เกลียดมากเลยกับคำว่า"เบื่อ!!!"

เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเคยเป็นผู้หญิงงี่เง่า ขี้น้อยใจ อยากได้ความรัก ความเอาใจใส่จากแฟน จนวันนึงทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อย ๆ. ที่เค้าทำให้เราไม่พอใจ ตอนแรกเค้าก้อง้อเหมือนเดิม แต่เหมือนพอเราใส่อารมณ์ เค้

ตั้งแต่เล็กจนโตถูกเลี้ยงมาให้กล้าพูด กล้าแสดงออก อยากทำอะไรก็ ทำ แต่ยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอีคิวต่ำขึ้นทุกวัน คือเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เบื่อแล้วอ่าค่ะ อยากยิ้มเหมือนคนอื่นเข้าบ้าง เวลาเป็นอะไรชอบร้อง

เรารู้สึกหงุดหงิดมากเวลามีคนคุยกับเรารู้สึกเบื่อและรำคาญมากทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้เราไม่พอใจเลย หงุดหงิดแม้กระทั่งกับคนในครอบครัวเรารู้สึกควบคุมมันไม่ได้ เพราะบางทีเราก็รู้สึกผิดอยากขอโทษแต่ไม่สามา

เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆค่ะ เป็นมาช่วงนึงได้แล้ว ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากพบเจอใครเลย เรารู้สึกกลัวการจะต้องออกไปเจอเรื่องแย่ๆด้านนอก อยากอยู่ในห้องคนเดียว แต่มันก็รู้สึกแย่ไปในตัว เรารู้สึกหน่วงกับความร

แบบตอนนี้เริ่มไม่ชอบค่ะ คือวันอาทิตย์คือวันหยุดวันเดียวของแฟนเรา แล้วเราก็อยากไปเที่ยวกับแฟนบ้าง ไปเดินตลาดนัดเอยไรเอย แต่พี่สาวแฟนชอบให้ไปตั้งร้านขายของให้ (ขายตอน15:00) ละกว่าจะมาตลาดปิด อดเที่ยว ส

ชีวิที่เกือบหลับแต่กลับมาได้ วันนี้อายุจะใกล้19แล้วค่ะ เรามีพ่อแอบเสพยาวีรกรรมเลวร้าย ทำร้ายร่างกายคนอื่นหน้าตาเฉย หนีคดี ไม่รักลูกตัวเองเลย​ เขาชอบพูดให้ตัวเองดูดีขายฝัน เขาเป็นคนที่มีฐานะจบการศึกษา

สวัสดีค่ะ ครอบครัวเราแม่กับยายเป็นซึมเศร้าแล้วเวลามีอะไรบางครั้งเขาทั้ง2มักใส่อารมณ์กับเราเสมอ เรามีน้องสาวคนเล็กเราคนกลางเราพี่ชายแต่พี่ชายเราไม่เคยช่วยเหลืออะไรเอาแต่เที่ยวแล้วทุกอย่างมักมาตกที่เราบ

ฝากถึงผู้ชายที่มีแฟนนะคะ ถ้าคุณไม่อยากเสียใจ หรือคิดจะปล่อยเธอไป อย่าเผลอพูดคำเหล่านี้มันออกมาเพราะอารมณ์เลยค่ะ "เบื่อ รำคาญ เลิก" เพราะคนที่พูดด้วยอารมณ์มันไม่รู้สึกหรอกว่ามันรุนแรงแค่ไหนส

คือเราไม่เข้าใจอะค่ะทำไมคนแก่ถึงขี้บ่นแต่ก็รู้ว่าหวังดีคือบ้านเราจะมีเด็กอยู่3-2คนอะค่ะมีเด็กผู้หญิง2คนผู้ชาย1คนคือมันจะมีเด็กผู้หญิง1คนซึ่งมันเป็นน้องคนเล็กเด็กที่สุดในบ้านเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได