แน่นอนครับตอนเด็กๆทุกคนคงต้องซนเป็นธรรมดา ผมก็เช่นกันฝนตกานมาประมาณ 10 กว่าปีได้แล้วครับ
เห็นสมควรแล้วว่าอยากจะแชร์ประสบการณ์สิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติที่ทุกคนกล่าวขานว่า ผี หรือ วิญญาณ
เมื่อมันได้เกิดขึ้นกับตัวของผมเอง บางคนอาจจะเคยอ่านเรื่องราวของผมจาก
กระทู้ก่อนหน้ามาบ้างแล้วก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ
วัดในอำเภอผมเนี่ยหอระฆังวัดสูงสองชั้น ชั้นแรกปูพื้นซีเมนต์แข็งปึ้ก
พาดด้วยบรรไดลิงแบบปูน ระฆังอยู่กึ่งกลางมีผ้าขาวห่อผูกใกล้ๆระฆัง
ตอนวิ่งเล่นไม่สังเกตเห็นเลยมารู้จากหลวงพ่ออีกทีครับ
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเมื่อตาอันเป็นที่รักของผมจสกไปด้วยอาการช็อคโรค
เบาหวาน (โรคนี้น่ากลัวนะครับไปตรวจสุขภาพกันบ้างนะครับ) ทางบ้าน
จัดพอธีศพที่วัดเชิญแขกมาครบ 3 วัน ซึ่งวันนั้นเป็นวันพุธเวลา ประมาณ
1-2 ทุ่มพระยังไม่สวดพิธี ก็วิ่งเล่นกันกับเพื่อนๆบ้านใกล้ๆกัน ชวนกันไปซ่อน
แอบบ้าง วิ่งเล่นบ้าง สรุป ผม กับ พี่ๆที่เป็นเพื่อนกันวิ่งเล่นในหอระฆังก็ปีน
บรรไดลิงขึ้นไปขึ้นมา จนพี่สองคนอยู่ชั้นบนแล้วผมกำลังจะถึงชั้นบนแล้ว
เหมือนเสียหลักอะไรสักอย่างทำให้ห้อยตัวค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นพี่ๆก็ไม่เห็น
ผมก็ห้วยอยู่สักพักเริ่มไม่ไหวแล้ว มือชาไปหมด เอาวะเป็นไงเป็นกันปล่อยมือ
ออกจากขั้นบรรไดที่จับ ดิ่งพระสุธาเลยครับ วินาทีนั้นทุกอย่างมืดดับลงไป
ก่อนจะมารู้สึกตัวอีกทีก็แสงไฟในงานศพสาดเข้ามาในม่านตา งงๆเบลอๆ
แจ๊คพ็อตครับ!!! เห็นร่างตัวเองนอนอยู่ ไอ่ที่ยืนอยู่เนี่ยะไม่เห็น เริ่มมองไปทั่ว
วัดแบบเบลอๆงงๆ ไม่มีใครเลยแม้แต่น้องหมาน้องแมว ไอ่ที่เคยเสียงดัง
คนพลุกพล่าน พระ เณร หลวงพี่ หลวงพ่อ เหมือนอยู่โลกนี้แต่คนละโลก
หันไปทางประตูหน้าหอระฆัง OMG พวกน้าๆเป็นใครมายืนดูผมทำไม
คือมีวิญญาณเยอะแยะมากมายยืนต่อแถวจากประตูดูร่างเราอยู่ครับต่อ
แถวกันจนล้นออกนอกวัดเลย ส่วนประตูหลังติดต้นมะม่วงเงาสีดำทึบเป็น
ร่างคนลักษณะคือตาผมครับ แกมายืนมองอยู่ระยะห่างประมาณ1หรือ2เมตร
ครับผมก็มองแกอยู่อย่างนั้นอยากจะพูดอยากจะถามว่า ทำไม แต่มันพูดไม่ได้
