คือหนูขอระบายอารมณ์นะคะ
คือตอนป.6 หนูเป็นเด็กที่เก็บกด ชอบเก็บอารมณ์ และจะโกรธบ้างและหฯุก็เป็นเด็กที่เงียบด้วย ไม่แสดงสีหน้าหรืออารมณ์ยกเว้นอาร์ม เจได ยี่หวา สุจรร โมเม เพราะพวกเธอคือเพื่อนที่เข้าใจหนูมากที่สุด หนูรู้ตัวเองดีว่าทำไมเพื่อนถึงไม่ชอบหนู
เพราะหนูมีเหา ไม่ค่อยพูดชอบเงียบ ไม่ค่อยเข้าสังคมนิดหน่อย และมักจะโดนเพื่อนล้อและแกล้งอยู่เสมอ
แต่พอมาอยู่ ม.1หนูก็พยายามจะปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนคนอื่น ตอนนี้หนูเปลี่ยนตัวเองใหม่แล้ว และเหมือนไม่ใช่ตัวหนูคนเดิมอีกแล้วล่ะค่ะ
หนูกลายเป็นเด็กที่เรียบร้อย พูดเพราะ(นานมาก)และพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมกับเพื่อนๆและเพื่อนที่อยู่ร.ร.เดียวกับหนู
ก็ถึงกับยอมคุยกับหนูเลยล่ะค่ะ แต่พอเทอม2หนูกลับมีปัญหาคือ แอม(สมมุติค่ะ)เทอมแรกเธอก็พูดดีและทำดีกับฉันมากๆ แต่ตอนนี้กลับพูดดีไม่ดีบ้างค่ะ
หนูรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ หนูจำได้ว่าหนูยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลยนะคะ
แล้วทำไมต้องพูดแบบนี้กับหนูด้วย
พอหนูทำงานอยู่ดีๆ แอมก็มาหาว่าหนูลอกของเขา
หนูไม่เคยลอกเลยนะคะ
ถ้าอยากทำดีก็ห้ามทำในสิ่งที่ไม่ควนทำ
และหนูก็มักจะพยายามทำดีอยู่เสมอ แอมเขามักจะพูดแกล้งให้หนูร้องให้ถึงหนูจะเคยร้องให้มาบ้าง แต่ตอนนี้หนูไม่ร้องแล้วล่ะค่ะ!
พอหนูกลับบ้านนำ้ตาหนูก็ไหล เพราะความรู้สึกที่เจ็บปวด ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่มันห้ามใจไม่ได้
และแถมยังหาว่าหนูมันเด็กที่ชอบพูก'โกหก' หนูไม่ได้โกหก หนูไม่เคยโกหก!
หนูเกลียดที่สุดเลยคนที่หาว่าหนูชอบโกหก!
ถึงพ่อจะบอกหนูว่า"ถ้าเขาด่าเรา เราก็ด่ากลับ" แต่หนูเป็นพวกที่ไม่ชอบด่าใคร หนูด่าคนไม่เป็น หนูรู้ตัวแค่ว่าหนู'รัก'เพื่อน ถึงหนูจะมีเพื่อน พ่อกับแม่และครูบาร์อาจารณ์ที่คอยเป็นกำลังใจให้หนู แต่หนูเองก็กลัวเป็นนะคะ แม่เคยบอกหนูเหมือนกับพ่อบ้างว่า"ถ้าเขาด่าเรา เราก็เฉยๆ หรือด่ากลับไปเลย" "ปล่อยเขาไปถ้ามันทำอะไรเราก็ปล่อยเขาไปให้เขารับชะตากรรมในวันข้างหน้าส่วนเราก็ได้ดี" "แม่รู้ว่าหนูอยากพูดในสิ่งที่ถูกต้องและอยากทำใหนสิ่งที่ถูกต้องแต่เราก็ควรรู้จักกล้าคิดกล้าทำนะจ้ะ" "ลูกแม่ต้องทำได้อยูแล้วล่ะ สู้ สู้นะลูกรัก"
คำพูดของผู้เป็นแม่ของหนู หนูรู้ว่าท่านคอยปลอบและคอยให้กำลังใจหนู พยายามจะไม่ให้หนูกลายเป็นเด็กเก็บกด หรือเป็นบ้า หนูเองก็พยายามจะสู้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของหนู แต่หนูต้องทนไม่ไหวกับอีเพื่อนที่มักจะดีและร้ายกับหนูและคอยแกล้งหนู แม่และพ่อก็ไม่อยากให้หนูกลายเป็นเด็กแบบนั้นเหมือนเมื่อตอนป.6และไม่อยากให้หนูเป็นเด็กโรคจิตซึ่งหนูก็ผ่านมาแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าหนูเองก็อยากจะรู้ว่าหนูควรทำยังไง