พึ่งลงครั้งแรก กลอนเก่าของผมเองครับ

เรื่องของเรื่องคือผมไปรื้อบันทึกเก่าๆของผม ที่เขียนเอาไว้นานแล้วครับ จนไปเจอบันทึกที่เขียนไว้ตอน ม.3
เมื่อวันที่ พฤหัสบดี ที่ 1 กรกฎาคม 2006 ครับ ตอนนั้นผมแต่งกลอนเล่นๆ ไม่ได้คิดอะไร จำได้ว่า อารมณ์ตอนนั้นประมาณว่ากำลังอกหักอยู่ เลยแต่งกลอนนี้ครับ พอมานั้งอ่านก็ฮาดีนะครับ ว่าตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ถึงแต่งกลอนแบบนั้นออกมาครับ แต่ก็มีความสุขนะครับที่ได้ลองแต่งดู อาจจะไม่ดีเท่าไร  แต่ก็เป็นอารมณ์จากใจตอนนั้นนะครับ ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ

   นั้งดูฟ้า นั้งมองดาว ใจคิดถึง
พี่คะนึง ถึงน้องรัก ไม่ห่างหาย
พี่นั้นเฝ้า มองดูน้อง มิเสื่อมคลาย
มิห่างหาย ต่อให้ต้อง ตายจากกัน

ถ้าชาตินี้ จะมิได้ เป็นคู่รัก
ขอใจฝัก ต่อตัวน้อง มิหลอกกัน
จะยึดมั่น คำสัญญา สองเรานั้น
ให้คงมั่น ทั้งชาติหน้า และชาตินี้

ถึงตัวพี่ จะไม่ดี เหมือนเพื่อนน้อง
แต่ขอร้อง มีอะไร ให้บอกพี่
ถึงวันนี้ พรุ่งนี้ พี่ไม่มี
แต่ตัวพี่ จะหาให้ มิได้ช้า

ขอแต่น้อง จงรอ ขอให้พี่
ได้ทำดี ทำให้น้อง ได้หรรษา
ถึงตัวพี่ จะไม่มี แม้เงินตรา
พี่จะหา มาให้น้อง ได้จงดี

ตัวพี่รู้ พี่ไม่ดี พี่มันบ้า
พี่ชั่วช้า บาปหนา ยากจะดี
แต่ตัวพี่ ก็ยังรู้ ว่าพี่นี้
รักคนดี คนคนนี้ ตลอดไป

ขอให้น้อง ได้รับฟัง คำพูดพี่
จำให้ดี จำให้ได้ อย่าสงไสย
พี่จะบอก ว่ารักน้อง ตลอดไป
อย่าไปไหน อยู่ในใจ ของพี่เอย

โอ๋น้องรัก น้องคิดถึง พี่บ้างไหม
ตัวพี่ใย คิดถึงน้อง ยากจะเอ่ย
ตัวพี่เฝ้า มองกุหลาบ ที่ได้เคย
กุหลาบเอ๋ย เจ้าของเจ้า อยู่ที่ใด

เจ้ากุหลาบ ช่วยบอก เจ้าของเจ้า
ช่วยถามเขา ว่าเขานั้น อยู่ที่ไหน
ขออย่าได้ พลัดพราก จากกันไกล
ถึงจะไกล พี่ก็รัก เจ้าคนเดียว

อันตัวพี่ เลิกเจ้าชู้ มานานนับ
เพราะน้องรัก ทำให้พี่ ได้ไปเที่ยว
เที่ยวอะไร เที่ยวเมื่อไร อย่างนั้นเชียว
ก็พี่เที่ยว ในใจเจ้า ไงคนดี

ในใจเจ้า สอนให้พี่ ได้รู้จัก
ได้พบรัก เป็นรักแท้ ของตัวพี่
ทำให้พี่ ได้เข้าใจ ไงคนดี
คำคำนี้ คำว่ารัก จากเจ้าไง

ขอขอบคุณ น้องคนดี ที่พี่รัก
ให้รู้จัก คำว่ารัก มีแต่ให้
สอนให้รู้ สอนให้รัก รู้จักใจ
สอนให้ใจ ของพี่นี้ มีแต่รัก

สุดท้ายนี้ พี่ขอ จะได้ไหม
ขอให้ใจ ของพี่ มีที่พัก
ขอได้โปรด คนดี ที่พี่รัก
ให้ที่พัก แก่พี่นี้ ตลอดไป


ป.ล.รูปที่แนบมา เป็นต้นฉบับที่เขียนครับ