***เรื่องยาวหน่อย อ่านไปอาจจะดูงงๆ เรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยเก่งและเป็นกระทู้แรกด้วย ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ^^
เรามีพี่น้องทั้งหมด 6 คน พี่ชาย4 น้องชาย1 เราเป็นคนที่5และเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน พี่ชายได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว3คน พี่สะใภ้คนแรกกับคนที่3ไม่มีปัญหาอะไร อยู่บ้านเราช่วยงานบ้าน,ทำกับข้าว,เฝ้าร้าน,จัดของในร้าน คือเราเรียนต่างจังหวัดเสาร์-อาทิตย์กลับบ้านแทบไม่ต้องทำอะไรเลย พอพี่เราสามารถตั้งตัวได้สร้างบ้านเป็นของตัวเอง ทั้งพี่สะใภ้คนแรกและคนที่3ก็แยกย้ายกันไปอยู่บ้านของตัวเอง ส่วนพี่สะใภ้คนที่2อยู่บ้านพ่อแม่เค้า ส่วนพี่ชายเราคนที่2ทำงาน ตจว ไกลบ้านนานๆจะกลับมาที
จนเมื่อประมาณ3ปีที่แล้วพ่อเราเสีย ที่บ้านมีเพียงแม่กับน้องที่กำลังเรียนอยู่ ไม่มีใครอยู่บ้านช่วยแม่ขายของ ทุกคนจึงตกลงขอให้พี่สะใภ้คนที่2มาอยู่บ้านเรา ช่วยแม่เราขายของ เพราะเค้าก็ไม่ได้ทำงานอะไรอยู่บ้านเลี้ยงลูกไปวันๆ (ต่อไปนี้ขอเรียกว่า สภ2ล่ะกันนะคะ) ตอน สภ2พร้อมลูกอีก3 ย้ายมาอยู่บ้านเราแรกๆก็ดูเหมือนไม่มีอะไร เสาร์อาทิตย์เรากลับมาก็ช่วยแม่ตามปกติ จนเวลาผ่านไปแม่เล่าให้ญาติข้างบ้านฟังว่าหลานทั้ง3ชอบหยิบขนมทีละเยอะๆ(บ้านเราขายของชำ)กินหมดบ้างปาเล่นบ้าง พวกนมน้ำหวานบางทีกินไม่หมดก็ราดที่นอนบ้างเอาไปรดต้นไม้บ้าง บางทีหลานๆเล่นน้ำแล้วก็เปิดน้ำทิ้งไว้อย่างนั้น เดือนนึงจ่ายกันบาน เวลาแม่ซื้อของกินอะไรกลับมาตั้งไว้ไม่ทันจะกินโดนหลานๆฟาดไปหมดแล้ว ทุกอย่าง สภ2 รู้แต่ไม่ว่าอะไรลูกเลย บางครั้งแม่เราเล่าไปร้องไห้ไปกับญาติๆเพราะเครียด เราก็ฟังมาจากญาติอีกทีเพราะแม่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลย คงเพราะเรายังเรียนอยู่แม่เลยไม่อยากให้เราไม่สบายใจ แต่พอเราได้ฟังวีรกรรมของ สภ2 และลูกๆของนางเราก็เริ่มสังเกตและบอกให้แม่ดุหรือปรามหลานบ้าง แม่ก็ดุน่ะแต่ไม่ได้แรงอะไรมากเพราะคิดว่าเป็นหลานให้แม่เค้าดุ,สอนเองดีกว่า หลานๆจะกลัวเรามากกว่าแม่อีก ก็อยู่ทนแบบนี้ประมาณปีกว่า ตอนนั้นเราอยู่ช่วงฝึกงานกำลังจะเรียนจบแม่เราเกิดป่วยขึ้นมา สาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากการเครียดเรื่องของ สภ2 นั่นแหล่ะ และช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดี ขายของไม่ค่อยได้ พอแม่ป่วยลูกๆทุกคนที่ทำงานไกลบ้านก็กลับมาดูแลแม่จนแม่ดีขึ้น(ช่วงนั้นลูกๆของ สภ2 ปิดเทอมพอดี สภ2 เลยพาลูกๆกลับไปอยู่บ้านของพ่อแม่เค้า โดยไม่มาดูแม่เราที่ป่วยแม้ซักครั้งเดียว) ทุกคนในครอบครัวได้หารือกันว่าจะเอายังไงต่อ สุดท้ายตกลงให้พี่ชายคนที่3อยู่บ้านช่วยแม่แทนระหว่างรอเราเรียนจบและกลับมาช่วยแม่ และพี่ชายคนที่2(สามี สภ2 )ก็ได้เอ่ยปากแล้วว่าเดี๋ยวจะย้ายเมียและลูกๆของเค้าออกไปหาบ้านเช่าแทน โอเคทุกคนก็สบายใจทุกฝ่ายตกลงตามนั้น
จนเมื่อเราเรียนจบมาเราก็กลับมาอยู่บ้าน ช่วยแม่ขายของ,ดูแลบ้าน และก็ถึงเวลาโรงเรียนของลูกของ สภ2 เปิดเทอมพอดี(โรงเรียนที่ลูกๆ สภ2 เรียนใกล้บ้านเรามากกว่าบ้านเค้า) พวกนางก็ยกขโยงกันมาอยู่เหมือนเดิม โดยไม่ได้สำนึกเลยว่าที่แม่เราป่วยเพราะเครียดเรื่องนาง นางจะมาตอนเช้าและให้ลูกๆหยิบขนม(เต็มกระเป๋านักเรียน)ในร้านไปโรงเรียน สภ2 ก็ขับรถไปส่งที่โรงเรียน กลับมาก็นอนกกลูกคนเล็ก โดยไม่ทำอะไรเลย ของสดในตู้เย็นที่เราและแม่ซื้อมาไว้ในตู้เย็น สภ2 เอาออกมาทำกับข้าวน่ะ แต่ทำไว้สำหรับเค้ากับลูกกินเท่านั้น ไม่ได้ทำเผื่อแม่ เรา และน้องเลย พอลูกๆนางกลับจากโรงเรียนก็หยิบขนม นมเนย ไอติมจากร้านแม่เราเนี้ยแหล่ะ กินเสร็จอาบน้ำแล้วก็กลับบ้านนางเลย เป็นอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่เราเรียนจบกลับมาอยู่บ้าน จนทุกวันนี้ก็6เดือนกว่าแล้ว เวลาหลานๆหยินขนมไปเยอะๆเราก็ดุน่ะ ต่อหน้า สภ2 เราก็เคยดุแต่นางไม่ว่าอะไรลูกเลย บางครั้งลูกนางยังเรียกเราว่า "ไอ้"นำหน้าชื่อเราเลยด้วยซ้ำ สภ2 ก็ได้ยินน่ะเพราะตอนที่เรียกเราอย่างนั้นนางก็อยู่ด้วย แต่ก็ไม่ได้ดุว่าอะไรลูกเลย
ส่วนพี่ชายเรา ก็สามี สภ2 นั่นแหล่ะ คือทุกคนก็บอกน่ะว่า สภ2 อยู่บ้านแล้วเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ก็ไม่จัดการอะไรเลย ที่บอกว่าจะออกไปเช่าบ้านก็ไม่ไปซักที คือเราไม่ได้อยากไล่ ก็ในเมื่ออยู่แล้วคนในครอบครัวต้องลำบาก ไม่สบายใจ เราก็ไม่อยากให้อยู่ พี่ชายเราเหมือนจะเข้าข้างนางด้วยซ้ำ ครอบครัวของเค้ามีพี่ชายเราคนเดียวที่ทำงานหาเงินเลี้ยงเมียและลูกอี3คน ส่วน สภ2 ก็อย่างที่เล่ามา วันๆเลี้ยงลูกและก็นอน ของกินของใช้ในบ้านเราเค้าก็ใช้น่ะ ไม่ช่วยทำงานอะไรเลย