ถึงคำพูดและท่าทางกิริยาของหนูจะดูเหมือนผู้ใหญ่แต่ลึกๆหนูก็ยังเป็นเด็ก หนูเคยแอบคิดว่า"หรือว่าเพราะอิจฉา ไม่น่าจะใช่คนอย่างฉันจะมีใครเค้าอิจฉา" "หรือว่าเพราะไม่ชอบเรากันแน่นะคะ" ซึ่งหนูก็เคยคิดในใจแบบนั้นนะคะ หนูควรจะทำยังไงดีคะ เมื่อหนูต้องมาเจอกับโลกแห่งความเป็นจริงที่แสนโหดร้ายนี่ หนูต้องกล้าเผชิญหน้ากับความเป็นจริง แต่นี่มันก็โหดร้ายสำหรับหนูอยู่แล้วล่ะค่ะ พอโดนว่าขนาดนั้นนานหนูแทบอยากจะเอาอะไรมาทุบหัวแล้วล่ะค่ะ หรืออยากจะชนกำแพงให้หัวแตกตายไปเลย เขาอยากให้หนูเป็นเด็กไม่ดีหรือคะ หรือเขาอยากทำให้หนูต้องรับความทุกข์และเขาก็ได้ดีจนสะใจ หรือเขาไม่อยากให้หนูอยู่บนโลกใบนี้กัน หนูแทบจะกลายเป็นเด็กบ้าไปแล้ว!!! หนูแทบจะกลายเป็นเด็กแบบนั้นเหมือนเมื่อตอนประถมแล้ว!!!
หนูเองก็อยากอยู่ในสังคมที่ดีเหมือนกันนะคะ จะมีใครเข้าใจความรู้สึกเหมือนกับหนูบ้าง แล้วจะมีใครเข้าใจความรู้สึกของหนูบ้าง
หนูอยากรู้ว่าควรทำยังไงค่ะ
ใครที่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้น่าจะเข้าใจดีนะคะ
หนูควรจะทำยังไงดีคะ? หนูกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวหนูค่ะ
ทำไมเพื่อนต้องพูดดีไม่ดีกับเรา? ต้องการอะไรจากสังคมกันแน่?
คือตอนป.6 หนูเป็นเด็กที่เก็บกด ชอบเก็บอารมณ์ และจะโกรธบ้างและหฯุก็เป็นเด็กที่เงียบด้วย ไม่แสดงสีหน้าหรืออารมณ์ยกเว้นอาร์ม เจได ยี่หวา สุจรร โมเม เพราะพวกเธอคือเพื่อนที่เข้าใจหนูมากที่สุด หนูรู้ตัวเองดีว่าทำไมเพื่อนถึงไม่ชอบหนู
เพราะหนูมีเหา ไม่ค่อยพูดชอบเงียบ ไม่ค่อยเข้าสังคมนิดหน่อย และมักจะโดนเพื่อนล้อและแกล้งอยู่เสมอ
แต่พอมาอยู่ ม.1หนูก็พยายามจะปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนคนอื่น ตอนนี้หนูเปลี่ยนตัวเองใหม่แล้ว และเหมือนไม่ใช่ตัวหนูคนเดิมอีกแล้วล่ะค่ะ
หนูกลายเป็นเด็กที่เรียบร้อย พูดเพราะ(นานมาก)และพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมกับเพื่อนๆและเพื่อนที่อยู่ร.ร.เดียวกับหนู
ก็ถึงกับยอมคุยกับหนูเลยล่ะค่ะ แต่พอเทอม2หนูกลับมีปัญหาคือ แอม(สมมุติค่ะ)เทอมแรกเธอก็พูดดีและทำดีกับฉันมากๆ แต่ตอนนี้กลับพูดดีไม่ดีบ้างค่ะ
หนูรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ หนูจำได้ว่าหนูยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลยนะคะ
แล้วทำไมต้องพูดแบบนี้กับหนูด้วย
พอหนูทำงานอยู่ดีๆ แอมก็มาหาว่าหนูลอกของเขา
หนูไม่เคยลอกเลยนะคะ
ถ้าอยากทำดีก็ห้ามทำในสิ่งที่ไม่ควนทำ
และหนูก็มักจะพยายามทำดีอยู่เสมอ แอมเขามักจะพูดแกล้งให้หนูร้องให้ถึงหนูจะเคยร้องให้มาบ้าง แต่ตอนนี้หนูไม่ร้องแล้วล่ะค่ะ!
