคยเทิดทูลตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว เราเสียใจมาก แม่เราร้องไห้ในห้องทุกวันเราเคยปลอบแม่ว่าอย่าไปร้องไห้ร้องไปเขาก็ไม่มาสนใจเราอยู่ดี ทุกวันเวลาเดินผ่านเราจะได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ทุกวันแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับพ่อเราโดยพ่อเราอยู่บ้านเดียวกับป้า(ซึ่งป้าเราก็ดูเห็นดีเห็นงามไม่ห้ามเลยว่าสิ่งที่พ่อทำมันผิด ป้าเอาเรื่องนี้ไปพูดแถวบ้านว่า พ่อเราจ้างหย่าแม่เรา3แสน) มารู้ทีหลังว่าผู้หญิงคนนี้มีสามีและลูกแล้ว เคยมีผั.วมาแล้วหลายคน พ่อเราทำได้ยังไง แล้วผู้หญิงคนนั้นทำได้ยังไง ทุกวันนี้คนในที่ทำงานพ่อไม่มีใครอยากคุยกับพ่อเพราะพ่อเราทำเรื่องแบบนี้ พ่อโดนด่าว่า เอาเมียเพื่อน จนบางครั้งเราก็สงสารพ่อแต่พอมานึกดูเราควรสงสารไหมเพราะเขาทำตัวเขาเอง พ่อเราเปลี่ยนตัวเองจากที่เคยอ้วน พ่อเราลดน้ำหนักเปลี่ยนบุคคลิกใหม่ เพื่อนเลิกคบพ่อไปหลายคนแล้ว แต่พ่อยังสงเสียเราอยู่บ่อยครั้งที่เงินเราไม่พอ แม่ขายของไม่ได้เราต้องเอาเงินค่าไปรร.ไปซื้อข้าวมากิน พ่อไม่ให้เราต้องโกหกว่าไปดูงานแต่เขาก็จับได้ แต่ก็เคลียร์กันไปแล้ว
จนวันนึงพ่อเราได้เป็นกรรมการสหรกรณ์ได้เงินแต่ไม่เคยโยนมาให้ฝั่งเราเลย เขาเอาเงินไปใช้กับผู้หญิง แม่เราทนไม่ไหวเลยไปปิดสหรกรณ์ทำเรื่องให้พ่อเราเบิกเงินไม่ได้ สามสี่เดือนให้หลังพนักงานบอกว่า พ่อเรามาเบิกค่าเทอมจากสหกรณ์หลายหมื่น ทั้งๆที่ค่าเทอมเราเหลือจ่ายไม่กี่พันเอง พ่อโกหกเราตลอด ล่าสุดเราโทรไปขอเงินเขาบอกว่าไม่มีจะให้ แต่เมื่อปีใหม่เขาไปเที่ยวมหาชัยบ้านของผู้หญิง พ่อให้เงินลูกเลี้ยง(ลูกของอีผู้หญิง)
เราเบื่อกับคำโกหกของเขา เราไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ เขาทิ้งเรากับแม่ไปแต่เขาไม่คิดจะชดใช้สิ่งที่ทำไปเลย เงินก็ไม่เคยส่งมามีแค่เงินไป รร
จนถึงตอนนี้แม่เราก็ยังร้องไห้ตลอด แม่พูดแต่เรื่องพ่อจนเราต้องบอกว่าอย่าไปพูดถึง เขาก็จะด่าเรากลับมาว่าเข้าข้างพ่อใช่ไหม เปล่าเราไม่ได้เข้าข้างพ่อ เราแค่อยากให้แม่ลืม ไม่อยากให้แม่นึกถึงคนที่ทำแม่เจ็บแบบนี้ เราแอบเห็นสมุดบันทึกของแม่บนหัวเตียงในนั้นแม่เขียนประมาณว่า
"muang ไม่ต้องโทรมาอีก Guไม่อยากเห็นหน้า Guเกลียด muang มากๆ muang เอาตัวรอดคนเดียว" เราเห็นครั้งแรกเราตกใจและกลัวแม่เรามาก แต่ละเดือนเราจะเช็คสมุดแม่ทุกครั้งแต่แม่ไม่เขียนอะไรแล้วมีแต่เขียนเหมือนระบายอารมณ์ เราก็สงสารแม่นะเราก็พยายามบอกให้ลืมๆแต่แม่ก็ลืมไม่ได้แม่บอกว่า อยู่กับพ่อมา28ปีจะลืมได้ยังไงผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกัน เราเป็นคนไม่แสดงออกเวลาแม่ร้องเราก็จะเฉยๆแถมยังพูดแบบโมโหว่าจะร้องเพื่ออะไร แต่เอาจริงๆเวลาเราอยู่คนเดียวเราคิดเรื่องนี้ขึ้นมาเราก็ร้องไห้หนักมากไม่แพ้แม่เหมือนกัน เราน้อยใจพ่อเราเสียใจจนเราไม่อยากเรียนต่อวันนั้นเราโมโหเราบอกพ่อไปว่า "เออไม่เรียนแล้ว" เขาตอบมาว่าไงรู้ไหม "เออไม่เรียนก็เรื่องของ Guก็ขี้เกียจส่งแล้วเหมือนกัน" ตอนนั้นเราแบบปล่อยโฮเลย วันถัดมาเราจะไปลาออกที่โรงเรียน แต่เราเหลืออีก2เดือนแล้วฝึกงานอีก2เดือนก็จะจบแล้ว แม่เราบอกให้เราอดทนอีกหน่อย ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ก็พังไปเลยจะทำทุกอย่างให้พ่อพังเลยเพราะแม่เรามีทะเบียนสมรสอีกอย่างพ่อเรากับอีผู้หญิงคนนั้นทำงานที่เดียวกันมีเรื่องชู้สาวแม่เราก็จะฟ้องได้ เราสงสารแม่นะที่ต้องมาเจอไรแบบนี้แม่เราเป็นคนต่างจังหวัดมาอยู่กับพ่อเราทีนี้แล้วพอเกิดเรื่องแบบนี้เขาก็ไม่มีญาติที่นี่ให้ปรึกษา พี่เราตาเราก็บอกให้กลับไปอยู่บ้านแต่เขาเป็นห่วงเราไม่อยากให้เราอยู่คนเดียว เขารอให้เราเรียนจบเขาถึงจะกลับ บางครั้งเราก็ท้อแบบเหนื่อยอะไรหลายๆอย่าง พ่อหมดรักเราแล้วแต่เราเคยรักพ่อมาก ความรู้สึกเรามันพังไปหมดแล้ว
เราไม่รู้จะไประบายที่ไหนนอกจากที่นี่

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ขอบคุณจริงๆ