เวลาที่เราอกหักจากใครสักคนทำไมเราต้องทำตัวเองให้มันเศร้าละคับ?

เป็นเหมือนประโยคคำถาม แต่จริงๆแล้วต้องการความช่วยเหลือมากกว่า

ก็ไม่เข้าใจเพื่อนๆคนอื่นเหมือนกัน จนมาเจอกับตัวเองนี่แหละคับ รู้แล้วว่าบางทีเรื่องความรักก็ไม่มีเหตุผล
ตอนเพื่อนโทรมาบอกว่าอกหัก อยากเมาอยากลืมทุกสิ่ง ไอ้เราก็รีบบึ่งรถไปหลายร้อยกิโล ไปอยู่เป็นเพื่อน
แล้วก็ไม่เคยเข้าใจเพื่อนซักที ว่าจะเศร้าอะไรหนักหนา เศร้าเป็นเดือนๆทำได้ไงกัน

เรานี่ชอบแนะนำเพื่อนบอกว่าวิธีแก้นั้นง่ายมาก ให้ไปโน้นไปนี่ พยายามหากิจกรรมทำ ไปเจอสิ่งใหม่ๆ
จะได้ไม่ต้องคิดถึงเค้า เพื่อจะได้ผ่านช่วงนี้ไปได้ แต่พอตัวเองนี่แหละคับ ไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่บ้านคนเดียวเงียบๆ
ไม่อยากเจอหน้าใครเลย ฟังเพลงเศร้าๆซ้ำๆ ไม่รู้ทำไมต้องเพลงเศร้าด้วยเนอะ

พยายามทำงานให้ดึกขึ้นเพื่อจะได้ไม่มีเวลาคิด แต่ก็ไม่มีอารมณ์ทำงานเลย อยากกลับบ้านไปนั่งเศร้ามากกว่า
วางแพลนกับเพื่อนว่าจะไปเที่ยว2-3เดือนที่แล้ว จ่ายตังเรียบร้อย แต่ไม่อยากไปแล้ว
ไม่อยากไปเจอผู้คน วันๆนั่งคิดย้อนแต่เรื่องที่เรามีความสุขด้วยกัน
ดูคอนเสิร์ต ให้อาหารปลา ออกกำลังกายด้วยกัน เดินจับมือกัน...
แล้วผมก็ไปที่เดิมที่เคยไปด้วยกัน นั่งมันไปเกือบครึ่งวัน ไม่รุ้ทำได้ไง

ช่วงนี้เรื่องลบๆนี่ก็ไวมากเลยครับ มาแบบชุมนุมกันโดยมิได้นัดหมาย
เดินเบลอๆทำมือถือตกหน้าจอแตกซ่อมไม่ได้ต้องซื้อใหม่ ขับรถอยู่ดีๆก็โดนชน เดินสะดุดท่อล้มเจ็บจนข้อมือขยับไม่ได้
คิดๆแล้วบางครั้งอยากข้บรถลงแม่น้ำเลย แต่ย้งไม่กล้า

ไม่รุ้ว่าจะผ่านช่วงนี้ไปได้ไง คิดอีกทีเพื่อนผมที่ผ่านมาได้นี่มันก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย

แล้วคุณละผ่านกันมาได้ยังไง?

ฟังจนอยู่ดีๆก็มีเสียงแว่วเข้ามาในหูเลย