ตามหัวข้อเลยคับ คือเรื่องของผมผมมีผู้หญิงคนหนึ่งเจอกันสมัยเรียน ม.ต้น ตอนนั้นเธอสวยน่ารักมากเรียนเก่งมีแต่คนชอบเธอขนาดเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับผมที่เป็นเพื่อนสนิทกันกับผมก็ชอบเธอหมดเลย ยอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่มีสิทธิ์ ผมก็ทำได้แค่ตัดใจ จนตอนนี้ผ่านมา 3-4 ปีละคับเพื่อนผมที่เคยชอบเขาก็ตัดใจกันไปหมดแล้ว แต่ผมกลับยังชอบเธออยู่เลย ใน3-4ปีที่ผ่านมาผมก็พยามเข้าหาจีบเธอมาตลอดนะ ตอนเธอเมาก็ชอบบอกเพื่อนเธอไปเรื้อยว่าผมเป็นแฟนเธอมันยิ่งทำให้ผมมูฟออนไม่ได้สักที พอผมจะจีบเธอ ก็ไม่กล้าจนกระทั้งเธอมีแฟน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองทั้งๆที่ เธอไม่ไช่สเปคผมเลย + ความชอบก็ต่างกัน แต่ผมกลับชอบเธอมากๆแบบหลงเข้าเส้นเลือดหัวใจเลยเหมือนถูกชะตาอะคับ ถ้าจะเล่าให้เห็นภาพเหมือน สมองมันบอกว่าไม่ได้ต้องการเธอเธอไม่ตรงสเปคไทร์ไม่ตรงกัน แต่ใจบอกคนนี้ต้องเอามาให้ได้ชอบคนนี่มากๆแบบถูกชะตา บางทีผมก็สับสนกับตัวเองว่าสรุปผมต้องการยังไงกันแน่ เพื่อนสนิทผม(มีแฟนละ)ผมเล่าให้ฟังมันก็แนะนำให้บอกเขาไปเลยตรงๆจะได้เคลียปัญหาในใจให้จบๆ ผมก็อยากจะลองบอกความในใจสักครั้งตามที่มันบอกนะจะได้จบๆถ้าได้ก็ดีถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคิดมากให้สบสนแต่มันไม่กล้าอะคับมันกลัวเสียหลายๆอย่างมีไครพอมีทางออกไหมคับ
เคยชอบไครนานๆแบบตัดใจไม่ได้แล้วชอบเขามากๆทั้งที่เขาไม่ไช่สเปคกันไหมครับ