เราเพิ่งอ่านจบทั้ง10เล่ม พอดีช่วงนี้ว่างต้องอยู่เฝ้าคนป่วยเลยมีโอกาสได้อ่านหนังสือเรื่องนี้
อ่านจบภายใน4วัน มาราธอนมากๆ ถ้าไม่ใช่ช่วงที่ต้องดูแลพี่ แทบไม่วางหนังสือเลยแหละ ยิ่งอ่านยิ่งมัน เราอ่านจนแบบว่าง่วงไม่ไหวจริงๆถึงนอน
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้อ่านตอนที่หนังสือออกมาครบแล้ว ไม่งั้นต้องลงแดงเหมือนที่เป็นกับหนังสือชุดA Song of Ice and Fireตอนนี้แน่ๆเลย
ขอเล่าความรู้สึกหลังอ่านแบบโดยรวม สำหรับเราที่เป็นนักอ่านทั่วไปมันเจ๋งมากๆเลยนะ จริงอยู่ว่าบทสรุปในเล่ม10มันจะดูรวบรัดไปหน่อย
แต่คิดแบบง่ายๆบ้านๆหนังสือมันเล่าให้มุมมองของคนคนนึง เลยอาจจะไม่ได้รู้ทุกอย่าง เราเริ่มทำใจตั้งแต่ตอนหินอุกกาบาต
ที่ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างในกันแน่ หรือตอนที่ไม่ได้ไปสำรวจหอบ้านสกุลจางชั้นอื่นๆเพราะเหตุจำเป็น
และส่วนสำคัญที่สุดที่ทำให้เราอ่านแบบรัวๆแทบไม่อยากพักเลย เพราะเรื่องราวในแต่ละเล่มโดนใจมากๆ พอจะวางก็มีประเด็นใหม่มาอีกแล้ว
อ่านมา10เล่ม จุดที่เราเบื่อมีแค่ตอนที่อู๋เสียปลอมตัวเป็นอาสามไปเคลียร์เรื่องธุรกิจ พอถอดหน้ากากออกหลังจากจบเรื่องนั้นแล้ว เรารู้สึกโล่งเลยนะ
ดีใจที่อู๋เสียคนเดิมกลับคืนมา ทีแรกตอนอ่านกลัวว่าเค้าจะเป็นอย่างคำเตือนซะแล้ว
และตอนที่ว่าอู๋เสียตัวปลอมมาเอาจดหมายไป เรารู้สึกตะหงิดๆเลยแหละว่าต้องมีภาคต่อแน่ๆ
ประเด็นที่เรายังข้องใจบ้างก็มี บางทีก็ไม่แน่ใจว่าในหนังสือบอกแล้วหรือเปล่า เรากลัวตัวเองอ่านไม่ชัดเจน
เพราะแต่ละเล่มมีแค่300กว่าหน้า แต่รายละเอียดมันเยอะมากเลย
- การหายสาบสูญของเฉินผีอาซื่อ เรามองว่าเค้าเป็นตาเฒ่าที่ต้องมีดีพอตัว อยากรู้ข่าวของแกบ้าง แต่ถ้าคิดเข้าข้างก็พื้นที่กว้าง ใช่ว่าจะเจอตัวกันง่ายๆ
- เลือดพิเศษของอู๋เสีย มาจากเกล็ดเข็มขัดนั้นหรือว่ายาเม็ดที่อาสามได้ไป ความพิเศษนั้นคืออะไร เพราะในหนังสืออธิบายแค่กว้างๆ
เพื่อนๆใครอ่านแล้วก็มาแสดงความเห็นกันนะคะ
ชวนคุย "บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน" มีสปอยล์
อ่านจบภายใน4วัน มาราธอนมากๆ ถ้าไม่ใช่ช่วงที่ต้องดูแลพี่ แทบไม่วางหนังสือเลยแหละ ยิ่งอ่านยิ่งมัน เราอ่านจนแบบว่าง่วงไม่ไหวจริงๆถึงนอน
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้อ่านตอนที่หนังสือออกมาครบแล้ว ไม่งั้นต้องลงแดงเหมือนที่เป็นกับหนังสือชุดA Song of Ice and Fireตอนนี้แน่ๆเลย
ขอเล่าความรู้สึกหลังอ่านแบบโดยรวม สำหรับเราที่เป็นนักอ่านทั่วไปมันเจ๋งมากๆเลยนะ จริงอยู่ว่าบทสรุปในเล่ม10มันจะดูรวบรัดไปหน่อย
แต่คิดแบบง่ายๆบ้านๆหนังสือมันเล่าให้มุมมองของคนคนนึง เลยอาจจะไม่ได้รู้ทุกอย่าง เราเริ่มทำใจตั้งแต่ตอนหินอุกกาบาต
ที่ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างในกันแน่ หรือตอนที่ไม่ได้ไปสำรวจหอบ้านสกุลจางชั้นอื่นๆเพราะเหตุจำเป็น
และส่วนสำคัญที่สุดที่ทำให้เราอ่านแบบรัวๆแทบไม่อยากพักเลย เพราะเรื่องราวในแต่ละเล่มโดนใจมากๆ พอจะวางก็มีประเด็นใหม่มาอีกแล้ว
อ่านมา10เล่ม จุดที่เราเบื่อมีแค่ตอนที่อู๋เสียปลอมตัวเป็นอาสามไปเคลียร์เรื่องธุรกิจ พอถอดหน้ากากออกหลังจากจบเรื่องนั้นแล้ว เรารู้สึกโล่งเลยนะ
ดีใจที่อู๋เสียคนเดิมกลับคืนมา ทีแรกตอนอ่านกลัวว่าเค้าจะเป็นอย่างคำเตือนซะแล้ว
และตอนที่ว่าอู๋เสียตัวปลอมมาเอาจดหมายไป เรารู้สึกตะหงิดๆเลยแหละว่าต้องมีภาคต่อแน่ๆ
ประเด็นที่เรายังข้องใจบ้างก็มี บางทีก็ไม่แน่ใจว่าในหนังสือบอกแล้วหรือเปล่า เรากลัวตัวเองอ่านไม่ชัดเจน
เพราะแต่ละเล่มมีแค่300กว่าหน้า แต่รายละเอียดมันเยอะมากเลย
- การหายสาบสูญของเฉินผีอาซื่อ เรามองว่าเค้าเป็นตาเฒ่าที่ต้องมีดีพอตัว อยากรู้ข่าวของแกบ้าง แต่ถ้าคิดเข้าข้างก็พื้นที่กว้าง ใช่ว่าจะเจอตัวกันง่ายๆ
- เลือดพิเศษของอู๋เสีย มาจากเกล็ดเข็มขัดนั้นหรือว่ายาเม็ดที่อาสามได้ไป ความพิเศษนั้นคืออะไร เพราะในหนังสืออธิบายแค่กว้างๆ
เพื่อนๆใครอ่านแล้วก็มาแสดงความเห็นกันนะคะ