ก่อนอื่นขออนุญาตินะครับ ไม่รู้ว่าตั้งกระทู้ถูกห้อง หรือ tax ถูกห้องหรือเปล่า คือผมต้องการตามหาความทรงจำในวัยเยาว์ครับ ช่วงเวลาแห่งยุคสมัยของเพจเจอร์ครองเมือง ผมอยากตามหาผู้หญิงคนนึงครับ คนที่สร้างความทรงจำดีดีให้กับชีวิตผมในครั้งนึง...
เธอชื่อพีม เรียนที่ราชวินิจ บางแก้ว มีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยวครับ...
ขอเริ่มเรื่องนะครับ ตอนนี้ผมอายุ 33 แล้ว เมื่อก่อนเคยนึกว่าคนที่อายุ 33 นี่คงเป็นคนที่แก่มาก มีลูกมีเต้า มีครอบครัวกันแล้ว เมื่อวันเวลาผ่านไป เฮ้ย เรามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง จุดที่อายุ 33 ไม่เป็นอย่างที่เราเคยคิดเลยซักอย่าง... วันนี้มีเพื่อนสนิทคนนึงสมัยเด็กมาหา ุเราได้นั่งคุยเรื่องราวเก่าเก่ากันมากมาย เช่น การไปหยอดเหียญคุยโทรศัพท์สาธารณะทีละหลายหลายชั่วโมงได้ แต่ทำไมทุกวันนี้คุยโทรศัพท์มือถือแค่สิบนาทีก็อยากจะวางสายแล้ว เป็นต้น เราคุยเรื่องเก่าเก่ากันมากมาย จนกระทั่ง. เรารื้อฟื้นความทรงจำไปถึงผู้หญิงคนหนึ่ง....
เธอชื่อพีมครับ เรียนที่ราชวินิจบางแก้ว ผมนักเจอเธอครั้งแรกที่สวนจตุจักร เธอมีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยว ตอนที่ได้รู้จักเธอช่วงนั้นเป็นช่วงยุคของเพจเจอร์ครองเมือง วงพีคออกอัลบั้มแรก ผมจำได้เท่านี้ จำไม่ได้แม้แต่ชื่อจริงของเธอด้วยซ้ำ ด้วยความที่เด็กมากมากตอนนั้น เวลาคุยกันก็รู้สึกดีครับ แต่เวลาเจอตัวจริง โคตรกลัวที่จะคบกับใคร ด้วยความไร้เดียงสาแบบเด็กเด็ก จึงทำให้เธอหายไปจากชีวิตผม...
วันนี้ผมได้มีโอกาสได้นั่งคุยกับเพื่อนเก่า และได้ย้อนนึกถึงเธออีกครั้ง เธอคือหนึ่งในความทรงจำที่ ถ้าจะให้ย้อนเวลากลับไปได้ ผมอยากเจอเธออีกครั้ง ด้วยวัย และวันเวลาที่ผ่าน ป่านนี่เธออาจจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก แต่ก็อดไม่ได้ ที่อยากจะขอโอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เพื่อเติมเต็มความทรงจำเมื่อครั้งเก่าของผม ถ้าใครพอจะรู้จักเธอ ผมรบกวนขอข้อมูลหน่อยนะครับ...
สิ่งที่ผมจำได้คือ เธอชื่อพีม ใส่แว่น ผิวขาว ผอม เรียนอยู่ราชวินิจ บางแก้ว มีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยว ตอนนั้นวง พีค ออกอัลบั้มชุดแรก เป็นยุคเพจเจอร์ครองเมือง...
ปล. ขอรับรองว่า ข้อความที่ผมพิมพ์เป็นความจริงทุกประการครับ ถ้ากระทู้นี้ยังหาเธอไม่เจอ ผมก็จะตั้งกระทู้ไปเรื่อยเรื่อยครับ เผื่อจะได้เจอเธออีกครั้ง
ตามหาความทรงจำในวัยเยาว์ puppy love "พีม ...ราชวินิจ บางแก้ว"
เธอชื่อพีม เรียนที่ราชวินิจ บางแก้ว มีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยวครับ...
ขอเริ่มเรื่องนะครับ ตอนนี้ผมอายุ 33 แล้ว เมื่อก่อนเคยนึกว่าคนที่อายุ 33 นี่คงเป็นคนที่แก่มาก มีลูกมีเต้า มีครอบครัวกันแล้ว เมื่อวันเวลาผ่านไป เฮ้ย เรามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง จุดที่อายุ 33 ไม่เป็นอย่างที่เราเคยคิดเลยซักอย่าง... วันนี้มีเพื่อนสนิทคนนึงสมัยเด็กมาหา ุเราได้นั่งคุยเรื่องราวเก่าเก่ากันมากมาย เช่น การไปหยอดเหียญคุยโทรศัพท์สาธารณะทีละหลายหลายชั่วโมงได้ แต่ทำไมทุกวันนี้คุยโทรศัพท์มือถือแค่สิบนาทีก็อยากจะวางสายแล้ว เป็นต้น เราคุยเรื่องเก่าเก่ากันมากมาย จนกระทั่ง. เรารื้อฟื้นความทรงจำไปถึงผู้หญิงคนหนึ่ง....
เธอชื่อพีมครับ เรียนที่ราชวินิจบางแก้ว ผมนักเจอเธอครั้งแรกที่สวนจตุจักร เธอมีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยว ตอนที่ได้รู้จักเธอช่วงนั้นเป็นช่วงยุคของเพจเจอร์ครองเมือง วงพีคออกอัลบั้มแรก ผมจำได้เท่านี้ จำไม่ได้แม้แต่ชื่อจริงของเธอด้วยซ้ำ ด้วยความที่เด็กมากมากตอนนั้น เวลาคุยกันก็รู้สึกดีครับ แต่เวลาเจอตัวจริง โคตรกลัวที่จะคบกับใคร ด้วยความไร้เดียงสาแบบเด็กเด็ก จึงทำให้เธอหายไปจากชีวิตผม...
วันนี้ผมได้มีโอกาสได้นั่งคุยกับเพื่อนเก่า และได้ย้อนนึกถึงเธออีกครั้ง เธอคือหนึ่งในความทรงจำที่ ถ้าจะให้ย้อนเวลากลับไปได้ ผมอยากเจอเธออีกครั้ง ด้วยวัย และวันเวลาที่ผ่าน ป่านนี่เธออาจจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก แต่ก็อดไม่ได้ ที่อยากจะขอโอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เพื่อเติมเต็มความทรงจำเมื่อครั้งเก่าของผม ถ้าใครพอจะรู้จักเธอ ผมรบกวนขอข้อมูลหน่อยนะครับ...
สิ่งที่ผมจำได้คือ เธอชื่อพีม ใส่แว่น ผิวขาว ผอม เรียนอยู่ราชวินิจ บางแก้ว มีเพื่อนสนิทชื่อเหมี่ยว ตอนนั้นวง พีค ออกอัลบั้มชุดแรก เป็นยุคเพจเจอร์ครองเมือง...
ปล. ขอรับรองว่า ข้อความที่ผมพิมพ์เป็นความจริงทุกประการครับ ถ้ากระทู้นี้ยังหาเธอไม่เจอ ผมก็จะตั้งกระทู้ไปเรื่อยเรื่อยครับ เผื่อจะได้เจอเธออีกครั้ง