รักลูกไม่เท่ากัน

เคยไหมที่รู้สึกพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน ครอบครัวเรามีลูก2คน เราเป็นคนโต มีน้องคนนึง จริงๆเราก็ไม่ได้อยากจะรู้สึกแบบนี้ แต่เราก็รู้สึกว่าพ่อกับแม่รักน้องมากกว่า ไม่ใช่แค่พ่อแม่ แต่รวมถึงคนในบ้าน บางทีเราก็คิดว่าหรืออาจจะเป็นเพราะเรา แต่พอเราจะทำดีๆ ให้เราทำดีให้ตายแค่ไหน เราก็ยังรู้สึกว่าไม่มีใครรักเรา เวลาอยู่บ้านแล้วเหมือนเป็นส่วนเกินตลอดเวลา อย่างเวลากินข้าว บ้านเราจะกินข้าวพร้อมกัน ทุกครั้งเวลาน้องอยากกินอะไรแม่จะทำให้ แต่พอเราบอกอยากกินบ้าง ซึ่งเราก็บอกพร้อมน้อง น้องบอกอยากกินนี่ เราบอกอยากกินนี่ แต่กลับเลือกทำให้น้องกิน พอตอนกินข้าว เราจะตักกับข้าวในจาน แม่กลับยกจานทร่เรากำลังตักอยู่ไปให้น้อง ตักนู่นตักนี่ให้น้อง ส่วนเราไม่มีอะไรเลย บางทีมันก็รู้สึกแย่นะ ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ บางทีก็คิดว่าเราเป็นพี่ เราต้องทำเยอะกว่าน้อง พยายามจะคิดแบบนี้ตลอด แต่มันก็ไม่ใช่อ่ะ มันยิ่งทำให้เราดูไร้ค่า เพราะบางทีมันก็ไม่ทำอะไรเลย มีแต่เราคนเดียวที่ทำ อ้อ เรากับน้องอายุห่างกันนิดเดียว อย่างเวลาไปไหนมาไหน เวลากินข้าว พ่อก็จะบอกให้น้องมานั่งนี่มานั่งข้างๆ ทั้งๆทีเรานั่งข้างๆอยู่ แล้วกับข้าวบางอย่างเราเป็นคนสั่งเพราะเราอยากกิน แต่กับข้าวนั้นทุกคนกลับยกให้น้อง ทุกครั้งเวลาทำอะไร เราก็ไม่เคยถูกเลยในสายตาคนอื่น ทำอะไรก็ผิด อยู่เฉยๆยังโดนว่า จะว่าเราขี้อิจฉาก็ได้นะ แต่ถ้าเค้าไม่ทำแบบนี้กับเรา เราก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก จริงๆก็คิดว่าถ้าไม่มีเราสักคนในครอบครัว เค้าคงจะมีความสุขกันเนอะ เวลาอยู่คนเดียวแล้วยังรู้สึกดีกว่าอยู่กับคนอื่นเลย บางทีก็รู้สึกอึดอัด ถ้าอยู่คนเดียวก็รู้สึกดีกว่า อยู่กับคนอื่นๆ