ตอนนั้นรู้สึกโดเดี่ยวและหว่าเว้มากๆครับ คิดถึงครอบครัวที่สุดพ่อแม่และยาย
เหมือนปาฏิหารย์จู่ๆ ก็กระพริบตาขึ้นเลยเหมือนโดนมีใครสั่งให้เราลืมตาขึ้น
ปรากฎว่า ลูกพี่ลูกน้องมาเจอผมนอนสลบอยู่เลยแบกไปส่งพ่อแม่
ตอนนั้นก็รู้สึกตัวแต่ชาไปหมด ได้ยินพ่อด่าหนักมากลากผมไปส่งรพ.ใกล้ๆ
ก่อนหมอจะส่งตัวเข้าไปในตัวเมือง พี่สาวที่ติดรถไปกับพ่อเล่าให้ฟังว่าตอนพาไปส่งคืนนั้นฝนตก
หนักมาก พอหยุดตกหมอกก็ลง เหมือนขับรถอยู่บนสวรรค์เลย ไม่ได้อยู่ในวันเผาศพตา
ต้องนอน รพ. ประมาณ10 คืนกว่าๆ อาการหัวโตเพราะเกิดจากกระแทกพื้น
แต่หัวไม่แตกครับ (งงมาก) แม่บอกบวมมากๆเหมือนสัตว์ประหลาด และที่พีคสุด
คือระหว่างพักฟื้นเจอผีครับในห้องรวมผู้หญิงผมยาวตาแดงมากเขาเกาะหน้าต่างและมอง
มาทางเตียงผม พอดีแม่มาเฝ้าและลงไปซื้อของระหว่างที่กำลังประมวลผล ใช่เลย
แม่กลับมาพอดีก็เรียก แม่ๆๆๆๆ ลั่นห้องรวมเลย แม่ก็ถามเป็นไรรีบวิ่งมาที่เตียง
ก็บอกแม่ว่าไม่มีไรไม่อยากให้แม่คิดมากหันไปดูที่หน้าต่างก็หายไปแล้ว
ออกจากรพ.ไปเรียนปกติ เพื่อนถาม ครูถาม ว่าไปไหนก็เล่าว่าไม่สบาย
จนขึ้นป.1 อาการแปลกๆเริ่มมา ภายใน1ปีของเทอมแรก จะปวดหัวหนึกมาก
แบบอ้วกพุ่ง นอนไม่หลับ ยาไม่ช่วย ครูก็จะให้นอนข้างๆโต๊ะครูแล้วโทรให้
พ่อแม่มารับกลับบ้าน แรกๆก็ปล่อยให้หายไปเองป.3พ่อแม่เริ่มบ่นบะ เมริงงจะอะไร
นักหนา พาไปเอ็กซเรย์ร่างกายที่รพ ชื่อดังแห่งหนึ่ง หมอเข้ามาวินิจฉัยว่าเรา
เป็นโรคไซนัสอักเสบ ตอนแรกผมก็คิดว่าเออ คงใช่แหละ
แต่!!!!! ป.4 และแล้วมันก็มา
พอป.4 แม่พาไปวัดสายตาน่าจะเกิดจากอ่านหนังสือเยอะแล้วหัวเกี่ยวกับสายตา
โดนใส่แว๊นเป็นอาแปะดีดลูกคิดไปเลยครับ555555 จนแล้วจนรอดป.5โรคประหลาด
นี้ก็ยังไม่หาย พ่อรำคาญถึงขีดสุด พาผมแวะเข้าไปในวัดที่อยู่ตำบลใกล้ๆบ้าน
(คนละวัดที่ตกหอระฆังนะครับ) กราบหลวงพ่อ พ่อก็บอกอาการกับหลวงพ่อ
ท่านก็มองหน้าไม่พูดอะไร ทำสายสินผูกข้อมือ ทำน้ำมนต์ใส่ขวดกำชับให้กิน
ให้หมดจนกว่าจะหาย จู่ๆหลวงพ่อท่านก็พูดว่า
"เขาไม่ชอบให้ไปรบกวนเขา เขาอยู่สงบแต่ไปรบกวนเขาเลยไม่พอใจ"
ก็นั่งฟังแต่ไม่กล้าถาม ว่าเขานั้นคือใคร
ป.5 อาการแปลกๆนันหลังจากกินน้ำมนต์ที่หลวงพ่อทำให้ก็หายเลยครับ
ไปสอบถามกับทางวัดที่ตกหอระฆัง พระท่านบอกว่าหอระฆังวัดอะเขาห่อ
