ศาสนาอิสลามมีปัญหากับสังคมไทยหรือรัฐนาฎกรรมแบบไทยๆเท่านั้น

เวลาอ่านกระทู้เกี่ยวกับศาสนาอิสลามกับสังคมไทย มันจะมีอยู่คห.หนึ่งที่ชอบพูดว่า ศาสนาอิสลามสมัยก่อนอยู่กันกับสังคมไทยได้อย่างสงบสุขไม่มีปัญหา แต่พอมีการส่งคนไปเรียนศาสนาอิสลามในตะวันออกกลางแล้วคนที่จบมากลับไทยก็มีปัญหากับสังคมไทย แต่พอเวลาเราถามกลับไปว่าปัญหาที่ว่านั้นคืออะไร ก้ไม่เคยได้คำตอบกลับมาแล้วก็มีคนไปโทษศาสนาอิสลามนิกายวาฮะบีนั้นก่อปัญหา แต่พอถามว่ามันก่อปัญหากับอิสลามในไทยยังไงก้ไม่เคยได้รับคำตอบเหมือนกันว่ามันมีปัญหากับสังคมไทยยังไงทำเหมือนกับว่าตะวันออกกลางนั้นคืออิสลามที่ผิดแต่ในไทยคืออิสลามที่ถูกต้อง ตะวันออกกลางนั้นมีการบิดเบือน

พอดีกับไปอ่าน บทความของ อ.นิธิ เรื่อง ศาสนาในอุษาคเนย์

http://www.sujitwongthes.com/outlineofthaihistory/2013/02/knowledge01032556/

อ.นิธิให้ความเห็นที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง คือ ศาสนาที่คนในแถบนี้นับถือคือศาสนา พุทธ ปน พราหมณ์ ผี ที่ผนวกกันจนแยกกันไม่ออกและต่างก็เกื้อกูลกันให้สามารถขยายไปยังผู้คนได้กว้างขวาง เพราะยังยอมรับความเชื่อพื้นเมืองซึ่งมีในท้องถิ่นอีกด้วยก่อนการเข้ามาของศาสนา คริสต์ และอิสลาม


ทั้งอิสลามและคริสต์ศาสนา เมื่อเป็นที่นับถือของประชาชนในอุษาคเนย์แล้ว ก็ผนวกเอาความเชื่อเดิม ทั้งฮินดู ทั้งพุทธ และทั้งความเชื่อพื้นเมืองเข้าไปในศาสนา แสดงออกด้วยพิธีกรรมและการปฏิบัติที่มุสลิมและคริสต์ในถิ่นกำเนิดเดิมต้องย่นหน้าว่านอกรีตนี่หว่า ตัวอย่าง เช่น

http://pantip.com/topic/34589710/

คห. ที่ 2

อย่างไรก็ตาม เมื่อย่างเข้าสู่สมัยใหม่ เส้นเขตแดนที่ชัดเจนก็เริ่มเกิดกับศาสนาต่างๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อะไรเป็นคริสต์, อะไรเป็นอิสลาม, อะไรเป็นฮินดู และอะไรเป็นพุทธเริ่มถูกนิยามให้ชัด โดยขจัดสิ่งที่ถือว่า “ไม่ใช่” ออกไป เหยียดว่าเป็นความป่าเถื่อนบ้าง, เหยียดว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิบ้าง

อำนาจที่เข้ามานิยามนี้แตกต่างกันในแต่ละประเทศ ในเมืองไทยอำนาจดังกล่าวซ้อนทับกับอำนาจของผู้บริหารรัฐ หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือผู้เป็นใหญ่ในเมืองไทยนั้นแหละ

แต่ในประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ อำนาจดังกล่าวนี้ไม่ได้เป็นอำนาจของผู้บริหารรัฐ (ซึ่งเป็นฝรั่ง) แต่เป็นกลุ่มคนที่อยู่นอกอำนาจรัฐ และในหลายกรณีต่อต้านผู้ถืออำนาจรัฐเสียด้วย การนิยามขอบเขตของศาสนากันใหม่ จนทำให้เกิดความชัดเจนว่าแค่ไหนอย่างไรจึงเป็นคริสต์, เป็นอิสลาม, เป็นพุทธ และเป็นฮินดู จึงทำให้เกิด “อาญาสิทธิ์” ที่แตกต่างจากผู้ถืออำนาจทางการเมืองของรัฐ ทั้งในสมัยที่ยังเป็นอาณานิคม และเป็นเอกราชแล้ว

บางครั้งก็ต่อต้านอำนาจรัฐเหมือนเดิม อย่างน้อยก็เป็น “อาญาสิทธิ์” ที่เป็นอิสระจากรัฐ และคานอำนาจรัฐได้

ศาสนาและองค์กรศาสนาจึงยังมีบทบาททั้งทางการเมืองและสังคมในประเทศเหล่านั้นอยู่ แตกต่างจากพุทธศาสนาในเมืองไทย ที่บทบาททางสังคมก็เหลือน้อยลง ในขณะที่ไม่มีหรือไม่กล้ามีบทบาททางการเมืองเลย และถูกผนวกร่วมเข้ากันกับ รัฐนาฏกรรม แบบไทยๆที่มีกษัตริย์อยู่บนจุดสูงสุดของยอดปีระมิด http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1338583414


