เราคิดมาตลอดว่าเราชอบผู้หญิง ชอบทอม ไม่คิดว่าจะได้กลับไปชอบผู้ชายอีกครั้ง
จนมีเหตุการณืหนึ่งเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเรา เปลี่ยนความคิดของเรา จริงๆแล้ว ความรักมันไม่ได้แค่เรื่องของเพศเลยจริงๆ แค่รักกันเข้าใจกัน แค่นั้นก็น่าจะพอ ไม่ว่าจะเพศไหนๆก็มีความรักได้ทั้งนั้น เพศไหนก็เป็นคนดีได้หนิ
เรื่องมันเกิดจากที่เราเผลอไปตกหลุมรักรุ่นน้องคนหนึ่งในมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นผู้ชาย ความรักของเราเกิดจากการที่เราได้ไปช่วยดูแลรุ่นน้องคนนี้ในการทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัย จนเราสนิทกัน ได้ใกล้ชิดกัน เราไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆว่าเราจะชอบน้อง ตอนที่เจอครั้งแรก เราก็เฉยๆ น้องหล่อมาก ดูดี เรียบร้อยมารยาทดี ใครๆก็ชอบก็ปลื้มน้องกัน เป็นคนเด่นคนดังในคณะ ในมหาลัยเลยก็ว่าได้ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร และด้วยความที่น้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว เราก็ยิ่งไม่รู้สึกอะไร เพราะเราคิดว่าเราชอบทอมอ่ะ พอนานๆไปกิจกรรมมันใช้เวลานานอ่ะ ก็คลุกคลีกันเดือนกว่า จนสนิทกัน ใกล้ชิดกัน หยอกล้อเล่นกันทั่วไป เราชอบเข้าไปเกาะแขนน้อง แล้วก็ชอบเล่นแย่งน้องกัน กับเพื่อน กับรุ่นน้องคนอื่นๆ ว่าเนี่ยน้องคนนี้ของเรานะ อย่ามายุ่งนั่นนู่นนี่ เล่นๆขำๆ จนวันสุดท้ายของกิจกรรมนั้น เราไปร้านเหล้ากัน นั่งชิว แต่เรานี่ไม่ชิวเลยฮ่าาๆปกติไม่ค่อยดื่ม แต่วันนั้นคือดื่มเหล้าเยอะมาก เครียดด้วย (วันนั้นเป็นวันที่เราเลิกกับแฟนของเราที่เป็นทอม เพราะเรารู้สึกมาซักพักแล้วว่าเราน่าจะเลิกกัน เราเป็นคนทำแต่กิจกรรม ไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ค่อยได้เจอกัน บางทีเราก็คิดว่าเราอาจจะไม่เหมาะกบการมีแฟนตอนนี้ ตอนที่เราอยากทำนั่นนู่นนี่หลายๆอย่าง อยู่กับตัวเอง มันอาจจะเป็นเหตุผลที่ฟังดูแย่ ฟังไม่ขึ้นแต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แล้วที่เราตัดสินใจเลิกกับแฟนในวันนั้นไม่ใช่เพราะเราชอบน้องผู้ชายแน่นอน) วันนั้นเราเมามาก อ้วกด้วย แล้วขากลับเราก็ไปเกาะแขนน้องเดินตลอดเลย คนที่ไปส่ง ก็มีเพื่อนเรา แล้วก็น้อง ซึ่งระหว่างที่ยืนรอเพื่อนมาเปิดประตูให้เราก็ขอพิงหลังน้อง น้องก็บอกได้ไม่มีปัญหา ระหว่างที่พิงไป จู่ๆใจมันก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมันเต้นแรงมากจนจะกระเด็นออกมา55555 พอเช้าวันต่อมาเราก็มานั่งทบทวนตัวเองว่าเรารู้สึกยังไงกันแน่ ก็ได้คำตอบว่าเราคงจะชอบน้องเค้าจริงๆแล้วแหละ เราก็เลยตัดสินใจบอกน้องเค้าไปทางแชท โดยที่เราบอกเค้าไปว่าเราไม่ได้ต้องการอะไรนะ เราไม่ได้ต้องการให้เค้ามารู้สึกกับเรา เราแค่อยากบอกให้เค้ารู้ว่าเรารู้สึกยัง น้องเค้าบอกกับเราว่า บางทีเราอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆก็ได้ เรากับน้องอาจจะแค่สนิทกันใกล้ชิดกัน ก็เลยทำให้เรารู้สึกแบบนั้น อาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบ แต่เราก็ยังยืนยันน้องไปว่าไม่ใช่หรอก เราคิดดีแล้วจริงๆ น้องก็เลยบอกเราว่า น้องกับเราอาจจะเป็นพี่น้องที่สนิทกัน คอยเป็นห่วงเป็นใยดูแลกันก็ได้นะ มันฟังดูดีนะ เราเข้าใจน้อง แต่มันก็เจ็บมากเลย เวลาเจอกัน ต่อหน้าคนอื่นเราก็ต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราต้องทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม หัวเราะ ยิ้ม คุยกัน ดูปกติมากเรารู้สึกว่าตัวเองยิ้มมากอ่ะ ดูแสดงสุดๆ มีหลายๆเหตุการณ์ ที่ทำให้เราต้องเจอต้องอยู่กับน้องตามลำพังก็มี มันอึดอัดมากอ่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงเราไม่อยากให้น้องหายไป เราอยากเป็นพี่น้องได้เหมือนเดิม แต่มันทำยากจัง เจ็บ ทรมาน ฝืนยิ้ม เหนื่อยสุดๆ