พอจขกท.อยู่คนเดียวมาตลอด อยู่ๆเกิดไม่สบายขึ้นมา ปวดหัวตัวร้อน แต่ก็ลากสังขารดูแลงาน กลับบ้านเอาตี 3
วันต่อมาไข้ไม่หาย แต่ไม่มีใครไปคุมงาน ก็ลากสังขารป่วยๆไปดูแลงานจนค่ำ คือไข้สูงจนขยับตัวแทบไม่ไหว แต่ก็ต้องมาทำงาน
พอเสร็จงานก็ไปหาหมอ สุดท้ายหมอบอกไข้สูงมากต้องนอนโรงพยาบาล
สรุปว่าเป็นไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ เอ  ได้นอนโรงพยาบาลครั้งแรกในชีวิต



ระหว่างที่พักอยู่โรงพยาบาลก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ป่วยๆก็เช็ดตัวเอง ลากสายน้ำเกลือไปห้องน้ำเอง พักคนเดียวก็ไม่ร้องขอใครมานอนเป็นเพื่อน(โสด ตัวคนเดียว ไม่รู้จะชวนใครดี)

ครั้งนี้เราเป็นแค่ไข้หวัดใหญ่ แต่อนาคตก็ไม่รู้ว่าอีกหน่อยถ้าเป็นอะไรหนักกว่านี้แล้วเราจะทำอย่างไร
ก่อนนี้เราเคยเป็นหญิงถึกพันธ์ปี ทำงานหนักมาก เดินทางไกลๆคนเดียวตลอด แวะซื้อกระทิงแดง หรือแวะนอนตามปั๊ม เราทำบ่อย

การป่วยครั้งนี้ทำให้เรามีเวลาพักผ่อนมากขึ้น  ทำให้เราคิดได้ว่าที่ผ่านมาเราละเลยที่จะดูแลร่างกายเราเพียงใด
หยุดงาน 5 วัน แต่ยังไม่หยุดไอ ที่ทำงานเลยให้พักผ่อนต่อ(ไม่รู้ว่าควรดีใจดีหรือเปล่า)


หลายปีก่อนเราก็เคยแว๊นแมงกะไซต์ตกเขา หลุดโค้งกลางดึก ลุกขึ้นมากลางถนนเปลี่ยวๆเลือดก็ไหล ขาก็ถลอก หน้าไถไปกับพื้นถลอกเป็นวงๆ
พอรถล้มตีกับพื้นจนหยุด จขกท.ก็ลากรถเข้าขอบทางเอง ประมาณว่ามันไม่มีคน ตูล้มเองตูกผ็ต้องลุกเอง
ถูลู่ถูกังจนไปถึงโรงพยาบาลทั้งเลือดท่วมตัว เสื้อผ้าก็ขาดหลุดลุ่ย ชนิดขับผ่านตรงไหนคนมองกันเหลียวหลัง

ถ้าป่วยอีกครั้ง เราเชื่อว่าเราก็ยังคงตัวคนเดียวอยู่เหมือนเดิม....พร้อมรับมือค่ะ
ขอบคุณการป่วยครั้งล่าสุดที่ทำให้เราไม่ประมาทในชีวิต


แล้วเพื่อนๆทั้งหลายที่ยังโสดล่ะคะ วางแผนรับมือไว้อย่างไรกันบ้าง มาแชร์กันค่า