เถ่ากระดูกคนสำคัญของหมู่บ้านไว้ เขาไม่พอใจที่เราไม่วิ่งเล่นรบกวนเขา
ส่วนเพื่อนที่เป็นรุ่นพี่บ้านใกล้กันก็เล่าว่า เห็นนะเห็นมีใครไม่รู้ผลักน้องลงมา
ิ
คนสำคัญของหมู่บ้านที่เสียไปผมคาดว่าน่าจะเป็นคนที่เป็นควาญช้างส่ง
ช้างพระเสวตให้เป็นช้างคู่บารมีแก่พระเจ้าอยู่หัวองค์ภูมิพลครับ เพราะเขาน่า
จะเป็นคนที่สำคัญที่สุดในอำเภอผมสมัยก่อนๆครับ ที่สำคัญบ้านของลูกหลาน
ของเขาก็อยู่ใกล้ๆบ้านผมนี่แหละ หลังจากหาย กลายเป็นคน
ความจำดี เหุการณ์อะไรที่เคยเกิดขึ้นจำได้หมด จนเพื่อนสมัยม.ต้น
มาเจอกันตอนนี้ผมเล่าว่ามันทำอะไรบ้าง เกิดอะไรบ้าง พวกมันก็นะแบบ
เห้ย นานมากจำได้ไงวะแล้วจำได้แบบละเอียดด้วย ก็ยิ้มๆให้เพื่อน
ป.ล. ผมเกิด 19 มีนาคม วันพุธ อันที่จริงควรจะเกิดเดือน กุมภา
แต่สมัยนั้นแม่นับเดือนผิดเลยกำหนดคลอดไปเดือนนึง ไม่เจ็บคลอด
ไปรพ. ทำเรื่องจะคลอดหมอบอกแม่ว่า ดีนะที่มาเร็วถ้ามาช้าเลือด
เผาเด็กไปแล้ว หมอก็ทำการผ่าออกมา แม่เล่าให้ฟังครับ
จบแค่นี้ครับ
พิมพ์ในมือถือครับคำอาจจะตกหล่นไปบ้าง ไม่ค่อยจัดหน้ากระดาษ เนื้อหายาว
ค่อยไปแก้ใน พีซี นะครับ ฝันดีผีกัดตูดครับบบบบ
เมื่อเล่นซนจนพลัดตกหอระฆังวัดเพื่อนเล่าว่าเห็นผมโดนผลักลงมา
เห็นสมควรแล้วว่าอยากจะแชร์ประสบการณ์สิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติที่ทุกคนกล่าวขานว่า ผี หรือ วิญญาณ
เมื่อมันได้เกิดขึ้นกับตัวของผมเอง บางคนอาจจะเคยอ่านเรื่องราวของผมจาก
กระทู้ก่อนหน้ามาบ้างแล้วก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ
วัดในอำเภอผมเนี่ยหอระฆังวัดสูงสองชั้น ชั้นแรกปูพื้นซีเมนต์แข็งปึ้ก
พาดด้วยบรรไดลิงแบบปูน ระฆังอยู่กึ่งกลางมีผ้าขาวห่อผูกใกล้ๆระฆัง
ตอนวิ่งเล่นไม่สังเกตเห็นเลยมารู้จากหลวงพ่ออีกทีครับ
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเมื่อตาอันเป็นที่รักของผมจสกไปด้วยอาการช็อคโรค
เบาหวาน (โรคนี้น่ากลัวนะครับไปตรวจสุขภาพกันบ้างนะครับ) ทางบ้าน
จัดพอธีศพที่วัดเชิญแขกมาครบ 3 วัน ซึ่งวันนั้นเป็นวันพุธเวลา ประมาณ
1-2 ทุ่มพระยังไม่สวดพิธี ก็วิ่งเล่นกันกับเพื่อนๆบ้านใกล้ๆกัน ชวนกันไปซ่อน
แอบบ้าง วิ่งเล่นบ้าง สรุป ผม กับ พี่ๆที่เป็นเพื่อนกันวิ่งเล่นในหอระฆังก็ปีน