รัฐนาฏกรรม แบบไทยๆ มันมีความต้องการพิเศษคือผนวกรวมเอาความเชื่อ ศาสนาต่างๆมารับใช้ตัวมันเองให้ได้ มันทำให้พุทธ พราหมณ์ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในพิธีกรรมบูชาจุดสูงสุดของปิระมิด พราหมณ์ไทยมีพิธีกรรมความเชื่อต่างจากศาสนาฮินดูที่วัดแขกสีลม (เข้ามาในสมัยรัชกาลที่ 5)

พราหมณ์ไทย กินเนื้อเว้น ปลาไหลและวัว ขณะที่ฮินดูสีลม เป็นมังสวิรัต ฮินดูสีลมจึงไม่ขึ้นกับพราหมณ์ไทยแยกกันต่างหาก พราหมณ์ไทยบวชได้
พราหมณ์ไทย โล้ชิงช้า ขณะที่ฮินดูสีลมไม่รู้ว่าพิธีโล้ชิงช้าคืออะไร
ในอินเดีย พราหมณ์จะต้องแต่งกับ พราหมณ์ด้วยกันเท่านั้น
นอกจากนั้นแขกสีลมแยกกันคนละพวกกับ พราหรมณ์ไทยไม่ขึ้นต่อกัน เรียกว่า คุรุปรัมปรา ไม่ก้าวกายกัน
รัฐนาฎกรรมไทยประสบความสำเร็จถึงจุดสูงสุดที่สามารถรวมเอา พราหมณ์ พุทธร่วมกันได้ภายใต้ร่มธงเดียว จุดที่เห็นชัดเจนคือ เพลง ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป


เพลงนี้มันมีความพิเศษมากที่ มันขัดกับหลักพุทธศาสนาอย่างรุนแรง พราหมณ์ด้วย แต่สามารถออกช่องทุกช่องได้ มีอิสลาม คริสต์ ร่วมอยู่ในเพลงนี้ด้วย



สมัยก่อนรัฐนาฎกรรมแบบไทยๆมันไม่ได้เข้มข้นมากเพราะมันไม่มีความเป็นรัฐชาติที่ต้องมีวัฒนธรรมร่วมกันแบบปัจจุบันที่ถูกสร้างขึ้นใหม่หลัง 2475 มันจึงยังมีที่ว่างเหลือให้ศาสนาอิสลาม คริสต์มีพื้นที่ของตนเอง หรือเราจะเรียกว่าอยู่กันแบบมั่วๆไป แต่พอเริ่มเข้าสมัยใหม่มากขึ้น อะไรเป็นคริสต์, อะไรเป็นอิสลาม, อะไรเป็นฮินดู และอะไรเป็นพุทธเริ่มถูกนิยามให้ชัด โดยขจัดสิ่งที่ถือว่า “ไม่ใช่” ออกไป รัฐนาฎกรรมที่มันถูกสร้างขึ้นเพื่อรองรับปิระมิดความเชื่อ โดยเฉพาะศาสนาที่มีพระเจ้ามันจึงต้องอยู่สูงกว่าปิระมิดวะเอง

ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคำถาม เช่น ผมเป็นทหารและเป็นอิสลามผม จะเคารพธงชัยเฉลิมพลที่มีพะพุทธรูปอยู่บนยอดธงได้มั้ย หรือคำถาม เช่น เหตุใดอิสลามในไทยจึงยอมให้ ในหลวงประทับนั่งบนที่ที่เขาจัดไว้ให้เทศน์ในวันศกร์ได้ เพราะเข้าไม่อนุญาติให้คนต่างศาสนานั่ง หรือ การใช้คำว่าพระราชทานดินฝังศพ

ความเป็นชาตินิยมไทยก็มีความหมายที่คับแคบมากๆด้วยอย่างหนึ่ง คือมันต้องการแค่คนที่รักเจ้า ผิดกับชาตินิยมแบบเจ้าพล ป. ที่เอาทุกคนเป็นไทยแล้วมีชาติเท่านั้นที่สำคัญที่สุด คนไทยทุกคนไม่ได้นิยมเจ้ามากๆทุกคนไป แต่การจะพูดว่า อิสบามต้องยอมรับรัฐนาฎกรรมนี้ด้วย ก็จะทำให้มีคนรุมด่าได้ว่าบีบบังคับให้ละทิ้งศาสนา ดังนั้นเวลารัฐนาฎกรรมจะพูดอะไร จึงเลี่ยงไปใช้คำว่า สมัยก่อนอิสบามไม่มีปัญหากับพุทธ แต่สมัยนี้อิสบามมีปัญหาเพราะพวกที่จบจากนอก เหมือนใข้เรื่อง ประชาธิปไตยเป็นของฝรั่งไม่เหมาะกับสังคมไทยแต่มาใช้กับประเด็นศาสนาแทน

คำถามต่อมาคือ แล้วอิสลามแบบไหนหละที่ รัฐนาฎกรรมไทยต้องการ เราเดาว่า คงน่าจะเป็นแบบ แม่ของรัชกาลที่ 4 ที่เป็นอิสลาม หรือ ขุนนางตระกูลบุนนาค ที่มาเข้ารับพุทธแทนอิสลาม หรือ คนอย่างพลเอก สนธิ บุญรัต ที่เข้ามาทำพิธีพราหมณ์ในวังหลวงได้อย่างไม่ขัดเขิน เขาต้องการคนแบบนั้น อิสลามแบบนั้น