วันนี้พอมีเวลาว่างจากงาน จึงจะขอเล่าประสบการณ์หลอนให้ทุกท่านได้อ่านกัน
(มีคำหยาบเล็กน้อย ขอภัยท่านผู้อ่านด้วยค่ะ)
เป็นเหตุการณ์จริง+แต่งเติมเพิ่มอรรถรสที่เราได้เจอมา (โปรดใช้จักรยานในการอ่าน) วิจารณญาณในการอ่าน
ในคืนที่เงียบสงบ เหมาะแก่การเดินทางขึ้นเหนือ
เรากับเพื่อนๆรวมกัน 4 คน ได้ทำทริปเที่ยวภาคเหนือกันเองจุดมุ่งหมายคือ เชียงใหม่ โดยเริ่มต้นจากจังหวัดอุตรดิตถ์
เราใช้รถกระบะของพ่อ (ขอยืมแต่ไม่บอกค่ะ รักนะพ่อ จุ๊บๆ) ขนสัมภาระจนเต็มคันรถ
มีเรา เพื่อนชายบิ๊ก แอม และ ดิลโด้(ไม่รู้เหมือนกันว่าใครตั้งชื่อนี้ให้มัน พ่อกับแม่เขาบอก “ตรูเปล่านะ” -*-)
ในเวลา21:00 น. เราทั้งสี่คนออกเดินทาง เพื่อนชายสุดหล่อเป็นคนขับ
เส้นทางต้องผ่านจังหวัดแพร่ ลำพูน ลำปาง (ลำดับไม่ถูกขออภัยค่ะ)
ซึ่งหลายท่านทราบดีว่า ภาคเหนือของเรามีภูเขา หุบเหวมากมาย และถนนหนทางก็มืด บางจุดไม่มีไฟฟ้าเข้าถึง
ต้องอาศัยไฟจากหน้ารถ ในขณะนั้นได้เข้าสู่เส้นทางลำพูนแล้ว
ทางโค้งและเหวเยอะมาก ชันมาก ต้องขับช้าลงหน่อย
นั่งฟังเพลงกันเพลินๆในรถ จู่ๆก็มีเสียง “ตุ๊บ!!!!” เหมือนของหนักๆหล่นใส่หลังคารถแรงมาก
ทุกคนก็ตกใจ จึงหยุดรถข้างทางก่อน ถนนเส้นนั้นเงียบมาก ไม่มีรถตามมา ไฟสลัวๆ
บิ๊ก: เฮ้ย!! เสียงอะไรวะ
แอม: ......แม่บอกว่าเวลาได้ยินหรือเจออะไรอย่าทัก
บิ๊ก: เชื่อด้วยเหรอ เรื่องหลอกเด็กอะ แอมลงไปดูกับกูหน่อย อะไรมันหล่นใส่รถ ไม่รู้หลังคาจะเป็นรอยไหม
เรา: เฮ้ย รถพ่อกู ลงด้วยๆ
ดิลโด้ เพื่อนชาย? ขออาสาอยู่ในรถ
เราเปิดประตูออกมา เอาไฟฉายส่องหลังคา ไม่มีร่องรอยอะไรเลย ยังเงาวับเหมือนเดิม
บิ๊กหันไปดูหลังกระบะ ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เลยพากันกลับขึ้นรถ
“กรี๊ดดดดดดดด” แอมร้องเสียงดังลั่น
เรา: อิแอม!!! จะกรี๊ดทำไม ตกใจนะเว้ย
แอม: เชรี่ยยยยยย รีบสตาร์ทรถเลยเร็วๆ
เรา: อะไรของวะ ตกใจอะไร!!!
คราวนี้เป็นบิ๊กร้องบ้าง
“เชรี่ยยยยยยยย ใครวะ เฮ้ย!!!!!” บิ๊กหน้าถอดสี “ดูข้างหลังรถ!”
พอหันไปมองเท่านั้นแหละ เจอผู้ชาย สภาพเสื้อขาดๆ ยืนอยู่หลังรถกระบะ ที่สำคัญ หน้าของเขาหายไปครึ่งหน้า!!