เราเคยไปพูดให้พี่คนโตให้ช่วยไปพูดกับพี่ชายคนที่2 (สามี สภ2 ) ว่าช่วยทำตามสัญาที่เคยบอกไว้ด้วย(เรื่องออกไปอยู่บ้านเช่า) พี่คนโตก็ทำอะไรไม่ได้มาก บอกว่าจะให้เข้าไปยุ่งมากๆก็ไม่ได้เดี๋ยวเค้าจะหาว่ายุ่งเรื่องของครอบครัวเค้าอีก และอีกอย่างก็เคยพูดคุยกันแล้วและสามี สภ2 ก็ได้สัญญาไว้แล้วว่าจะพาเมียและลูกๆออกไปเอง ทุกคนในบ้านไม่มีใครชอบ สภ2 เลยด้วยซ้ำ คนในละแวกใกล้บ้านก็รู้นิสัยนางดี เพราะเวลามาซื้อของแล้วบังเอิญถ้านางเฝ้าร้าน(เวลาแม่กับเราต้องไปทำธุระข้างนอกก็จะวานให้เค้าช่วยเฝ้าร้านหน่อย) นางจะขี้เกียจแบบขายของแบบส่งๆไป ลูกค้าจะเอาอะไรให้หาเอาเองโดยไม่เดินไปหยิบมาให้ลูกค้าเลย ลูกค้าหลายคนก็มีมาบ่นให้แม่เราฟังน่ะ แต่คือจะให้ไล่นางไป แม่เราไม่ใช่คนแบบนั้น แม่จะเป็นคนชอบเก็บเอามาเครียดคนเดียว ขนาดเราแม่ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟังเลย
เราเองก็สงสัยน่ะ เวลา สภ2 นางอยู่บ้านนางทำอะไรบ้างฟร่ะนอกจากนอน ออกไปซื้อข้าวของบ้างมั้ย เพราะเวลาอยู่บ้านเรานางไม่ต้องซื้ออะไรเลย กับข้าวอะไรก็มีอยู่ในตู้เย็น ขนมนมเนยก็มีอยู่ในร้าน ค่าน้ำค่าไฟนางไม่ออกตังค์จ่ายซักบาท วีรกรรมนางเยอะเราเล่า3วันคงไม่จบ แต่พอจะเอามาเรียบเรียงเขียนเป็นกระทู้เราก็เขียนไม่ถูก 555555555
เราคิดไม่ออกเลยค่ะ ว่าจะหาทางออกปัญหานี้ได้ยังไง เลยอยากขอคำแนะนำ ข้อเสนอที่จะทำให้ทุกฝ่ายสบายใจหรือเสียความรู้สึกน้อยที่สุด เผื่อใครจะมีข้อเสนอแนะ หรือใครที่กำลังประสบปัญหาแบบนี้ก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ
(หากสงสัย ข้องใจ หรืออ่านแล้วงงๆตรงไหน ถามมาได้เลยค่ะ ^^)
มีพี่และพี่สะใภ้แบบนี้ ควรทำยังไงดี?
เรามีพี่น้องทั้งหมด 6 คน พี่ชาย4 น้องชาย1 เราเป็นคนที่5และเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน พี่ชายได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว3คน พี่สะใภ้คนแรกกับคนที่3ไม่มีปัญหาอะไร อยู่บ้านเราช่วยงานบ้าน,ทำกับข้าว,เฝ้าร้าน,จัดของในร้าน คือเราเรียนต่างจังหวัดเสาร์-อาทิตย์กลับบ้านแทบไม่ต้องทำอะไรเลย พอพี่เราสามารถตั้งตัวได้สร้างบ้านเป็นของตัวเอง ทั้งพี่สะใภ้คนแรกและคนที่3ก็แยกย้ายกันไปอยู่บ้านของตัวเอง ส่วนพี่สะใภ้คนที่2อยู่บ้านพ่อแม่เค้า ส่วนพี่ชายเราคนที่2ทำงาน ตจว ไกลบ้านนานๆจะกลับมาที
จนเมื่อประมาณ3ปีที่แล้วพ่อเราเสีย ที่บ้านมีเพียงแม่กับน้องที่กำลังเรียนอยู่ ไม่มีใครอยู่บ้านช่วยแม่ขายของ ทุกคนจึงตกลงขอให้พี่สะใภ้คนที่2มาอยู่บ้านเรา ช่วยแม่เราขายของ เพราะเค้าก็ไม่ได้ทำงานอะไรอยู่บ้านเลี้ยงลูกไปวันๆ (ต่อไปนี้ขอเรียกว่า สภ2ล่ะกันนะคะ) ตอน สภ2พร้อมลูกอีก3 ย้ายมาอยู่บ้านเราแรกๆก็ดูเหมือนไม่มีอะไร เสาร์อาทิตย์เรากลับมาก็ช่วยแม่ตามปกติ จนเวลาผ่านไปแม่เล่าให้ญาติข้างบ้านฟังว่าหลานทั้ง3ชอบหยิบขนมทีละเยอะๆ(บ้านเราขายของชำ)กินหมดบ้างปาเล่นบ้าง พวกนมน้ำหวานบางทีกินไม่หมดก็ราดที่นอนบ้างเอาไปรดต้นไม้บ้าง บางทีหลานๆเล่นน้ำแล้วก็เปิดน้ำทิ้งไว้อย่างนั้น เดือนนึงจ่ายกันบาน เวลาแม่ซื้อของกินอะไรกลับมาตั้งไว้ไม่ทันจะกินโดนหลานๆฟาดไปหมดแล้ว ทุกอย่าง สภ2 รู้แต่ไม่ว่าอะไรลูกเลย บางครั้งแม่เราเล่าไปร้องไห้ไปกับญาติๆเพราะเครียด เราก็ฟังมาจากญาติอีกทีเพราะแม่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลย คงเพราะเรายังเรียนอยู่แม่เลยไม่อยากให้เราไม่สบายใจ แต่พอเราได้ฟังวีรกรรมของ สภ2 และลูกๆของนางเราก็เริ่มสังเกตและบอกให้แม่ดุหรือปรามหลานบ้าง แม่ก็ดุน่ะแต่ไม่ได้แรงอะไรมากเพราะคิดว่าเป็นหลานให้แม่เค้าดุ,สอนเองดีกว่า หลานๆจะกลัวเรามากกว่าแม่อีก ก็อยู่ทนแบบนี้ประมาณปีกว่า ตอนนั้นเราอยู่ช่วงฝึกงานกำลังจะเรียนจบแม่เราเกิดป่วยขึ้นมา สาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากการเครียดเรื่องของ สภ2 นั่นแหล่ะ และช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดี ขายของไม่ค่อยได้ พอแม่ป่วยลูกๆทุกคนที่ทำงานไกลบ้านก็กลับมาดูแลแม่จนแม่ดีขึ้น(ช่วงนั้นลูกๆของ สภ2 ปิดเทอมพอดี สภ2 เลยพาลูกๆกลับไปอยู่บ้านของพ่อแม่เค้า โดยไม่มาดูแม่เราที่ป่วยแม้ซักครั้งเดียว) ทุกคนในครอบครัวได้หารือกันว่าจะเอายังไงต่อ สุดท้ายตกลงให้พี่ชายคนที่3อยู่บ้านช่วยแม่แทนระหว่างรอเราเรียนจบและกลับมาช่วยแม่ และพี่ชายคนที่2(สามี สภ2 )ก็ได้เอ่ยปากแล้วว่าเดี๋ยวจะย้ายเมียและลูกๆของเค้าออกไปหาบ้านเช่าแทน โอเคทุกคนก็สบายใจทุกฝ่ายตกลงตามนั้น
จนเมื่อเราเรียนจบมาเราก็กลับมาอยู่บ้าน ช่วยแม่ขายของ,ดูแลบ้าน และก็ถึงเวลาโรงเรียนของลูกของ สภ2 เปิดเทอมพอดี(โรงเรียนที่ลูกๆ สภ2 เรียนใกล้บ้านเรามากกว่าบ้านเค้า) พวกนางก็ยกขโยงกันมาอยู่เหมือนเดิม โดยไม่ได้สำนึกเลยว่าที่แม่เราป่วยเพราะเครียดเรื่องนาง นางจะมาตอนเช้าและให้ลูกๆหยิบขนม(เต็มกระเป๋านักเรียน)ในร้านไปโรงเรียน สภ2 ก็ขับรถไปส่งที่โรงเรียน กลับมาก็นอนกกลูกคนเล็ก โดยไม่ทำอะไรเลย ของสดในตู้เย็นที่เราและแม่ซื้อมาไว้ในตู้เย็น สภ2 เอาออกมาทำกับข้าวน่ะ แต่ทำไว้สำหรับเค้ากับลูกกินเท่านั้น ไม่ได้ทำเผื่อแม่ เรา และน้องเลย พอลูกๆนางกลับจากโรงเรียนก็หยิบขนม นมเนย ไอติมจากร้านแม่เราเนี้ยแหล่ะ กินเสร็จอาบน้ำแล้วก็กลับบ้านนางเลย เป็นอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่เราเรียนจบกลับมาอยู่บ้าน จนทุกวันนี้ก็6เดือนกว่าแล้ว เวลาหลานๆหยินขนมไปเยอะๆเราก็ดุน่ะ ต่อหน้า สภ2 เราก็เคยดุแต่นางไม่ว่าอะไรลูกเลย บางครั้งลูกนางยังเรียกเราว่า "ไอ้"นำหน้าชื่อเราเลยด้วยซ้ำ สภ2 ก็ได้ยินน่ะเพราะตอนที่เรียกเราอย่างนั้นนางก็อยู่ด้วย แต่ก็ไม่ได้ดุว่าอะไรลูกเลย