พอหนูกลับบ้านนำ้ตาหนูก็ไหล เพราะความรู้สึกที่เจ็บปวด ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่มันห้ามใจไม่ได้
และแถมยังหาว่าหนูมันเด็กที่ชอบพูก'โกหก' หนูไม่ได้โกหก หนูไม่เคยโกหก!
หนูเกลียดที่สุดเลยคนที่หาว่าหนูชอบโกหก!
ถึงพ่อจะบอกหนูว่า"ถ้าเขาด่าเรา เราก็ด่ากลับ" แต่หนูเป็นพวกที่ไม่ชอบด่าใคร หนูด่าคนไม่เป็น หนูรู้ตัวแค่ว่าหนู'รัก'เพื่อน ถึงหนูจะมีเพื่อน พ่อกับแม่และครูบาร์อาจารณ์ที่คอยเป็นกำลังใจให้หนู แต่หนูเองก็กลัวเป็นนะคะ แม่เคยบอกหนูเหมือนกับพ่อบ้างว่า"ถ้าเขาด่าเรา เราก็เฉยๆ หรือด่ากลับไปเลย" "ปล่อยเขาไปถ้ามันทำอะไรเราก็ปล่อยเขาไปให้เขารับชะตากรรมในวันข้างหน้าส่วนเราก็ได้ดี" "แม่รู้ว่าหนูอยากพูดในสิ่งที่ถูกต้องและอยากทำใหนสิ่งที่ถูกต้องแต่เราก็ควรรู้จักกล้าคิดกล้าทำนะจ้ะ" "ลูกแม่ต้องทำได้อยูแล้วล่ะ สู้ สู้นะลูกรัก"
คำพูดของผู้เป็นแม่ของหนู หนูรู้ว่าท่านคอยปลอบและคอยให้กำลังใจหนู พยายามจะไม่ให้หนูกลายเป็นเด็กเก็บกด หรือเป็นบ้า หนูเองก็พยายามจะสู้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของหนู แต่หนูต้องทนไม่ไหวกับอีเพื่อนที่มักจะดีและร้ายกับหนูและคอยแกล้งหนู แม่และพ่อก็ไม่อยากให้หนูกลายเป็นเด็กแบบนั้นเหมือนเมื่อตอนป.6และไม่อยากให้หนูเป็นเด็กโรคจิตซึ่งหนูก็ผ่านมาแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าหนูเองก็อยากจะรู้ว่าหนูควรทำยังไง ถึงคำพูดและท่าทางกิริยาของหนูจะดูเหมือนผู้ใหญ่แต่ลึกๆหนูก็ยังเป็นเด็ก หนูเคยแอบคิดว่า"หรือว่าเพราะอิจฉา ไม่น่าจะใช่คนอย่างฉันจะมีใครเค้าอิจฉา" "หรือว่าเพราะไม่ชอบเรากันแน่นะคะ" ซึ่งหนูก็เคยคิดในใจแบบนั้นนะคะ หนูควรจะทำยังไงดีคะ เมื่อหนูต้องมาเจอกับโลกแห่งความเป็นจริงที่แสนโหดร้ายนี่ หนูต้องกล้าเผชิญหน้ากับความเป็นจริง แต่นี่มันก็โหดร้ายสำหรับหนูอยู่แล้วล่ะค่ะ พอโดนว่าขนาดนั้นนานหนูแทบอยากจะเอาอะไรมาทุบหัวแล้วล่ะค่ะ หรืออยากจะชนกำแพงให้หัวแตกตายไปเลย เขาอยากให้หนูเป็นเด็กไม่ดีหรือคะ หรือเขาอยากทำให้หนูต้องรับความทุกข์และเขาก็ได้ดีจนสะใจ หรือเขาไม่อยากให้หนูอยู่บนโลกใบนี้กัน หนูแทบจะกลายเป็นเด็กบ้าไปแล้ว!!! หนูแทบจะกลายเป็นเด็กแบบนั้นเหมือนเมื่อตอนประถมแล้ว!!!
หนูเองก็อยากอยู่ในสังคมที่ดีเหมือนกันนะคะ จะมีใครเข้าใจความรู้สึกเหมือนกับหนูบ้าง แล้วจะมีใครเข้าใจความรู้สึกของหนูบ้าง
หนูอยากรู้ว่าควรทำยังไงค่ะ
ใครที่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้น่าจะเข้าใจดีนะคะ
หนูควรจะทำยังไงดีคะ? หนูกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวหนูค่ะ