สวัสดีเราพึ่งเคยเขียนนะ เราอยากเขียนเพราะใครคนนึง เราแค่อยากระบาย
คือว่าเราพึ่งเลิกกับแฟนเรามาได้สักอาทิตย์นึงละก่อนหน้าที่เราจะมาคบกันเราคุยกันตั้งแต่สิ้นปีที่แล้ว เราคุยกันมาเรื่อยๆประมาน6เดือนได้หลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ขอเราคบเขาบอกกับเราว่าเขาคิดอยู่นานแล้วเหมือนกันกว่าจะตัดสินใจขอคบกับเรา แฟนเราเรียนอยู่ไฟฟ้าปี2 หลังจากที่เราตกลงคบกันเป็นแฟนกันเราก็ดูแลกันมาตลอดคะ ไม่ค่อยได้เจอ นานๆทีจะเจอกัน เราเคยไปเที่ยวด้วยกันคะไปแค่ภูทับเบิก 3วัน2คืน เวลาทะเลากันเราจะปรับตัวเข้าหากันตลอด พักหลังมาประมานเดือนที่3-4 เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นๆ บวกกับอะไรหลายๆอย่างที่เป็นอุปสรรคค์ของเรา แบบอยู่ไกลกัน ไม่ค่อยมีเวลา เราให้อิสระเขาคะ เราเริ่มต่อกันไม่ติด เริ่มคุยกันน้อยลงๆ เริ่มถามคำตอบคำ มันเป็นความผิดเราด้วยที่ช่วงนึงเราแอบไปคุยกับคนอื่น แต่เราก็รู้สึกผิดนะที่เราแอบคุยกับคนอื่น เราไม่เคยปิดบังเขาเลยเรามีไรบอกตลอดถ้าวันไหนที่เราไม่ได้บอกเราจะรู้สึกไม่สบายใจ ตลอดที่เราทะเลาะกันมาเราไม่เคยเลิกกันเลยคะไม่เคยมีใครเอ่ยขึ้นมา จนกระทั่งเขาขอเราเลิก เราขอโทษเขาทุกอย่างเลยนะแต่ติดที่ว่าเราทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่รู้สึกผิด อยู่ไกลกันเราก็ง้อลำบากคะ(นี่พิมพ์ไปร้องไห้ไปเลยนะ)เรารู้ว่าเราผิดคะ เราอยากขอโอกาสแต่เราง้อคนไม่เก่ง เป็นคนที่อื้อพอสมควร เรารักษาเขาไม่ได้เลย เขาเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราไม่เคยเปลี่ยนไปเลย จนตอนนี้ที่เราเลิกกันเรายังอยากให้เขากลับมาทุกวัน เราเสียใจมากที่ทำพลาดไป แต่เราไม่รู้ว่าเขาจะรู้ไหมว่าเราพร้อมที่จะรอจับมือเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน แต่เขาไม่เหมือนเดิมแล้วเราเสียใจมากแต่เราร้องไห้ไม่ออก เราไม่กล้าบอกคนในครอบครัวเลยว่าเราเลิกกัน ได้แค่คิดถึงคะ เราง้อเขาแบบหวานๆไม่เป็นคะ
- เราควรทำยังไงต่อไปดี ใครพอมีคำปรึกษาดีๆบ้างไหมคะ
ใครที่เป็นแบบเราระบายได้นะ คุยกันได้นะ
- ขอบคุณที่อ่านกระทู้เรานะคะ
เศร้า
คือว่าเราพึ่งเลิกกับแฟนเรามาได้สักอาทิตย์นึงละก่อนหน้าที่เราจะมาคบกันเราคุยกันตั้งแต่สิ้นปีที่แล้ว เราคุยกันมาเรื่อยๆประมาน6เดือนได้หลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ขอเราคบเขาบอกกับเราว่าเขาคิดอยู่นานแล้วเหมือนกันกว่าจะตัดสินใจขอคบกับเรา แฟนเราเรียนอยู่ไฟฟ้าปี2 หลังจากที่เราตกลงคบกันเป็นแฟนกันเราก็ดูแลกันมาตลอดคะ ไม่ค่อยได้เจอ นานๆทีจะเจอกัน เราเคยไปเที่ยวด้วยกันคะไปแค่ภูทับเบิก 3วัน2คืน เวลาทะเลากันเราจะปรับตัวเข้าหากันตลอด พักหลังมาประมานเดือนที่3-4 เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นๆ บวกกับอะไรหลายๆอย่างที่เป็นอุปสรรคค์ของเรา แบบอยู่ไกลกัน ไม่ค่อยมีเวลา เราให้อิสระเขาคะ เราเริ่มต่อกันไม่ติด เริ่มคุยกันน้อยลงๆ เริ่มถามคำตอบคำ มันเป็นความผิดเราด้วยที่ช่วงนึงเราแอบไปคุยกับคนอื่น แต่เราก็รู้สึกผิดนะที่เราแอบคุยกับคนอื่น เราไม่เคยปิดบังเขาเลยเรามีไรบอกตลอดถ้าวันไหนที่เราไม่ได้บอกเราจะรู้สึกไม่สบายใจ ตลอดที่เราทะเลาะกันมาเราไม่เคยเลิกกันเลยคะไม่เคยมีใครเอ่ยขึ้นมา จนกระทั่งเขาขอเราเลิก เราขอโทษเขาทุกอย่างเลยนะแต่ติดที่ว่าเราทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่รู้สึกผิด อยู่ไกลกันเราก็ง้อลำบากคะ(นี่พิมพ์ไปร้องไห้ไปเลยนะ)เรารู้ว่าเราผิดคะ เราอยากขอโอกาสแต่เราง้อคนไม่เก่ง เป็นคนที่อื้อพอสมควร เรารักษาเขาไม่ได้เลย เขาเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราไม่เคยเปลี่ยนไปเลย จนตอนนี้ที่เราเลิกกันเรายังอยากให้เขากลับมาทุกวัน เราเสียใจมากที่ทำพลาดไป แต่เราไม่รู้ว่าเขาจะรู้ไหมว่าเราพร้อมที่จะรอจับมือเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน แต่เขาไม่เหมือนเดิมแล้วเราเสียใจมากแต่เราร้องไห้ไม่ออก เราไม่กล้าบอกคนในครอบครัวเลยว่าเราเลิกกัน ได้แค่คิดถึงคะ เราง้อเขาแบบหวานๆไม่เป็นคะ
- เราควรทำยังไงต่อไปดี ใครพอมีคำปรึกษาดีๆบ้างไหมคะ
ใครที่เป็นแบบเราระบายได้นะ คุยกันได้นะ
- ขอบคุณที่อ่านกระทู้เรานะคะ