บรรไดลิงขึ้นไปขึ้นมา จนพี่สองคนอยู่ชั้นบนแล้วผมกำลังจะถึงชั้นบนแล้ว
เหมือนเสียหลักอะไรสักอย่างทำให้ห้อยตัวค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นพี่ๆก็ไม่เห็น
ผมก็ห้วยอยู่สักพักเริ่มไม่ไหวแล้ว มือชาไปหมด เอาวะเป็นไงเป็นกันปล่อยมือ
ออกจากขั้นบรรไดที่จับ ดิ่งพระสุธาเลยครับ วินาทีนั้นทุกอย่างมืดดับลงไป
ก่อนจะมารู้สึกตัวอีกทีก็แสงไฟในงานศพสาดเข้ามาในม่านตา งงๆเบลอๆ
แจ๊คพ็อตครับ!!! เห็นร่างตัวเองนอนอยู่ ไอ่ที่ยืนอยู่เนี่ยะไม่เห็น เริ่มมองไปทั่ว
วัดแบบเบลอๆงงๆ ไม่มีใครเลยแม้แต่น้องหมาน้องแมว ไอ่ที่เคยเสียงดัง
คนพลุกพล่าน พระ เณร หลวงพี่ หลวงพ่อ เหมือนอยู่โลกนี้แต่คนละโลก
หันไปทางประตูหน้าหอระฆัง OMG พวกน้าๆเป็นใครมายืนดูผมทำไม
คือมีวิญญาณเยอะแยะมากมายยืนต่อแถวจากประตูดูร่างเราอยู่ครับต่อ
แถวกันจนล้นออกนอกวัดเลย ส่วนประตูหลังติดต้นมะม่วงเงาสีดำทึบเป็น
ร่างคนลักษณะคือตาผมครับ แกมายืนมองอยู่ระยะห่างประมาณ1หรือ2เมตร
ครับผมก็มองแกอยู่อย่างนั้นอยากจะพูดอยากจะถามว่า ทำไม แต่มันพูดไม่ได้
ตอนนั้นรู้สึกโดเดี่ยวและหว่าเว้มากๆครับ คิดถึงครอบครัวที่สุดพ่อแม่และยาย
เหมือนปาฏิหารย์จู่ๆ ก็กระพริบตาขึ้นเลยเหมือนโดนมีใครสั่งให้เราลืมตาขึ้น
ปรากฎว่า ลูกพี่ลูกน้องมาเจอผมนอนสลบอยู่เลยแบกไปส่งพ่อแม่
ตอนนั้นก็รู้สึกตัวแต่ชาไปหมด ได้ยินพ่อด่าหนักมากลากผมไปส่งรพ.ใกล้ๆ
ก่อนหมอจะส่งตัวเข้าไปในตัวเมือง พี่สาวที่ติดรถไปกับพ่อเล่าให้ฟังว่าตอนพาไปส่งคืนนั้นฝนตก
หนักมาก พอหยุดตกหมอกก็ลง เหมือนขับรถอยู่บนสวรรค์เลย ไม่ได้อยู่ในวันเผาศพตา
ต้องนอน รพ. ประมาณ10 คืนกว่าๆ อาการหัวโตเพราะเกิดจากกระแทกพื้น
แต่หัวไม่แตกครับ (งงมาก) แม่บอกบวมมากๆเหมือนสัตว์ประหลาด และที่พีคสุด
คือระหว่างพักฟื้นเจอผีครับในห้องรวมผู้หญิงผมยาวตาแดงมากเขาเกาะหน้าต่างและมอง
มาทางเตียงผม พอดีแม่มาเฝ้าและลงไปซื้อของระหว่างที่กำลังประมวลผล ใช่เลย
แม่กลับมาพอดีก็เรียก แม่ๆๆๆๆ ลั่นห้องรวมเลย แม่ก็ถามเป็นไรรีบวิ่งมาที่เตียง
ก็บอกแม่ว่าไม่มีไรไม่อยากให้แม่คิดมากหันไปดูที่หน้าต่างก็หายไปแล้ว
ออกจากรพ.ไปเรียนปกติ เพื่อนถาม ครูถาม ว่าไปไหนก็เล่าว่าไม่สบาย
จนขึ้นป.1 อาการแปลกๆเริ่มมา ภายใน1ปีของเทอมแรก จะปวดหัวหนึกมาก
