อยากรู้ว่าคนที่เป็นแพนิคที่รักษาไม่หายซะที เขาดำรงชีวิตยังไง เพราะเราเหนื่อยเหลือเกิน

คือ เรารักษาแพนิค ซึมเศร้ามานานแล้ว กินยาอย่างต่อเนื่อง ก็รู้สึกดีขึ้นถ้าไม่มีตัวกระตุ้น แต่มาทำงานทีไร เจอตัวกระตุ้นคือคนก้าวร้าว แพนิคก็กำเริบทุกที หลังๆเป็นมากขึ้นคือ โดนใครว่าอะไรแค่เบาๆ แพนิคก็ขึ้นแล้ว จะลาออกดีไหม ออกไปทำงานเลี้ยงตัวเองเล็กๆจะดีกว่ามั้ย อยากรู้มีใครที่เป็นแบบเราบ้าง อยากได้คำแนะนำในการปรับตัวเข้ากับคนที่ก้าวร้าว