พึ่งจะวัยรุ่นแต่รู้สึกว่าชีวิตมันเดินมาถึงวัยผู้ไหญ่ก่อนแล้ว

ผมเป็นคนที่ลาออกจากโรงเรียนตั่งแต่ ม.3 จนตอนนี่ออกมาเรียน กสน. แต่โชคดี กสน. ผมได้เรียนแค่2ปีก็ได้วุติแล้วเพราะเอาเกรดประถมไปเทียบแล้วดันติด

ผมคิดอยู่ว่าจะต่อมหาลัยดีไหมเพราะตอนนี้ผมอายุ15จะ16ปีนี่แหละคับอีก2ปีที่จบ กสน. ก็ต้องเลือกแล้ว

ทำไมมาเรียนกสน.
คือแม่ผมอยู่ต่างประเทศยอมรับครั้งหนึ่งก็เคยเกเรพอตัวจนต้องลาออกพอออกมาละก็คิดได้ละวางแผนชีวิตจิงจังที่จะไปทำงานที่ต่างประเทศอีก2ปีเพราะแม่จะดึงไปอยู่ด้วย

พอลาออกมาแล้วผมทั้งเรียนทั้งทำงาน​ผมเริ่มเข้าใจว่าเงินมันสำคัญมากขนาดไหนในตอนนี่วัย15กำลังจะเข้า16 เพื่อนฝูงผมหลายๆคนเริ่มหายไปที่ละคนจนตอนนี้ไม่เหลือเลยคับที่เหลือก็2-3คนนานๆคุยกันที

พอเพื่อนเริ่มไม่มีแถมเรียนกสน.ที่ส่วนไหญ่อยู่แต่บ้านผมเหงามากคับผมเลยมีความคิดว่า อยากจะออกไปเช่าห้องอยู่ในที่ที่ไม่มีไครรู้จักผมอยู่คนเดียวแล้วก็หางานทำอยากไปหาประสบการณ์ไปเปิดโลกแต่ก็เพราะอายุยังไม่ถึงเหมิอนเดิมคับทำไรไม่ได้เลยคับ

จะไปยังไงเงินไม่มีอายุยังน้อย?
ผมก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้างคับที่เก็บมาตั่งแต่เด็กก็พอที่จะอยู่คนเดียวได้หลายเดือนที่อยากไปก็เพราะเบื่อที่บ้านคับรู้สึกเบื่อไม่มีอะไรที่ผมชอบสักอยากไม่มีอะไรที่เข้ากับผมเลยว่ะผมอยากจะไปในทางผมของแต่ก็เหมือนเดิมคับอายุยังน้อยแต่ช่วงนี่ผมก็อยู่แต่บ้านคับแต่ผมก็ออกกำลังกายทุกวันอ่านหนังสือทุกวันมีเล่นเกมบ้าง


ผมศึกษาเรื่องการเงินการลงทุนมาตั่งแต่สมัย ม.1ศึกษาตลอดผมพูดภาษาต่างอังกฤษได้ผมอยากจะเปิดบัญชีลงทุนแต่ก็คับอายุยังไม่ถึง ทำไมไม่ให้ผู้ปกครองเปิดให้ ไม่มีไครเชื่อเลยคับว่าผมจะทำได้ ทั้งชีวิตผมอยู่คนเดียวมาตลอดทำไรคนเดียวเศร้าคนเดียวสุขคนเดียวผมเลยไม่ค่อยกลัวที่จะทำอะไรคนเดียวผมอยากจะลองออกไปเปิดโลกก่อนจะเรียนจบ2ปีคับเพราะถ้าเรียนจบ2ปีผมก็จะอายุ18พอดีที่จะบิน​ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศได้ หรือ จะเรียนมหาลัยต่อที่ไทย

คือเอาตรงๆพอเจอกับตัวผมพอจะเข้าใจละคับว่าสิ่งที่สำคัญกับชีวิตแต่ในห้องเรียนไม่มีสอนคืออะไร

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่