แบบอ้วกพุ่ง นอนไม่หลับ ยาไม่ช่วย ครูก็จะให้นอนข้างๆโต๊ะครูแล้วโทรให้
พ่อแม่มารับกลับบ้าน แรกๆก็ปล่อยให้หายไปเองป.3พ่อแม่เริ่มบ่นบะ เมริงงจะอะไร
นักหนา พาไปเอ็กซเรย์ร่างกายที่รพ ชื่อดังแห่งหนึ่ง หมอเข้ามาวินิจฉัยว่าเรา
เป็นโรคไซนัสอักเสบ ตอนแรกผมก็คิดว่าเออ คงใช่แหละ
แต่!!!!! ป.4 และแล้วมันก็มา
พอป.4 แม่พาไปวัดสายตาน่าจะเกิดจากอ่านหนังสือเยอะแล้วหัวเกี่ยวกับสายตา
โดนใส่แว๊นเป็นอาแปะดีดลูกคิดไปเลยครับ555555 จนแล้วจนรอดป.5โรคประหลาด
นี้ก็ยังไม่หาย พ่อรำคาญถึงขีดสุด พาผมแวะเข้าไปในวัดที่อยู่ตำบลใกล้ๆบ้าน
(คนละวัดที่ตกหอระฆังนะครับ) กราบหลวงพ่อ พ่อก็บอกอาการกับหลวงพ่อ
ท่านก็มองหน้าไม่พูดอะไร ทำสายสินผูกข้อมือ ทำน้ำมนต์ใส่ขวดกำชับให้กิน
ให้หมดจนกว่าจะหาย จู่ๆหลวงพ่อท่านก็พูดว่า
"เขาไม่ชอบให้ไปรบกวนเขา เขาอยู่สงบแต่ไปรบกวนเขาเลยไม่พอใจ"
ก็นั่งฟังแต่ไม่กล้าถาม ว่าเขานั้นคือใคร
ป.5 อาการแปลกๆนันหลังจากกินน้ำมนต์ที่หลวงพ่อทำให้ก็หายเลยครับ
ไปสอบถามกับทางวัดที่ตกหอระฆัง พระท่านบอกว่าหอระฆังวัดอะเขาห่อ
เถ่ากระดูกคนสำคัญของหมู่บ้านไว้ เขาไม่พอใจที่เราไม่วิ่งเล่นรบกวนเขา
ส่วนเพื่อนที่เป็นรุ่นพี่บ้านใกล้กันก็เล่าว่า เห็นนะเห็นมีใครไม่รู้ผลักน้องลงมา
ิ
คนสำคัญของหมู่บ้านที่เสียไปผมคาดว่าน่าจะเป็นคนที่เป็นควาญช้างส่ง
ช้างพระเสวตให้เป็นช้างคู่บารมีแก่พระเจ้าอยู่หัวองค์ภูมิพลครับ เพราะเขาน่า
จะเป็นคนที่สำคัญที่สุดในอำเภอผมสมัยก่อนๆครับ ที่สำคัญบ้านของลูกหลาน
ของเขาก็อยู่ใกล้ๆบ้านผมนี่แหละ หลังจากหาย กลายเป็นคน
ความจำดี เหุการณ์อะไรที่เคยเกิดขึ้นจำได้หมด จนเพื่อนสมัยม.ต้น
มาเจอกันตอนนี้ผมเล่าว่ามันทำอะไรบ้าง เกิดอะไรบ้าง พวกมันก็นะแบบ
เห้ย นานมากจำได้ไงวะแล้วจำได้แบบละเอียดด้วย ก็ยิ้มๆให้เพื่อน
ป.ล. ผมเกิด 19 มีนาคม วันพุธ อันที่จริงควรจะเกิดเดือน กุมภา
แต่สมัยนั้นแม่นับเดือนผิดเลยกำหนดคลอดไปเดือนนึง ไม่เจ็บคลอด
ไปรพ. ทำเรื่องจะคลอดหมอบอกแม่ว่า ดีนะที่มาเร็วถ้ามาช้าเลือด
เผาเด็กไปแล้ว หมอก็ทำการผ่าออกมา แม่เล่าให้ฟังครับ
จบแค่นี้ครับ
พิมพ์ในมือถือครับคำอาจจะตกหล่นไปบ้าง ไม่ค่อยจัดหน้ากระดาษ เนื้อหายาว
ค่อยไปแก้ใน พีซี นะครับ ฝันดีผีกัดตูดครับบบบบ