สวัสดีค่ะ
ลำไยมีน้องชายหนึ่งคน ตอนนี้อายุสามสิบต้นๆ คิดว่าน่าจะเป็น NEET ค่ะ
มีอาการคือ ไม่ยอมหางานทำค่ะ วันๆอยู่แต่ในห้อง ดูโทรทัศน์ เล่นเน็ต เล่นเกมส์ ออกจากห้องบ้างเวลากินข้าว เข้าห้องน้ำ
บางครั้งก็ออกจากบ้านไปหาเพื่อนถ้าเพื่อนโทรมาตาม
ลำไยเคยเห็นว่าบางครั้งน้องจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวกับพ่อและแม่ ขว้างปาสิ่งของเวลาไม่พอใจ
บางครั้งขอให้ช่วยอะไร ก็ทำให้นะ เพียงแต่ไม่มีแรงจูงใจในการหางานทำค่ะ
เนื่องจากลำไยทำงานที่อื่น จึงมีแม่และพ่อคอยดูแลน้อง แต่ท่านอายุมากแล้ว
กลัวว่าท่านจะไม่ไหว
พ่อเคยดุน้องชายไปบ้าง และพยายามกระตุ้นให้ทำโน่นนี่ แต่ก็ทำได้แค่แป๊บๆ ไม่เอาจริงเอาจัง
ลำไยกลุ้มใจมาก เคยพูดกับน้องแล้ว ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
ควรทำอย่างไรดีคะ และอยากทราบว่ามันเป็นปัญหาพฤติกรรมร่วมกับปัญหาทางจิตด้วยรึเปล่า
และมีวิธีการพูดอย่างไรเพื่อสร้างแรงจูงใจให้ทำงานคะ
ถ้าแก้ปัญหาโดยการตัดเน็ต ไม่หาข้าวให้กิน ไม่ให้เงินใช้ ต้องอาละวาดแน่นอนค่ะ ลำไยกลัวเค้าทำร้ายแม่ค่ะ
เค้าชอบพูดจาทำร้ายจิตใจแม่ ทั้งๆที่แม่เป็นคนที่หาข้าวให้กิน ให้เงินใช้
ส่วนพ่อของลำไยก็ชอบด่าว่าซ้ำเติมแม่ว่าเลี้ยงลูกไม่ดี ตามใจลูก (งงค่ะก็ลูกตัวเองเหมือนกันนี่นา)
ลำไยสงสารแม่ค่ะ อยากหาทางช่วยแม่และแก้ปัญหาค่ะ
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง ถ้าได้หาหนทางที่พอบรรเทาได้ก็จะดีมากค่ะ
ปล.สมัยเรียนปวช. น้องชายเคยคบเพื่อนไม่ดี มีปัญหาเรื่องเสพยา ปัจจุบันก็วนเวียนกับคนแวดวงนี้แต่เจ้าตัวบอกว่าเค้าไม่ได้เสพ
ตอนไปเรียน ป.ตรีก็เหมือนกัน เปลี่ยนที่เรียนมาสามมหาลัย เรียนไม่จบซักที่ สุดท้ายแม่พามาอยู่บ้านค่ะ เพื่อดึงน้องออกจากวงจรอุบาทว์
เคยไปบำบัดเรื่องติดยาที่รามาด้วย แต่ไม่ต่อเนื่อง
NEET (Not in Education, Employment, or Training) มีวิธีบำบัดหรือเปล่าคะ
ลำไยมีน้องชายหนึ่งคน ตอนนี้อายุสามสิบต้นๆ คิดว่าน่าจะเป็น NEET ค่ะ
มีอาการคือ ไม่ยอมหางานทำค่ะ วันๆอยู่แต่ในห้อง ดูโทรทัศน์ เล่นเน็ต เล่นเกมส์ ออกจากห้องบ้างเวลากินข้าว เข้าห้องน้ำ
บางครั้งก็ออกจากบ้านไปหาเพื่อนถ้าเพื่อนโทรมาตาม
ลำไยเคยเห็นว่าบางครั้งน้องจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวกับพ่อและแม่ ขว้างปาสิ่งของเวลาไม่พอใจ
บางครั้งขอให้ช่วยอะไร ก็ทำให้นะ เพียงแต่ไม่มีแรงจูงใจในการหางานทำค่ะ
เนื่องจากลำไยทำงานที่อื่น จึงมีแม่และพ่อคอยดูแลน้อง แต่ท่านอายุมากแล้ว
กลัวว่าท่านจะไม่ไหว
พ่อเคยดุน้องชายไปบ้าง และพยายามกระตุ้นให้ทำโน่นนี่ แต่ก็ทำได้แค่แป๊บๆ ไม่เอาจริงเอาจัง
ลำไยกลุ้มใจมาก เคยพูดกับน้องแล้ว ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
ควรทำอย่างไรดีคะ และอยากทราบว่ามันเป็นปัญหาพฤติกรรมร่วมกับปัญหาทางจิตด้วยรึเปล่า
และมีวิธีการพูดอย่างไรเพื่อสร้างแรงจูงใจให้ทำงานคะ
ถ้าแก้ปัญหาโดยการตัดเน็ต ไม่หาข้าวให้กิน ไม่ให้เงินใช้ ต้องอาละวาดแน่นอนค่ะ ลำไยกลัวเค้าทำร้ายแม่ค่ะ
เค้าชอบพูดจาทำร้ายจิตใจแม่ ทั้งๆที่แม่เป็นคนที่หาข้าวให้กิน ให้เงินใช้
ส่วนพ่อของลำไยก็ชอบด่าว่าซ้ำเติมแม่ว่าเลี้ยงลูกไม่ดี ตามใจลูก (งงค่ะก็ลูกตัวเองเหมือนกันนี่นา)
ลำไยสงสารแม่ค่ะ อยากหาทางช่วยแม่และแก้ปัญหาค่ะ
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง ถ้าได้หาหนทางที่พอบรรเทาได้ก็จะดีมากค่ะ
ปล.สมัยเรียนปวช. น้องชายเคยคบเพื่อนไม่ดี มีปัญหาเรื่องเสพยา ปัจจุบันก็วนเวียนกับคนแวดวงนี้แต่เจ้าตัวบอกว่าเค้าไม่ได้เสพ
ตอนไปเรียน ป.ตรีก็เหมือนกัน เปลี่ยนที่เรียนมาสามมหาลัย เรียนไม่จบซักที่ สุดท้ายแม่พามาอยู่บ้านค่ะ เพื่อดึงน้องออกจากวงจรอุบาทว์
เคยไปบำบัดเรื่องติดยาที่รามาด้วย แต่ไม่ต่อเนื่อง