สวัสดีคับทุกคน นี้เปนกระทู้แรกที่ผมเขียนในชีวิตนี้
ภาษาไทยผมไม่ค่อยดีเท่าไหรต้องขอโทษไว้ก่อนเลยนะครับ
ผมต้องบอกก่อนเลยว่าผมไม่เหมือนผู้ชายทั้วๆไปคับ
ผมเปนเกย์คับ ชีวิตนี้ผมไม่เคยมีแฟนหรืออะไรเลยคับ ผมมีแต่เพื่อนผู้ญแล้วครอบครัวผมก็มีแต่พี่สาว
จนผมมามหาลัยที่ต่างประเทศ ผมได้รู้จักกับเพื่อนผุ้ชาย1คน
ผมกับผู้ชายคนนั้นสนิดกันมากคับแบบเปน best friend กันเลย เค้าเคยเล่าให้ฟังว่าตอนนี้เค้ามีแฟนที่ไทยเปน ผช แต่ไม่ได้เปนเกย์
แต่มีอยู่วัน1 เค้ามานอนห้อง แล้วเหมือนเค้าจะละเมอมาจูบผม
จนผมเริ่มมีอารม แล้วเราก็มีอะไรกันคับ จนมันเกิดขึ้นบ่อยขึ้นคับ จนไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร
ผมก็รู้สึกว่าเค่สัมคัญต่อชีวิตผมมากจนอยากเปนมากกว่าเพื่อน แต่อีกใจนึงก็คิดว่า friendship ที่เรามีให้กันมันดีมากจนไม่อยากเสียไป
แต่เค้าก็ชอบคุยกับแฟนเค้าต่อหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนผมรู้สึกอึดอัดมาก จนวันนึงผมก็ตัดสินใจบอกควานในใจออกไป
แต่เค้ากลับบอกว่าเปนเพื่อนกันดีกว่า แล้วบอกว่าที่มีอะไรกันเพราะแค่สนุกๆ ไม่ได้คิดว่าผมจะคิดเลยเถิด แล้วก็ขอโทษผมใหญ่ เค้าบอกเค้ารู้สึกผิดกับแฟนกับผมด้วย ผมก็รู้สึกผิดกับแฟนเค้านะแต่ความรักมันห้ามไม่ได้
ผมก็เข้าใจนะเปนเพื่อนกันก็ได้ แต่มันลืมความรักไม่ได้จิงๆ
เเบบเราตัดสินใจว่าจะไม่นอนห้องเดียวกันอีก ทุกคนจะได้ไม่รู้สึกผิด แต่ในใจก็ยังอยากนอนด้วยกันอยู่ และด้วยความที่เปนนักเรียนไทยที่มาเรียนตปท มันต้องเจอหน้ากันทุกวัน มันเลยลืมไม่ได้
ตอนเหนเค้าคุยกับแฟนมันเจ็บตลอด จนบางครั้งอยู่กับกลุ่มเพื่อนเหนเค้าคุยกับแฟนก็แอบร้องไห้ออกมา
เค้าก็เปนห่วงเรานะ เเต่เราก็ไม่อยากทำให้เค้าห่วง
คือเราไม่ได้เปนเกย์แบบเปิดเผย เลยไม่สามารถขอคำปรึกษาจากใครได้เลย
ผมควรทำยังไงกับ relationship แบบนี้ดีคับ ที่จะทำให้ทุกฝ่ายรวมถึงผมด้วยสบายใจที่สุดคับ?
รักเพื่อนที่เป็นผู้ชายแล้วเค้ามีแฟนอยู่แลัวคับ
ภาษาไทยผมไม่ค่อยดีเท่าไหรต้องขอโทษไว้ก่อนเลยนะครับ
ผมต้องบอกก่อนเลยว่าผมไม่เหมือนผู้ชายทั้วๆไปคับ
ผมเปนเกย์คับ ชีวิตนี้ผมไม่เคยมีแฟนหรืออะไรเลยคับ ผมมีแต่เพื่อนผู้ญแล้วครอบครัวผมก็มีแต่พี่สาว
จนผมมามหาลัยที่ต่างประเทศ ผมได้รู้จักกับเพื่อนผุ้ชาย1คน
ผมกับผู้ชายคนนั้นสนิดกันมากคับแบบเปน best friend กันเลย เค้าเคยเล่าให้ฟังว่าตอนนี้เค้ามีแฟนที่ไทยเปน ผช แต่ไม่ได้เปนเกย์
แต่มีอยู่วัน1 เค้ามานอนห้อง แล้วเหมือนเค้าจะละเมอมาจูบผม
จนผมเริ่มมีอารม แล้วเราก็มีอะไรกันคับ จนมันเกิดขึ้นบ่อยขึ้นคับ จนไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร
ผมก็รู้สึกว่าเค่สัมคัญต่อชีวิตผมมากจนอยากเปนมากกว่าเพื่อน แต่อีกใจนึงก็คิดว่า friendship ที่เรามีให้กันมันดีมากจนไม่อยากเสียไป
แต่เค้าก็ชอบคุยกับแฟนเค้าต่อหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนผมรู้สึกอึดอัดมาก จนวันนึงผมก็ตัดสินใจบอกควานในใจออกไป
แต่เค้ากลับบอกว่าเปนเพื่อนกันดีกว่า แล้วบอกว่าที่มีอะไรกันเพราะแค่สนุกๆ ไม่ได้คิดว่าผมจะคิดเลยเถิด แล้วก็ขอโทษผมใหญ่ เค้าบอกเค้ารู้สึกผิดกับแฟนกับผมด้วย ผมก็รู้สึกผิดกับแฟนเค้านะแต่ความรักมันห้ามไม่ได้
ผมก็เข้าใจนะเปนเพื่อนกันก็ได้ แต่มันลืมความรักไม่ได้จิงๆ
เเบบเราตัดสินใจว่าจะไม่นอนห้องเดียวกันอีก ทุกคนจะได้ไม่รู้สึกผิด แต่ในใจก็ยังอยากนอนด้วยกันอยู่ และด้วยความที่เปนนักเรียนไทยที่มาเรียนตปท มันต้องเจอหน้ากันทุกวัน มันเลยลืมไม่ได้
ตอนเหนเค้าคุยกับแฟนมันเจ็บตลอด จนบางครั้งอยู่กับกลุ่มเพื่อนเหนเค้าคุยกับแฟนก็แอบร้องไห้ออกมา
เค้าก็เปนห่วงเรานะ เเต่เราก็ไม่อยากทำให้เค้าห่วง
คือเราไม่ได้เปนเกย์แบบเปิดเผย เลยไม่สามารถขอคำปรึกษาจากใครได้เลย
ผมควรทำยังไงกับ relationship แบบนี้ดีคับ ที่จะทำให้ทุกฝ่ายรวมถึงผมด้วยสบายใจที่สุดคับ?