เกลียดมากเลยกับคำว่า"เบื่อ!!!"

เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเคยเป็นผู้หญิงงี่เง่า ขี้น้อยใจ อยากได้ความรัก ความเอาใจใส่จากแฟน จนวันนึงทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อย ๆ. ที่เค้าทำให้เราไม่พอใจ ตอนแรกเค้าก้อง้อเหมือนเดิม แต่เหมือนพอเราใส่อารมณ์ เค้

ตั้งแต่เล็กจนโตถูกเลี้ยงมาให้กล้าพูด กล้าแสดงออก อยากทำอะไรก็ ทำ แต่ยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอีคิวต่ำขึ้นทุกวัน คือเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เบื่อแล้วอ่าค่ะ อยากยิ้มเหมือนคนอื่นเข้าบ้าง เวลาเป็นอะไรชอบร้อง

เรารู้สึกหงุดหงิดมากเวลามีคนคุยกับเรารู้สึกเบื่อและรำคาญมากทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้เราไม่พอใจเลย หงุดหงิดแม้กระทั่งกับคนในครอบครัวเรารู้สึกควบคุมมันไม่ได้ เพราะบางทีเราก็รู้สึกผิดอยากขอโทษแต่ไม่สามา

ฝากถึงผู้ชายที่มีแฟนนะคะ ถ้าคุณไม่อยากเสียใจ หรือคิดจะปล่อยเธอไป อย่าเผลอพูดคำเหล่านี้มันออกมาเพราะอารมณ์เลยค่ะ "เบื่อ รำคาญ เลิก" เพราะคนที่พูดด้วยอารมณ์มันไม่รู้สึกหรอกว่ามันรุนแรงแค่ไหนส

เราทำถูกไหมที่เลือกเดินออกมา มันมีจังหวะหนึ่งที่เราทะเลาะกับแฟนเพราะแค่เราอ่านแต่ไม่ตอบเพราะเราไม่รู้จะคุยอะไรบวกกับที่แบบคิดอยู่ว่าจะชวนทำอะไรดี แล้วนางก็ลบข้อความเราก็ถามว่าลบทำไม แล้วก็นางก็พูดเชิง

คือเราไม่เข้าใจอะค่ะทำไมคนแก่ถึงขี้บ่นแต่ก็รู้ว่าหวังดีคือบ้านเราจะมีเด็กอยู่3-2คนอะค่ะมีเด็กผู้หญิง2คนผู้ชาย1คนคือมันจะมีเด็กผู้หญิง1คนซึ่งมันเป็นน้องคนเล็กเด็กที่สุดในบ้านเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได

- เราเหนื่อยมากเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง ทำงานร่วมกับมนุษย์ป้าที่เห็นแก่ตัวและชอบเอาเปรียบ มันเบื่อมากจริงๆ - คือเราได้รับมอบหมายให้ทำงานๆนึง กับพี่รุ่นอายุประมาณ 50 อีก 2 คน รวมเป็นงานที่ต้องทำร่วมกัน

เวลาที่เรามีอารมณ์เค้าก็ไม่มีอารมตอนเราไม่มีอารมเค้ามีอารมณ์เวลามีอะไรกันน้องกะจะเหี่ยวเพราะกลัวจะหลั่งเร็ว เลยเร้าโลมเค้าก่อนช่วงแรกๆก็ใช้ได้ดีพอเขาได้เสร็จแล้วก็ขอมีเกือบทุกวัน ไอเราก็เหมือนเบื่อการ

เรื่องมันเศร้า…..เราคบซ้อนมา5ปี ขอเล่าย่อๆ สั้นๆมากๆ นะคะ รู้จักพี่เขาทางMSN ก็ติดต่อและคบกันมาเรื่อยเปื่อย เราเริ่มมามีความสัมพันธ์ลึกซึงตอนเราอายุ20ปี จนผ่านเรื่องเลวร้ายมาเยอะค่ะ ตอนนี้เรา