ส่วนพี่ชายเรา ก็สามี สภ2 นั่นแหล่ะ คือทุกคนก็บอกน่ะว่า สภ2 อยู่บ้านแล้วเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ก็ไม่จัดการอะไรเลย ที่บอกว่าจะออกไปเช่าบ้านก็ไม่ไปซักที คือเราไม่ได้อยากไล่ ก็ในเมื่ออยู่แล้วคนในครอบครัวต้องลำบาก ไม่สบายใจ เราก็ไม่อยากให้อยู่ พี่ชายเราเหมือนจะเข้าข้างนางด้วยซ้ำ ครอบครัวของเค้ามีพี่ชายเราคนเดียวที่ทำงานหาเงินเลี้ยงเมียและลูกอี3คน ส่วน สภ2 ก็อย่างที่เล่ามา วันๆเลี้ยงลูกและก็นอน ของกินของใช้ในบ้านเราเค้าก็ใช้น่ะ ไม่ช่วยทำงานอะไรเลย
เราเคยไปพูดให้พี่คนโตให้ช่วยไปพูดกับพี่ชายคนที่2 (สามี สภ2 ) ว่าช่วยทำตามสัญาที่เคยบอกไว้ด้วย(เรื่องออกไปอยู่บ้านเช่า) พี่คนโตก็ทำอะไรไม่ได้มาก บอกว่าจะให้เข้าไปยุ่งมากๆก็ไม่ได้เดี๋ยวเค้าจะหาว่ายุ่งเรื่องของครอบครัวเค้าอีก และอีกอย่างก็เคยพูดคุยกันแล้วและสามี สภ2 ก็ได้สัญญาไว้แล้วว่าจะพาเมียและลูกๆออกไปเอง ทุกคนในบ้านไม่มีใครชอบ สภ2 เลยด้วยซ้ำ คนในละแวกใกล้บ้านก็รู้นิสัยนางดี เพราะเวลามาซื้อของแล้วบังเอิญถ้านางเฝ้าร้าน(เวลาแม่กับเราต้องไปทำธุระข้างนอกก็จะวานให้เค้าช่วยเฝ้าร้านหน่อย) นางจะขี้เกียจแบบขายของแบบส่งๆไป ลูกค้าจะเอาอะไรให้หาเอาเองโดยไม่เดินไปหยิบมาให้ลูกค้าเลย ลูกค้าหลายคนก็มีมาบ่นให้แม่เราฟังน่ะ แต่คือจะให้ไล่นางไป แม่เราไม่ใช่คนแบบนั้น แม่จะเป็นคนชอบเก็บเอามาเครียดคนเดียว ขนาดเราแม่ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟังเลย
เราเองก็สงสัยน่ะ เวลา สภ2 นางอยู่บ้านนางทำอะไรบ้างฟร่ะนอกจากนอน ออกไปซื้อข้าวของบ้างมั้ย เพราะเวลาอยู่บ้านเรานางไม่ต้องซื้ออะไรเลย กับข้าวอะไรก็มีอยู่ในตู้เย็น ขนมนมเนยก็มีอยู่ในร้าน ค่าน้ำค่าไฟนางไม่ออกตังค์จ่ายซักบาท วีรกรรมนางเยอะเราเล่า3วันคงไม่จบ แต่พอจะเอามาเรียบเรียงเขียนเป็นกระทู้เราก็เขียนไม่ถูก 555555555
เราคิดไม่ออกเลยค่ะ ว่าจะหาทางออกปัญหานี้ได้ยังไง เลยอยากขอคำแนะนำ ข้อเสนอที่จะทำให้ทุกฝ่ายสบายใจหรือเสียความรู้สึกน้อยที่สุด เผื่อใครจะมีข้อเสนอแนะ หรือใครที่กำลังประสบปัญหาแบบนี้ก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ
(หากสงสัย ข้องใจ หรืออ่านแล้วงงๆตรงไหน ถามมาได้เลยค่ะ ^^)