ใกล้วันพ่อแล้ว ดราม่ากันได้!
พ่อเราเสียแม่ไปตอนเราอายุ 2 ขวบ และพี่สาวเราตอนนั้น 12 ปี รับไม่ได้กับการเสียแม่ไป เพราะพ่อบ้างานมาก ตั้งแต่พี่เกิดพี่อยู่กับแม่ตลอดเวลา เมื่อไม่มีแม่พี่ก็ไม่สนิทกับพ่อ พี่เริ่มเกเร หนีเที่ยว ติดผู้ชาย จนพ่อพาพวกเราย้ายมาต่างจังหวัด ตอนนั้นพ่อได้เจอกับแม่เลี้ยงของเราที่อายุห่างกัน 30 ปี แม่เลี้ยงไม่สามารถมีลูกได้เลยเอ็นดูเราที่ตอนนั้นอายุ 4 ปี และพยายามผูกมิตรกับพี่สาวในวัย 14 ปี
แต่พี่สาวไม่ต้องการคนที่จะมาแทนที่แม่แท้ๆ เลยเข้าสู่วัยต่อต้านอย่างเต็มตัว ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เสพยา จนโรงเรียนจับได้ พ่อจึงส่งพี่สาวไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่มันก็ไม่ดีขึ้น ยิ่งทำให้พี่เราคิดว่าพ่อหลงเมียใหม่จนเกลียดตัวเอง
เมื่อเรียนถึง ม.6 พี่สาวก็เจอกับผู้ชายคนนึง และตกลงปลงใจจะแต่งงานกันโดยไม่เรียนต่อ พ่อคัดค้าน พี่จึงหนีออกจากบ้านและไม่ติดต่อมาอีกเลย ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เราเห็นพ่อร้องไห้
เราตัดสินใจทำทุกอย่างตรงข้ามกับพี่สาว
พี่ไม่ชอบกินยา เราจะกินอย่างง่ายๆ
พี่ชอบหนีเที่ยว เราจะอยู่บ้านไม่ไปไหน
พี่มีแฟน ติดผู้ชาย เราจะไม่ยอมให้ผู้ชายเข้ามาในชีวิต
พี่เกเรหนีเรียน เราจะเรียนให้ครบทุกวิชา
พี่ดื่มเหล้าเข้าผับ เราไม่ดื่มและไม่เข้าผับ
พี่ไม่ชอบอาหารที่พ่อทำ เราจะกินเองแม้ว่ารสชาติมันจะไม่ได้เรื่อง
เวลาผ่านไปจนเราอายุ 18 ปี พี่ก็ติดต่อมาอีกครั้ง พ่อดีใจมาก แต่ก็ไม่แสดงออก แกล้งทำเป็นไม่ยอมคุยแล้วให้เราคุยแทน
พี่สาวแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นที่หนีไปพร้อมพี่ แล้วตอนนี้เธอท้อง พี่ต้องการขอขมา และให้ผู้ใหญ่ทางบ้านอย่างพ่อเรารับรู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว และกำลังจะมีหลาน พ่อไม่พูดอะไร แต่ก็ให้อภัยพี่สาวทุกอย่าง ให้ฝ่ายชายมาทำพิธีอย่างถูกต้องให้เรียบร้อยตามทำเนียม ไม่มีค่าสินสอดแค่ผูกข้อมืออย่างเดียว
แต่หลังจากนั้นไม่นาน พี่สาวก็แท้ง
พี่เราเสียใจมาก ร้องไห้ดังลั่นที่ต้องเสียลูกไป พ่อเข้าไปปลอบใจพี่ เราไม่ได้ทำอะไร แค่นั่งมอง ให้เวลากับพ่อลูกหน่อย
เรารู้แค่ว่า พ่อจะปลอบใจพี่สาวเราได้ดีแน่นอน ...เพราะพ่อผ่านมันมาได้แล้ว พี่สาวเราก็ต้องผ่านไปได้เช่นกัน
........................
แอบอิจฉาพี่สาวนิดๆ นะเนี้ย = =
สำหรับใครหลายๆ คนที่คิดว่าพ่อ หรือแม่ ไม่รักเรา ความจริงคือ ไม่ว่าเราจะทำตัวไม่ดี เกเร หรือแย่แค่ไหน เราก็ยังเป็นลูกของท่านเสมอค่ะ บางครั้งท่านอาจทำเย็นชา ไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยกอดเรา อย่าคิดไปเองว่าท่านไม่ต้องการค่ะ บางครั้งเราแค่ต้องเริ่มก่อน กอดจากพ่อแม่อบอุ่นที่สุดในโลกรีบๆ ทำ รีบกอด รีบบอกรักท่าน เพราะหากมัวแต่ลังเลท่านอาจไม่รอนะ!
ป.ล.แท็กยังไง แท็กถูกหมวดไหม? แอบงงๆ 5555+
ป.ล.2.เล่าแค่ฝั่งพี่สาวพอ ฝั่งของเรามันช่างจืดชืด 55555555+
ใกล้วันพ่อแล้ว (ดราม่าได้) ใครว่าพ่อไม่รัก เล่าซะยังกะโฆษณา! (อวยพ่อ!)
