ใครมีวิธีมองโลกในแง่ดี เกี่ยวกับการต้องคอยดูแลปรนนิบัติข้าราขการชั้นผู้ใหญ่บ้างครับ

คือ ผมไม่เข้าใจว่าการต้องคอยเสริฟน้ำ ถือกระเป๋า เดินตาม มันคือหน้าที่ของข้าราชการหรือเปล่าครับ เราเรียนจบปริญญาตรีมาเพื่อทำหน้าที่นี้หรือเปล่า
เราควรเคารพประชาชนที่จ่ายภาษีให้เราด้วยการทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาให้เต็มที่แทนการเอาเวลาไปดูแลผู้ใหญ่พวกนี้เพื่อความก้าวหน้า(ส่วนคนอื่นที่ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตน  ผมคงไม่เถียงว่าเค้ามีเหตุผลมากพอ ) แต่คนที่ไม่ได้ต้องการแบบนี้ละ คนที่อยากพิสูจน์ความสามรถตัวเองจริงๆ จะมีวิธีคืดแบบไหนให้อยู่รอดได้ในระบบแบบนี้ โดยที่ไม่สูญเสียปณิธานที่ตั้งไว้ หรือสุดท้ายคนแบบนี้ต้องออกจากระบบไปหา ระบบที่เอื้อต่อตัวตนและปณิธานของตัวเองไป ใครมีประสบการณ์นำมาแชร์ได้ครับ