เจอแบบนี้แล้วใครจะอยู่ละคะ บิ๊กเดอะฟาส์ตเหยียบแทบไม่คิดชีวิต
ขับออกมาสักกิโลกว่าได้ ทุกคนเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย
เราด้วยความกลัวบวกกับสงสัย เลยถาม
เรา: ...........คิดว่าเขาไปแล้วใช่ไหมวะ
บิ๊ก: อิ5 อย่าพูดดิ กูเสียวหลัง
ตุบ.........ตุบ..........ตุบ..........ตุบ เสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งเป็นจังหวะ ดังมาจากด้านหลังรถ
(เราก็ไม่รู้ว่า ทำไมมันดังขนาดนั้น อยู่ในรถไม่น่าจะได้ยินเสียงเท้าคนได้)
ทุกคนหันไปมองกระจกหน้ารถเป็นสายตาเดียวกัน
ผู้ชายคนเดิม กำลังวิ่งตามรถกระบะเรามาแบบกระชั้นชิด
เราสี่คนแหกปากลั่นอีกแล้วค่ะ รอบนี้ลั่นดังกว่ารอบก่อน
บิ๊กรีบเหยียบคันเร่ง แต่เหยียบเท่าไหร่รถก็ยังขยับช้าอยู่ดี ชายหน้าขาดคนนั้นก็วิ่งไล่ตามมาใกล้รถเรื่อยๆ เรื่อยๆ
จนมาถึงด้านขวาประตูหลัง ชายคนนั้นก็หายไป
ไม่ไหวแล้วค่ะ เราทนอยู่กันตรงนี้ไม่ไหวแล้ว
บิ๊กรีบขับให้ไวที่สุด มาถึงเชียงใหม่จนได้ เราทั้งสี่ต่างก็กลัวเหตุการณ์เมื่อคืน
เลยพากันไปวัด ถวายสังฆทาน อุทิศกุศลให้เขา
เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ตายยังไง เมื่อไหร่
แต่ที่อยากจะบอกคือ ถ้าวันนั้นบิ๊กขาดสติ คงพากันลงเหวตายทั้งกลุ่ม
ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้จริงๆ ที่พาเรามาถึงจุดหมายโดยปลอดภัย
ตั้งสติทั้งก่อนสตาร์ท และระหว่างขับรถนะคะทุกท่าน
ใครวิ่งตามรถเรา!!!
(มีคำหยาบเล็กน้อย ขอภัยท่านผู้อ่านด้วยค่ะ)
เป็นเหตุการณ์จริง+แต่งเติมเพิ่มอรรถรสที่เราได้เจอมา (โปรดใช้จักรยานในการอ่าน) วิจารณญาณในการอ่าน
ในคืนที่เงียบสงบ เหมาะแก่การเดินทางขึ้นเหนือ
เรากับเพื่อนๆรวมกัน 4 คน ได้ทำทริปเที่ยวภาคเหนือกันเองจุดมุ่งหมายคือ เชียงใหม่ โดยเริ่มต้นจากจังหวัดอุตรดิตถ์
เราใช้รถกระบะของพ่อ (ขอยืมแต่ไม่บอกค่ะ รักนะพ่อ จุ๊บๆ) ขนสัมภาระจนเต็มคันรถ
มีเรา เพื่อนชายบิ๊ก แอม และ ดิลโด้(ไม่รู้เหมือนกันว่าใครตั้งชื่อนี้ให้มัน พ่อกับแม่เขาบอก “ตรูเปล่านะ” -*-)
ในเวลา21:00 น. เราทั้งสี่คนออกเดินทาง เพื่อนชายสุดหล่อเป็นคนขับ
เส้นทางต้องผ่านจังหวัดแพร่ ลำพูน ลำปาง (ลำดับไม่ถูกขออภัยค่ะ)
ซึ่งหลายท่านทราบดีว่า ภาคเหนือของเรามีภูเขา หุบเหวมากมาย และถนนหนทางก็มืด บางจุดไม่มีไฟฟ้าเข้าถึง
ต้องอาศัยไฟจากหน้ารถ ในขณะนั้นได้เข้าสู่เส้นทางลำพูนแล้ว
ทางโค้งและเหวเยอะมาก ชันมาก ต้องขับช้าลงหน่อย