พ่อเราเสียแม่ไปตอนเราอายุ 2 ขวบ และพี่สาวเราตอนนั้น 12 ปี รับไม่ได้กับการเสียแม่ไป เพราะพ่อบ้างานมาก ตั้งแต่พี่เกิดพี่อยู่กับแม่ตลอดเวลา เมื่อไม่มีแม่พี่ก็ไม่สนิทกับพ่อ พี่เริ่มเกเร หนีเที่ยว ติดผู้ชาย จนพ่อพาพวกเราย้ายมาต่างจังหวัด ตอนนั้นพ่อได้เจอกับแม่เลี้ยงของเราที่อายุห่างกัน 30 ปี แม่เลี้ยงไม่สามารถมีลูกได้เลยเอ็นดูเราที่ตอนนั้นอายุ 4 ปี และพยายามผูกมิตรกับพี่สาวในวัย 14 ปี
แต่พี่สาวไม่ต้องการคนที่จะมาแทนที่แม่แท้ๆ เลยเข้าสู่วัยต่อต้านอย่างเต็มตัว ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เสพยา จนโรงเรียนจับได้ พ่อจึงส่งพี่สาวไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่มันก็ไม่ดีขึ้น ยิ่งทำให้พี่เราคิดว่าพ่อหลงเมียใหม่จนเกลียดตัวเอง
เมื่อเรียนถึง ม.6 พี่สาวก็เจอกับผู้ชายคนนึง และตกลงปลงใจจะแต่งงานกันโดยไม่เรียนต่อ พ่อคัดค้าน พี่จึงหนีออกจากบ้านและไม่ติดต่อมาอีกเลย ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เราเห็นพ่อร้องไห้
เราตัดสินใจทำทุกอย่างตรงข้ามกับพี่สาว
พี่ไม่ชอบกินยา เราจะกินอย่างง่ายๆ
พี่ชอบหนีเที่ยว เราจะอยู่บ้านไม่ไปไหน
พี่มีแฟน ติดผู้ชาย เราจะไม่ยอมให้ผู้ชายเข้ามาในชีวิต
พี่เกเรหนีเรียน เราจะเรียนให้ครบทุกวิชา
พี่ดื่มเหล้าเข้าผับ เราไม่ดื่มและไม่เข้าผับ
พี่ไม่ชอบอาหารที่พ่อทำ เราจะกินเองแม้ว่ารสชาติมันจะไม่ได้เรื่อง
เวลาผ่านไปจนเราอายุ 18 ปี พี่ก็ติดต่อมาอีกครั้ง พ่อดีใจมาก แต่ก็ไม่แสดงออก แกล้งทำเป็นไม่ยอมคุยแล้วให้เราคุยแทน
พี่สาวแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นที่หนีไปพร้อมพี่ แล้วตอนนี้เธอท้อง พี่ต้องการขอขมา และให้ผู้ใหญ่ทางบ้านอย่างพ่อเรารับรู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว และกำลังจะมีหลาน พ่อไม่พูดอะไร แต่ก็ให้อภัยพี่สาวทุกอย่าง ให้ฝ่ายชายมาทำพิธีอย่างถูกต้องให้เรียบร้อยตามทำเนียม ไม่มีค่าสินสอดแค่ผูกข้อมืออย่างเดียว
แต่หลังจากนั้นไม่นาน พี่สาวก็แท้ง
พี่เราเสียใจมาก ร้องไห้ดังลั่นที่ต้องเสียลูกไป พ่อเข้าไปปลอบใจพี่ เราไม่ได้ทำอะไร แค่นั่งมอง ให้เวลากับพ่อลูกหน่อย
เรารู้แค่ว่า พ่อจะปลอบใจพี่สาวเราได้ดีแน่นอน ...เพราะพ่อผ่านมันมาได้แล้ว พี่สาวเราก็ต้องผ่านไปได้เช่นกัน
........................
แอบอิจฉาพี่สาวนิดๆ นะเนี้ย = =
สำหรับใครหลายๆ คนที่คิดว่าพ่อ หรือแม่ ไม่รักเรา ความจริงคือ ไม่ว่าเราจะทำตัวไม่ดี เกเร หรือแย่แค่ไหน เราก็ยังเป็นลูกของท่านเสมอค่ะ บางครั้งท่านอาจทำเย็นชา ไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยกอดเรา อย่าคิดไปเองว่าท่านไม่ต้องการค่ะ บางครั้งเราแค่ต้องเริ่มก่อน กอดจากพ่อแม่อบอุ่นที่สุดในโลกรีบๆ ทำ รีบกอด รีบบอกรักท่าน เพราะหากมัวแต่ลังเลท่านอาจไม่รอนะ!
ป.ล.แท็กยังไง แท็กถูกหมวดไหม? แอบงงๆ 5555+
ป.ล.2.เล่าแค่ฝั่งพี่สาวพอ ฝั่งของเรามันช่างจืดชืด 55555555+