นั่งฟังเพลงกันเพลินๆในรถ จู่ๆก็มีเสียง “ตุ๊บ!!!!” เหมือนของหนักๆหล่นใส่หลังคารถแรงมาก
ทุกคนก็ตกใจ จึงหยุดรถข้างทางก่อน ถนนเส้นนั้นเงียบมาก ไม่มีรถตามมา ไฟสลัวๆ
บิ๊ก: เฮ้ย!! เสียงอะไรวะ
แอม: ......แม่บอกว่าเวลาได้ยินหรือเจออะไรอย่าทัก
บิ๊ก: เชื่อด้วยเหรอ เรื่องหลอกเด็กอะ แอมลงไปดูกับกูหน่อย อะไรมันหล่นใส่รถ ไม่รู้หลังคาจะเป็นรอยไหม
เรา: เฮ้ย รถพ่อกู ลงด้วยๆ
ดิลโด้ เพื่อนชาย? ขออาสาอยู่ในรถ
เราเปิดประตูออกมา เอาไฟฉายส่องหลังคา ไม่มีร่องรอยอะไรเลย ยังเงาวับเหมือนเดิม
บิ๊กหันไปดูหลังกระบะ ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เลยพากันกลับขึ้นรถ
“กรี๊ดดดดดดดด” แอมร้องเสียงดังลั่น
เรา: อิแอม!!! จะกรี๊ดทำไม ตกใจนะเว้ย
แอม: เชรี่ยยยยยย รีบสตาร์ทรถเลยเร็วๆ
เรา: อะไรของวะ ตกใจอะไร!!!
คราวนี้เป็นบิ๊กร้องบ้าง
“เชรี่ยยยยยยยย ใครวะ เฮ้ย!!!!!” บิ๊กหน้าถอดสี “ดูข้างหลังรถ!”
พอหันไปมองเท่านั้นแหละ เจอผู้ชาย สภาพเสื้อขาดๆ ยืนอยู่หลังรถกระบะ ที่สำคัญ หน้าของเขาหายไปครึ่งหน้า!!
เจอแบบนี้แล้วใครจะอยู่ละคะ บิ๊กเดอะฟาส์ตเหยียบแทบไม่คิดชีวิต
ขับออกมาสักกิโลกว่าได้ ทุกคนเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย
เราด้วยความกลัวบวกกับสงสัย เลยถาม
เรา: ...........คิดว่าเขาไปแล้วใช่ไหมวะ
บิ๊ก: อิ5 อย่าพูดดิ กูเสียวหลัง
ตุบ.........ตุบ..........ตุบ..........ตุบ เสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งเป็นจังหวะ ดังมาจากด้านหลังรถ
(เราก็ไม่รู้ว่า ทำไมมันดังขนาดนั้น อยู่ในรถไม่น่าจะได้ยินเสียงเท้าคนได้)
ทุกคนหันไปมองกระจกหน้ารถเป็นสายตาเดียวกัน
ผู้ชายคนเดิม กำลังวิ่งตามรถกระบะเรามาแบบกระชั้นชิด
เราสี่คนแหกปากลั่นอีกแล้วค่ะ รอบนี้ลั่นดังกว่ารอบก่อน
บิ๊กรีบเหยียบคันเร่ง แต่เหยียบเท่าไหร่รถก็ยังขยับช้าอยู่ดี ชายหน้าขาดคนนั้นก็วิ่งไล่ตามมาใกล้รถเรื่อยๆ เรื่อยๆ
จนมาถึงด้านขวาประตูหลัง ชายคนนั้นก็หายไป
ไม่ไหวแล้วค่ะ เราทนอยู่กันตรงนี้ไม่ไหวแล้ว
บิ๊กรีบขับให้ไวที่สุด มาถึงเชียงใหม่จนได้ เราทั้งสี่ต่างก็กลัวเหตุการณ์เมื่อคืน
เลยพากันไปวัด ถวายสังฆทาน อุทิศกุศลให้เขา
เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ตายยังไง เมื่อไหร่
แต่ที่อยากจะบอกคือ ถ้าวันนั้นบิ๊กขาดสติ คงพากันลงเหวตายทั้งกลุ่ม
ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้จริงๆ ที่พาเรามาถึงจุดหมายโดยปลอดภัย
ตั้งสติทั้งก่อนสตาร์ท และระหว่างขับรถนะคะทุกท่าน